ပျော်ရွှင်ခြင်းအား အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဆိုရလျှင်
ရွမ်ရှောက်နန်၏ ပျော်ရွှင်နေသည့်အချိန်များက သိပ်မကြာလိုက်ပါ။ဆေးရုံမှဆင်းသည်နှင့် ဖြေရှင်းရန် စောင့်ကြိုနေသည့်အလုပ်ကိစ္စများက တစ်ပုံတစ်ပင်ကြီးဖြစ်သည်။
ဝေ့ရှီက ကျောင်းပိတ်ရက်များအတွင်းသို့ ရောက်နေပြီဖြစ်ကာ ရွမ်ရှောက်နန်က သူ၏ ဗီလာတွင် လာရောက်ပြောင်းနေပါရန် အကြိမ်ကြိမ်တောင်းဆိုသည့်တိုင် မပြောင်းရွေ့။ ရွမ်ရှောက်နန်၏မျက်နှာကို ထောက်ပြီး Alluring တွင်လည်း ဆက်ပြီးအလုပ်မလုပ်ဖြစ်တော့ပေ။
သို့သော် ထိုနေရာမှရနေသည့်ဝင်ငွေများမရှိတော့လျှင် သူမ၏ ကျူရှင်လခနှင့်နေစရိတ်များအပြင် စျေးကြီးလွန်းလှသည့် ပန်းချီဆိုင်ရာသုံးကိရိယာများအတွက်ပါ ငွေရေးကြေးရေးပြဿနာရှိလာနိုင်မည်ဖြစ်သည်။
ရွမ်ရှောက်နန်က သူမကို လိုရမယ်ရသုံးရန် ဘဏ်ကဒ်တစ်ခုပေးလိုက်သော်လည်း သူ၏ဗီလာထဲရှိ အံဆွဲထဲ၌သာ ပြန်ထည့်ထားပေးခဲ့သည်။သူ၏စေတနာကို နားလည်ပါသည့်တိုင် သူမကိုယ်၌ကိုယ်က 'လိုရမယ်ရ' ဆိုသည့်စကားလုံးနှင့် အသားမတည့်ခြင်းကြောင့် ယူမသုံးရခြင်းလည်းဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ဤအရာက မာနကြီးကာစိတ်ကြီးဝင်ခြင်းမျိုးမဟုတ် နှစ်ရှည်လများစွာကျင့်သုံးခဲ့သော အကျင့်ကြောင့်ဟုသာဆိုရမည်။အခြားတစ်ခုအနေဖြင့် ပြောရလျှင် မိမိကိုယ့်ကိုယုံကြည်အားကိုးခြင်းမျိုးဖြစ်ကာ သူနှင့်သူမ ကြားရှိ ကွာခြားချက်များကို ပို၍တွေးတောမိလေ သူမအဖို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပို၍အားကိုးရန် ကြိုးစားမိလေဖြစ်၏။
နောက်ပိုင်း ရူဖေးကို သူမတွေးထားသည့်အရာများကိုပြောပြတိုင်း ရူဖေးက အရေးတယူလုပ်ပြီးပင် နားမထောင်ပေးတော့ပေ။
"နင်က သူ့အတွက်နဲ့ နိုင်ငံခြားကိုတောင်ပညာသင်ဖို့မသွားခဲ့တာလေ... နင့်ကို စောင့်ရှောက်ပေးရမှာက သူ့ရဲ့တာဝန်ပဲဟာ..ပြီးတော့ သူ မတတ်နိုင်တာလည်း မဟုတ်ဘူးလေ..ဘာလို့များ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ခက်ခဲအောင်လုပ်နေတာလဲ ဝေ့ရှီ.."
"သူများဟာကိုစား သူများဟာကိုယူသုံး...ဘာမဆို သူ့ကိုမှီခိုနေရင်...နောက်ကျ သူငါ့ကိုမလိုချင်တော့ရင်ရော ဘယ်လိုလုပ်မလဲ...ငါ အငတ်ခံပြီးသေရမှာလား.."
ရူဖေးက တစ်ခဏမျှစဥ်းစားပြီးနောက်
"နင့်ဘက်ကကြည့်ရလည်း မမှားဘူး..ဒါပေမယ့် ရွမ်ရှောက်နန်က တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တာနဲ့ လူမျိုးကြီးဝါဒီကျင့်သုံးနေတဲ့သူလိုလို အရမ်းအားကိုးခံချင်တဲ့သူမျိုးမှန်း သိသာတယ်ကွာ..နင်က ဒီလိုလုပ်နေရင်...သူ့ဘက်က ထုတ်မပြောလာရင်တောင်မှ စိတ်ထဲမှာ ဒေါသတော့ထွက်နေမှာပဲ.."
"သူ..နားလည်လောက်မှာပါ.."
ဝေ့ရှီ ဤစကားကိုပြောလိုက်သည့်အချိန်တွင် အနည်းငယ်တွန့်ဆုတ်သွားခဲ့ရ၏။အမှန်တွင် သူမကိုယ်တိုင်လည်း သေချာမသိသောကြောင့်ဖြစ်၏။
ဒီရက်များအတွင်း ဝေ့ရှီက တောက်လျှောက်ပြေးလွှားပြီး အလုပ်ရှာနေခဲ့သည်။သို့သော် စီးပွားရေးအကျပ်အတည်းကာလလည်းဖြစ်သဖြင့် အလုပ်တစ်ခုရှာတွေ့ရန် မလွယ်ကာ ရက်တော်တော်ကြာအောင် ပြေးလွှားသွားနေခဲ့သဖြင့် ခြေကုန်လက်ပန်းကျနေပြီဖြစ်သည်။
ရွမ်ရှောက်နန်က လေးငါးရက်လောက် မပြောဘဲလွှတ်ထားသေးသော်လည်း နောက်ဆုံးတွင်တော့ မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ဝင်ပြောလာတော့၏။
"ကိုယ့်ပိုက်ဆံတွေ ယူသုံးလိုက်ဖို့ မင်းအတွက် အဲ့လောက်ထိ ခက်ခဲနေတာလား...မင်းရဲ့ အရင်အလုပ်ကို ကိုယ့်ကြောင့်စွန့်လွှတ်လိုက်တာလေ...ကိုယ်က မင်းကို ပြန်လျော်ပေးတယ်လို့ သဘောထားပေးလို့မရဘူးလား.."
ဝေ့ရှီက အပြင်မှ ပြန်ရောက်ခါစဖြစ်ကာ ရေသောက်ရင်းခေါင်းရမ်းပြလာ၏။
"မရဘူး!...ငါ့ဘာသာငါ အလုပ်ထွက်လိုက်တာကို...ဘာလို့ နင်နဲ့ဆိုင်ရမှာလဲ..."
