Μπαίνοντας μέσα στην αίθουσα, βλέπουμε την καθηγήτρια της φυσικής -που είναι και η υπεύθυνη του τμήματος μας- να κάθεται στην έδρα και να μας κοιτάζει με ένα θυμωμένο βλέμμα.
"Καλά, πότε πρόλαβε και ήρθε; Ούτε δύο λεπτά δεν έχει που χτύπησε το κουδούνι", μου ψιθυρίζει η Μαριάννα.
"Αυτή και η μαθηματικού μου φαίνεται ότι τρέχουν να μπουν μέσα στην τάξη όταν τελειώνει το διάλειμμα", της απαντώ. "Πάμε τώρα να κανονίσουμε τις θέσεις μας".
"Εσύ θα της το πεις", μου λέει σχεδόν ικετευτικά η Μαριάννα.
"Εντάξει μην κάνεις έτσι, δε θα σε φάει κανείς. Πάρε το πιο γλυκούλι ύφος σου για να την πείσουμε πιο εύκολα".
Πάμε στην καθηγήτρια. Ετοιμάζω τα λόγια μου προσπαθώντας να έχω ένα από τα πιο χαριτωμένα μου πρόσωπα.
"Κυρία, μπορούμε να σας ρωτήσουμε κάτι;", κάνω την αρχή.
"Φυσικά κορίτσια, ό,τι θέλετε. Έχετε καμία απορία σχετικά με το μάθημα;"
"Όχι κύρια, όλα καλά, αφού έχουμε εσάς καθηγήτρια. Απλώς θέλουμε να σας ζητήσουμε μήπως θα μπορούσα να καθήσω με τη Μαριάννα".
"Μα η Μαριάννα δεν κάθεται με την Ευτυχία;"
"Ναι αλλά η Μαριάννα θέλει και αυτή να καθίσει μαζί μου. Έτσι δεν είναι Μαριάννα;"
"Ναι, ναι φυσικά", βιάζεται να βεβαιώσει η Μαριάννα.
"Τι θα γίνει όμως με την Ευτυχία;"
"Ίσως αν καθόταν σε ένα άλλο θρανίο;", προτείνω εγώ.
"Καθίστε στις θέσεις σας τώρα και θα το ξεκαθαρίσουμε".
Εμείς καθόμαστε με λίγη απροθυμία στις κανονικές μας θέσεις. Μόλις έρχονται όλα τα παιδιά, η κυρία ξεκινάει:
"Λοιπόν παιδιά, εδώ μας τέθηκε ένα ζήτημα που πρέπει να λυθεί. Η Δημητρίου και η Παπαπέτρου μου έκαναν την παράκληση να καθίσουν μαζί".
Η Ευτυχία τινάζεται απότομα μόλις το ακούει αυτό. Δεν το περίμενε.
"Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα να εγκρίνω την αίτηση τους. Ωστόσο, δεν έλαβαν υπόψη τους την Αντωνίου. Τι θα γίνει λοιπόν τώρα;"
"Θα πας μπροστά;", με ρωτάει απότομα ο Σπυρόπουλος.
"Ναι", του απαντάω.
"Γιατί; Μια χαρά δεν είσαι εδώ;"
"Είναι η κολλητή μου μπροστά".
"Και τι με αυτό; Θα με αφήσεις μόνο μου εδώ;"
Τι πράγμα; Αυτό μου ήρθε λίγο ξαφνικό.
"Εσύ με θες μόνο για να αντιγράφεις. Δεν είναι σοβαρός λόγος αυτός για να κάτσω εδώ".
"Όχι Δημητρίου...", πάει να πει.
"Γεωργία", τον διακόπτω. "Μη με λες με το επώνυμο.
"... Γεωργία", συνεχίζει. "Πέρα από την πλάκα, είσαι και γαμώ τα παιδιά. Αδελφός", μου λέει και μου δίνει τη γροθιά του.
