Alluring [ ဘာသာပြန် ]

Kamu sedang membaca

Romansa

绝色倾城 ဆိုတဲ့စကားလုံးက အရိုးရှင်းဆုံးဆိုရလျှင် 'မိန်းမောသွားလောက်တဲ့ထိစွဲလမ်းခြင်း' လို့အဓိပ္ပါယ်ရပါတယ်။လူတစ်ယောက်ကိုပဲဖြစ်ဖြစ် အရာဝတ္ထုတစ်ခုကိုပဲဖ...

asshole drama

Chapter 64 ( Ending )

689 35 2

Oleh xiaochong17

မိုးဖွဲလေးတွေကျလာရင် မိုးသောက်ယံကနှင်းစက်လေးတွေ ရှိနေမယ်

( ယွီလော့ချွမ်ရှ ပိုင်လုဝေ့ရှီ )

ရူဖေးမှ ဝေ့ရှီသေဆုံးကြောင်း အကြောင်းကြားစာ လက်ခံရရှိချိန်တွင် နောက်တစ်နှစ်၏ နွေရာသီပင် ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။မေလ၏ပန်းများအပြည့် ပွင့်လန်းချိန် တောင်ပိုင်း၏ရှုခင်းများလှပသည့်မြို့ငယ်လေးတစ်ခုတွင် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်နှင့် အသုံးပြုနေကျပစ္စည်းလေးများကို တွေ့လိုက်ရ၏။

ရိုးရှင်းလှသည့်ခရီးဆောင်အိတ် ပန်းချီဆေးများနှင့် ပန်းချီကားဘုတ်ပြားအပြင် ဆီဆေးဖြင့်ရေးဆွဲထားသည့် 'ချောင်ယင်း' ဆိုသည့်ပန်းချီကားပေါ်မှ လင်းလော့ချွမ်၏ကြွကြွရွရွပုံရိပ်က ကံဆိုးမိုးမှောင်ကျနေမှုကြားမှ လူသားများကိုကယ်တင်ပေးနိုင်မည့် အနက်ရောင်သူရဲကောင်းလိုလို။ ဤအရာက ဝေ့ရှီ၏နောက်ဆုံးသော လက်ရာပန်းချီကားဖြစ်၏။

ရူဖေးက ဝေ့ရှီနေသွားခဲ့သည့် အေးစက်စိုစွတ်နေသည့်အခန်းငယ်လေးထဲတွင်ထိုင်ပြီး အသုံးပြုခဲ့သည့်ပစ္စည်းများကို ကြည့်ရင်း မျက်ရည်များစီးကျလာတော့သည်။

ရူဖေး အမြဲတမ်းတွေးထားခဲ့သည်က ဝေ့ရှီက အသက်ရှင်နေဆဲဖြစ်ပြီး မည်သည့်ကမ္ဘာတစ်ခုတွင်ရှင်သန်နေမှန်းမသိခြင်းသာ။ ဝေ့ရှီသေဆုံးကြောင်းသတင်းကို ကြားလိုက်ရသည့်အချိန်တွင်လည်း သူမ မသေခင်ပျော်ရွှင်သွားခဲ့လား မှန်း မသိခဲ့ပြန်။

လင်းလော့ချွမ်က နောင်တတရားများဖြင့်ထွက်သွားခဲ့ပြီး ဝေ့ရှီက သူ့အားခွင့်လွှတ်ပေးခဲ့ရှိမရှိ ၊ သူ့အား အမှန်တကယ်ချစ်ခဲ့သည်ကိုလည်း မသိသွားခဲ့ပေ။သို့သော် ဤပန်းချီကားကိုမြင်လိုက်ရသည့်အချိန်တွင်တော့ ရူဖေးသိလိုက်ရ၏။ ဝေ့ရှီ သူ့ကိုချစ်ခဲ့တယ် အရမ်းအရမ်းကိုမှချစ်ခဲ့တယ်။

ကံမကောင်းစွာဖြင့် လင်းလော့ချွမ် ထာဝရအတွက်မသိနိုင်တော့၏။

ရူဖေးက ဝေ့ရှီ၏အရိုးပြာကိုသယ်ပြီး သူမအသက်ရှိစဥ်အချိန်ကာလများ၌ ဘဝတစ်ခုလုံးစာလုံးနီးပါး ကြိုးစားရုန်းကန်ခဲ့ကြရာမြို့တော် သူတို့၏ပျော်ရွှင်စရာများ ဝမ်းနည်းစရာများ နာကျင်စရာများနှင့် အမှတ်တရများအားလုံးစုဝေးရာနေရာဆီသို့ ပြန်လာခဲ့သည်။

ဝေ့ရှီ၏နောက်ဆုံးသောဆန္ဒအရ မြေကြီးနက်နက်ထဲတွင်နစ်မြှုပ်ရမည့်အစား တောင်တန်း၏အမြင့်ဆုံးနေရာတွင်ရပ်ကာ နေရောင်ဖျော့ဖျော့ မြူနှင်းစက်တွေပျောက်မကွယ်ခင်မနက်ခင်းတွင် 'ချောင်ယင်း'ဟု ခေါ်သည့်ပန်းချီကားနှင့်အတူ လေနှင်ရာအတိုင်း ပြန့်ကျဲခေါ်ဆောင်သွားစေတော့၏။

'အသက်ရှင်တဲ့အချိန် စောင်ခြုံထားသလို သေတဲ့အချိန်လည်း အုတ်ဂူကြီးထဲနေရပြန်ရတယ်' ဤစကားက လောကကြီးထဲမှထွက်ခွာသွားသောဝေ့ရှီ၏နောက်ဆုံးသောဆန္ဒဖြစ်၍ ညီအစ်မလိုနေထိုင်ခဲ့သည့်သူမကသာ ဝေ့ရှီ၏ညှင်းပန်းနှိပ်စက်မှုများပြည့်နှက်ရာဘဝအား နှစ်သိမ့်လိုငြား ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့သည်။

ဤအခိုက်အတန့်တွင် နှလုံးသားကိုလိမ်ဖဲ့ခံနေရသလိုနာကျင်နေရသည့်ရူဖေးတစ်ယောက် နားမလည်နိုင်သေးသည့်အရာတစ်ခုရှိနေသေး၏။အားလုံးပြောကြသည်က အထက်ကောင်းကင်နတ်မင်းကြီးဟာ စိတ်ဝိဥာဥ်တစ်ခုလုံးကိုအလျော့မပေးဘဲ ကြိုးစားသူများကိုဂရုစိုက်ပေးတတ်သည်ဟူ၍။သို့သော် အဘယ်ကြောင့်များ အချိန်ပြည့်အသက်ရှင်သန်နေဖို့ရာကြိုးစားနေခဲ့သည့် ဝေ့ရှီအား ယခုလိုအဆုံးသတ်မျိုးပေးအပ်ခဲ့သနည်း။

ဝေ့ရှီ၏အရိုးပြာများ လေထုထဲ တစ်စနှင့်တစ်စပျောက်ကွယ်လွင့်ပျယ်သွားသည်ကိုကြည့်ပြီး နောက်ဆုံးနားလည်သွားခဲ့၏။ဖြစ်နိုင်သည်က ဤအဆုံးသတ်က ဝေ့ရှီ အမှန်တကယ်မျှော်လင့်နေသောအရာတစ်ခုဟူ၍ပင် ချစ်ရသောသူနှင့်အတူရှိနေနိုင်ပြီး သေဆုံးသည်ဖြစ်စေ ရှင်သန်သည်ဖြစ်စေ အမြဲတစ်သက်လုံးမပြောင်းမလဲ...