"ဒါဆိုလည်း ကိုယ့်ဆီကနေ ပိုက်ဆံချေးတယ်လို့ သဘောထားလိုက်...ဒီအတိုင်း ချေးလိုက်တဲ့ပုံစံမဟုတ်ဘဲ ကျောင်းပြီးသွားမှ အလုပ်ရှာပြီး ဘဏ်အတိုးအတိုင်းတွက်ပြီးဖြေးဖြေးချင်းပြန်ဆပ်ပေါ့.."
ဝေ့ရှီက မျက်မှောင်ကျုံ့ရင်းငြိမ်သက်သွားကာ တဖန်ခေါင်းရမ်းပြပြီး
"ဒါလည်း အဆင်မပြေသေးဘူး..ကျူရှင်လခတွေအတွက်တော့ နင့်ဆီက ချေးလို့ရပေမယ့် နေထိုင်မှုစရိတ်အတွက်ကိုတော့ ယူသုံးလို့မဖြစ်ဘူး...ငါ့ဘာသာငါ ရှာတာက ပိုအဆင်ပြေမှာပါ.."
ရွမ်ရှောက်နန်က ပြောစရာစကားကုန်ဆုံးသွားသည့်အလား မျက်ခုံးများကို ပင့်မြှောက်၍သာကြည့်နေလိုက်၏။အချိန်တစ်ခု ကြာသွားပြီးမှ
"ဒီလို စိတ်ကြီးတတ်တာတွေက ဘယ်သူနဲ့တူနေလို့လဲ.."
ဝေ့ရှီက ပြုံးလိုက်ရင်း
"နင် မသိသေးဘူးလား..ကမ္ဘာပေါ်က အကောင်းဆုံးပန်းချီဆရာတွေအားလုံး ဆင်းရဲတဲ့သူတွေချည်းပဲလေ...အရမ်းဆာလောင်မွတ်နေတဲ့အခိုက်အတန့်မျိုးမှာမှ စိတ်နှလုံးဝိဥာဥ်ကို ထိတွေ့မိပြီး အနုပညာအစစ်ဆိုတာ ဖြစ်လာတာ...Paul Gauguin ကို ကြားဖူးလား...သူဆို ရေအငတ်ခံပြီးမှကို ပန်းချီဆွဲတာလေ..ပြီးတော့ Van Gogh ..သူဆို ဗိုက်ဆာလွန်းလို့ တာပင်တိုင်(turpentine)ဆီတွေကို စားပြီး..."
ရွမ်ရှောက်နန်က နားထောင်လေ ပို၍မသက်မသာဖြစ်လာလေဖြစ်ရာ စကားကိုအမြန်ဖြတ်ပြောလိုက်ပြီး
"ရပါပြီ...ကိုယ်ကလည်း မင်းကို အဲ့လိုဟာတွေ သွားမစားခိုင်းပါဘူးကွာ...ဒါမှမဟုတ် ဒီလိုလုပ်မလား..ကိုယ့် သူငယ်ချင်းတွေထဲမှာ ပန်းချီကားတွေကိုစုရတာ ဝါသနာပါတဲ့သူတွေရှိတယ်...သူတို့တွေကို ကူညီပြီး ပန်းချီဆွဲပေးမလား..Alluring မှာထက်တော့ ဝင်ငွေကောင်းမှာပါ...အလုပ်ချိန်လည်း သိပ်မများတော့ အဆင်ပြေမယ်ထင်တယ်.."
ဝေ့ရှီက ခေါင်းငြိမ့်ပြလာ၏။
"တကယ်ကောင်းတဲ့ အလုပ်ပဲ...ဒါပေမယ့်...အဲ့လိုပန်းချီတွေကို ပြန်ပြင်ဖို့ ပြန်ဆွဲဖို့ဆိုရင် များသောအားဖြင့် နာမည်ကြီးပန်းချီဆရာတွေကိုပဲခေါ်ကြတာ..သူတို့က ငါ့ကို ယုံကြည်ပါ့မလား.."
ရွမ်ရှောက်နန်က အလုပ်ကိစ္စများဖြင့်အလုပ်ရှုပ်နေကာ ခေါင်းမဖော်နိုင်အောင် အာရုံစိုက်ထားရင်း
"အဲ့ဒါကတော့ မင်းအရည်အချင်းနဲ့ဆိုင်သွားပြီလေ..ကိုယ်က မိတ်ပဲမိတ်ဆက်ပေးမှာ..ကျန်တာတွေက မင်းအပေါ်ပဲမူတည်တယ်...ပြောတော့ ကိုယ့်အားကိုကိုးမှာဆို ဒီလောက်လေးတောင် ကိုယ့်ကိုကိုယ်ယုံကြည်မှုမရှိဘူးလား.."
ဝေ့ရှီက ကိုယ့်ကိုကိုယ် အားပေးလိုက်၏။ဒီလောက်လေးမှ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ယုံကြည်မှုမရှိလျှင် နှစ်တော်တော်ကြာအောင်လေ့လာဆည်းပူးထားသည့် ပန်းချီပညာများက အလဟသဟုပင် သမုတ်ပစ်ရလိမ့်မည်ဖြစ်၏။ရွမ်ရှောက်နန် မိတ်ဆက်ပေးသည့်အလုပ်ဖြစ်သော်လည်း သူမ၏အရည်အချင်းပေါ်မူတည်၍သာ ရရှိလာမည့်ဝင်ငွေဖြစ်သဖြင့် အနည်းငယ်လေး စိတ်သက်သာရာရသွား၏။
ရွမ်ရှောက်နန်က တကယ်ကို မျက်နှာသာပေးခံရသည့်လူတစ်ယောက် ဖြစ်မှန်း ယခုအချိန်မှာမှ ပိုသေချာသိသွားခဲ့၏။သူ၏စာကြည့်ခန်းအတွင်း၌ ထည့်ထားသည့်ပန်းချီကားချပ်များကိုကြည့်ပြီး ဝေ့ရှီအဖို့ အိပ်မက်တစ်ခုလိုပင် ခံစားမိသွား၏။ ရွမ်ရှောက်နန်၏ မည်သို့သော သူငယ်ချင်းမျိုးက နာမည်ကြီးလွန်းသောပန်းချီကားများကိုသာ ရွေးပြီးစုဆောင်းထားနိုင်မှန်း တကယ်သိချင်လာမိသည်။ထိုပန်းချီကားချပ်များကို ကိုင်လိုက်သည့်အချိန်၌ပင် တစ်ခုခုလွဲချော်သွားမည်ကို စိုးရိမ်ကာ လက်ချောင်းများတုန်ယင်လာရသည်အထိ။
ရွမ်ရှောက်နန်က သူမ၏ကိုင်ထားရန်လည်းမဖြစ် အောက်ချလိုက်ရန်လည်းမဖြစ် ချိတုံချတုံဖြစ်နေသည့်ပုံစံကိုကြည့်ပြီးနောက်
"ပန်းချီကား သုံးလေးချပ်ပါပဲ...မင်းလုပ်လို့ ပျက်ဆီးသွားတယ်ဆိုရင်တောင်မှ ကိုယ် လျော်နိုင်ပါသေးတယ်.."
