C h a p t e r (Thirty Four)
Hindi na kami sabay na pumasok ni Jace sa school. Tama na siguro yung isang beses, baka kasi may makahuli na talaga samin. Lalo na ngayon na may isa pang nakakaalam ng sikreto namin. Pag naaalala ko yung mga sinabi niya sakin kahapon, sumasakit lang ang ulo ko.
Papasok na sana ko sa room nang makita ko si Rui na nagbabasa ng kung ano man yun at wala akong pakialam. Shiiiz! Anong gagawin ko?!?!
Hingang malalim, Shara. Ang gagawin mo, hindi mo siya papansinin okay? Hindi mo papansinin. Kunwari walang Rui na nag-eexist sa classroom.
Mahigpit ang pagkakahawak ko sa strap ng bag ko habang papasok sa loob ng room. Hindi ko alam pero sobra na naman yung ibinibigay na kaba sakin ni Rui, yung tipo ng kaba na pakiramdam mo ay may gagawin sayong masama.
Agad akong lumapit kay Geoff at tinapik siya sa balikat. Lumingon naman agad siya. “Uy, Sha.”
Napansin ko naman sa peripheral vision ko na tumingin sakin si Rui kaya napairap ako. “Oh, iirap irap ka diyan?”
“Tabi tayo,”
“Anong nakain mo at gusto mong tabi tayo?” nakataas kilay niyang tanong.
“Wala, masama ba? Miss na kita eh.”
“Yuck,” kunwari ay nanginig siya na parang diring diri siya sa sinabi ko. “May nakain ka nga.”
Ngumuso ako. “Dali na! Mukha namang absent yung katabi mo na may sariling mundo eh! Sige na!”
“Bakit ba ayaw mo sa upuan mo, ha?” sumulyap siya kay Rui at ibinalik ang tingin sakin. “May nangyari ba?”
Hindi ko pinansin ang tanong niya at inilapag nalang ang bag ko sa tabi niya. “Basta tabi na tayo ha!”
Umupo na ako at kumuha ng papel. Isinulat ko yung, Mamaya ko ikekwento sayo at mabilis na iniabot sakanya.
“Ano naman to?” sabay kuha dun sa papel. “Ang abnormal mo ngayon.”
Yeah, siguro nga ito ang side effect kapag nabubuking ka sa isang sikretong pinakaiingitan mo. Nagiging abnormal na.
Maya-maya pa ay dumating na yung Math terror teacher namin at nagsimula nang magdiscuss. Pinilit ko ang sariling makinig kahit nakakaantok talaga. Hindi ko alam kung bakit para sakin nakakaantok to samantalang para sa iba ay nakakabuhay ng dugo. Palibhasa gusto rin nilang dumugo ang utak. Haaay.
Pagtapos ng break ay Physics na. Wala namang masyadong nangyari. Nagdiscuss lang tapos lunchbreak na. Mabilis kong hinatak si Geoff palabas para maglunch pero laking gulat ko nalang nang kumapit sa braso niya si Skye.
Napabuntong hininga ako. Gusto ko pa namang kaming dalawa lang ni baklito para masabi ko na sakanya yung tungkol kay Rui pero mukang hindi pa ata mangyayari.
“Ano ba Skye, bumitiw bitiw ka nga sakin!” pilit niyang tinatanggal ang kamay ni Skye sa braso niya.
“Don’t want to!”
“Para kang bata!”
Napailing nalang ako at tuluyang naglakad palayo. Iniwan ko nalang si Geoff kasama si Skye. Nakakainis naman kasi, ang galing niya lang tumayming.
“Hoy Shara, sandali!”
Hindi na ako lumingon at nagpatuloy nalang sa paglalakad. Wala na tuloy akong ganang kumain. Wala eh, badtrip.
Dinala ako ng mga paa ko sa rooftop. Buti nalang at walang tao. Makakapagmuni muni ako.
Inayos ko ang palda ko tsaka umupo. Ang lakas ng hangin, nagulo gulo na tuloy yung buhok ko pero hinayaan ko nalang. Ang sarap din pala sa pakiramdam na mag-isa, yung kahit ikaw lang mag-isa, okay lang.
Napasimangot ako nang maalala yung mga sinabi ni Rui. Ano bang problema niya at gusto niya kaming maghiwalay ni Jace? Bakit ba lahat nalang ata ng tao sa paligid namin parang gusto kaming maghiwalay? Ano bang gusto nila? Bakit ba himbis na makialam sila sa buhay ng iba eh pakialaman nalang nila yung buhay nila?