ဆယ်နှစ်ကြာပြီးနောက်

ရူဖေးက ချီမော့နှင့်အတူ ပန်းဆိုင်တစ်ဆိုင်ဖွင့်ထားပြီး လောကကြီးထဲရှိ အရိုးရှင်းဆုံးသောဇနီးမောင်နှံအဖြစ် နေထိုင်ကြ၏။ဘဝက ရိုးရှင်းသော်လည်း အေးချမ်းလွန်းလှသည်။လောကကြီးထဲရှိအခြားသော စုံတွဲများလို သေးသေးမွှားမွှားကိစ္စလေးများအတွက် စကားများရန်ဖြစ်ကြကာ အရေးမပါသောကိစ္စလေးများစိတ်ဆိုးစိတ်ကောက်ကြသော်လည်း ဘယ်သောအခါမှ ခွဲခွာသွားဖို့မတွေးကြပေ။

အောက်မေ့သတိရနှစ်ပတ်လည်နေ့တိုင်း မေပယ်တောင်ကုန်းရှိ သေဆုံးသွားခဲ့သောမိတ်ဆွေဟောင်း တစ်ချိန်တစ်ခါ သူတို့အား သေမင်းတံခါးဝဆီသို့တွန်းပို့ခဲ့ဖူးသူသောသူတစ်ယောက်၏ အုတ်ဂူအား လှည်းကျင်းသန့်ရှင်းပေးကြသည်။

ဆယ်နှစ်ကြာသွားပြီးနောက်တွင် ထိုအချိန်ကဖြစ်ခဲ့သောအရာအားလုံးအားပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်လျှင် လောကကြီးထဲရှိခပ်ရေးရေးထင်ဟပ်နေသောမှတ်ဥာဏ်များအဖြစ်သာ ရှိနေပါတော့၏။

လူသားများဟာ ယခုလို သေးငယ်ပြီး မေ့လွယ်ပျောက်လွယ်သောသတ္တဝါများသာဖြစ်နေတော့သည်။

ဤမြို့တော်ကြီးထဲတွင် မည်သူကမျှ ရွမ်ရှောက်နန်ဟူ၍ လင်းလော့ချွမ်ဟူ၍မသိကြတော့သလို လုဝေ့ရှီဟူ၍လည်း မမှတ်မိကြတော့၏။တစ်ကြိမ်တစ်ခါက တောက်ပထင်ရှားခဲ့ဖူးသောနာမည်များက နှစ်ရှည်လများစွာကြာလာပြီးနောက် သဲသောင်ပြင်ထူထူထဲနစ်မြှုပ်သွားခဲ့သလို မှေးမှိန်ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ကာ မသိလိုက်ရပါသောလျှို့ဝှက်ချက်များစွာဖြင့် ကြားရသူအဖို့ရင်ကွဲစေလောက်သောဒဏ္ဍာရီလိုသာ ရှိနေတော့လေသည်။

သို့သော် နှစ်တစ်နှစ်၏မေလရောက်တိုင်း ရူဖေးက ဝေ့ရှီအကြိုက်ဆုံးဖြစ်သည့် သစ်ကြားသီးကိတ်ကိုယူကာ မညီညာကြမ်းတမ်းလှသောလမ်းအတိုင်းလျှောက်လာခဲ့ပြီး သုံးယောက်သားအတူတူနေခဲ့ဖူးသည့်နေရာ ကွာပြားသွားခဲ့ကြသောစိတ်ဝိဥာဥ်များနှင့် အလှပဆုံးနှင့်အကြမ်းတမ်းဆုံးအမှတ်တရများပြည့်နှက်ရာ နေရာလေးဆီသို့ ပြန်လာခဲ့သည်။

ဒီနှစ်လည်း အတူတူပင်...

ရူဖေးက ပန်းဆိုင်ရှိအလုပ်များကိုလက်စသတ်ပြီးနောက် ဝယ်ထားပြီးသား သစ်ကြားသီးကိတ်ကိုယူကာ တိုက်ခန်းငယ်အသွင်ပြောင်းလဲပြုပြင်ပြီးဖြစ်သည့်အဆောက်အဦးရှေ့ရှိ ပန်းခြံငယ်လေးတွင် တစ်ကိုယ်တည်းထိုင်ပြီး အတိတ်ကမှမိတ်ဆွေဟောင်းကို သတိရလွမ်းဆွတ်နေဖို့ရာ စဥ်းစားထားမိသည်။

သို့သော် ကိတ်မုန့်ကိုကိုင်ပြီးအနားသို့လျှောက်လာသည်နှင့်အမျှ ဘယ်လိုအကြောင်းမျိုးနှင့်ဖြစ်ပါစေ ယခုအချိန် ယခုနေရာတွင် မမြင်သင့်တော့သည့် ပုံရိပ်တစ်ခုကို မြင်လိုက်ရ၏။

လက်ထဲမှ ကိတ်မုန့်က မြေကြီးပေါ်သို့ပြုတ်ကျသွားခဲ့ပြီး မြင်နေရသည်ကိုမယုံကြည်သည့်အတိုင်း မျက်လုံးများကို လက်ဖြင့်ပွတ်သပ်လိုက်မိသည်။

အနားသို့ အမြန်ဆုံးပြေးသွားပြီး ဝှီးချဲပေါ်ထိုင်နေသည့်သူ၏လက်ကို အလောတကြီးဖမ်းဆွဲလိုက်၍

"လင်းလော့ချွမ်....နင် မသေဘူးလား"

ဝှီးချဲပေါ်ရှိသူက သူမအား မှင်သေ၍စိုက်ကြည့်နေပြီး မျက်တောင်ရှည်ရှည်များဝိုင်းရံထားသည့်ဇာမဏီမျက်ဝန်းတစ်စုံထဲတွင် ကလေးတစ်ယောက်လိုမသိနားမလည်ခြင်းနှင့်စိတ်ထွေးခြင်းအရိပ်အယောက်များ ပြည့်နှက်နေခဲ့၏။

ရူဖေးတစ်ယောက် အံ့သြသွားပြီး သူ၏လက်ကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုတ်ကိုင်ထားလိုက်၍

"နင် ငါ့ကိုမမှတ်မိတော့ဘူးလား"

"တောင်းပန်ပါတယ်...ညီမလေးရေ...ကျွန်မက သူ့ရဲ့အစ်မပါ...ဒါနဲ့ ညီမလေးက..."