ဝေ့ရှီက သက်ပြင်းချခါရှိသေး ရွမ်ရှောက်နန်က ထပ်ပြီးဆိုလာပြန်၏။
"ဒါပေမယ့် ကိုယ့်ရဲ့ပိုက်ဆံတွေကိုတော့ အလကားပေးမှာမဟုတ်ဘူးနော်...ပြီးတော့ မင်းကလည်း ပန်းချီကောင်းကောင်းဆွဲတတ်တာကလွဲလို့ ဘာမှလည်း မလုပ်တတ်ဘူးဆိုတော့...တကယ်လို့များ အကြွေးတင်သွားရင်လည်း ကိုယ့်ကို ဖြေးဖြေးချင်းပြန်ဆပ်လို့ရပါတယ်.."
ဤလူက အဘယ်ကြောင့် စကားကို နားထောင်ရခက်အောင်ပြောနေရပါသနည်း။သူ၏အထောက်အပံ့ကို လက်မခံရုံဖြင့် ယခုလို ပြဿနာရှာနေတော့မည်လော။ဤရက်ပိုင်းများအတွင်း ထိုလူက သက်ပြင်းတစ်ချချဖြစ်နေပြီး ယခုလိုပေါက်ကွဲထွက်နိုင်မည့်အခြေအနေတစ်ခုကို စောင့်နေမှန်း သတိထားမိပါ၏။ ဟန်ဆောင်ကောင်းပြီး ကပ်သီးကပ်သပ်ဖြင့် စိတ်လက်တစ်ဆစ်သာရှိသည့် ယောက်ျား!..
သို့သော်လည်း သူ၏စကားလုံးများကြောင့် ပို၍ပင် ရဲရဲဝံ့ဝံ့လုပ်ကိုင်လိုစိတ်များ ဖြစ်လာခဲ့၏။
အမှန်တကယ်လုပ်ကြည့်သည့်အချိန်တွင် ဝေ့ရှီအဖို့ ထင်ထားသလို မခက်ခဲမှန်း နားလည်သွား၏။အချိန် အတော်ယူပြီး လုပ်ပေးရသည့်ပြဿနာလေးသာရှိသည်။ ဆီဆေးပန်းချီကားများက ရေရှည်ခံသည့်ဆေးများဖြစ်ကာ ပန်းချီကားပေါ်တွင် မသိသာလှသော အက်ကြောင်းလေးများသာရှိပြီး ထိုအက်ကြောင်းလေးများကို မူလအရည်အသွေးလည်းမပျောက်ပျက်သွားရန်နှင့် ပြင်ဆင်ထားခြင်းမှန်းလည်း မသိသာစေရန် စိတ်ရှည်လက်ရှည် ပြုပြင်ပေးရခြင်းမျိုးဖြစ်၏။
ရွမ်ရှောက်နန်က 'ရိထျန်း'လုပ်ငန်းစု၏ အပေါ်ဆုံးလွှာရှိ စာကြည့်ခန်း၏နေရာတစ်ဝက်တိတိအား ဝေ့ရှီ ပန်းချီဆွဲရန်အတွက် ပေးထား၏။သူမက တစ်ဖက်ခြမ်းတွင် နေတိုင်းနီးပါး ပန်းချီဆွဲပြီး ထိုလူက အခြားတစ်ဖက်တွင် အလုပ်လုပ်နေခဲ့၏။ယခုလိုစီစဥ်ထားရခြင်း၏ ရည်ရွယ်ချက်သည်ကား : ခေါင်းမော့ကြည့်လိုက်သည်နှင့် သတိရနေသောသူတစ်ယောက်ကို ချက်ချင်း မြင်တွေ့ရလိုခြင်းကြောင့်ဖြစ်၏။ ဘယ်သူက သူ့ကို ဒီလောက်ထိ အလုပ်လုပ်ခိုင်းနေလို့လဲ?..ချစ်သူရည်းစားအတွက် ပေးစရာအချိန်က သနားစရာကောင်းလောက်အောင် နည်းနေခြင်း မဟုတ်လား။
'ရိထျန်း' နှင့် 'ထိုက်ဟွမ်' လုပ်ငန်းစုကြားရှိ ရှယ်ယာတိုက်ပွဲက စက္ကန့်နှင့်အမျှပြောင်းလဲနေခြင်းဖြစ်ကာ အချိန်ပြည့်ဂရုစိုက်နေရသဖြင့် အပန်းဖြေခရီးထွက်မည့်အစီအစဥ်ကိုလည်း နောက်သို့ရွေ့ထားလိုက်ရ၏။
ရွမ်ရှောက်နန်က အားနာ၍တောင်းပန်သော်လည်း ဝေ့ရှီအနေဖြင့် ထိုအရာများကို ဂရုမစိုက်။ချစ်ရသောသူနှင့် အတူရှိနေရပါလျှင် မည်သည့်ကိစ္စ မည်သည့်နေရာ မည့်သည်အလုပ်မျိုးကို လုပ်နေခဲ့ပါစေ ပျော်ရွှင်ခြင်း၏အရသာကို ခံစားရနေပြီးဖြစ်၏။သူတို့နှစ်ဦး၏ လက်ရှိအခြေအနေလေးကိုပဲ ကြည့်...သူကလည်း အချိန်တိုင်းနီးပါး အလုပ်များနေခဲ့သလို သူမကလည်း အနှောက်မယှက်မပြု...သို့သော် မျက်ဝန်းလေး တစ်ချက်ပင့်လိုက်ရုံလေးဖြင့် တစ်ဖက်လူ၏လှုပ်ရှားမှုအားလုံးကို ခံစားမိနိုင်နေခြင်းပင် မဟုတ်လား။
ဝေ့ရှီက ဒီရက်ပိုင်းများအတွင်း အလေးအနက်ကို စဥ်းစားကြည့်မိခဲ့ဖူးပါ၏။ ပျော်ရွှင်ခြင်း ဆိုသည်မှာ အဘယ်နည်း။ တချို့က ပြောကြပါ၏ ပျော်ရွှင်ခြင်းဆိုသည်မှာ အသက်ရှည်ကျန်းမာနေခြင်းလည်းမဟုတ် ချမ်းသာကြွယ်ဝနေခြင်းလည်းမဟုတ် စားချင်သည့်အချိန်တွင် စားချင်သည့်အရာကို စားနိုင်ပြီး ချစ်ရသောသူနှင့် ချစ်နေခွင့်ရခြင်းသာဖြစ်၏။
အကယ်၍ ဤရှုထောင့်မှ ကြည့်ပြီးဆုံးဖြတ်ရမည်ဆိုလျှင် ဝေ့ရှီက လက်ရှိတွင် တကယ်ကို အရမ်းပျော်ရွှင်နေသည့်သူလေး ဖြစ်၏။
