Alluring [ ဘာသာပြန် ]

Chapter 59.1

ဒီတစ်သက် ဒီဘဝ ဘယ်အချိန်ဘယ်အခါပြန်ဆုံကြမည်မှန်း မသိ​တော့ပြီ

လင်း​လော့ချွမ် လူနာခန်းထဲသို့ဝင်လာသည့်အချိန်​တွင် ​​ဝေ့ရှီကအိပ်ရာမနိုး​သေး။ချီ​မော့က ​ဘေးနားတွင်​စောင့်​​ပေး​နေရင်း ​ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ အလိုက်တသိထွက်သွား​ပေးသည်။

အိပ်ရာ​ဘေးတွင်ဝင်ထိုင်ပြီး​နောက် ​ဝေ့ရှီ၏လက်ကိုဆုတ်ကိုင်လိုက်၍

"​ဝေ့ရှီ...ကိုယ် သွားရ​တော့မယ်...ကိုယ့်အ​ဖေက နှလုံး​ရောဂါထ​ဖောက်တာမလို့ အ​ရေး​ပေါ်ကုသခန်းထဲထည့်ထားရတယ်...ကိုယ့်အစ်မ​ပြောတာ​ သုံး​လေးရက်​တောင်မခံ​လောက်​တော့ဘူးတဲ့"

​ပြော​နေရင်းက မျက်ဝန်းအိမ်အတွင်း ဝမ်းနည်းပူ​ဆွေးသည့်စိတ်များပြည့်​နေလာခဲ့ပြီး ခပ်ဖွဖွ​လေးရယ်လိုက်၍

"သူက ရိုက်လို့မ​သေနိုင်တဲ့သူလို့ ကိုယ်ထင်​နေခဲ့တာ...မထင်ထားမိဘူး...အဲ့လိုကြမ်းတမ်း​နေတဲ့သူက ကိုယ့်​ကြောင့်စိတ်ဆိုးပြီး အခုလိုဖြစ်သွားမယ်လို့​လေ...​တောင်းပန်ပါတယ်...ကိုယ် မင်းကို ခဏ​လောက်​တော့ ဒီ​နေရာမှာထားခဲ့ရလိမ့်မယ်...​ဘော်ဒီဂတ်​တွေကလည်း မင်းလုံခြုံ​ရေးအတွက်အမြဲတမ်းရှိ​နေမှာ...ပြီး​တော့ ချီ​မော့နဲ့ရူ​ဖေးကလည်း မင်းကို​ကောင်း​ကောင်းဂရုစိုက်​ပေး​နေမှာ​နော်.."

​ခေါင်းကိုငုံ့လိုက်ပြီး နားဖျားဆီသို့တိုးကပ်၍ တစ်ခုခုထပ်၍ဆိုလိုက်ကာ နဖူးကိုအသာအယာနမ်းပြီး​နောက်

"ဂရုစိုက်​နော်..."

တံခါးဝအပြင်သို့ထွက်ခါနီးအချိန်၌ အ​နောက်ဘက်ဆီမှ အသံတစ်ခုခုကိုကြား​နေရသလို ခံစားမိလာ၏။ သူ့အား ထွက်မသွားဖို့ရာ ပြန်ဆွဲ​နေသည့်အသံမျိုး။ ဤခံစားချက်ကြီးက ပြင်းထန်လွန်းပြီး ဝမ်းနည်းနာကျင်စရာ​ကောင်းလွန်းသည့်ခံစားချက်မျိုး။

ဒီတစ်​ခေါက်ခွဲခွာရခြင်းက ထာဝရခွဲခွာလိုက်ခြင်းလိုမျိုး။

ဒီတစ်သက် ဒီဘဝတွင် ဘယ်ဆီ​နေမှန်းမသိ​​သောအချိန်မျိုး၌မှ ပြန်လည်​တွေ့ဆုံရ​တော့မည့်ခံစားချက်မျိုး။

အ​နောက်သို့ ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်လှည့်ပြီး ကိုယ့်ကိုကိုယ်နားကြားမှားသွားခြင်းဟုတ်မဟုတ်ကို ​တွေးကြည့်မိလိုက်​သေးသည်။အိပ်ရာထက်ရှိသူက ငြိမ်သက်၍အိပ်​ပျော်​နေဆဲ လူနာ​ဆောင်ကြီးတစ်ခုလုံး သူမ၏တည်ငြိမ်​နေသည့်အသက်ရှူသံများနှင့် ပြတင်း​ပေါက်အပြင်ဘက်ရှိ​လေတိုးသံ​လေးများသာ ကြား​နေရ၏။

သူ တကယ်ကိုနားကြားမှားလိုက်မှန်း သိလိုက်ပါ၏။

တစ်ကိုယ်တည်းပြုံးလိုက်မိပြီး ​ဝေ့ရှီအား နက်နက်နဲနဲ​ငေးကြည့်ကာ အခန်းတံခါးကိုပိတ်ပြီး ထွက်လာခဲ့သည်။

လူနာ​ဆောင်အပြင်ဘက်သို့​ရောက်ပြီး​နောက် တစ်ချက်ပြန်လည်လှည့်ကြည့်ပြီးမှ ​ဆက်​လျှောက်လာခဲ့၏။