ရူဖေးက ခေါင်းမော့လိုက်ပြီး ကျက်သရေရှိလှသောအပြုံးမျိုးနှင့်ကော်ဖီပူပူတစ်ခွက်ကိုကိုင်ထားသည့် အမျိုးသမီးအား ကြောင်အမ်း၍ကြည့်မိလိုက်ကာ

"ကျွန်မ...ကျွန်မက သူ့ရဲ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ပါ...သူ လေယာဥ်ပျက်ကျပြီးသေသွားတယ်လို့ကြားထားတာ...ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး..."

ထိုအမျိုးသမီးက မောင်လေးဖြစ်သူအား ဝမ်းနည်းသလိုလှမ်းကြည့်ပြီး

"အဲ့နှစ် လေယာဥ်ပျက်သွားတုန်းက အစ်မတို့တစ်အိမ်လုံးလည်း သူသေသွားပြီလို့ပဲထင်ခဲ့တာ...မထင်မှတ်ထားတာက နောက်ဆုံးအကြိမ်သွားတဲ့ကယ်ဆယ်ရေးအဖွဲ့က သူ့ကိုရှာတွေ့ခဲ့တယ်လေ...အစ်မတို့က သူ့ရဲ့လုံခြုံရေးကိုစဥ်းစားပြီး ဒီသတင်းကိုမီဒီယာကိုမပြောပြခဲ့တာ...လေယာဥ်ပျက်တဲ့ထဲမှာ သူတစ်ယောက်တည်းပဲ အသက်ရှင်ကျန်ရစ်ခဲ့တာလေ...ဒါပေမယ့် ဦးနှောက်ကိုပြင်းပြင်းထန်ထန်ထိခိုက်မိသွားခဲ့တာမလို့ လုံးဝမနိုးလာနိုင်တော့ဘူး...ဆရာဝန်တွေအားလုံးကလည်း မျှော်လင့်ချက်မရှိတော့ဘူးလို့ပြောခဲ့တာ...ဒါပေမယ့် လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ဝက်က ရုတ်တရက်ကြီး မထင်မှတ်ထားရလောက်အောင်ကို နိုးလာခဲ့တယ်...နိုးလာခဲ့ပေမယ့် လူတစ်ယောက်လုံး ပြောင်းလဲသွားခဲ့တယ်လေ...ဆရာဝန်တွေပြောတာက ဦးနှောက်ထဲက ဆဲလ်တွေပျက်ဆီးသွားတာကြောင့် သူက အခု ကလေးတစ်ယောက်လိုဖြစ်သွားပြီတဲ့..."

ရူဖေးက မျက်လုံးရှေ့ရှိအမျိုးသားအား ဝမ်းနည်းအားငယ်လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း နှလုံးသားထဲ၌လည်း ထူးဆန်းစွာတဆစ်ဆစ်ထိုးကိုက်လာကာ သူမ၏မှတ်ဥာဏ်များထဲတွင်ရှိခဲ့သည့်လင်းလော့ချွမ်နှင့် ယခုလက်ရှိသူအား ထပ်တူကျခွင့်မပေးနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်လာရ၏။

"သူ ပြန်ကောင်းလာနိုင်မယ့် အခွင့်အရေးရောမရှိဘူးလား"

အမျိုးသမီးလေးက ခေါင်းခါပြ၍ ကော်ဖီပူပူအားလင်းလော့ချွမ်လက်ထဲသို့ထည့်ပေးကာ သူ၏နဖူးထက်တွင်ပြေလျော့လာသည့်ဆံပင်စများကို သပ်တင်ပေးလိုက်၏။

"တစ်သက်လုံး မကောင်းနိုင်တော့ဘူး...ဒါပေမယ့် ဘာလို့မှန်းမသိဘူး နိုးလာတဲ့အချိန်ကတည်းက ဒီနေရာကိုလာဖို့ပဲ အော်ဟစ်သောင်းကျန်းနေခဲ့တာ...အစ်မထင်တာတော့ သူဒီနေရာမှာ အရမ်းကိုအရေးပါတဲ့မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကိုလာပြီးစောင့်နေတာထင်တယ်...သူစောင့်နေတာ နှစ်ဝက်တောင်ရှိသွားပြီ...ညီမလေး...အစ်မရဲ့မောင်လေး စောင့်နေတဲ့သူကိုများ သိလား?...တကယ်လို့သိတယ်ဆိုရင် သူ့ကိုတစ်ချက်လောက် လာကြည့်ပေးဖို့ အကြောင်းကြားပေးပါလား...အစ်မရဲ့ဒီသနားစရာကောင်းတဲ့မောင်လေးကို ဒီအတိုင်းရူးရူးနှမ်းနှမ်းနဲ့ ဆက်ပြီးစောင့်မနေစေချင်တော့လို့ပါ..."

ရူဖေးက ခေါင်းကိုမော့လိုက်ပြီး အဖြူရောင်ပြာမှုန့်များကိုကြည့်ခဲ့ရသလို မြို့ပြကြီး၏ကောင်းကင်ဖြူဖြူအား ငေးကြည့်လိုက်၏။

သည်းမခံထားနိုင်တော့သောမျက်ရည်များက မျက်ဝန်းအိမ်အတွင်းရစ်ဝိုင်းလာခဲ့ကာ ခန္ဓာကိုယ်ကိုအောက်သို့ကိုင်းလိုက်ပြီး ရေလိုကြည်လင်နေသည့်မျက်ဝန်းများကိုလှမ်းကြည့်လိုက်၍

"လော့ချွမ်...နင် ထပ်ပြီးစောင့်နေစရာမလိုတော့ဘူး...သူ....."