ရွမ်ရှောက်နန်က အမှန်တွင်တော့ ခံစားချက်နှင့်ပတ်သတ်သည့်ကိစ္စများတွင်စိတ်ဝင်တစားရှိလှသည့်သူမျိုးမဟုတ်။အချိန်တော်တော်များများကို ခပ်တည်တည်အနေအထားဖြင့်သာ နေတတ်ပြီး မရယ်မပြုံးဖြစ်နေသည့်အခါမျိုးတွင် အနားမကပ်ရဲတော့သည်အထိ ကြောက်လန့်စေနိုင်ပါသေးသည်။သူ၏ လက်အောက်ငယ်သားများအားလုံး သူ့အား အရမ်းကြောက်နေကြသည့်ပုံစံမျိုးကို မြင်ဖူးပါ၏။ဝေ့ရှီကိုယ်တိုင်လည်း သူဒေါသထွက်နေသည့်အချိန်မျိုးတွင် ကြောက်လန့်မိ၏။သို့သော်လည်း ရွမ်ရှောက်နန်က သူမအပေါ် အတော်လေးကို ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ဆက်ဆံပေးပါ၏။သူမ ထွက်ပြေးသွားမည်ကို စိုးရိမ်နေပုံလည်းရကာ ဒေါသထွက်ချင်နေလျှင်တောင်မှ များသောအားဖြင့် သူ့စိတ်ကိုသူ ပြန်ထိန်းသွားခဲ့သည်ပင်။
အကျင့်ဖြစ်သောကြောင့်ဟုလည်း ထင်ရကာ ရွမ်ရှောက်နန်က သူမအား ချော့မော့ရာ၌ဖြစ်စေ ဆူငေါက်ရာ၌ဖြစ်စေ ကလေးတစ်ယောက်ကို စကားပြောနေရသလိုသာ ဆက်ဆံပြန်၏။
ဥပမာဆိုရလျှင် : ဆံပင်ကို ရေပြောင်အောင်မသုတ်ဘဲ မအိပ်နဲ့.. ခြေဗလာနဲ့ လျှောက်မသွားနဲ့..မနက်စာ မစားဘဲ အပြင်မသွားနဲ့...ခဲတံတွေကို မကိုက်နဲ့.. ကြောင်ပေါက်စလေးလိုမျိုး ပန်းချီဆေးတွေကို မျက်နှာပေါ်မှာ ပေပွအောင် မလုပ်ထားနဲ့..
အပင်ရိုင်းတစ်ပင်လိုသာ နှစ်များစွာကြီးပြင်းလာခဲ့သည့် ဝေ့ရှီအဖို့ သူမကိုယ်သူမ အဆင်ပြေပြေနေထိုင်တတ်ပြီဟုသာ ယူဆထားခဲ့သည်။သူချမှတ်ထားသည့်စည်းကမ်းချက်များက သိပ်ကိုမြင့်လွန်းကာ ရုတ်တရက်ပြောင်းလဲပစ်ရန်အတွက် မလွယ်ကူလွန်းလှ။သူ၏အရှေ့တွင် နေနေရသည်က နံရံကို ခဏခဏဝင်တိုက်မိသလိုသာဖြစ်နေပြီး ကိုယ့်ကိုကိုယ် ယုံကြည်သည့်စိတ်များကိုပင် လုံးလုံးလျားလျား ပျောက်သွားစေနိုင်၏။သို့သော်လည်း ရွမ်ရှောက်နန်က သူမအား ပြန်ပြီးဖျက်ဆီးအလိုလိုက်ပြန်ပါ၏။သူမ ကြိုက်တတ်သည့် ကြိုက်တတ်သည့်အရာများကို တိတ်တိတ်လေးမှတ်ထားတတ်ပြီး ဂရုတစိုက်ရှိနေခြင်းမျိုး။
နှစ်သစ်ကူးရက်သို့ နီးလာပြီဖြစ်၍ ရွမ်ရှောက်နန်တွင်လည်း ရှားရှားပါးပါး အားလပ်ရက်များရှိလာလေရာ တော်တော်လေးနေမြင့်ပြီးမှ အိပ်ရာထလာ၏။ဝေ့ရှီက သူမ၏အိမ်နှင့်ဤနေရာ နှစ်ခုစလုံးကို ခေါက်တုန့်ခေါက်ပြန်လုပ်နေဆဲဖြစ်ပြီး မနေ့ညက အလွန်ညနက်သည်အထိ အလုပ်လုပ်မိသွား၍သာ ဤနေရာတွင် တစ်ညကုန်ဆုံးသွားခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။
အမြဲတမ်း စောစောထတတ်သည့်အကျင့်ရှိနေပြီဖြစ်ကာ ရွမ်ရှောက်နန် နိုးလာသည့်အချိန်တွင် ဝေ့ရှီက ပန်းချီဆွဲခန်းထဲသို့ ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ရွမ်ရှောက်နန်က သူမအား အနောက်ဘက်မှ ပွေ့ဖက်လိုက်ရင်း ခပ်ဖွဖွလေး နမ်းရှိုက်လိုက်၏။
ဝေ့ရှီက တစ်ဖက်သို့လှည့်ကြည့်လိုက်သည့်အခိုက် မြင်လိုက်ရသည့်အနေအထားကြောင့် ရယ်ချင်သလိုလို ဖြစ်သွားခဲ့၏။အိပ်ရာထခါစသူက ဆံပင်များရှုတ်ပွခတ်နေပြီး မျက်လုံးများလည်း ရီဝေကာ ကြည့်ရသည်က တစ်မျိုးဖြစ်နေ၏။ပုံမှန်အားဖြင့် အချိန်တိုင်း ပြီးပြည့်စုံပြီးအသေးစိတ်လွန်းလှသည့်သူတစ်ယောက်အတွက် ယခုလို အနေအထားလေးက အဆန်းတကြယ်ဖြစ်နေ၏။သို့သော် ဖော်ပြ၍မရနိုင်သည့် ချစ်စရာကောင်းသည့်အမူအရာလေးတွေကို တွေ့လိုက်သည်မဟုတ်လား။
"ကိုယ် ဒီနေ့ အားတယ်...အပြင်ထွက်ပြီး လျှောက်လည်မလား.."
