BU BÖLÜMDEN SONRA SEZON FİNALİNİ GETİRMEYİ DÜŞÜNÜYORUM...YORUMLARINIZI BEKLİYORUM.İKİNCİ KİTAP ÇIKSIN MI ?
Kendimi öne doğru savurdum.İlginç bir şekil.Sandalyeye bağlı olduğumu tahmin ediyordum.Ama sadece bedenimi bağlamışlar...Bunlar hepsi planlıydı...
Baha'nın üzerine düşmemle,sırtıma koca ,acı verici ve sert bir sandalye yemem bir oldu.Ve tek ...Son kez hatırladığım şey ...Gözlerim kapanmadan önce...Ağzımdan gelen kanların Baha'nın t-shortüne akması ...Polislerin adamları tutuklaması...Adamın elleri kelepçelenirken ,yarım ağız bana gülmesi...Baha'nın baygın bir halde olması...Bir koluyla beni sarması ...Ve başka hiçbir görüntü yok...
Nefret ettiğim çocuk için ,kendimi feda ettim.Nefret ettiğim birisi için...Kendimi kandırıyordum.O'ndan nefret etmiyordum.Tam tersi...Aslında O'na ne hissettiğimide bilmiyordum.
Yoğun deterjan kokusu ,kendime gelmemi sağladı.Gözlerimi yavaşça açtım.Ama açmamla canımın yandığını hissetmem bir oldu.Hastanelerden nefret ediyordum.Bir daha gelirsem,yeminle .Kusardım.Ömrüm ,senelerim bu iğrenç yerde geçti.
Her şeyi yavaş yavaş algıladım.İlk önce,tam karşımda olan küçük koltukta sızmış bir Baha ile karşılaştım.İki büklüm uyumuştu.Yüzünde yara bandları vardı.Sol eli sarılıydı.Zaten bir ayağıda kırıktı.Birde yanımda küçük bir koltuk vardı.Orada ise paketlenmiş bir sürü şey vardı.Geçmiş olsun hediyesi olarak tahmin ediyorum.
Kalkmaya çalıştım ama omuzlarımda büyük bir ağırlık vardı.Hastane kıyafetimi,omuzlarımdan sıyırdım.Gördüğüm görüntü şok ediciydi.Mosmordu.Ten rengimi değil,mor renkten başka hiçbir şey görmüyordum.
Omuzuma bakarken,yattığım yatağın yanında masaya koyulmuş,vazodaki papatyaları gördüm.Üzerinde ise sarı renkli bir kart vardı.Karta uzandım.
İçinde yazan şey ''Menekşe kokulu,papatya seven güzelime.'' yazıyordu.Evet,arkadaşlarım menekşe koktuğumu söylerdi...Çiçek türünden tek papatyaları severdim.Çünkü saflardı.Saf ve temiz.İnsanlar gibi kirli değillerdi.
Vazodaki bir tane papatyayı aldım.Baha'ya fırlatmadan önce,çiçeği öptüm.Polenlere alerjim vardı,ama en büyük alerji ölümdü.O yüzden alerjim umrumda değildi...
Papatyayı ,Baha'ya fırlattım.Aramızdaki mesafa kısa olduğu için tam karnına düştü.Zaten mahallede bir ara ismim 'Keskin nişancı'ydı.Bir çocuğu ,mahallenin başından fırlattığım terlikle mahallenin sonunda vurmuştum.Bunu gören arkadaşlarım adımı bu yapmıştı ama uzun sürmemişti.Birde çocuğun ailesi beni şikayete gelince ,annemde o akşam bana yeteneğimin kimden geldiğini göstermişti.
Kıpırdandı ama uyanmadı.Uykusu ağırdı hayvanın...Hayvan...Kişneyen bukalemun...Aklıma bu gelince güldüm.Baha'nın yeni ismi olabilirdi.
''Pıştt!! Rüyanda ne görüyorsun kişneyen bukalemun.'' dedim.Tekrardan kıpırdadı ve aniden kalktı.Bu ani hareketi biraz beni ürpertmişti.Kocaman olmuş gözleriyle ''Uyanmışın.''dedi.''He ,uyandım.Nouldu ki ?'' dedim.O kadar garip söyledi ki kendimi uyuyan güzel hissetmiştim.Kalkıp yanıma geldi,dibime oturdu.