သူမ၏စကားလုံးများမဆုံးသေးခင် သူ၏တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်လာသည့်နှုတ်ခမ်းပါးတို့နှင့်အနက်ရှိုင်းဆုံးအကြောက်တရားတို့လှစ်ဟဖော်ပြလာသည့်မျက်ဝန်းတို့က သူမအား တောင်းပန်လာခဲ့၏။ ထပ်ပြီးမပြောတော့ဖို့ရာ တောင်းပန်လာခဲ့၏ ၊ သူ့နှလုံးသားထဲရှိနောက်ဆုံးသော မျှော်လင့်ချက်ကောက်ရိုးမျှင်လေးကို မဖျက်စီးလိုက်ဖို့ရာ နောက်ဆုံးသောအလင်းရောင်လေးကို မငြိမ်းသက်ဖို့ရာ သူမအား တောင်းပန်တိုးလျှိုးနေခဲ့သည်။

သူမ၏မျက်ဝန်းများကို အမြန်ဆုံးမှိတ်ချပစ်လိုက်ပြီး မည်သည့်စကားမှ ဆက်မဆိုနိုင်တော့လောက်အောင် ငြိမ်သက်သွားခဲ့၏။တဖန်ပြန်ဖွင့်လာသည့်မျက်ဝန်းများထဲတွင် အရည်ကြည်များလဲ့နေပြီး သူ့အား ပြုံးပြလိုက်မိ၏။

"ကောင်းပါပြီ...တကယ်လို့ နင်စောင့်ချင်တယ်ဆိုရင်လည်း စောင့်နေလိုက်ပါ..."

ခန္ဓာကိုယ်ကို မတ်မတ်ရပ်လိုက်ပြီး မောင်နှမနှစ်ယောက်နားမှ စကားတစ်ခွန်းမဆိုနိုင်တော့ဘဲ ထွက်လာခဲ့တော့သည်။

လမ်းမကြီး၏တစ်ဖက်ကိုဖြတ်ကူးပြီး လူအုပ်ကြီးထဲရောထွေးလိုက်၏။သူမ၏မျက်ဝန်းများက ချက်ချင်းဝေဝါးတက်လာပြီး မြင်နေရသည့်အရာအားလုံးက မှန်အကြည်တစ်ထပ်ကာထားသလို မှုန်ဝါးနေကာ ခြေဦးတည့်ရာပျောက်သွားတော့၏။

လင်းလော့ချွမ်က မည်မျှကြာသည်အထိ ဆက်စောင့်နေဦးမည်ကို မသိ.. တစ်နှစ်လား?...ဆယ်နှစ်လား?...နှစ်နှစ်ဆယ်လား?...ဒါမှမဟုတ် တစ်သက်လုံးလား?...သူမ ဆက်ပြီးမတွေးတောချင်တော့၏။

ဝမ်းနည်းနာကျင်မှုကြီးက သူမ၏ရင်ဘတ်အတွင်း တစ်စိမ့်စိမ့်ထိုးဖောက်နေကာ သွေးများပန်းထွက်လာရသလို အသက်ရှူကြပ်လာရတော့သည်။

မြို့ပြကြီး၏လမ်းမပေါ်တွင် မတ်တပ်ရပ်နေမိကာ ထောင့်တစ်နေရာမှတိုးဝှေ့လာသည့်လေညှင်းလေး၏အသံ ပန်းကလေးများတိတ်တဆိတ်ဖူးပွင့်နေသည့်အသံ နေရောင်ခြည်၏အသံ လမင်းကြီးလှုပ်ရှားသွားသည့်အသံ နှင်းဆီပန်းကလေးများတီးတိုးစကားပြောသံတို့အပြင် ပင်လယ်ပြင်ကြီး၏နားလည်ရခက်သောရိုက်ပုတ်တို့ကို အသံစွင့်နားထောင်နေမိ၏။

ဆယ်နှစ်ဆိုသည့် အကန့်အသတ်မဲ့ထားသည့်အချိန်ကာလအတွင်း ဘဝကို အထီးကျန်စွာဖြတ်သန်းသွားဖူးသည့်သူများက မိဘမဲ့များ၏ဘဝကို နားလည်အသိအမှတ်ပြုလာနိုင်ကြ၏။

သူမ၏ မျက်ဝန်းများကို အညင်သာဆုံးမှိတ်ချလိုက်ပြီး ကောင်းကင်ကြီးတွင်လွင့်မျောပြီး မြေပြင်တစ်ခွင်ပျံ့နှံ့နေသည့်အသံတစ်ခုကို ကြားလိုက်ရကာ ထိုထူးဆန်းအံ့သြဖွယ်ကောင်းလှသည့်အသံက အဆက်မပြတ်ဆိုနေတော့၏။

"ယွီလော့ချွမ်ရှ ပိုင်လုဝေ့ရှီ"

မိုးဖွဲလေးတွေကျလာရင် မိုးသောက်ယံနှင်းစက်လေးတွေလည်း ရှိနေမယ်

(ယွီလော့ချွမ်ရှ ပိုင်လုဝေ့ရှီ)

မိုးဖွဲလေးတွေကျလာရင် မိုးသောက်ယံနှင်းစက်လေးတွေလည်း ရှိနေမယ်

(ယွီလော့ချွမ်ရှ ပိုင်လုဝေ့ရှီ)

မိုးဖွဲလေးတွေကျလာရင် မိုးသောက်ယံနှင်းစက်လေးတွေလည်း ရှိနေမယ်

နားထောင်လိုက်ရသည့်သူတစ်ယောက်က မျက်ရည်များမိုးဖွဲလိုကျလာကာ ကောင်းကင်ကြီးကိုမော့ကြည့်ပြီး အသံတိတ်ဆိုလိုက်၏ ;

အသက်ရှင်အောင်နေနိုင်ခြင်းဟာလည်း အောင်မြင်ခြင်းတစ်မျိုးပါပဲ

ကိုယ် မင်းကို ဒီနေရာမှာ စောင့်နေမယ်....

ALLURING [ The End ]

******************

~~Zawgyi~~

မိုးဖြဲေလးေတြက်လာရင္ မိုးေသာက္ယံကႏွင္းစက္ေလးေတြ ရွိေနမယ္

( ယြီေလာ့ခြၽမ္ရွ ပိုင္လုေဝ့ရွီ )

႐ူေဖးမွ ေဝ့ရွီေသဆုံးေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားစာ လက္ခံရရွိခ်ိန္တြင္ ေနာက္တစ္ႏွစ္၏ ႏြေရာသီပင္ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ေမလ၏ပန္းမ်ားအျပည့္ ပြင့္လန္းခ်ိန္ ေတာင္ပိုင္း၏ရႈခင္းမ်ားလွပသည့္ၿမိဳ႕ငယ္ေလးတစ္ခုတြင္ သူမ၏ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ အသုံးျပဳေနက်ပစၥည္းေလးမ်ားကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။

ရိုးရွင္းလွသည့္ခရီးေဆာင္အိတ္ ပန္းခ်ီေဆးမ်ားႏွင့္ ပန္းခ်ီကားဘုတ္ျပားအျပင္ ဆီေဆးျဖင့္ေရးဆြဲထားသည့္ 'ေခ်ာင္ယင္း' ဆိုသည့္ပန္းခ်ီကားေပၚမွ လင္းေလာ့ခြၽမ္၏ႂကြႂကြ႐ြ႐ြပုံရိပ္က ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ေနမႈၾကားမွ လူသားမ်ားကိုကယ္တင္ေပးနိုင္မည့္ အနက္ေရာင္သူရဲေကာင္းလိုလို။ ဤအရာက ေဝ့ရွီ၏ေနာက္ဆုံးေသာ လက္ရာပန္းခ်ီကားျဖစ္၏။