ဝေ့ရှီက ရယ်နေရင်းဖြင့် သူ့အားရှောင်ဖယ်လိုက်ကာ
"ခဏလေးစောင့်..ဒီပန်းချီကားပြင်ဖို့ နည်းနည်းကျန်သေးတယ်.."
လက်ထဲမှ ပန်းချီစုတ်တံကိုဆွဲလုယူပြီး
"အလုပ်တွေက တစ်သက်လုံးလုပ်နေလည်း ကုန်သွားမှာမဟုတ်ဘူး...မလုပ်နဲ့တော့.."
နှစ်သစ်ကူးခါနီးလည်းဖြစ်သဖြင့် လမ်းမကြီးပေါ်တွင် ကျိတ်ကျိတ်တိုးစည်ကားနေလျက်ရှိကာ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးက ယခင်ကထက်ကိုပို၍ အသက်ဝင်နေ၏။ရွမ်ရှောက်နန်က အဝတ်အစားဆိုင်တစ်ခုရှေ့တွင် ကားထိုးရပ်လိုက်ကာ ဝေ့ရှီက ရင်းနှီးသလိုကြည့်နေမိပြီးမှ ရုတ်တရက်အမှတ်ရသွားခဲ့၏။ အရင်တစ်ခေါက်က ခေါ်လာသည့် အကျီဆိုင် မဟုတ်လား?
"နှစ်သစ်ကူးတော့မှာဆိုတော့..အကျီအသစ်တွေလိုတော့မှာလေ..ဒီဆိုင်ရဲ့ဒီဇိုင်းတွေက ကောင်မလေးငယ်ငယ်လေးတွေအတွက် အဆင်ပြေတယ်...ကိုယ်တို့ ဝင်ပြီး ကြည့်ကြည့်ရအောင်"
ရွမ်ရှောက်နန်က သူမ၏ခါးကို ဖက်ရင်း ဆိုလာခဲ့၏။
အရောင်းစာရေးမလေး၏ နွေးထွေးစွာကြိုဆိုမှုနှင့်အတူ ရွမ်ရှောက်နန်က ဆိုဖာပေါ်တွင်ထိုင်လိုက်ရင်း အလျင်းသင့်သည့်မဂ္ဂဇင်းတစ်အုပ်ကို ကောက်ယူဖတ်နေလေ၏။ဝေ့ရှီက အဝတ်လဲခန်းထဲ ရောက်သွားသည်နှင့် ရင်းနှီးနှင့်ပြီးသောမှတ်ဥာဏ်များက တဖန်ပြန်လည်ပေါ်ထွက်လာခဲ့၏။ဤမီးရောင်များတောက်ပနေသည့် နေရာတွင် နောက်တစ်ကြိမ်ရပ်နေရန် အကြောင်းဖန်လာသည့်အခိုက် ထိုနေ့က ဤတစ်နေရာထဲ၌ပင် မည်သို့မည်ပုံစိတ်ရှုပ်ထွေးစွာရပ်နေခဲ့ရကြောင်းကို ပြန်သတိရလာ၏။ဟုတ်ပါ၏..သိမ်ငယ်နေရတဲ့ခံစားချက်တွေကိုရောပေါ့..
"အရမ်းလှတယ်.."
ရွမ်ရှောက်နန်က အနောက်ဘက်မှ သိုင်းဖက်လာပြီး နားရွက်ဖျားဆီသို့တစ်ချက်နမ်းရှိုက်ကာ စိတ်လိုလက်ရကိုချီးမွှန်းလာ၏။
အရောင်းစာရေးမလေးကပါ ပြုံးလာပြီး
"လူကြီးမင်းရွမ်က တကယ်ကြည့်တတ်တာပဲနော်...ဒီသိုးမွှေးအကျီက Valentino ရဲ့နောက်ဆုံးထုတ် ဒီဇိုင်းထဲကလေ..ဝတ်စုံလေးက မိန်းကလေးနဲ့ အရမ်းလိုက်တာပဲ.."
ရွမ်ရှောက်နန်က ဝေ့ရှီကိုမှီထားရာမှ ခန္ဓာကိုယ်ကို မတ်လိုက်ပြီး
"မိန်းကလေးလုရဲ့ ကိုယ်တိုင်းတွေကိုမှတ်ထား...သူက အခုလိုတွေသွားလာနေရတာကို သဘောမကျတတ်ဘူး...နောက်ဆို ဒီဇိုင်းအသစ်ထွက်တိုင်း ပုံတွေကိုတိုက်ရိုက်ပို့လာပေး..သူကြိုက်တာရွေးလိမ့်မယ်.."
"ကျွန်မတို့ အကျီတွေကိုပါ စမ်းဝတ်ကြည့်လို့ရအောင် ပို့ပေးပါ့မယ်...မိန်းကလေးလုဘက်က စိတ်တိုင်းမကျသေးရင် ဥရောပက တာဝန်ရှိတဲ့သူဆီ အကြောင်းကြားပြီး မိန်းကလေးလု ကိုယ်တိုင်း အတိုင်း ချုပ်ပေးလို့ရပါတယ်.."
ရွမ်ရှောက်နန်က စိတ်ကျေနပ်သွားသလို ပြုံးလိုက်ရင်း
"ဒီလိုဆိုရင်တော့ အကောင်းဆုံးပဲ..."
ထို့နောက် ရင်ခွင်ထဲကသူကို ငုံ့ကြည့်ပြီး
"မင်းကို အပြင်လေး တစ်ခါထွက်ဖို့ ခေါ်ရတာက မိုးနတ်မင်းကို ပင့်ရတာထက်တောင် ခက်သေးတယ်...ကိုယ်ကလည်း မင်းကို အချိန်တိုင်း အဖော်မလုပ်ပေးနိုင်မှာကို စိုးရိမ်လို့လေ..ဒီနည်းလမ်းက ပိုအဆင်ပြေမလားလို့.."
ဝေ့ရှီက အကူအညီမဲ့နေသည့်အလား မော့ကြည့်လာပြီး
"လူကြီးမင်းရွမ်..ကျွန်မက ကျောင်းသူလေးပဲရှိသေးတာနော်...နေ့တိုင်း နေ့တိုင်း ကျောင်းကို နာမည်ကြီးတံဆိပ်တွေ ဝတ်ဝတ်သွားမယ်ဆိုရင် အရမ်းကြွားဝါနေသလိုဖြစ်နေမယ်လို့ မထင်မိဘူးလား.."
ရွမ်ရှောက်နန်က သူက အဖြူရောင်သိုးမွှေးကုတ်အကျီကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်သို့ ကပ်လာ၍
"အင်တာနက်ပေါ်က အတုတွေ ဝယ်ဝတ်တာလို့ ဖြေလိုက်ရင်ရပြီလေ.."