Elini yüzüme uzattı.Elinin tersiyle yüzümü okşadı.''İyi misin ?'' dedi.''İyi olsam hastanede olmazdık.'' dedim.Güldü.''Haklısın,ama demek istediğim o değildi.'' Kaşlarımı kaldırdım.''Neydi ?''
''Sana bir şey olmuş...'' dedi ve elini yüzümden çekti.
''Nasıl ?''
''Bir gün hatta bir saat içerisinde mimiklerini ve duygularını çok belli ettin...Hemen doktoru çağırmalıyım.'' Ayağa kalktı.Gerçekten mi çağıracaktı ? Hızlıca bileğine uzandım.Bana baktı ''Saçmalama,otur şuraya.''
Dediğimi yaptı.Tekrar aynı yere oturdu.
Gözleri papatyalara takıldı.Tam da onları kim getirdiğini biliyor musun diyecektim .''Papatyalarımı beğendin mi ,yabani ?'' dedi.
Papatyları göstererek ''Onları sen mi gönderdin ? Kokumu nerden biliyosun len.''
Elimi yumruk yaptım ve Baha'ya gösterdim.''Çabuk söyle,yoksa yakışıklı yüzüne ,yumruğumu yersin .''
Geri çekildi.''Yani dibine kadar girip,koklamaya gerek yok .Çünkü ,saçların bile kokuyor.Hele bir rüzgarla savrulunca kendimi çiçek cennetinde hissediyorum.''
Tekrar bana yaklaştı.O kadar yaklaştı ki burunlarımız birbirine değiyordu.''Menekşelere ve menekşe kokanlara aşık olduğumu biliyor musun ?'' dedi.
Oha ya ! Bildiğin bana 'sana aşığım 'demişti.Yani doğru anladıysam,doğru anladım demi ? Tabi kızım,çocuk bildiğin sana aşığım dedi .Yuh!Birisi bana aşık.Tamam.
Baha'nın nefesini git gide bana yaklaşırke hissettiğimde ,gözlerimi kapattım.Tam milimler kala...Kapı açıldı.Gözlerimi açmadım.Ama Baha'nın yataktan fırladığını farkettim.Eğer annem yada babamsa ...Asla yüzlerine bakamaz.Hem hazır hastanedeyken ,birkez daha travma geçirttirdim kendime.
Duyduğum sesle azcık rahatladım.Ama azcık.''İşiniz varsa ben çıkayım yani.'' dedi Miraç.Gözlerimi açtım.''Yoo ,bizim işimiz yoktu ki.'' dedim.Baha ise bana ters bir bakış atıp ''Çık ,çık çok önemli bi işimiz vardı.''
Miraç ,Baha'ya kısık gözlerle bakıp ''Neymiş o önemli işiniz ,merak ettim de ?''
Baha bana bakarak güldü.''Ezgi'nin ağzına,senin beynin kaçmış .Onu çıkartıcam da...Müsadenle...''
Miraç alaycı bir şekilde güldü.''İlk önce kendi beynini çıkarmakla uğraşmalısın.'' Vayy,Miraç koydu,gol oldu.Ama çocuk gibi davranıyorlardı.''İkinizde şuan saçmalıyorsunuz.'' dedim.Miraç bakışlarını Baha'dan ayırıp,bana dikti.''Özür dilerim,iki yaşında bile olmayan bir çocuğun oyununa geldim.Seninle konuşmak istiyorum...''Bu sefer Baha'ya baktı .''İkimiz,tek başımıza.''
''Baha ,bize izin ver.'' dedim.Bana bakmıyordu bile.''Baha!!'' .Bana baktı.Ama bakışları delip geçiciydi.Sonra odadan hızlıca çıktı.Miraç ise o çıkarken yanıma geldi.
Yanımda olan koltuğa oturdu.''İlk önce babam için üzgünüm.Zaten onunla 3 aydan beri görüşmüyorduk.Yani yoktu.Annemden sonra zaten kendini tamamen kaybetmişti.İşleri nasıl idare ettiği hakkında ise hiçbir fikrim yok.Alkole başladığını biliyordum,ama eşkiyalığa başladığını bilmiyordum.Dediğim gibi 3 aydan beri zaten görüşmüyoruz.Zaten şuan mahkemede olmalılar...'' yutkundu,kafasını eğdi.''Artık kimsem yok Ezgi,çok özür dilerim.''