႐ူေဖးက ေဝ့ရွီေနသြားခဲ့သည့္ ေအးစက္စိုစြတ္ေနသည့္အခန္းငယ္ေလးထဲတြင္ထိုင္ၿပီး အသုံးျပဳခဲ့သည့္ပစၥည္းမ်ားကို ၾကည့္ရင္း မ်က္ရည္မ်ားစီးက်လာေတာ့သည္။

႐ူေဖး အၿမဲတမ္းေတြးထားခဲ့သည္က ေဝ့ရွီက အသက္ရွင္ေနဆဲျဖစ္ၿပီး မည္သည့္ကမၻာတစ္ခုတြင္ရွင္သန္ေနမွန္းမသိျခင္းသာ။ ေဝ့ရွီေသဆုံးေၾကာင္းသတင္းကို ၾကားလိုက္ရသည့္အခ်ိန္တြင္လည္း သူမ မေသခင္ေပ်ာ္႐ႊင္သြားခဲ့လား မွန္း မသိခဲ့ျပန္။

လင္းေလာ့ခြၽမ္က ေနာင္တတရားမ်ားျဖင့္ထြက္သြားခဲ့ၿပီး ေဝ့ရွီက သူ႕အားခြင့္လႊတ္ေပးခဲ့ရွိမရွိ ၊ သူ႕အား အမွန္တကယ္ခ်စ္ခဲ့သည္ကိုလည္း မသိသြားခဲ့ေပ။သို႔ေသာ္ ဤပန္းခ်ီကားကိုျမင္လိုက္ရသည့္အခ်ိန္တြင္ေတာ့ ႐ူေဖးသိလိုက္ရ၏။ ေဝ့ရွီ သူ႕ကိုခ်စ္ခဲ့တယ္ အရမ္းအရမ္းကိုမွခ်စ္ခဲ့တယ္။

ကံမေကာင္းစြာျဖင့္ လင္းေလာ့ခြၽမ္ ထာဝရအတြက္မသိနိုင္ေတာ့၏။

႐ူေဖးက ေဝ့ရွီ၏အရိုးျပာကိုသယ္ၿပီး သူမအသက္ရွိစဥ္အခ်ိန္ကာလမ်ား၌ ဘဝတစ္ခုလုံးစာလုံးနီးပါး ႀကိဳးစား႐ုန္းကန္ခဲ့ၾကရာၿမိဳ႕ေတာ္ သူတို႔၏ေပ်ာ္႐ႊင္စရာမ်ား ဝမ္းနည္းစရာမ်ား နာက်င္စရာမ်ားႏွင့္ အမွတ္တရမ်ားအားလုံးစုေဝးရာေနရာဆီသို႔ ျပန္လာခဲ့သည္။

ေဝ့ရွီ၏ေနာက္ဆုံးေသာဆႏၵအရ ေျမႀကီးနက္နက္ထဲတြင္နစ္ျမႇုပ္ရမည့္အစား ေတာင္တန္း၏အျမင့္ဆုံးေနရာတြင္ရပ္ကာ ေနေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ျမဴႏွင္းစက္ေတြေပ်ာက္မကြယ္ခင္မနက္ခင္းတြင္ 'ေခ်ာင္ယင္း'ဟု ေခၚသည့္ပန္းခ်ီကားႏွင့္အတူ ေလႏွင္ရာအတိုင္း ျပန့္က်ဲေခၚေဆာင္သြားေစေတာ့၏။

'အသက္ရွင္တဲ့အခ်ိန္ ေစာင္ၿခဳံထားသလို ေသတဲ့အခ်ိန္လည္း အုတ္ဂူႀကီးထဲေနရျပန္ရတယ္' ဤစကားက ေလာကႀကီးထဲမွထြက္ခြာသြားေသာေဝ့ရွီ၏ေနာက္ဆုံးေသာဆႏၵျဖစ္၍ ညီအစ္မလိုေနထိုင္ခဲ့သည့္သူမကသာ ေဝ့ရွီ၏ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္မႈမ်ားျပည့္ႏွက္ရာဘဝအား ႏွစ္သိမ့္လိုျငား ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့သည္။

ဤအခိုက္အတန့္တြင္ ႏွလုံးသားကိုလိမ္ဖဲ့ခံေနရသလိုနာက်င္ေနရသည့္႐ူေဖးတစ္ေယာက္ နားမလည္နိုင္ေသးသည့္အရာတစ္ခုရွိေနေသး၏။အားလုံးေျပာၾကသည္က အထက္ေကာင္းကင္နတ္မင္းႀကီးဟာ စိတ္ဝိဥာဥ္တစ္ခုလုံးကိုအေလ်ာ့မေပးဘဲ ႀကိဳးစားသူမ်ားကိုဂ႐ုစိုက္ေပးတတ္သည္ဟူ၍။သို႔ေသာ္ အဘယ္ေၾကာင့္မ်ား အခ်ိန္ျပည့္အသက္ရွင္သန္ေနဖို႔ရာႀကိဳးစားေနခဲ့သည့္ ေဝ့ရွီအား ယခုလိုအဆုံးသတ္မ်ိဳးေပးအပ္ခဲ့သနည္း။

ေဝ့ရွီ၏အရိုးျပာမ်ား ေလထုထဲ တစ္စႏွင့္တစ္စေပ်ာက္ကြယ္လြင့္ပ်ယ္သြားသည္ကိုၾကည့္ၿပီး ေနာက္ဆုံးနားလည္သြားခဲ့၏။ျဖစ္နိုင္သည္က ဤအဆုံးသတ္က ေဝ့ရွီ အမွန္တကယ္ေမွ်ာ္လင့္ေနေသာအရာတစ္ခုဟူ၍ပင္ ခ်စ္ရေသာသူႏွင့္အတူရွိေနနိုင္ၿပီး ေသဆုံးသည္ျဖစ္ေစ ရွင္သန္သည္ျဖစ္ေစ အၿမဲတစ္သက္လုံးမေျပာင္းမလဲ...