Walang patutunguhan ang relationship namin? Sino ba sila para sabihin sakin yan? Bakit, nakikita ba nila ang future ng relationship naming dalawa? Hindi ko sila magets. Bakit hindi nalang sila manahimik sa isang tabi at hayaan kami?
“So you’re here.” Nanigas ako nang marinig ang boses na yun.
Napamura ako sa isip. Bakit siya nandito?
Agad akong tumayo para umalis na sana pero nahila niya ako sa braso.
“TANGINA NAMAN!” nagulat din ako sa salitang lumabas sa bibig ko pero hindi ko na napigilan. Ganun nga ata pag naipon na yung kabadtripan mo sa buhay.
“S-shara…” mukang nagulat din siya sa sinabi ko kaya biglang lumuwag ang pagkakahawak niya sa braso ko.
“Ano? Ano na naman Rui? Sasabihin mo na naman bang itigil ko na kung ano mang meron kami dahil walang patutunguhan ang relationship namin?!”
Huminga siya ng malalim tsaka pumikit. “Yes.”
“Ano bang problema mo ha?!”
“I like you.”
“HA?”
Parang hindi ko mapaniwalaan yung narinig ko. Tama ba yung narinig ko?
“You heard me.”
“Nagbibiro ka diba?” bumitiw ako sa pagkakahawak niya.
Hindi siya umimik kaya nagsalita ulit ako. “Kung gusto mo talaga ako, bakit mo ginagawa sakin to?”
“I just don’t want you to get hurt.”
Halos matawa ako sa sinabi niya. “WHAT?”
“Trust me, yung relationship niyo, walang patutunguhan.”
“Sino ka para sabihin sakin yan?”
“Because I’ve been there.”
“Ano?”
“Just… stop your relationship with him habang maaga pa.”
“No.”
Yun na ang huling sinabi ko bago siya tuluyang iwan don. He likes me? What a joke. Isa siyang malaking joke. Period.
Agad kong kinuha yung bag ko sa classroom. Wala naman don si Geoff, mukang kasama parin si Skye. May mga nagtanong kung bakit daw ako uuwi pero hindi nalang ako sumagot at nagtuloy tuloy na palabas ng classroom para umuwi.
Hinarang pa nga ako nung guard at tinanong kung san pupunta pero sinabi ko nalang na masama ang pakiramdam ko at pinayagan ako kahit hindi naman talaga. Nagsinungaling na naman ako. Haaay.
Hindi pa ako nakakalayo ng tuluyan nang may humila na naman sa akin. Shiz?!
“Hi there. Miss me?” akala ko mawawala na siya ng tuluyan dahil isang araw din siyang hindi nagpakita pero mali pala ako. Ganda ng araw ko ngayon, grabe!
“Pwedeng bumalik ka nalang sa pinanggalingan mo?”
“Not until you break up with Jace.”
Hindi ko na napigilan ang sarili ko at napasigaw na talaga ako doon. “Argggghhhhhh! Bwisit! Nakakabwisit ang mga tao ngayon! Bwiseeeeeeet!”
Agad akong pumara ng tricycle kahit walking distance lang naman para sakin yung bahay. Hindi ko na matagalan ang babaeng yun. Baka kung ano lang ang magawa ko! Madagdagan lang ang listahan ng mga kasalanan ko! Shit! Ano ba kasing ginagawa niya dun?! Stalker ko ba siya?! Ano yun, maghapon niyang inaabangan ang paglabas ko sa school?! Shit! Creepy!
Diretso agad ako sa kwarto pagkarating ko ng bahay. Wala nang bihis bihis. Nag-alarm lang ako 10 minutes bago ko sunduin si Shami. Sana kahit man lang sa pagtulog ko, mawala saglit yung mga nakakainis na tao sa paligid ko.
Nagising ako na masakit ang ulo. Ewan ko, sa sobrang stress ata. Maski nga sa panaginip hindi nila ako nilubayan. Mas dumami pa nga sila. Sobrang nakakainis talaga yung panaginip ko. Ikinalat daw ni Rui yung secret namin at pinagtatawanan ako sa hallway habang naglalakad papasok. Na-fired daw si Jace at nagbalikan sila ng Trisha na yun. Haaaay. Nakakainis talaga. Ewan!
Lulumo lumo akong naglakad papunta sa school nila Shami para sunduin siya. Wala talaga ako sa mood.