Artık kimsem yok Ezgi ,bu sözü kulaklarımda kaç defa yankılandı bilmiyorum.Benimde vardı.Ama gerçekler miydi ?Evimizde kimse kimseyle konuşmazdı.Ben odama çekilirdim,kardeşimde öyle.Annemde ya mutfakta olurdu yada oturma odasında,babam ise işi yüzünden göremezdik pek.Zaten görsekte pek bir aile ortamımız yoktu...Artık Miraç'a gerçek sevgiyi vericek kişiler yoktu.
''Buraya gel'' elimlede yanımı işaret ettim.Yanıma gelirken yüzündeki ifade ; 2 yaşında masum bir çocuğun yüz ifadesinin aynısıydı.Dibime oturdu.Ona sarıldım.Anne sevgisini veremezdim ama arkadaş sevgisini verirdim.İlk başta şaşırdı,ama sonra oda bana sarıldı.''Haftaya Amerika'ya gidiyorum.Üniversiteyi orada okuyacağım,ama doğum gününde gelicem.Sonra iki ,üç gün kaldıktan sonra tamamen gidicem.'' Geri çekildi.''Şimdiden görüşürüz arkadaşım.Asla arkadaşım gözümle bakamicağım ,arkadaşım.'' Yavaşça kalktı ve hızlıca odadan çıktı.
10 dakika sonra odaya annem girdi.Bana sarıldı,şok geçirdim.İki saat yada daha uzun konuştuk.Orda ne yaşadığımı ,neler yaptığımı ,bana neler anlattığımı sordu,bende anlattım.Tabi anlatırken bana izlettilen klip bölümünü atladım.Baha'ya öfkem arttı.Çünkü uyanır uyanmaz aklımın ucundan bile geçmemişti.İyi ki annem sormuştu!.Ne var ne yok -bir o bölümü atladım- her şeyi anlattım.
Omuzumdaki morluklar sancılarla kendini hissettirmeye başladı.Annem tam ağzımı açmış,bir şey söylicekti ki.Hızlıca bölmek zorunda kaldım.''Anne benim omuzlarım çok acıyor ve acıktım.''dedim.Annem oturduğu yerden kalktı.Kapıya doğru ilerlerken ''Tamam,yemek alıp ve doktorunu da alıp gelicem.'' Tam kapıyı çıkıyordu ki ''Anne.'' dedim.''Hea''diyerek bana döndü.''Baha'yı odamda yada etrafımda görmek istemiyorum...Nedenini sorma,lütfen.''dedim.Bana tamamen döndü,kapının orda olduğu için fısıldadı ''Baha'yı artık sevmiyorum.'' Ardından dönüp,gitti.
Odama kimse girmedi.Gözlerimi kapattım ve artık hayatımdan sevdiklerim,değer verdiklerimin gitmesi yerine nefret ettiklerimin gitmesi için dua ettim.
Yarım saat sonra odaya annem ile bir kadın doktor girdi.Annemin elinde yemek tepsisi vardı.İşte kadın omzuma falan filan baktı.Anlamam bu işlerden ... Doktor gene birkaç şey yaptıktan sonra annem yemek tepsisini kucağıma koyarak,doktorla odadan çıktı.
Yemeği yiyordum.Ama her lokma boğozımda kalıyor,zor yutkunuyordum.Aklım Miraç'taydı.O benim uzunlar sonra omzunda ağladığım tek dostumdu.Onun deyişiyle ''Asla arkadaşım gözümle bakamicağım ,arkadaşım.'' idi.O'nu nasıl geri döndürücektim ? Belki Kıyamet,Tonguç ve Kutlu yardım ederdi.Ama Kutlu,Antalya'ya gitti ,Kıyamet'te Bursa'da,Tonguç'ta ...Tonguç'la konuşmamıştım.Çünkü en yakın arkadaşımın sevgilisiydi.Hem bananeydi .
Hayali bir ampul düşünün o yandı bir anda.
Kumsal.
Hemen ayağa kalktım,daha doğrusu kalkmaya çalıştım.Omuzlara inen acıyla çığlık attım,çığlık atmamla karnıma giren ağrıyla kendimi yanlamasına yatağa attım.