လမ်းတစ်​လျှောက်လုံး သူ၏​ခြေသံများနှင့် ​ခြေ​ထောက်​အောက်မှ သစ်ရွက်​ကြွေများနှင့်သဲမှုန့်များ နင်း​ချေခံလိုက်ရသည့်အသံများကိုပါ နား​ထောင်​နေခဲ့သည်။ သူနှင့် မလှမ်းမကမ်း​နေရာတစ်ခုတွင် အ​မေတစ်​ယောက်နှင့်​ကောင်မ​လေးငယ်ငယ်​လေးတစ်​ယောက်က ​မြေကြီး​ပေါ်ရှိအရာတစ်ခုခုကို ​ကောက်ယူ​နေကြ၏။

က​လေးမ​လေးတွင် မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းပြူးပြူး​လေးများရှိပြီး ​ဆောင်းရာသီ၏အ​ငွေ့အသက်များအ​ပေါ်ကို အလွန်ကိုမှစိတ်ဝင်တစားဖြစ်​နေဟန်​ရသည်။​လေညှင်းပန်းပင်ကြီး​အောက်တွင်ရပ်​နေသည့် ​ယောက်ျား​လေးတစ်​ယောက်၏ လှပလွန်း​သောအနက်​ရောင်ဇာမဏီမျက်ဝန်းတစ်စုံအား လှမ်း၍ကြည့်​နေ၏။ သူမျက်နှာချင်းဆိုင်​နေသည်က ​တောက်ပလွန်း​သော​နေ​ရောင်ခြည် အ​နောက်တွင်က နှင်းဆီ​ရောင်သန်း​နေ​သော​ကောင်းကင်ကြီးအပြင် ​လေထဲတွင်တဖွဲဖွဲပျံဝဲ​နေသည့် အဖြူ​ရောင်ခိုငှက်က​လေးများ ထိုကြားထဲမှာမှ အသံတိတ်​ကြွေကျ​နေသည့် ​ဆောင်းဦးရွက်​ကြွေတို့ ရှိ​နေ​လေ၏။

က​လေးမ​လေးက အ​မေဖြစ်သူ၏လက်ကိုလှမ်းဆွဲပြီး အသံ​သေး​သေး​လေးဖြင့်ဆိုလိုက်၏။

"​မေ​မေ...ကြည့်ပါဦး...ဟိုနားက ကိုကိုက ဘာလို့ငို​နေတာလဲ?.."

နာရီပိုင်းကြာသွားပြီး​နောက် လင်း​လော့ချွမ်က '​ပေကျင်း'သို့တိုက်ရိုက်ပျံသန်းမည့်​လေယာဥ်​ပေါ်တွင် ထိုင်​နေကာ နှလုံးသားတစ်ခုလုံးက ဆုတ်ကိုင်ခံထားရသလို တင်းကြပ်​နေ​လေသည်။တစ်ဖက်သို့လှည့်လိုက်ပြီး ပြတင်း​ပေါက်အပြင်ဘက်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်၏။မြို့ပြကြီးက တဖြည်းဖြည်းနှင့်​သေး​ကွေးလာပြီး ကုန်း​မြေဟု​ခေါ်ဆိုသည့်အရာကြီးက အ​မှောင်ထုထဲတွင်လုံးလုံးလျားလျား​ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့၏။

​ခေါင်းကိုငုံ့လိုက်ပြီး တစ်စုံတစ်ရာဖြစ်ဖြစ်လုပ်​နေသင့်​ကြောင်းကို ​တွေးမိလိုက်၏။မဟုတ်လျှင် နှလုံးသားထဲရှိ ဝမ်းနည်းပူ​ဆွေးခြင်းများကို ထိန်းချုပ်ထားနိုင်​တော့မည်မဟုတ်​ပေ။

​လေယာဥ်မယ်အား စာရွက်အလွတ်တစ်ခု​တောင်းလိုက်ပြီး ​ဘောပင်ကိုကိုင်ထားကာ အချိန်အကြာကြီး​တွေ​ဝေစဥ်းစား​နေပြီးမှ ချ​ရေးလိုက်၏ ;

​ဝေ့ရှီ...​လေယာဥ်​ပေါ်​ရောက်​နေတဲ့ ဒီအချိန်အတွင်း ကိုယ် မင်းရဲ့အရင်တုန်းကပုံရိပ်​​လေးတွေအ​ကြောင်းကို ​တွေးကြည့်မိတယ်...ကိုယ်တို့ ပထမဆုံးအကြိမ် 'Alluring' မှာ​တွေ့တဲ့အချိန်ကို ​တွေးမိတယ်...မင်း ပန်းခြံထဲမှာပန်းချီဆွဲ​နေ​တဲ့အ​ကြောင်းကို ​တွေးမိတယ်...ထပ်ပြီး​တွေးမိတာက အဲ့ဒီလမ်း​ဘေးမှာ ဂီတာကိုင်ပြီးသီချင်းဆို​နေတဲ့​ကောင်မ​လေးရယ်...ထပ်ပြီး မင်းအ​နောက်မှာရှိ​နေခဲ့တဲ့ ​မြို့ပြကြီးရဲ့အဝါ​ရောင်ဆည်းဆာ​တွေရယ်...ထပ်ပြီး အဲ့​နေ့က ကိုယ်တို့နှစ်​ယောက်ရဲ့ ​ဘေးပတ်ပတ်လည်မှာ အဖြူ​ရောင်ခို​တွေ ပျံ​ဝဲ​နေ​တဲ့ပုံရိပ်​လေးရယ်...ထပ်ပြီး..ထပ်ပြီး...အများကြီး...ဒါပေမယ့် ​တွေးမိပြီးမျက်လုံးထဲမြင်​ယောင်လာတဲ့ပုံရိပ်​ တစ်ခုချင်းစီတိုင်းက အရမ်းကိုဝမ်းနည်းနာကျင်ရတယ်...အရင်က လူ​တွေ​ပြောတာကိုကြားဖူးတယ် 'ဝမ်းနည်းခြင်း'လို့​ခေါ်တဲ့ မျက်ရည်တစ်မျိုးရှိတယ်တဲ့...ကိုယ် အခုမှ​သေချာ​တွေးကြည့်မိတာ လက်စသတ်​တော့ မင်းရယ်​နေ​တဲ့အချိန်​တွေတိုင်းမှာ မျက်လုံးနဲ့မျက်ခုံး​တွေကငိုပြီး ဝမ်းနည်း​နေခဲ့တာ...ဘာလို့များ ကိုယ်အရင်က မြင်​အောင်မကြည့်မိခဲ့တာပါလိမ့်...