ဝေ့ရှီ တကယ်ကိုရယ်ချင်လာမိ၏။ဤအကြောင်းပြချက်ကို သူ ဘယ်လိုများ စဥ်းစားလိုက်ပါလိမ့်။
ရွမ်ရှောက်နန်၏ပုံစံက အရမ်းကိုစိတ်ဝင်စားနေသည့်ဟန်ပေါက်သဖြင့် အရောင်းဝန်ထမ်းလေးကပါ ပြာပြာသလဲရှင်းပြနေ၏။ဝေ့ရှီ၏ပုံစံက ပလပ်စတစ်အရုပ်မတစ်ခုလိုဖြစ်နေပြီး ဟိုလှည့်ဒီလှည့် ဟိုတိုင်း ဒီတိုင်းဖြင့် ပတ်ချာလည်နေရ၏။ရွမ်ရှောက်နန်က အကဲဖြတ်ကြည့်နေရသည်ကို မမောသော်လည်း တစ်ထည်ပြီးတစ်ထည် ကိုယ်တိုင်းနေရသူအဖို့ မောပန်းလာပြီဖြစ်သည်။မျက်မှောင်ကျုံ့မိထားသော်လည်း နှုတ်ခမ်းကထုတ်မပြောရဲ။ပြောလိုက်လျှင် ရွမ်ရှောက်နန်က သူမကို စိတ်ဝင်တစားဖြစ်မနေခြင်းကြောင့် ဆူငေါက်ဦးမည် မဟုတ်လား။
အရောင်းဝန်ထမ်းလေး၏ ပါးနပ်လှသော အရိပ်အကဲသိမှုကိုသာ ကျေးဇူးတင်ရတော့မည်ဖြစ်သည်။
"မိန်းကလေးလု ပင်ပန်းနေလောက်ရောပေါ့...မိန်းကလေးနဲ့လူကြီးမင်းရွမ်တို့ ဆိုဖာမှာ ထိုင်ပြီး လက်ဖက်ရည်သောက်ရင်း နားပါဦးလား..ကျွန်မ အရှေ့ဘက်ကနေ မိန်းကလေးလုနဲ့ လိုက်လောက်မယ့် လည်စည်းပုဝါလေးတွေ သွားယူလာပြီး ပြပေးမယ်လေ.."
ဝေ့ရှီက ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ရင်း ရောက်တတ်ရာရာဝေ့ဝဲကြည့်လိုက်၏။ရုတ်တရက် ဒီဇိုင်းတစ်မျိုးဖြင့်လှနေသည့် အနက်ရောင်လည်သာစကတ်တစ်ထည်ကို တွေ့သွားကာ ရူဖေးနှင့်တွဲပြီး မျက်လုံးထဲ ထင်းခနဲပေါ်လာ၏။ရူဖေး၏ ပုံစံနှင့်ဆိုလျှင် ဤစကတ်မျိုးက အတော်လေး လိုက်ဖက်မည်မှာသေချာ၏။
ထိုလည်သာစကတ်များကို စိုက်ကြည့်နေသည့် ဝေ့ရှီအား သတိထားမိသွားသည့် ရွမ်ရှောက်နန်က ချက်ချင်းဆိုလာ၏။
"ဒါနဲ့...ရူဖေးအတွက်ရော ရွေးသွားပါလား..သူနဲ့ အတူတူဝတ်တော့..မင်းလည်း နည်းနည်းပါးပါးစိတ်သက်သာရာရတာပေါ့.."
"ဟင်..."
ဝေ့ရှီက တွေဝေသွားသလို လှမ်းကြည့်လာပြီး
"မကောင်းလောက်ဘူးထင်တယ်..."
"အရူးမလေး..ကိုယ့်ကို ဘာတွေများ အားနာနေတာလဲ...ကိုယ် မတတ်နိုင်တာတွေ ပေးနေတာမှ မဟုတ်တာ.."
နားရွက်ဖျားဆီသို့ တိုးကပ်လာကာ နှစ်ဦးတည်းသာ ကြားနိုင်လောက်သည့်အထိ အသံကိုတိုးလိုက်၏။
"မင်းဘက်က ကိုယ့်ကို ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးပေးထားတာလေ...ကိုယ့်ဘက်က အဝတ်အစားလေးဝယ်ပေးတာကို ထည့်ပြောနေစရာလိုသေးလို့လား..တကယ်ပဲယူလိုက်ရလို့ အားနာနေတယ်ဆိုရင် ညကျမှ ကိုယ့်ကို တစ်ခုခုပြန်လုပ်ပေးပေါ့.."
ဝေ့ရှီမျက်နှာက ချက်ချင်းကို နီမြန်းသွားလေ၏။ဝေးကွာနေရာမှ ပြန်လည်နီးစပ်သွားပြီးသည့်တိုင် ရွမ်ရှောက်နန်က ယခုလို စကားမျိုး ဘယ်တုန်းကမှမဆိုခဲ့ဘူးကာ ပြောလာသည့်အချိန်ကလည်း ယခုလို လူမြင်ကွင်းမျိုးတွင် ဖြစ်နေလေ၏။
နီရဲတက်လာပြီး ရှက်နေသည့်ဝေ့ရှီကိုကြည့်ပြီး ရွမ်ရှောက်နန်က သဘောတကျရယ်လိုက်ကာ
"ကိုယ်ပြောချင်တာက ထမင်းချက်ကျွေးဖို့ပါ..ဘာတွေ တွေးနေတာလဲ.."
ဝေ့ရှီက ဒေါသတကြီးဖြင့် မျက်စောင်းထိုးလိုက်၏။
"မျက်စောင်းထိုးမနေနဲ့...ခွေးပေါက်လေးလိုပဲ..ကြောက်စရာနည်းနည်းလေးမှ မကောင်းဘူး.."
ဝေ့ရှီ၏ မျက်လုံးကိုဖွဖွလေးနမ်းရှိုက်လိုက်၏။
ထို့နောက်တွင်တော့ စျေးဝယ်ခြင်းကိစ္စဆီသို့ ခရီးဆက်ရပြန်၏။ရွမ်ရှောက်နန်က အရောင်းဝန်ထမ်းလေးအား ဝေ့ရှီနှင့်လိုက်မည့် ဖိနပ်နှင့်အိတ်များကို ထည့်ပေးရန် ပြောနေ၏။ တကယ်ကို လွန်လွန်ကြူးကြူး ဖြုန်းတီးနေခြင်း!။ ဝေ့ရှီက ထိုပစ္စည်းများပေါ်တွင်ကပ်ထားသည့် သုညများကိုရေတွက်ရင်း ခေါင်းပင် မူးလာရသည်။ရွမ်ရှောက်နန်၏ အကျီလက်အနားစကို ဆွဲပြန်လျှင်လည်း အသုံးမဝင်တော့ပေ။
အပြန်လမ်းတွင် ဝေ့ရှီက အနောက်ခန်းအတွင်းအပြည့်ပါလာသည့် အထုတ်ကြီး အထုတ်ငယ်ကို ကြည့်ပြီး
"ဒါကြီးက ဖြုန်းတီးလွန်းရာ မရောက်ဘူးလား...ငါသာ ဒီအကျီတွေအားလုံးကို ဝတ်ပြီးသွားရင် အိမ်ပြင်တောင် ထွက်ရဲတော့မှာမဟုတ်ဘူး.."