ဆယ္ႏွစ္ၾကာၿပီးေနာက္

႐ူေဖးက ခ်ီေမာ့ႏွင့္အတူ ပန္းဆိုင္တစ္ဆိုင္ဖြင့္ထားၿပီး ေလာကႀကီးထဲရွိ အရိုးရွင္းဆုံးေသာဇနီးေမာင္ႏွံအျဖစ္ ေနထိုင္ၾက၏။ဘဝက ရိုးရွင္းေသာ္လည္း ေအးခ်မ္းလြန္းလွသည္။ေလာကႀကီးထဲရွိအျခားေသာ စုံတြဲမ်ားလို ေသးေသးမႊားမႊားကိစၥေလးမ်ားအတြက္ စကားမ်ားရန္ျဖစ္ၾကကာ အေရးမပါေသာကိစၥေလးမ်ားစိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္ၾကေသာ္လည္း ဘယ္ေသာအခါမွ ခြဲခြာသြားဖို႔မေတြးၾကေပ။

ေအာက္ေမ့သတိရႏွစ္ပတ္လည္ေန႕တိုင္း ေမပယ္ေတာင္ကုန္းရွိ ေသဆုံးသြားခဲ့ေသာမိတ္ေဆြေဟာင္း တစ္ခ်ိန္တစ္ခါ သူတို႔အား ေသမင္းတံခါးဝဆီသို႔တြန္းပို႔ခဲ့ဖူးသူေသာသူတစ္ေယာက္၏ အုတ္ဂူအား လွည္းက်င္းသန့္ရွင္းေပးၾကသည္။

ဆယ္ႏွစ္ၾကာသြားၿပီးေနာက္တြင္ ထိုအခ်ိန္ကျဖစ္ခဲ့ေသာအရာအားလုံးအားျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္လွ်င္ ေလာကႀကီးထဲရွိခပ္ေရးေရးထင္ဟပ္ေနေသာမွတ္ဥာဏ္မ်ားအျဖစ္သာ ရွိေနပါေတာ့၏။

လူသားမ်ားဟာ ယခုလို ေသးငယ္ၿပီး ေမ့လြယ္ေပ်ာက္လြယ္ေသာသတၱဝါမ်ားသာျဖစ္ေနေတာ့သည္။

ဤၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးထဲတြင္ မည္သူကမွ် ႐ြမ္ေရွာက္နန္ဟူ၍ လင္းေလာ့ခြၽမ္ဟူ၍မသိၾကေတာ့သလို လုေဝ့ရွီဟူ၍လည္း မမွတ္မိၾကေတာ့၏။တစ္ႀကိမ္တစ္ခါက ေတာက္ပထင္ရွားခဲ့ဖူးေသာနာမည္မ်ားက ႏွစ္ရွည္လမ်ားစြာၾကာလာၿပီးေနာက္ သဲေသာင္ျပင္ထူထူထဲနစ္ျမႇုပ္သြားခဲ့သလို ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ကာ မသိလိုက္ရပါေသာလွ်ို႔ဝွက္ခ်က္မ်ားစြာျဖင့္ ၾကားရသူအဖို႔ရင္ကြဲေစေလာက္ေသာဒ႑ာရီလိုသာ ရွိေနေတာ့ေလသည္။

သို႔ေသာ္ ႏွစ္တစ္ႏွစ္၏ေမလေရာက္တိုင္း ႐ူေဖးက ေဝ့ရွီအႀကိဳက္ဆုံးျဖစ္သည့္ သစ္ၾကားသီးကိတ္ကိုယူကာ မညီညာၾကမ္းတမ္းလွေသာလမ္းအတိုင္းေလွ်ာက္လာခဲ့ၿပီး သုံးေယာက္သားအတူတူေနခဲ့ဖူးသည့္ေနရာ ကြာျပားသြားခဲ့ၾကေသာစိတ္ဝိဥာဥ္မ်ားႏွင့္ အလွပဆုံးႏွင့္အၾကမ္းတမ္းဆုံးအမွတ္တရမ်ားျပည့္ႏွက္ရာ ေနရာေလးဆီသို႔ ျပန္လာခဲ့သည္။

ဒီႏွစ္လည္း အတူတူပင္...

႐ူေဖးက ပန္းဆိုင္ရွိအလုပ္မ်ားကိုလက္စသတ္ၿပီးေနာက္ ဝယ္ထားၿပီးသား သစ္ၾကားသီးကိတ္ကိုယူကာ တိုက္ခန္းငယ္အသြင္ေျပာင္းလဲျပဳျပင္ၿပီးျဖစ္သည့္အေဆာက္အဦးေရွ႕ရွိ ပန္းၿခံငယ္ေလးတြင္ တစ္ကိုယ္တည္းထိုင္ၿပီး အတိတ္ကမွမိတ္ေဆြေဟာင္းကို သတိရလြမ္းဆြတ္ေနဖို႔ရာ စဥ္းစားထားမိသည္။

သို႔ေသာ္ ကိတ္မုန့္ကိုကိုင္ၿပီးအနားသို႔ေလွ်ာက္လာသည္ႏွင့္အမွ် ဘယ္လိုအေၾကာင္းမ်ိဳးႏွင့္ျဖစ္ပါေစ ယခုအခ်ိန္ ယခုေနရာတြင္ မျမင္သင့္ေတာ့သည့္ ပုံရိပ္တစ္ခုကို ျမင္လိုက္ရ၏။

လက္ထဲမွ ကိတ္မုန့္က ေျမႀကီးေပၚသို႔ျပဳတ္က်သြားခဲ့ၿပီး ျမင္ေနရသည္ကိုမယုံၾကည္သည့္အတိုင္း မ်က္လုံးမ်ားကို လက္ျဖင့္ပြတ္သပ္လိုက္မိသည္။

အနားသို႔ အျမန္ဆုံးေျပးသြားၿပီး ဝွီးခ်ဲေပၚထိုင္ေနသည့္သူ၏လက္ကို အေလာတႀကီးဖမ္းဆြဲလိုက္၍

"လင္းေလာ့ခြၽမ္....နင္ မေသဘူးလား"

ဝွီးခ်ဲေပၚရွိသူက သူမအား မွင္ေသ၍စိုက္ၾကည့္ေနၿပီး မ်က္ေတာင္ရွည္ရွည္မ်ားဝိုင္းရံထားသည့္ဇာမဏီမ်က္ဝန္းတစ္စုံထဲတြင္ ကေလးတစ္ေယာက္လိုမသိနားမလည္ျခင္းႏွင့္စိတ္ေထြးျခင္းအရိပ္အေယာက္မ်ား ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့၏။

႐ူေဖးတစ္ေယာက္ အံ့ၾသသြားၿပီး သူ၏လက္ကိုတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဆုတ္ကိုင္ထားလိုက္၍

"နင္ ငါ့ကိုမမွတ္မိေတာ့ဘူးလား"

"ေတာင္းပန္ပါတယ္...ညီမေလးေရ...ကြၽန္မက သူ႕ရဲ႕အစ္မပါ...ဒါနဲ႕ ညီမေလးက..."