Odaya birisi girdi .''İyi misiniz ?'' sesi tanıdık değildi.Hemşire olmalıydı.Görünü alanımada girince hemşire olduğunu anladım.Beni düzeltti.''Lütfen kalkmayın.'' dedi.Kaşlarımı çattım ''Neden ?'' dedim.Ben kalkmak istiyordum.Bu iğrenç ,deterjan kokan yerden çıkmak istiyordum.Zaten ölücektim neden hâlâ burada yatıyordum.Şu dilimde yaşadığım her dakika,her saniye benim için değerliydi.Ama ben hâlâ bu iğrenç yerde tutuluyordum.''Yorgunsunuz,aldığınız darbeyle beyin kanaması bile geçirebilirdiniz ama sadece mide kanamasıyla kurtuldunuz.Şanslısınız.Ama tabi mide kanserinizi arttırdı.O yüzden tedavileri attırıcaz.'' Birden kızın yakasına yapıştım.Omuzlarıma nazikçe ellerini koydu.Sonra yaralı olan midem değil,omuzlarımın farkına varınca çekti.''Beni iyi dinle...Zaten ölücem...Hayatımı burda geçirerek ,gitmek istemiyorum.'' dedim.Hemşirenin bana olan bakışları değişti.Gözleri korku kapladı.''Lütfen sakin olun...Kendinize gelin ,gözleriniz siyahlaşti ve kedi gözüne döndü...'' Kızı sarstım.Ama konuşmaya devam etti.''Bence tedavinizi gördükten sonra ,birde terapi görün.Gözleriniz normal değil...''
Dişlerimin arasından tısladım ''Sus!'' Sustu.''Dışarıdaki ...Eğer arkadaşlarım ordaysa ,sakın ama sakın kanser olduğumdan bahsetmiceksin!Haberleri yok.Eğer ben burdan çıkarken öğrenmiş olurlarsa seni kedi gözlerimle yok ederim...'' Yakasını bıraktım.
Geri çekilip ,önlüğünü düzeltti.Hiçbir şey olmamış gibi.''Tamam,ama tedavinizi görüceksiniz.Zaten yarın tedavi işlemlerinizi gördükten sonra gidiceksiniz.Rahatlayın.'' dedi.Arkasını döndü.''Şimdi size pasuman yapıcam.''
Arkama yaslandım.''Az önce sana yaptıklarım yaşanmamış gibi yap.'' dedim.Hemen cevap verdi.''Denerim.''
Kapıya bakıyordum.Dalmıştım.Hemşirenin sözleriyle kendime geldim.''Baha'yla birbirinize çok benziyorsunuz.Tencere ,kapak olayı gibi.'' dediği şeyle ağzımdan istemsizce ''Hea ?'' çıkmıştı.
''Baha ,benim üniversiteden arkadaşımdı.Farklı fakültelerden...O zamanlar darbe üzerine darbe yedim.İlk önce babam trafik kazası geçirdi.2 gün sonrası kız kardeşim ,sevgilisiyle kaçtı.2 ay sonra tamamen parasız kaldık...Hatta üniversite çıkışlarından sonra lokantada bir işte çalışıyordum.Ama hasta bir anne,trafik kazasında sakat kalmış bir baba,küçük okula giden ikiz kardeşler ve eve gelmiş,piskolojisi bozulmuş bir kız kardeş.Bunların hepsine hem okuyup,hem bakmak hiç kolay değildi.Tam üniversiteyi bırakacakken.Baha geldi...Kız kardeşime psikiyatris ayarladı.Hemde 2 sene boyunca ki görüşme parasını kendisi ödedi.Hatta oda yetmedi özel bir okula yazdırdı.Okulun bütün sene parasınıda ödedi.İkiz kardeşlerimide özel okula yazdırdı.Onlarada aynısı yaptı.Babam ve annemin de hastane,ilaç masraflarını ödedi.Baha kanatsız bir melek...Sonra ...'' durdu.
''Sonra ?'' dedim.
''Kız arkadaşı aldattı...Annesi öldü...Babası birisiyle evlendi...Mel-meliha adlı bir gıcık kadınla...Sonra Baha üniversite kaydını dondurdu.Ve onla son görüşen bendim.Abim olmuştu.Bana iyi bir meslek sahibi olucağım, diye söz verdirtti.Sonra onu o günden sonra görmedim.Şimdi hastanede gördüm.Tanıyamadım,O'da beni tanımadı.Yakınmadım...Çok yakışıyorsunuz...''
''Biz onunla sevgili değiliz...''
''Sorunda orda ,olmalısınız.'' yutkundu,bana döndü.Tam gözlerimin içine bakıyordu.''Birbirinize gerçekten çok benziyorsunuz.Emir verişiniz,özgüveniniz,birbiriniz adını duyuşunuzda gözlerinizdeki gizemli parıltı...'' sözünü kestim .''Özgüven ? Parıltı ?''