"ဘာ မလုပ်ရဲစရာရှိလို့လဲ..ကိုယ် ရွမ်ရှောက်နန်ရဲ့ အမျိုးသမီးလေးက သေချာပေါက် အကောင်းဆုံးတွေကိုပဲ သုံးရမှာ.."
တခါတလေတွင်လည်း ထိုလူက ဤသို့ကြီးကျယ်ခမ်းနားတွေကို သဘောကျသည့်သူဖြစ်သွားပြန်ပါ၏။
ဝေ့ရှီက ဆက်ပြီး
"ဒီလိုစကားတွေကို မိန်းကလေးဘယ်နှယောက်လောက်များ ပြောပြီးသွားပြီလဲ"
ရွမ်ရှောက်နန်က ခပ်ရေးရေးပြုံးလိုက်ပြီး
"သဝန်တိုနေတာလား...မင်းကလွဲရင် ဘယ်သူ့ကိုမှ ဒီလိုမျိုးဆက်ဆံပေးခဲ့တာမဟုတ်ဘူး.."
ဝေ့ရှီက 'ဟွန့်' ဆိုသည့်အသံတစ်ချက်ပြုလိုက်ပြီး
"နင် လိမ်ပြောနေလည်း ငါမှ မသိနိုင်တာ.."
ရွမ်ရှောက်နန်က အရှေ့ရှိ လမ်းကိုသာ အာရုံစိုက်ထားပြီး
"စကားချိုချိုလေးတွေကတော့ ပြောဖူးတာပေါ့ကွာ...ဒါပေမယ့် အဲ့ဒါတွေက အိပ်ရာပေါ်မှာမလို့..လိုအပ်လို့ပြောရတဲ့သဘောမျိုးလေ..ကိုယ်က ကိုယ့်ကိုလိမ်ပြောတာမျိုးကို အမုန်းဆုံးပဲ..ဒါကို အဲ့မိန်းမတွေလည်း သဘောပေါက်တာမလို့ ကိုယ်နဲ့ရှိနေတဲ့အချိန်မျိုးဆို အပိုတွေလုပ်မနေဘဲ ဒီအတိုင်းရိုးရိုးရှင်းရှင်းပြီးသွားကြတာ..ကိုယ့်နားကပ်တဲ့ မိန်းမလှလေးတွေတိုင်းက သူတို့ရဲ့အလှအပပစ္စည်းတွေ စျေးကြီးတဲ့ပစ္စည်းတွေကို မက်တဲ့သူတွေချည်းမလို့ ပိုက်ဆံရဖို့အတွက်ဆိုရင် ဘာပဲလုပ်ပေးရ လုပ်ပေးရလေ...ကိုယ်လိုချင်တာကလည်း သာယာတဲ့ခံစားချက်ပဲ မဟုတ်လား...ပြီးပြီလေ...ဒီလိုစက်ဝန်းထဲက ယောက်ျားမိန်းမတွေအားလုံး အပေါ်ယံပဲလုပ်ပြနေကြတာ...အရေခွံခွာလိုက်ရင် အောက်မှာ အနီရောင်ငွေစက္ကူတွေနဲ့ အရာအားလုံးကိုဖြေရှင်းကြတာချည်းပဲ.."
"မိန်းကလေးအားလုံးက အဲ့လိုမျိုးမဟုတ်ပါဘူး..နင် ခေါ်လာတဲ့မိန်းကလေးတွေထဲမှာ နင့်ကို တကယ်ချစ်နေတဲ့သူမျိုးလည်း ရှိနိုင်တာပဲလေ...နင်ရဲ့ တည်နေတဲ့မျက်နှာကြီးကိုကြည့်ပြီး မပြောရဲကြတာနေမှာပေါ့..ကိုယ့်အသဲကိုခွဲသလို ဖြစ်မှာဆိုးလို့လေ.."
ရွမ်ရှောက်နန်က သဘောတကျရယ်လိုက်ပြီး
"မင်းက သူတို့ဘက်ကနေ ငြင်းပေးနေတာလား...အရူးမလေး..သူတို့ကိုယ်တိုင်တောင်မှ ဒါတွေဂရုစိုက်နေမယ် ထင်လို့လား?...အဲ့ထဲက တစ်ယောက်နှစ်ယောက်လောက်ကပဲ တကယ်ခံစားချက်တွေရှိတယ်ပဲထား တစ်ဖက်လှည့်လိုက်တာနဲ့ ချက်ချင်းမေ့သွားမှာ..ဒီလိုခံစားချက်တွေက တကယ်အပေါစားဆန်လွန်းတယ်...လမ်းပေါ်က သူတောင်းစားကို ပေးလိုက်ဖို့တောင် မတန်ဘူး.."
တစ်ခါတစ်လေတွင် ထိုလူက ယခုလို တယူသန်လွန်းပြန်၏။လူတစ်ယောက်၏အားနည်းချက်ဆိုသည့်အရာက တိုက်ခိုက်လို့ မကောင်းသည့်အရာတစ်ခု မဟုတ်လား။ သူ့အား နေရာတိုင်းတွင် မှားနေသည်ဟု အပြစ်မဆိုလိုသော်လည်း ထိုလူက အရမ်းလက်တွေ့ဆန်ဆန် တွေးလွန်းနေသည်ဟုသာ သတ်မှတ်လိုက်၏။
ဝေ့ရှီက စကားမဆိုတော့ဘဲ ကားပြတင်းမှန်၏ အပြင်ဘက်သို့သာ ငေးကြည့်လိုက်၏။
မီးပွိုင့်တွင် ကားရပ်ရသည့်အခိုက် ရွမ်ရှောက်နန်၏ဖုန်းက မြည်လာခဲ့ကာ ဖုန်းဖြေဆိုပြီးနောက် သူ၏အမူအရာပြောင်းလဲသွားသည်ကို ချက်ချင်းရိပ်မိလိုက်၏။
"ဝေ့ရှီ...ကိုယ် အရေးပေါ်ကိစ္စတစ်ခုကြောင့် ကုမ္ပဏီကိုချက်ချင်းပြန်သွားရမှာ..ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် အိမ်ပြန်လိုက်လို့ ရတယ်မလား"
သူ၏အရိပ်အခြေကိုကြည့်နေရုံဖြင့် အခြေအနေက အတော်လေးအရေးကြီးနေမှန်း သတိထားမိကာ ဝေ့ရှီက ခေါင်းအမြန်ငြိမ့်ပြပြီး
"အရှေ့နားမှာ ချပေးခဲ့လိုက်...ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ကားငှားပြီး ပြန်လိုက်လို့ရတယ်.."