႐ူေဖးက ေခါင္းေမာ့လိုက္ၿပီး က်က္သေရရွိလွေသာအၿပဳံးမ်ိဳးႏွင့္ေကာ္ဖီပူပူတစ္ခြက္ကိုကိုင္ထားသည့္ အမ်ိဳးသမီးအား ေၾကာင္အမ္း၍ၾကည့္မိလိုက္ကာ

"ကြၽန္မ...ကြၽန္မက သူ႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပါ...သူ ေလယာဥ္ပ်က္က်ၿပီးေသသြားတယ္လို႔ၾကားထားတာ...ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး..."

ထိုအမ်ိဳးသမီးက ေမာင္ေလးျဖစ္သူအား ဝမ္းနည္းသလိုလွမ္းၾကည့္ၿပီး

"အဲ့ႏွစ္ ေလယာဥ္ပ်က္သြားတုန္းက အစ္မတို႔တစ္အိမ္လုံးလည္း သူေသသြားၿပီလို႔ပဲထင္ခဲ့တာ...မထင္မွတ္ထားတာက ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္သြားတဲ့ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕က သူ႕ကိုရွာေတြ႕ခဲ့တယ္ေလ...အစ္မတို႔က သူ႕ရဲ႕လုံၿခဳံေရးကိုစဥ္းစားၿပီး ဒီသတင္းကိုမီဒီယာကိုမေျပာျပခဲ့တာ...ေလယာဥ္ပ်က္တဲ့ထဲမွာ သူတစ္ေယာက္တည္းပဲ အသက္ရွင္က်န္ရစ္ခဲ့တာေလ...ဒါေပမယ့္ ဦးႏွောက္ကိုျပင္းျပင္းထန္ထန္ထိခိုက္မိသြားခဲ့တာမလို႔ လုံးဝမနိုးလာနိုင္ေတာ့ဘူး...ဆရာဝန္ေတြအားလုံးကလည္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိေတာ့ဘူးလို႔ေျပာခဲ့တာ...ဒါေပမယ့္ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ဝက္က ႐ုတ္တရက္ႀကီး မထင္မွတ္ထားရေလာက္ေအာင္ကို နိုးလာခဲ့တယ္...နိုးလာခဲ့ေပမယ့္ လူတစ္ေယာက္လုံး ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တယ္ေလ...ဆရာဝန္ေတြေျပာတာက ဦးႏွောက္ထဲက ဆဲလ္ေတြပ်က္ဆီးသြားတာေၾကာင့္ သူက အခု ကေလးတစ္ေယာက္လိုျဖစ္သြားၿပီတဲ့..."

႐ူေဖးက မ်က္လုံးေရွ႕ရွိအမ်ိဳးသားအား ဝမ္းနည္းအားငယ္လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္း ႏွလုံးသားထဲ၌လည္း ထူးဆန္းစြာတဆစ္ဆစ္ထိုးကိုက္လာကာ သူမ၏မွတ္ဥာဏ္မ်ားထဲတြင္ရွိခဲ့သည့္လင္းေလာ့ခြၽမ္ႏွင့္ ယခုလက္ရွိသူအား ထပ္တူက်ခြင့္မေပးနိုင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္လာရ၏။

"သူ ျပန္ေကာင္းလာနိုင္မယ့္ အခြင့္အေရးေရာမရွိဘူးလား"

အမ်ိဳးသမီးေလးက ေခါင္းခါျပ၍ ေကာ္ဖီပူပူအားလင္းေလာ့ခြၽမ္လက္ထဲသို႔ထည့္ေပးကာ သူ၏နဖူးထက္တြင္ေျပေလ်ာ့လာသည့္ဆံပင္စမ်ားကို သပ္တင္ေပးလိုက္၏။

"တစ္သက္လုံး မေကာင္းနိုင္ေတာ့ဘူး...ဒါေပမယ့္ ဘာလို႔မွန္းမသိဘူး နိုးလာတဲ့အခ်ိန္ကတည္းက ဒီေနရာကိုလာဖို႔ပဲ ေအာ္ဟစ္ေသာင္းက်န္းေနခဲ့တာ...အစ္မထင္တာေတာ့ သူဒီေနရာမွာ အရမ္းကိုအေရးပါတဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုလာၿပီးေစာင့္ေနတာထင္တယ္...သူေစာင့္ေနတာ ႏွစ္ဝက္ေတာင္ရွိသြားၿပီ...ညီမေလး...အစ္မရဲ႕ေမာင္ေလး ေစာင့္ေနတဲ့သူကိုမ်ား သိလား?...တကယ္လို႔သိတယ္ဆိုရင္ သူ႕ကိုတစ္ခ်က္ေလာက္ လာၾကည့္ေပးဖို႔ အေၾကာင္းၾကားေပးပါလား...အစ္မရဲ႕ဒီသနားစရာေကာင္းတဲ့ေမာင္ေလးကို ဒီအတိုင္း႐ူး႐ူးႏွမ္းႏွမ္းနဲ႕ ဆက္ၿပီးေစာင့္မေနေစခ်င္ေတာ့လို႔ပါ..."

႐ူေဖးက ေခါင္းကိုေမာ့လိုက္ၿပီး အျဖဴေရာင္ျပာမႈန့္မ်ားကိုၾကည့္ခဲ့ရသလို ၿမိဳ႕ျပႀကီး၏ေကာင္းကင္ျဖဴျဖဴအား ေငးၾကည့္လိုက္၏။

သည္းမခံထားနိုင္ေတာ့ေသာမ်က္ရည္မ်ားက မ်က္ဝန္းအိမ္အတြင္းရစ္ဝိုင္းလာခဲ့ကာ ခႏၶာကိုယ္ကိုေအာက္သို႔ကိုင္းလိုက္ၿပီး ေရလိုၾကည္လင္ေနသည့္မ်က္ဝန္းမ်ားကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္၍

"ေလာ့ခြၽမ္...နင္ ထပ္ၿပီးေစာင့္ေနစရာမလိုေတာ့ဘူး...သူ....."

