De Uitwisseling

Hoofdstuk 15 (Remus&Noa)

Noa's PoV

Sophie duwt me tegen Remus aan. Zo hard dat ik letterlijk op hem val. Hij vangt me op en ik lig heel even in zijn armen. Hij zet me weer op mijn benen. "Zullen wij samen doen?" Vraagt Remus. "Tuurlijk!" Zeg ik. O, nee. Veel te blij. Dat lijkt zo hopeloos. Maar Remus glimlacht. "Leuk." Zegt hij en hij lijkt het te menen. Ik kijk naar Sophie. Ze staat bij Sirius. Blijkbaar doen ze samen. Ik hoor ze zeggen: "Zo, die zijn samen." Ik moet lachen. Remus kijkt me aan. "Waarom lach je." Vraagt hij. "Sophie en Sirius zijn druk bezig ons te koppelen, terwijl ik hen probeer te koppelen." Leg ik uit. "Proberen ze ons te koppelen?" Vraagt hij, terwijl hij zijn hoofd schuin houdt. Hij ziet er heel schattig uit zo. Ik knik. "Zullen we een plekje gaan zoeken?" Vraag ik. "Ja, ja. Astronomie." Zegt hij verward. "Weet jij een plekje. Je kent het terrein beter dan ik." "Ik ken het terrein inderdaad erg goed." Grijnst Remus. Ik vraag me af wat hij er mee bedoelt. "Kom maar mee." Zegt hij. Ik loop achter Remus aan het kasteel door, het terrein op. "Waar gaan we helemaal heen joh?" Vraag ik nieuwsgierig. "Ik weet een open plek in het Forbidden Forest. Dat is heel mooi." Zegt hij. Als we het Forbidden Forest naderen krijg ik een idee. "Ik vind het wel eng hoor." Zeg ik nep bang.

Remus' PoV

Noa en ik lopen over het terrein. Als we bijna bij het Forbidden Forest zijn zegt ze: "Ik vind het wel eng hoor." Ik kijk haar aan. Haar gezicht staat bang, maar in haar grote blauwe ogen zie ik een twinkeling. Ze wil dat je haar beschermd, denk ik bij mezelf. Ik besluit het spel mee te spelen. "Dat hoeft toch niet. Ik ben bij je. Kom maar." Zeg ik en ik leg heel voorzichtig een arm om haar heen. Ik druk haar een klein beetje tegen me aan. Ze is een stuk kleiner dan ik en ze kan haar hoofd zonder te buigen tegen mijn borst aan leggen. Als ze dit doet, voel ik een kleine tinteling in mijn lichaam. Op deze manier lopen we verder tot we op de open plek komen. "Hier is het." Zeg ik. "Wauw. Het is zo mooi." Zegt ze, maar ze kijkt al weer snel naar mij. Dan kijkt ze omhoog naar de sterren. "Bijna volle maan. Jammer dat het niet vandaag is. Ik vind volle maan altijd zo mooi." Fluistert ze. Ik laat haar los. "Wat is er? Heb ik iets verkeerds gezegd?" Vraagt ze geschrokken. "Nee hoor. Ik leg het nog wel een keer uit." Zeg ik. Ze kan er ook niks aan doen, maar ik ben er nog niet klaar voor om het te vertellen. We zetten een telescoop op en kijken er om de beurt door heen.

Noa's PoV

We zijn bezig om onze kaart in te tekenen, maar ik kan mijn aandacht er niet bijhouden. Net als bij oude runen kan ik alleen maar aan Remus denken. "Nee, dat is Jupiter. Niet Venus." Zegt Remus plotseling. Hij pakt de veer uit mijn handen en verbeterd mijn fout. Ik kijk naar hem, terwijl hij de planeten en de sterren intekent. Plotseling kijkt hij op en ik kijk recht in zijn ogen. Ik voel me betrapt en sla mijn ogen neer. "Waar is Orion?" Vraag ik snel. Remus kijkt door de telescoop. "Daar linksboven." Zegt hij en hij kijkt weer naar de kaart. Ik kijk door de telescoop, maar ik zie Orion niet. "Ik zie hem echt niet." Zucht ik. Remus pakt mijn hand en wijst omhoog. Dan houdt hij zijn hoofd naast het mijne, om de afstand zo precies mogelijk in te schatten. "Daar." Fluistert hij in mijn oor. Ik zie het nog steeds niet, maar t klinkt zo zeikerig om dat te zeggen. "O ja." Fluister ik daarom maar. Hij kan mijn hand loslaten, maar hij laat hem alleen zakken. Hij pakt me met zijn andere arm bij mijn middel en draait me om. Ik sta nu met mijn gezicht naar hem toe. Ik sla mijn armen om zijn middel en geef hem een knuffel. Mijn hoofd ligt tegen zijn borst. Hij drukt zachtjes zijn lippen op mijn haar. Met één hand pakt hij mijn kin vast en tilt mijn hoofd omhoog. Ik kijk recht in zijn ogen. Ik ga langzaam op mijn tenen staan. Mijn hoofd is nu nog steeds lager dan het zijne. Hij bukt een klein beetje. Dan druk ik zachtjes mijn lippen op zijn lippen. Hij zoent me terug. Daarna knuffel ik zijn borst weer. Hij slaat zijn armen beschermend om me heen. Zo staan we op de open plek.