ကိုယ် တစ်ချိန်လုံး​တွေးကြည့်ခဲ့ဖူးတယ်...ကိုယ် ဘယ်အချိန်ကများ မင်းကိုချစ်မိသွားခဲ့တာလဲလို့...ဒါ​ပေမယ့်​ တကယ်ကိုစဥ်းစားလို့မရခဲ့ဘူး...သိပ်မကြာ​သေးခင်ကလိုလို အရမ်းကိုကြာခဲ့တဲ့အချိန်ကလိုလိုနဲ့...ဒီဘဝမှာပဲဖြစ်သွားသလိုလို ထပ်ပြီး အရင်ဘဝကတည်းကဖြစ်လာခဲ့သလိုလိုနဲ့...ဖြစ်နိုင်တာ​လေ ကိုယ်တို့ရဲ့အရင်ဘဝကပုံပြင်​လေးက အရမ်းဝမ်းနည်းစရာ​ကောင်းခဲ့ပြီး အဆုံးသတ်​တွေ အရမ်းကိုမလှခဲ့လို့များ ဒီဘဝမှာ ကိုယ်ကမင်းကို​မေ့သွားခဲ့ပြီး မင်းကလည်းကိုယ့်ကိုပစ်ထားခဲ့တာ​နေမှာ...

​ရေဒီယိုလိုင်းမှတဆင့် ဝမ်းနည်းစရာ​ကောင်းလွန်းသည့်သီချင်းသံစဥ်တစ်ခုက ပျံ့လွင့်​နေကာ နူးနူးညံ့ညံ့​လေးသီဆို​နေသည့်အမျိုးသမီး​တေးသံရှင်၏အသံက နားစည်အတွင်းဝင်​ရောက်လာခဲ့သည်။တစ်ဖက်သို့လှည့်လိုက်ပြီး ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်ရှိ အနက်​ရောင်မြူစိုင်များကိုလှမ်းကြည့်လိုက်သည့် သူ၏မျက်ဝန်းများက အရည်ကြည်တစ်ထပ်ကာထားသလို ​ဝေဝါး​နေ​လေ၏။

​ဝေ့ရှီ...စ​တွေ့တဲ့အချိန်က​နေစပြီး အခုထိ ကိုယ်တို့နှစ်​ယောက်ရဲ့ပုံပြင်ဟာ မလှပခဲ့ဘူး...ဒါ​ပေမယ့် ကိုယ့်ဘဝရဲ့အလှပဆုံး​သောအရာက​တော့ မင်းနဲ့​တွေ့ဆုံခဲ့ရခြင်းပါ...လူပင်လယ်ကြီးထဲမှာရပ်ပြီး မင်းကို​ငေးကြည့်​နေရတာ​တွေ...​တူညီတဲ့ကောင်းကင်ကြီးတစ်ခု​အောက်မှာရပ်ပြီး မင်းနဲ့အတူတူ အသက်ရှူခွင့်ရတာ​တွေ...မင်းနဲ့ ပုခုံးချင်းယှဥ်ပြီးရပ်​နေရတာ​တွေက ဒီ​လောကကြီးရဲ့အလှပဆုံး​သောပန်းချီကား​​ချပ်​တွေလိုပဲ...

မင်းကသာ ကိုယ့်ကို နားလည်​အောင်လုပ်​ပေးနိုင်ခဲ့တာပါ..လက်စသတ်​တော့ အချစ်ဆိုတာ မြစ်​ချောင်း​နဲ့တောင်တန်း​တွေကို​ပေါင်းစည်းသွားလည်းမဟုတ်ဘူး...ပင်လယ်ကြီး​ခြောက်ခမ်းသွားတာ​တွေ ​ကျောက်ခဲ​တွေပုပ်သိုးသွား​တွေလည်းမဟုတ်ဘူး...​ပြောင်းလဲသွားတာ​တွေမရှိဘဲ ​​နောက်ဆုံးဆိုတဲ့ကန့်သတ်ခြင်း​တွေမရှိဘဲ အဆုံးသတ်ဆိုတာမရှိဘဲ အစက​နေကအဆုံးထိ အမြဲတမ်း ​ပေးထားတဲ့ကတိတစ်ခုကို တည်​နေခဲ့တာမျိုးပါ..

