Sophie's POV
We lopen met de jongens de trap op naar de slaapzalen. Ze stoppen voor een deur met daarop een bord met "The Marauders". 'Wie zijn "The Marauders"?' Vraagt Noa. 'Dat zijn wij natuurlijk!' Zegt James vol trots. Remus doet de deur open. Vijf hemelbedden staan in een cirkel in de ronde toren. 'Dit zijn jullie bedden' zegt hij. Ik dump m'n koffer plof languit op m'n bed. 'Aaahh dit ligt goed.' Zeg ik. Ik begin al een beetje met uitpakken maar eigenlijk ben ik daar te lui voor. Mijn bruine bosuil Artemis zit in het raamkozijn. Dat herinnerd me er aan dat Noa en ik onze ouders nog een brief moeten sturen. Ik schrijf snel
Hey pap en mam,
We zijn veilig aangekomen op Hogwarts, het is hier echt super groot en er is heel veel lekker eten. We hebben al een paar aardige mensen ontmoet. We laten over een week wel weer weten hoe het gaat.
Veel liefs
Sophie
Eigenlijk heb ik mijn ouders niet veel interessants meer te vertellen. Ik geef Artemis een uilensnoepje en de brief en kijk hoe ze wegvliegt. 'Dus jullie dames wouden vannacht het kasteel eens goed gaan bekijken.' Zegt Sirius. 'Ja graag als dat kan.' Antwoord Noa. 'Regel 1 bij the Marauders: Alles kan!' Zegt James. Ik mag die jongens echt denk ik bij mezelf.
Een uur later heeft iedereen uitgepakt en is het al weer een rotzooi. Noa ligt op bed en aait haar kat Flubber. Het loopt al tegen twaalven. 'Zullen we zo maar eens gaan.?' Zegt Sirius. 'Ja goed plan!' Zegt James en hij staat op. 'Ik pak even de mantel en de kaart. Even later komt James terug met iets wat lijkt op een oud stuk perkament en een onzichtbaarheidsmantel . 'We kunnen gaan.' Zegt hij.
We lopen met zijn vieren onder de onzichtbaarheidsmantel (Remus voelde zich niet zo lekker). 'Echt awesome dat je zo een mantel hebt, en echt super handig!' Zegt Noa. 'Ja, ik durf te wedden dat jullie sowieso al wel eens zo de meisjes douches in zijn geweest.' Grap ik. 'Natuuuuurlijk hebben wij dat nog nooit gedaan.' Zeggen James en Sirius in koor terwijl ze beide rood worden. 'Tuurlijk.' Lacht Noa. 'Zozo, die Nederlands chicks hebben lef zo te merken.' Zegt Sirius. Noa en ik grinniken.
We lopen een tijdje door het kasteel en de jongens laten ons allerlei geheime gangen zien. Ze hebben een hele kaart van alle plekken in het hele kasteel, daarop kan je niet alleen de plattegrond zien maar ook wie waar is in het kasteel, echt super handig. Het is heel gezellig. We worden 1 keer bijna gesnapt door Filch omdat Noa en ik een lachbui krijgen wanneer Sirius over iemands kat struikelde. Als het bijna 3 uur is gaan we weer terug naar de slaapzaal. Ik plof lekker in m'n vers opgemaakte bed en slaap binnen een paar minuten, met mijn kleren nog aan.