သူမ၏စကားလုံးမ်ားမဆုံးေသးခင္ သူ၏တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္လာသည့္ႏႈတ္ခမ္းပါးတို႔ႏွင့္အနက္ရွိုင္းဆုံးအေၾကာက္တရားတို႔လွစ္ဟေဖာ္ျပလာသည့္မ်က္ဝန္းတို႔က သူမအား ေတာင္းပန္လာခဲ့၏။ ထပ္ၿပီးမေျပာေတာ့ဖို႔ရာ ေတာင္းပန္လာခဲ့၏ ၊ သူ႕ႏွလုံးသားထဲရွိေနာက္ဆုံးေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေကာက္ရိုးမွ်င္ေလးကို မဖ်က္စီးလိုက္ဖို႔ရာ ေနာက္ဆုံးေသာအလင္းေရာင္ေလးကို မၿငိမ္းသက္ဖို႔ရာ သူမအား ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိုးေနခဲ့သည္။

သူမ၏မ်က္ဝန္းမ်ားကို အျမန္ဆုံးမွိတ္ခ်ပစ္လိုက္ၿပီး မည္သည့္စကားမွ ဆက္မဆိုနိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ၿငိမ္သက္သြားခဲ့၏။တဖန္ျပန္ဖြင့္လာသည့္မ်က္ဝန္းမ်ားထဲတြင္ အရည္ၾကည္မ်ားလဲ့ေနၿပီး သူ႕အား ၿပဳံးျပလိုက္မိ၏။

"ေကာင္းပါၿပီ...တကယ္လို႔ နင္ေစာင့္ခ်င္တယ္ဆိုရင္လည္း ေစာင့္ေနလိုက္ပါ..."

ခႏၶာကိုယ္ကို မတ္မတ္ရပ္လိုက္ၿပီး ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္နားမွ စကားတစ္ခြန္းမဆိုနိုင္ေတာ့ဘဲ ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။

လမ္းမႀကီး၏တစ္ဖက္ကိုျဖတ္ကူးၿပီး လူအုပ္ႀကီးထဲေရာေထြးလိုက္၏။သူမ၏မ်က္ဝန္းမ်ားက ခ်က္ခ်င္းေဝဝါးတက္လာၿပီး ျမင္ေနရသည့္အရာအားလုံးက မွန္အၾကည္တစ္ထပ္ကာထားသလို မႈန္ဝါးေနကာ ေျခဦးတည့္ရာေပ်ာက္သြားေတာ့၏။

လင္းေလာ့ခြၽမ္က မည္မွ်ၾကာသည္အထိ ဆက္ေစာင့္ေနဦးမည္ကို မသိ.. တစ္ႏွစ္လား?...ဆယ္ႏွစ္လား?...ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္လား?...ဒါမွမဟုတ္ တစ္သက္လုံးလား?...သူမ ဆက္ၿပီးမေတြးေတာခ်င္ေတာ့၏။

ဝမ္းနည္းနာက်င္မႈႀကီးက သူမ၏ရင္ဘတ္အတြင္း တစ္စိမ့္စိမ့္ထိုးေဖာက္ေနကာ ေသြးမ်ားပန္းထြက္လာရသလို အသက္ရႉၾကပ္လာရေတာ့သည္။

ၿမိဳ႕ျပႀကီး၏လမ္းမေပၚတြင္ မတ္တပ္ရပ္ေနမိကာ ေထာင့္တစ္ေနရာမွတိုးေဝွ႕လာသည့္ေလညွင္းေလး၏အသံ ပန္းကေလးမ်ားတိတ္တဆိတ္ဖူးပြင့္ေနသည့္အသံ ေနေရာင္ျခည္၏အသံ လမင္းႀကီးလႈပ္ရွားသြားသည့္အသံ ႏွင္းဆီပန္းကေလးမ်ားတီးတိုးစကားေျပာသံတို႔အျပင္ ပင္လယ္ျပင္ႀကီး၏နားလည္ရခက္ေသာရိုက္ပုတ္တို႔ကို အသံစြင့္နားေထာင္ေနမိ၏။

ဆယ္ႏွစ္ဆိုသည့္ အကန့္အသတ္မဲ့ထားသည့္အခ်ိန္ကာလအတြင္း ဘဝကို အထီးက်န္စြာျဖတ္သန္းသြားဖူးသည့္သူမ်ားက မိဘမဲ့မ်ား၏ဘဝကို နားလည္အသိအမွတ္ျပဳလာနိုင္ၾက၏။

သူမ၏ မ်က္ဝန္းမ်ားကို အညင္သာဆုံးမွိတ္ခ်လိဳက္ၿပီး ေကာင္းကင္ႀကီးတြင္လြင့္ေမ်ာၿပီး ေျမျပင္တစ္ခြင္ပ်ံ့ႏွံ႕ေနသည့္အသံတစ္ခုကို ၾကားလိုက္ရကာ ထိုထူးဆန္းအံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းလွသည့္အသံက အဆက္မျပတ္ဆိုေနေတာ့၏။

"ယြီေလာ့ခြၽမ္ရွ ပိုင္လုေဝ့ရွီ"

မိုးဖြဲေလးေတြက်လာရင္ မိုးေသာက္ယံႏွင္းစက္ေလးေတြလည္း ရွိေနမယ္

(ယြီေလာ့ခြၽမ္ရွ ပိုင္လုေဝ့ရွီ)

မိုးဖြဲေလးေတြက်လာရင္ မိုးေသာက္ယံႏွင္းစက္ေလးေတြလည္း ရွိေနမယ္

(ယြီေလာ့ခြၽမ္ရွ ပိုင္လုေဝ့ရွီ)

မိုးဖြဲေလးေတြက်လာရင္ မိုးေသာက္ယံႏွင္းစက္ေလးေတြလည္း ရွိေနမယ္

နားေထာင္လိုက္ရသည့္သူတစ္ေယာက္က မ်က္ရည္မ်ားမိုးဖြဲလိုက်လာကာ ေကာင္းကင္ႀကီးကိုေမာ့ၾကည့္ၿပီး အသံတိတ္ဆိုလိုက္၏ ;

အသက္ရွင္ေအာင္ေနနိုင္ျခင္းဟာလည္း ေအာင္ျမင္ျခင္းတစ္မ်ိဳးပါပဲ

ကိုယ္ မင္းကို ဒီေနရာမွာ ေစာင့္ေနမယ္....

ALLURING [ The End ]

******************

Lanjutkan Membaca

Kamu Akan Menyukai Ini

Op Male !God! Saiyan Reader X Steven Universe Oleh Twangy Kai

Fiksi Penggemar

29.9K 375 28

5000 years ago in planet earth theres someone lives a Male human. However this Male human takes responsibility of someone until she returned and he i...

Unwanted Wife Of Mafia King Oleh Sunita Varma

Romansa

4.6M 289K 106

What will happen when an innocent girl gets trapped in the clutches of a devil mafia? This is the story of Rishabh and Anokhi. Anokhi's life is as...

Silence Oleh 1-700-SLUT-FOR-SMUT

Romansa

1.4M 34.6K 47

When young Diovanna is framed for something she didn't do and is sent off to a "boarding school" she feels abandoned and betrayed. But one thing was...

Accidental Marriage Oleh A E I N 🌼

Romansa

4.1M 169K 63

The story of Abeer Singh Rathore and Chandni Sharma continue.............. when Destiny bond two strangers in holy bond accidentally ❣️ Cover credit...