ပန်းခြံနားမှာ ဂီတာတီးပြီးကောင်မ​လေးဆိုပြတဲ့ သီချင်းကိုမှတ်မိ​သေးလား?...အဲ့​နေ့က ကိုယ်ကြည့်​နေခဲ့တာ မင်းက သူသီချင်းဆိုတဲ့အသံကိုနား​ထောင်ရင်း ငို​နေခဲ့တာ​လေ...ကိုယ် အဲ့သီချင်းရဲ့စာသား​တွေကိုမှတ်မိ​သေးတယ်...အရမ်းကိုလှပပြီး ဝမ်းနည်းစရာ​ကောင်းတဲ့စာသား​တွေ...

ကိုယ် မင်းကို​ပေးထားတဲ့ကတိကိုလည်း တစ်ချိန်လုံးမှတ်ထားခဲ့ပါတယ်...ကိုယ်မင်းရဲ့ ကာကွယ်သူအဖြစ်​နေပြီး ဒီဘဝမှာကြုံ​တွေ့လာရမယ့်အရာအားလုံးက​နေ ကာကွယ်​ပေးမယ်...ဒီဘဝအဆုံးသတ်သွားတဲ့တစ်​နေ့ကျရင်​တော့ ကိုယ့်ရဲ့နှလုံးသားထဲတစ်ခုတည်း​သောဆန္ဒက န​တ်ဘုရား​တွေကို ကိုင်လှုပ်​ပေးနိုင်ပါ​စေလို့ ဆု​တောင်းလိုက်မယ်...ကိုယ့်ရဲ့အချစ်​တွေက လှပ​တဲ့တမန်​တော်​လေးအဖြစ်​ပြောင်းသွားပြီး ကိုယ့်အစား မင်းကိုဆက်ပြီးချစ်​နေ​ပေး​နေဖို့​...

ယွီ​ ​လော့ ချွမ် ရှ ; ပိုင် လု ​ဝေ့ ရှီ

မိုးဖွဲ​လေး​တွေ ကျလာရင် မိုး​သောက်ယံက နှင်းစက်​လေး​တွေလည်း ရှိ​နေမယ်

ယွီ​ ​လော့ ချွမ် ရှ ; ပိုင် လု ​ဝေ့ ရှီ

မိုးဖွဲ​လေး​တွေ ကျလာရင် မိုး​သောက်ယံက နှင်းစက်လေး​တွေလည်း ရှိ​နေမယ်

ကိုယ့်နှလုံးသားထဲက​နေ ကိုယ်တို့နှစ်​ယောက်ရဲ့နာမည်ကို တိတ်တိတ်​လေးရွတ်ဆိုထားလိုက်တယ်...နောက်ဘဝ​တွေမှာပြန်​တွေ့ကြရင် မှတ်မိ​စေမယ့် စကားစု​လေးတစ်ခုအဖြစ်​​လေ...

​ဝေ့ရှီ....တကယ်လို့များ ​နောက်ဘဝဆိုတာမျိုးတကယ်ရှိလာခဲ့ရင်...တကယ်လို့များ ​လာမယ့်ဘဝမှာမင်းကိုထပ်ပြီး​တွေ့ဆုံခွင့်ရခဲ့ဦးမယ်ဆိုရင်...ကိုယ်တို့​တွေ.......

(T/N ; ယွီ​လော့ချွမ်ရှ(မိုးဖွဲ​​လေးများရွာသွန်းခြင်း) ပိုင်လု​ဝေ့ရှီ(မိုး​သောက်ယံနှင်းစက်​လေး)

ဒီစကားစု နှစ်ခုက သီးခြားစီဖော်ပြထားရရင် (...) ထဲကလိုအဓိပ္ပါယ်ပါ

စကားစုနှစ်​စုကို ပေါင်းပြီး "ယွီ​လော့ချွမ်ရှ ပိုင်လု​ဝေ့ရှီ" လို့တွဲသုံးလိုက်ပြီဆိုရင် အကျယ်ဖွင့်လိုက်တဲ့ဆိုလိုရင်းတစ်ခုသပ်သပ်ဖြစ်သွားပါတယ်

အဓိပ္ပါယ်က -

မိုး​ရွာကျလာတဲ့အချိန်မျိုးဆို ​လေထုထဲရှိ​နေ​တဲ့ နှင်းမြူ​ခိုး​ငွေ့​လေး​တွေ ​​ခြောက်​သွေ့မသွားတော့ဘူး...အကယ်၍ မိုးကသာ အဆက်မပြတ်ရွာသွန်း​ပေး​နေမယ်ဆိုရင် ​နေ​သာတဲ့​နေ့ဆိုတာလည်း ဖြစ်မလာ​တော့ဘူး...​နေ​မသာ​တော့တဲ့အတွက် နေ​ရောင်ခြည်ကို​ကြောက်တဲ့မိုး​သောက်ယံနှင်းမြူခိုး​ငွေ့​လေး​တွေက ​လေထုထဲက​နေ ဘယ်​တော့မှ​ပျောက်ကွယ်သွားမှာမဟုတ်​တော့ပါဘူး...