“Ate, okay ka lang po ba?” mukang napansin ata ni Shami ang pagiging badtrip ko.
“Mmm.” tumango ako at pinilit ang sariling ngumiti.
“Parang hindi naman ate eh.” She pouted.
“Okay nga lang si ate,” pinisil ko ang maliit na kamay niya na nakahawak sakin.
Tahimik lang kami pag-uwi sa bahay. Mukang nakahalata si Shami na wala akong ganang makipag-usap kaya nagbihis lang siya at nagdrawing. Nakapangalumbaba lang ko at nakatanga sa kawalan.
Ilang oras din siguro yun bago ko napagdesisyunan na magluto. Nagsasaing na ako nun nang marinig ko ang boses ni Jace. I sighed.
“What happened?” nasalubong ko ang seryosong muka niya. Nakakunot ang noo habang nakatingin sakin.
“Ha?” feeling ko namumutla na ako.
“Bakit ka nagcutting classes?”
Napalunok ako. Pano niya nalaman yun?
“Answer me, Shara.” Napayuko ako. “Why?”
“Kasi…” naramdaman ko nalang na umiiyak na pala ako. Shiz.
“Hey,anong nangyayari?” dinig na dinig ko ang pag-aalala sa boses niya.
Umiling iling ako. Ayoko na. Hindi ko na kayang dalhin to mag-isa.
“Napapagod na ko Jace…”
“What… what are you talking about?”
“Nakakainis naman kasi Jace. Parang lahat nalang ng tao sinasabing bawal ang relationship natin. Oo, alam ko bawal, pero…” hindi ko na talaga kayang pigilan yung mga luha ko pati na rin yung sipon ko. Shiz. Nakakahiya. “Pero mahal kita eh.”
Mabilis siyang lumapit sakin at niyakap ako ng mahigpit na mahigpit.
“Sssh…” hinaplos haplos niya ang buhok ko. “Please don’t cry.”
“Jace, siguro nga tama sila. Baka… baka wala talagang patutunguhan ‘tong relationship natin. Baka dapat… baka dapat lang na itigil na natin to. Dapat–”
“Stop. Hindi ko gusto yang iniisip mo Shara. Don’t do this.”
“Pero…”
“We’ll get through this, okay? We’ll get through this…” patuloy parin ang paghaplos niya sa buhok ko.
“Sila kasi…” narealize ko kung gano kachildish ang mga sinabi ko. Narealize ko na ang bilis ko palang sumuko at nakadama ako ng inis sa sarili.
“Don’t mind them, Shara. It’s about you and me. Wag mo silang pakinggan dahil wala silang lugar sa relationship nating ito. So please… don’t give up on us.”
Hindi na ako umimik pa at ninamnam nalang ang pakiramdam ng yakap yakap niya. Kumalma na rin ako. Siguro nga yung biglaang pagsabi ko ng ganun kanina ay dala lang ng sobrang pagkainis ko sa mga araw na ‘to.
Hindi dapat agad ako nagpapadala sa sinasabi ng iba. Gaya nga ng sabi ni Jace, it’s all about us at wala silang lugar sa relasyon namin.
Nadisappoint naman ako nang kumalas siya sa yakap namin. Pinunasan niya ang mga luha ko at binuhat ako.
“H-huy! Ano ba! San mo ko dadalhin?!”
“My room.”
“HA?!”
“We’ll sleep there.”
“Ano teka, huy!” pero umasta siyang parang walang naririnig. Bigla akong kinabahan. Bakit… anong… hala?!?! “Hoy Jace Villareal!” shiz?
Nadaanan namin si Shami na nakanganga lang habang nakatingin samin.
“Princess, sumunod ka nalang sa amin ni ate sa kwarto ko, okay?” pinitik niya ang noo ko.
“Ouch!”
“Ikaw, kung anu-ano na namang iniisip mo.”
Bwisit. Hindi naman ah! “Teka, yung sinaing!”
“Oo nga pala.” Bumalik kami sa kusina na buhat niya parin ako tsaka pinatay yung sinaing at gas. “Okay na?”
Tumango lang ako.
And that night, tabi-tabi kaming matulog. Si Shami ang nasa gitna habang nasa magkabilang gilid kami ni Jace. Narealize ko na ito lang ata ang magandang nangyari ngayong araw na to. Hindi ko napigilang hindi mapangiti.
“Goodnight Shara. Wag mo na ulit akong tatakutin ng ganun, okay?”
I smiled. “Okay.”