"Καλά καλά, άστα αυτά", του λέω χτυπώντας τη γροθιά του με τη δική μου.
Παρόλο που δεν τον πολύ πιστεύω, κολακεύομαι από τα λόγια του. Πρώτη φορά μου μιλάει κάποιος έτσι.
"Αλήθεια. Εξάλλου πώς θα τα βγάλω πέρα με τη Ρένιου χωρίς εσένα;", λέει σιγά ώστε να τον ακούσω μόνο εγώ.
Τώρα του χαμογελάω. Η Αναστασία μπορεί να είναι απίστευτα εκνευριστική, αλλά δεν είναι και κανένα τέρας.
"Μια χαρά θα τα καταφέρεις. Σου έχω εμπιστοσύνη".
Ο Σπυρόπουλος μου χαμογελάει ζεστά. Νιώθω κάτι περίεργο στην καρδιά μου. Σαν τσίμπημα. Προσπαθώ με δυσκολία να το αγνοήσω.
"Τι θα γίνει τώρα Δημητρίου;", ρωτάει ξαφνικά η καθηγήτρια. "Για σένα και τη φίλη σου διακόπτω το μάθημα κι εσύ μιλάς με το Σπυρόπουλο;"
"Συγγνώμη κυρία", ψελλίζω.
"Εσύ Ευτυχία θέλεις να αλλάξεις;", απευθύνεται στην Ευτυχία.
Η Ευτυχία κοιτάζει όλη την τάξη πριν απαντήσει. Όλοι θέλουν να μας βοηθήσουν να καθίσουμε μαζί με τη Μαριάννα εκτός από το Σπυρόπουλο. Και μόνο που σκέφτομαι το Γιώργο νιώθω περίεργα. Τι είναι πάλι αυτό;
"Εντάξει κυρία δεν έχω πρόβλημα", είπε με μισή καρδιά.
"Ωραία. Οπότε στο διάλειμμα θα καθίσεις στο πρώτο θρανίο της πρώτης σειράς που είναι και το μόνο κενό. Τώρα που τακτοποιήθηκε και αυτό, ξεκινάμε αμέσως το μάθημα. Χάσαμε ήδη πέντε λεπτά!"
Η Μαριάννα γυρνάει και με κοιτάει ενθουσιασμένη. Της κλείνω το μάτι το ίδιο χαρούμενη. Επιτέλους θα είμαστε μαζί!
Το μάτι μου πιάνει το Σπυρόπουλο να με κοιτάει. Γυρνάω και βλέπω ένα λυπημένο ύφος να έχει κατακλύσει το πρόσωπό του.
"Τι τρέχει Γιώργο;", τον ρωτάω ανήσυχη. "Είσαι καλά;"
"Γιατί φεύγεις ρε Γεωργία; Γιατί με αφήνεις μόνο μου;"
Άντε πάλι τα ίδια. Τι στο καλό συμβαίνει με αυτόν σήμερα; Με είπε και με το μικρό μου όνομα χωρίς να του το ζητήσω.
"Γιατί ενδιαφέρεσαι τόσο για το πού θα πάω;"
"Σου είπα, δε θα αντέξω μία ολόκληρη χρονιά με την Αναστασία χωρίς εσένα".
"Είσαι μεγάλος άντρας πια Γιώργο. Μπορείς να τα βγάλεις πέρα μόνος σου", του λέω κοροϊδευτικά προσπαθώντας να ελαφρύνω την γεμάτη με περίεργα συναισθήματα ατμόσφαιρα.
"Ξέρεις τι εννοώ. Πώς θα σου μιλάω;"
"Σιγά μωρέ, δε θα μετακομίσω σε άλλη χώρα. Τρία θρανία μπροστά σου θα πάω. Μια χαρά θα μπορείς να μου μιλήσεις".