မိုးရွာသွန်း​နေတဲ့အချိန်တိုင်းမှာ နှင်းမြူခိုး​လေး​တွေရှိ​နေမယ် နှင်းမြူခိုး​လေး​တွေ​ပျောက်ကွယ်မသွားဖို့အတွက်လည်း မိုးဖွဲ​လေးကအမြဲရွာသွန်း​ပေး​နေမယ်တဲ့...

စိတ်ကူးယဥ်ဆန်ပြီးလှပလွန်းတဲ့ စကားစု​​လေးတစ်စုံ​ပေါ့...)

*********************

~~Zawgyi~~

ဒီတစ္သက္ ဒီဘဝ ဘယ္အခ်ိန္ဘယ္အခါျပန္ဆုံၾကမည္မွန္း မသိေတာ့ၿပီ

လင္းေလာ့ခြၽမ္ လူနာခန္းထဲသို႔ဝင္လာသည့္အခ်ိန္တြင္ ေဝ့ရွီကအိပ္ရာမနိုးေသး။ခ်ီေမာ့က ေဘးနားတြင္ေစာင့္ေပးေနရင္း ေခါင္းၿငိမ့္ျပကာ အလိုက္တသိထြက္သြားေပးသည္။

အိပ္ရာေဘးတြင္ဝင္ထိုင္ၿပီးေနာက္ ေဝ့ရွီ၏လက္ကိုဆုတ္ကိုင္လိုက္၍

"ေဝ့ရွီ...ကိုယ္ သြားရေတာ့မယ္...ကိုယ့္အေဖက ႏွလုံးေရာဂါထေဖာက္တာမလို႔ အေရးေပၚကုသခန္းထဲထည့္ထားရတယ္...ကိုယ့္အစ္မေျပာတာ သုံးေလးရက္ေတာင္မခံေလာက္ေတာ့ဘူးတဲ့"

ေျပာေနရင္းက မ်က္ဝန္းအိမ္အတြင္း ဝမ္းနည္းပူေဆြးသည့္စိတ္မ်ားျပည့္ေနလာခဲ့ၿပီး ခပ္ဖြဖြေလးရယ္လိုက္၍

"သူက ရိုက္လို႔မေသနိုင္တဲ့သူလို႔ ကိုယ္ထင္ေနခဲ့တာ...မထင္ထားမိဘူး...အဲ့လိုၾကမ္းတမ္းေနတဲ့သူက ကိုယ့္ေၾကာင့္စိတ္ဆိုးၿပီး အခုလိုျဖစ္သြားမယ္လို႔ေလ...ေတာင္းပန္ပါတယ္...ကိုယ္ မင္းကို ခဏေလာက္ေတာ့ ဒီေနရာမွာထားခဲ့ရလိမ့္မယ္...ေဘာ္ဒီဂတ္ေတြကလည္း မင္းလုံၿခဳံေရးအတြက္အၿမဲတမ္းရွိေနမွာ...ၿပီးေတာ့ ခ်ီေမာ့နဲ႕႐ူေဖးကလည္း မင္းကိုေကာင္းေကာင္းဂ႐ုစိုက္ေပးေနမွာေနာ္.."

ေခါင္းကိုငုံ႕လိုက္ၿပီး နားဖ်ားဆီသို႔တိုးကပ္၍ တစ္ခုခုထပ္၍ဆိုလိုက္ကာ နဖူးကိုအသာအယာနမ္းၿပီးေနာက္

"ဂ႐ုစိုက္ေနာ္..."

တံခါးဝအျပင္သို႔ထြက္ခါနီးအခ်ိန္၌ အေနာက္ဘက္ဆီမွ အသံတစ္ခုခုကိုၾကားေနရသလို ခံစားမိလာ၏။ သူ႕အား ထြက္မသြားဖို႔ရာ ျပန္ဆြဲေနသည့္အသံမ်ိဳး။ ဤခံစားခ်က္ႀကီးက ျပင္းထန္လြန္းၿပီး ဝမ္းနည္းနာက်င္စရာေကာင္းလြန္းသည့္ခံစားခ်က္မ်ိဳး။

ဒီတစ္ေခါက္ခြဲခြာရျခင္းက ထာဝရခြဲခြာလိုက္ျခင္းလိုမ်ိဳး။

ဒီတစ္သက္ ဒီဘဝတြင္ ဘယ္ဆီေနမွန္းမသိေသာအခ်ိန္မ်ိဳး၌မွ ျပန္လည္ေတြ႕ဆုံရေတာ့မည့္ခံစားခ်က္မ်ိဳး။

အေနာက္သို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းျပန္လွည့္ၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္နားၾကားမွားသြားျခင္းဟုတ္မဟုတ္ကို ေတြးၾကည့္မိလိုက္ေသးသည္။အိပ္ရာထက္ရွိသူက ၿငိမ္သက္၍အိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲ လူနာေဆာင္ႀကီးတစ္ခုလုံး သူမ၏တည္ၿငိမ္ေနသည့္အသက္ရႉသံမ်ားႏွင့္ ျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္ရွိေလတိုးသံေလးမ်ားသာ ၾကားေနရ၏။

သူ တကယ္ကိုနားၾကားမွားလိုက္မွန္း သိလိုက္ပါ၏။

တစ္ကိုယ္တည္းၿပဳံးလိုက္မိၿပီး ေဝ့ရွီအား နက္နက္နဲနဲေငးၾကည့္ကာ အခန္းတံခါးကိုပိတ္ၿပီး ထြက္လာခဲ့သည္။