''Yakamı tuttun ve beni tehdit ettin.İstesem başhekime seni söylerdim.Ve deliler hastaniside boylardın.Bunları yapabiliriz.Bu sadece bir ropar yazışımıza bağlı.Bu özgüven gerekli...Her şeyi göz önüne alıp yaptın...'' Elindeki pamuğa azcık krem döktü.''Parıltı ise,her 'Ezgi' kelimesini duyduğunda gözleri parlıyordu.Onda renkli bir parıltı ,sende ise karanlık bir parıltı...''
''Ama ben ölücem...''
Birden parlayan gözleri soldu.Yüzü düştü.''O zaman sende ölmeden önce yaşa.'' dedi.Kafamı olumsuzca salladım .''Olmaz,kimseyi öldükten sonra hatıra bırakmak istemiyorum.'' dedim.
Bana yaklaşarak 'Neden ?' dedi.''Hatıralar,acı bırakır.'' Kafasını olumsuzca salladı.''Hayır,hatıralar anı bırakır.'' dedi.''Acısıyla,tatlısıyla anı bırakır.'' dedi.Sonra sağ omzumdaki hastane elbisesini sıyırıp,pamuğu nazikçe tenime dokundurarak bütün morluklara sürdü.
İşi bittikten sonra ''Bu konuştuklarımız aramızda ve hâlâ tehditlerim geçerli-'' güldüm.''Dışarı da Kumsal diye birisi var mı ? Yoksa eğer ,Baha'yı odamda beklediğimi söyler misin ?'' Kafasını sadece 'tamam' gibi sallamakla yeltelendi.
Çıktıktan beş dakika sonra -yani tahminem- içeriye Baha girdi.Yanıma kadar geldi.Sonrada ayakta dikildi.''Beni çağırmışsın.'' avucumu açarak ona uzattım.İlk önce elime boş boş baktı.''Telefonunu ver.'' dedim.Bana 'neden ' diye bakışlar attı.''Kumsal'ı aricam.'' dedim.
Telefonu cebinden çıkarırken ''Kumsal'ın numarası yok.'' dedi.İçimden 'yav he he'dedim.''Diğer kızlardan buluruz.'' dedim.İlk önce telefonu çıkarttı,Şifresini girmiş olmalıydı.Ama anladım.'2468'di şifresi,sonra bana uzattı.''Başka kızlarında yok.'' dedi.Rehberi açarken ''Şaşırdım,hem şifren 2468 ...'' Kafamı kaldırıp,kısa bir bakış attığımda ağzı 'o' şeklini almıştı.
Rehberi gezdim.Doğru söylüyordu.Hepsi erkekti ,bir ben ,kıyamet,annesi-üvey annesi- numarası vardı.Omuz silktim.Telefonu geri verirken ''Hemşire söylediğinde silmissindir.Artık senden her şey beklerim.'' dedim.
Bana tekrar şaşırmışçasına baktı.''Bakman bittiyse,çıkabilirsin.''Telefonunuda aldı ve gitti.
*****
Tedavimide gördüm.Birkaç saat sonra burdan çekip gidicektim.Ege'ye rica etmiştim .Ricamı kırmayıp,telefonumu alıp gelmişti.Bende hemen Kumsal'ı aramıştım.Açıkça belirtmiştim.Miraç'ı oyalamasını,O'da seve seve kabul etmişti.Yani bugün Miraç'ı oyalama işi Kumsalda'ydı.
Evet,tam eve gelmiştim ki.Kurtuldum bitti artık eve kapanıcam dedim ki olmadı.
Annemle ,babam hastanede son işlemleri devam ettirirken dayanamicağımı söyleyip,dışarıya çıktım.Tam o sırada birisi ağzımı kapattı.Çığlık attım ama çok geçti.Bana ''shh'' dedi.Shh ,bile tanıdık gelmişti ...Kimdi bu...''Sakin ol gidiyoruz,Hadi gidelim.''dedi.Araba çalıştı.
Hatırladığım şeyler gözlerim ağırlaştı...Ağırlaştı...
BU BÖLÜMDEN SONRA SEZON FİNALİNİ GETİRMEYİ DÜŞÜNÜYORUM...YORUMLARINIZI BEKLİYORUM.İKİNCİ KİTAP ÇIKSIN MI ?