"Ναι, θα φωνάζω ΓΕΩΡΓΙΑ για να γυρίσεις εσύ και θα γελάει όλη η τάξη", λέει και γελάμε. "Γιατί δεν έρχεται η Μαριάννα πίσω;"
"Έχει μυωπία, δε βλέπει τίποτα. Σταματά τώρα να παραπονιέσαι και ευχαριστήσου την τελευταία ώρα που θα είμαστε μαζί!", του λέω ναζιάρικα.
Τι είπα τώρα; Πάω καθόλου καλά; Μετά λέω για την Αναστασία.
Ο Σπυρόπουλος ξαφνιάζεται πολύ με αυτό που του είπα, αλλά συνέρχεται γρήγορα και σταματάει να μιλάει.
Το μάθημα κυλάει ήρεμα. Σε μια στιγμή όμως, η Ευτυχία άρχισε να κλαίει. Η κυρία έρχεται αμέσως δίπλα της.
"Είσαι καλά κορίτσι μου; Τι έπαθες; Μήπως δε θες να αλλάξεις θέση;"
Η Ευτυχία γνέφει σιωπηλά συνεχίζοντας το ψεύτικο κλάμα. Είμαι σίγουρη ότι το κάνει επίτηδες για να μην καθήσω μαζί με την Μαριάννα. Δεν μας συμπαθεί καθόλου και δεν τη χωνεύει κανείς.
"Όχι Δημητρίου και Παπαπέτρου, δε θα καθίσετε μαζί. ΤΕΛΟΣ!", ουρλιάζει η φυσικού χωρίς λόγο.
Όλη η τάξη -εκτός από το Σπυρόπουλο και την Ευτυχία, που σταματάει μαχαίρι το κλάμα μόλις ακούει την ανακοίνωση της καθηγήτριας- μας κοιτάει με λύπη. Εγώ και η Μαριάννα ανταλλάσουμε βλέμματα στεναχώριας και θυμού.
"Τελικά δεν είναι η τελευταία ώρα μας μαζί", μου λέει ο Γιώργος κοιτώντας με με χαρά.
"Δεν πας καλά", του λέω απότομα.
Την υπόλοιπη ώρα μία σιωπή κυριαρχεί το χώρο. Το κουδούνι χτυπάει και όλοι ορμάνε έξω. Εγώ δεν το κουνάω από τη θέση μου.
"Έλα Γεωργία πάμε", ακούω τη Μαριάννα να μου λέει.
"Δεν έχω όρεξη να βγω έξω. Γιατί να μας το κάνει αυτό η Ευτυχία;", λέω με αγανάκτηση.
"Δεν ξέρω. Ξεχνά το τώρα. Δε μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο. Ούτε είναι σωστό να τσακωθούμε μαζί της. Εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε. Δεν αξίζει να στενοχωριέσαι άλλο".
"Δίκιο έχεις. Πάμε έξω, θέλω να πάρω αέρα", λέω και τρέχω έξω.
Βγαίνω από την τάξη μου με ορμή. Με το θυμό που έχω δεν βλέπω μπροστά μου. Ξαφνικά πέφτω με φόρα πάνω σε κάτι.
Και χάνομαι μέσα σε δύο πανέμορφα καστανά ματάκια...
Στη φωτογραφία η Γεωργία (Jade Thirlwall από Little Mix)
~~~~~~~~~~~~
Γεια σας αγάπες μου! Σήμερα είπα να γράψω ένα εορταστικό κεφάλαιο. Είναι το μεγαλύτερο μέχρι στιγμής και συγγνώμη αν είναι λίγο κάπως, αλλά το έγραψα πολύ γρήγορα για να το ανεβάσω πριν αλλάξει ο χρόνος!
Σήμερα βλέπουμε εξελίξεις στην πλευρά του ερωτικού τομέα της Γεωργίας. Τι λέτε να γίνει στη συνέχεια; Είναι δυνατόν αυτή η κοπέλα να ασχοληθεί με αγόρια;
Καλή χρονιά σε όλους!!! Φιλάκια!!!