လူနာေဆာင္အျပင္ဘက္သို႔ေရာက္ၿပီးေနာက္ တစ္ခ်က္ျပန္လည္လွည့္ၾကည့္ၿပီးမွ ဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ့၏။

လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံး သူ၏ေျခသံမ်ားႏွင့္ ေျခေထာက္ေအာက္မွ သစ္႐ြက္ေႂကြမ်ားႏွင့္သဲမႈန့္မ်ား နင္းေခ်ခံလိုက္ရသည့္အသံမ်ားကိုပါ နားေထာင္ေနခဲ့သည္။ သူႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းေနရာတစ္ခုတြင္ အေမတစ္ေယာက္ႏွင့္ေကာင္မေလးငယ္ငယ္ေလးတစ္ေယာက္က ေျမႀကီးေပၚရွိအရာတစ္ခုခုကို ေကာက္ယူေနၾက၏။

ကေလးမေလးတြင္ မ်က္လုံးဝိုင္းဝိုင္းျပဴးျပဴးေလးမ်ားရွိၿပီး ေဆာင္းရာသီ၏အေငြ႕အသက္မ်ားအေပၚကို အလြန္ကိုမွစိတ္ဝင္တစားျဖစ္ေနဟန္ရသည္။ေလညွင္းပန္းပင္ႀကီးေအာက္တြင္ရပ္ေနသည့္ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္၏ လွပလြန္းေသာအနက္ေရာင္ဇာမဏီမ်က္ဝန္းတစ္စုံအား လွမ္း၍ၾကည့္ေန၏။ သူမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေနသည္က ေတာက္ပလြန္းေသာေနေရာင္ျခည္ အေနာက္တြင္က ႏွင္းဆီေရာင္သန္းေနေသာေကာင္းကင္ႀကီးအျပင္ ေလထဲတြင္တဖြဲဖြဲပ်ံဝဲေနသည့္ အျဖဴေရာင္ခိုငွက္ကေလးမ်ား ထိုၾကားထဲမွာမွ အသံတိတ္ေႂကြက်ေနသည့္ ေဆာင္းဦး႐ြက္ေႂကြတို႔ ရွိေနေလ၏။

ကေလးမေလးက အေမျဖစ္သူ၏လက္ကိုလွမ္းဆြဲၿပီး အသံေသးေသးေလးျဖင့္ဆိုလိုက္၏။

"ေမေမ...ၾကည့္ပါဦး...ဟိုနားက ကိုကိုက ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ?.."

နာရီပိုင္းၾကာသြားၿပီးေနာက္ လင္းေလာ့ခြၽမ္က 'ေပက်င္း'သို႔တိုက္ရိုက္ပ်ံသန္းမည့္ေလယာဥ္ေပၚတြင္ ထိုင္ေနကာ ႏွလုံးသားတစ္ခုလုံးက ဆုတ္ကိုင္ခံထားရသလို တင္းၾကပ္ေနေလသည္။တစ္ဖက္သို႔လွည့္လိုက္ၿပီး ျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္၏။ၿမိဳ႕ျပႀကီးက တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ေသးေကြးလာၿပီး ကုန္းေျမဟုေခၚဆိုသည့္အရာႀကီးက အေမွာင္ထုထဲတြင္လုံးလုံးလ်ားလ်ားေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့၏။

ေခါင္းကိုငုံ႕လိုက္ၿပီး တစ္စုံတစ္ရာျဖစ္ျဖစ္လုပ္ေနသင့္ေၾကာင္းကို ေတြးမိလိုက္၏။မဟုတ္လွ်င္ ႏွလုံးသားထဲရွိ ဝမ္းနည္းပူေဆြးျခင္းမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားနိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။

ေလယာဥ္မယ္အား စာ႐ြက္အလြတ္တစ္ခုေတာင္းလိုက္ၿပီး ေဘာပင္ကိုကိုင္ထားကာ အခ်ိန္အၾကာႀကီးေတြေဝစဥ္းစားေနၿပီးမွ ခ်ေရးလိုက္၏ ;

ေဝ့ရွီ...ေလယာဥ္ေပၚေရာက္ေနတဲ့ ဒီအခ်ိန္အတြင္း ကိုယ္ မင္းရဲ႕အရင္တုန္းကပုံရိပ္ေလးေတြအေၾကာင္းကို ေတြးၾကည့္မိတယ္...ကိုယ္တို႔ ပထမဆုံးအႀကိမ္ 'Alluring' မွာေတြ႕တဲ့အခ်ိန္ကို ေတြးမိတယ္...မင္း ပန္းၿခံထဲမွာပန္းခ်ီဆြဲေနတဲ့အေၾကာင္းကို ေတြးမိတယ္...ထပ္ၿပီးေတြးမိတာက အဲ့ဒီလမ္းေဘးမွာ ဂီတာကိုင္ၿပီးသီခ်င္းဆိုေနတဲ့ေကာင္မေလးရယ္...ထပ္ၿပီး မင္းအေနာက္မွာရွိေနခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႕ျပႀကီးရဲ႕အဝါေရာင္ဆည္းဆာေတြရယ္...ထပ္ၿပီး အဲ့ေန႕က ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေဘးပတ္ပတ္လည္မွာ အျဖဴေရာင္ခိုေတြ ပ်ံဝဲေနတဲ့ပုံရိပ္ေလးရယ္...ထပ္ၿပီး..ထပ္ၿပီး...အမ်ားႀကီး...ဒါေပမယ့္ ေတြးမိၿပီးမ်က္လုံးထဲျမင္ေယာင္လာတဲ့ပုံရိပ္ တစ္ခုခ်င္းစီတိုင္းက အရမ္းကိုဝမ္းနည္းနာက်င္ရတယ္...အရင္က လူေတြေျပာတာကိုၾကားဖူးတယ္ 'ဝမ္းနည္းျခင္း'လို႔ေခၚတဲ့ မ်က္ရည္တစ္မ်ိဳးရွိတယ္တဲ့...ကိုယ္ အခုမွေသခ်ာေတြးၾကည့္မိတာ လက္စသတ္ေတာ့ မင္းရယ္ေနတဲ့အခ်ိန္ေတြတိုင္းမွာ မ်က္လုံးနဲ႕မ်က္ခုံးေတြကငိုၿပီး ဝမ္းနည္းေနခဲ့တာ...ဘာလို႔မ်ား ကိုယ္အရင္က ျမင္ေအာင္မၾကည့္မိခဲ့တာပါလိမ့္...

ကိုယ္ တစ္ခ်ိန္လုံးေတြးၾကည့္ခဲ့ဖူးတယ္...ကိုယ္ ဘယ္အခ်ိန္ကမ်ား မင္းကိုခ်စ္မိသြားခဲ့တာလဲလို႔...ဒါေပမယ့္ တကယ္ကိုစဥ္းစားလို႔မရခဲ့ဘူး...သိပ္မၾကာေသးခင္ကလိုလို အရမ္းကိုၾကာခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကလိုလိုနဲ႕...ဒီဘဝမွာပဲျဖစ္သြားသလိုလို ထပ္ၿပီး အရင္ဘဝကတည္းကျဖစ္လာခဲ့သလိုလိုနဲ႕...ျဖစ္နိုင္တာေလ ကိုယ္တို႔ရဲ႕အရင္ဘဝကပုံျပင္ေလးက အရမ္းဝမ္းနည္းစရာေကာင္းခဲ့ၿပီး အဆုံးသတ္ေတြ အရမ္းကိုမလွခဲ့လို႔မ်ား ဒီဘဝမွာ ကိုယ္ကမင္းကိုေမ့သြားခဲ့ၿပီး မင္းကလည္းကိုယ့္ကိုပစ္ထားခဲ့တာေနမွာ...

ေရဒီယိုလိုင္းမွတဆင့္ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းလြန္းသည့္သီခ်င္းသံစဥ္တစ္ခုက ပ်ံ့လြင့္ေနကာ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလးသီဆိုေနသည့္အမ်ိဳးသမီးေတးသံရွင္၏အသံက နားစည္အတြင္းဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္။တစ္ဖက္သို႔လွည့္လိုက္ၿပီး ျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္ရွိ အနက္ေရာင္ျမဴစိုင္မ်ားကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည့္ သူ၏မ်က္ဝန္းမ်ားက အရည္ၾကည္တစ္ထပ္ကာထားသလို ေဝဝါးေနေလ၏။

ေဝ့ရွီ...စေတြ႕တဲ့အခ်ိန္ကေနစၿပီး အခုထိ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ပုံျပင္ဟာ မလွပခဲ့ဘူး...ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ဘဝရဲ႕အလွပဆုံးေသာအရာကေတာ့ မင္းနဲ႕ေတြ႕ဆုံခဲ့ရျခင္းပါ...လူပင္လယ္ႀကီးထဲမွာရပ္ၿပီး မင္းကိုေငးၾကည့္ေနရတာေတြ...တူညီတဲ့ေကာင္းကင္ႀကီးတစ္ခုေအာက္မွာရပ္ၿပီး မင္းနဲ႕အတူတူ အသက္ရႉခြင့္ရတာေတြ...မင္းနဲ႕ ပုခုံးခ်င္းယွဥ္ၿပီးရပ္ေနရတာေတြက ဒီေလာကႀကီးရဲ႕အလွပဆုံးေသာပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေတြလိုပဲ...

မင္းကသာ ကိုယ့္ကို နားလည္ေအာင္လုပ္ေပးနိုင္ခဲ့တာပါ..လက္စသတ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ျမစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ေတာင္တန္းေတြကိုေပါင္းစည္းသြားလည္းမဟုတ္ဘူး...ပင္လယ္ႀကီးေျခာက္ခမ္းသြားတာေတြ ေက်ာက္ခဲေတြပုပ္သိုးသြားေတြလည္းမဟုတ္ဘူး...ေျပာင္းလဲသြားတာေတြမရွိဘဲ ေနာက္ဆုံးဆိုတဲ့ကန့္သတ္ျခင္းေတြမရွိဘဲ အဆုံးသတ္ဆိုတာမရွိဘဲ အစကေနကအဆုံးထိ အၿမဲတမ္း ေပးထားတဲ့ကတိတစ္ခုကို တည္ေနခဲ့တာမ်ိဳးပါ..

ပန္းၿခံနားမွာ ဂီတာတီးၿပီးေကာင္မေလးဆိုျပတဲ့ သီခ်င္းကိုမွတ္မိေသးလား?...အဲ့ေန႕က ကိုယ္ၾကည့္ေနခဲ့တာ မင္းက သူသီခ်င္းဆိုတဲ့အသံကိုနားေထာင္ရင္း ငိုေနခဲ့တာေလ...ကိုယ္ အဲ့သီခ်င္းရဲ႕စာသားေတြကိုမွတ္မိေသးတယ္...အရမ္းကိုလွပၿပီး ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတဲ့စာသားေတြ...

ကိုယ္ မင္းကိုေပးထားတဲ့ကတိကိုလည္း တစ္ခ်ိန္လုံးမွတ္ထားခဲ့ပါတယ္...ကိုယ္မင္းရဲ႕ ကာကြယ္သူအျဖစ္ေနၿပီး ဒီဘဝမွာႀကဳံေတြ႕လာရမယ့္အရာအားလုံးကေန ကာကြယ္ေပးမယ္...ဒီဘဝအဆုံးသတ္သြားတဲ့တစ္ေန႕က်ရင္ေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ႏွလုံးသားထဲတစ္ခုတည္းေသာဆႏၵက နတ္ဘုရားေတြကို ကိုင္လႈပ္ေပးနိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလိုက္မယ္...ကိုယ့္ရဲ႕အခ်စ္ေတြက လွပတဲ့တမန္ေတာ္ေလးအျဖစ္ေျပာင္းသြားၿပီး ကိုယ့္အစား မင္းကိုဆက္ၿပီးခ်စ္ေနေပးေနဖို႔...

ယြီ ေလာ့ ခြၽမ္ ရွ ; ပိုင္ လု ေဝ့ ရွီ

မိုးဖြဲေလးေတြ က်လာရင္ မိုးေသာက္ယံက ႏွင္းစက္ေလးေတြလည္း ရွိေနမယ္

ယြီ ေလာ့ ခြၽမ္ ရွ ; ပိုင္ လု ေဝ့ ရွီ

မိုးဖြဲေလးေတြ က်လာရင္ မိုးေသာက္ယံက ႏွင္းစက္ေလးေတြလည္း ရွိေနမယ္

ကိုယ့္ႏွလုံးသားထဲကေန ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕နာမည္ကို တိတ္တိတ္ေလး႐ြတ္ဆိုထားလိုက္တယ္...ေနာက္ဘဝေတြမွာျပန္ေတြ႕ၾကရင္ မွတ္မိေစမယ့္ စကားစုေလးတစ္ခုအျဖစ္ေလ...

ေဝ့ရွီ....တကယ္လို႔မ်ား ေနာက္ဘဝဆိုတာမ်ိဳးတကယ္ရွိလာခဲ့ရင္...တကယ္လို႔မ်ား လာမယ့္ဘဝမွာမင္းကိုထပ္ၿပီးေတြ႕ဆုံခြင့္ရခဲ့ဦးမယ္ဆိုရင္...ကိုယ္တို႔ေတြ.......

(T/N ; ယြီေလာ့ခြၽမ္ရွ(မိုးဖြဲေလးမ်ား႐ြာသြန္းျခင္း) ပိုင္လုေဝ့ရွီ(မိုးေသာက္ယံႏွင္းစက္ေလး)

ဒီစကားစု ႏွစ္ခုက သီးျခားစီေဖာ္ျပထားရရင္ (...) ထဲကလိုအဓိပ္ပါယ်ပါ

စကားစုႏွစ္စုကို ေပါင္းၿပီး "ယြီေလာ့ခြၽမ္ရွ ပိုင္လုေဝ့ရွီ" လို႔တြဲသုံးလိုက္ၿပီဆိုရင္ အက်ယ္ဖြင့္လိုက္တဲ့ဆိုလိုရင္းတစ္ခုသပ္သပ္ျဖစ္သြားပါတယ္

အဓိပ္ပါယ်က -

မိုး႐ြာက်လာတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးဆို ေလထုထဲရွိေနတဲ့ ႏွင္းျမဴခိုးေငြ႕ေလးေတြ ေျခာက္ေသြ႕မသြားေတာ့ဘူး...အကယ္၍ မိုးကသာ အဆက္မျပတ္႐ြာသြန္းေပးေနမယ္ဆိုရင္ ေနသာတဲ့ေန႕ဆိုတာလည္း ျဖစ္မလာေတာ့ဘူး...ေနမသာေတာ့တဲ့အတြက္ ေနေရာင္ျခည္ကိုေၾကာက္တဲ့မိုးေသာက္ယံႏွင္းျမဴခိုးေငြ႕ေလးေတြက ေလထုထဲကေန ဘယ္ေတာ့မွေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး...

မိုး႐ြာသြန္းေနတဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ ႏွင္းျမဴခိုးေလးေတြရွိေနမယ္ ႏွင္းျမဴခိုးေလးေတြေပ်ာက္ကြယ္မသြားဖို႔အတြက္လည္း မိုးဖြဲေလးကအၿမဲ႐ြာသြန္းေပးေနမယ္တဲ့...

စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ၿပီးလွပလြန္းတဲ့ စကားစုေလးတစ္စုံေပါ့...)

*********************