********************
~~Zawgyi~~
ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းအား အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဆိုရလျှင်
႐ြမ္ေရွာက္နန္၏ ေပ်ာ္႐ႊင္ေနသည့္အခ်ိန္မ်ားက သိပ္မၾကာလိုက္ပါ။ေဆး႐ုံမွဆင္းသည္ႏွင့္ ေျဖရွင္းရန္ ေစာင့္ႀကိဳေနသည့္အလုပ္ကိစၥမ်ားက တစ္ပုံတစ္ပင္ႀကီးျဖစ္သည္။
ေဝ့ရွီက ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားအတြင္းသို႔ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ကာ ႐ြမ္ေရွာက္နန္က သူ၏ ဗီလာတြင္ လာေရာက္ေျပာင္းေနပါရန္ အႀကိမ္ႀကိမ္ေတာင္းဆိုသည့္တိုင္ မေျပာင္းေ႐ြ႕။ ႐ြမ္ေရွာက္နန္၏မ်က္ႏွာကို ေထာက္ၿပီး Alluring တြင္လည္း ဆက္ၿပီးအလုပ္မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ေပ။
သို႔ေသာ္ ထိုေနရာမွရေနသည့္ဝင္ေငြမ်ားမရွိေတာ့လွ်င္ သူမ၏ က်ဴရွင္လခႏွင့္ေနစရိတ္မ်ားအျပင္ ေစ်းႀကီးလြန္းလွသည့္ ပန္းခ်ီဆိုင္ရာသုံးကိရိယာမ်ားအတြက္ပါ ေငြေရးေၾကးေရးျပႆနာရွိလာနိုင္မည္ျဖစ္သည္။
႐ြမ္ေရွာက္နန္က သူမကို လိုရမယ္ရသုံးရန္ ဘဏ္ကဒ္တစ္ခုေပးလိုက္ေသာ္လည္း သူ၏ဗီလာထဲရွိ အံဆြဲထဲ၌သာ ျပန္ထည့္ထားေပးခဲ့သည္။သူ၏ေစတနာကို နားလည္ပါသည့္တိုင္ သူမကိုယ္၌ကိုယ္က 'လိုရမယ္ရ' ဆိုသည့္စကားလုံးႏွင့္ အသားမတည့္ျခင္းေၾကာင့္ ယူမသုံးရျခင္းလည္းျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ဤအရာက မာနႀကီးကာစိတ္ႀကီးဝင္ျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ ႏွစ္ရွည္လမ်ားစြာက်င့္သုံးခဲ့ေသာ အက်င့္ေၾကာင့္ဟုသာဆိုရမည္။အျခားတစ္ခုအေနျဖင့္ ေျပာရလွ်င္ မိမိကိုယ့္ကိုယုံၾကည္အားကိုးျခင္းမ်ိဳးျဖစ္ကာ သူႏွင့္သူမ ၾကားရွိ ကြာျခားခ်က္မ်ားကို ပို၍ေတြးေတာမိေလ သူမအဖို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ပို၍အားကိုးရန္ ႀကိဳးစားမိေလျဖစ္၏။
ေနာက္ပိုင္း ႐ူေဖးကို သူမေတြးထားသည့္အရာမ်ားကိုေျပာျပတိုင္း ႐ူေဖးက အေရးတယူလုပ္ၿပီးပင္ နားမေထာင္ေပးေတာ့ေပ။
"နင္က သူ႕အတြက္နဲ႕ နိုင္ငံျခားကိုေတာင္ပညာသင္ဖို႔မသြားခဲ့တာေလ... နင့္ကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးရမွာက သူ႕ရဲ႕တာဝန္ပဲဟာ..ၿပီးေတာ့ သူ မတတ္နိုင္တာလည္း မဟုတ္ဘူးေလ..ဘာလို႔မ်ား ကိုယ့္ကိုကိုယ္ခက္ခဲေအာင္လုပ္ေနတာလဲ ေဝ့ရွီ.."
"သူမ်ားဟာကိုစား သူမ်ားဟာကိုယူသုံး...ဘာမဆို သူ႕ကိုမွီခိုေနရင္...ေနာက္က် သူငါ့ကိုမလိုခ်င္ေတာ့ရင္ေရာ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ...ငါ အငတ္ခံၿပီးေသရမွာလား.."
႐ူေဖးက တစ္ခဏမွ်စဥ္းစားၿပီးေနာက္
"နင့္ဘက္ကၾကည့္ရလည္း မမွားဘူး..ဒါေပမယ့္ ႐ြမ္ေရွာက္နန္က တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႕ လူမ်ိဳးႀကီးဝါဒီက်င့္သုံးေနတဲ့သူလိုလို အရမ္းအားကိုးခံခ်င္တဲ့သူမ်ိဳးမွန္း သိသာတယ္ကြာ..နင္က ဒီလိုလုပ္ေနရင္...သူ႕ဘက္က ထုတ္မေျပာလာရင္ေတာင္မွ စိတ္ထဲမွာ ေဒါသေတာ့ထြက္ေနမွာပဲ.."
"သူ..နားလည္ေလာက္မွာပါ.."
ေဝ့ရွီ ဤစကားကိုေျပာလိုက္သည့္အခ်ိန္တြင္ အနည္းငယ္တြန့္ဆုတ္သြားခဲ့ရ၏။အမွန္တြင္ သူမကိုယ္တိုင္လည္း ေသခ်ာမသိေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။
ဒီရက္မ်ားအတြင္း ေဝ့ရွီက ေတာက္ေလွ်ာက္ေျပးလႊားၿပီး အလုပ္ရွာေနခဲ့သည္။သို႔ေသာ္ စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းကာလလည္းျဖစ္သျဖင့္ အလုပ္တစ္ခုရွာေတြ႕ရန္ မလြယ္ကာ ရက္ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ေျပးလႊားသြားေနခဲ့သျဖင့္ ေျခကုန္လက္ပန္းက်ေနၿပီျဖစ္သည္။
႐ြမ္ေရွာက္နန္က ေလးငါးရက္ေလာက္ မေျပာဘဲလႊတ္ထားေသးေသာ္လည္း ေနာက္ဆုံးတြင္ေတာ့ မေနနိုင္မထိုင္နိုင္ ဝင္ေျပာလာေတာ့၏။
"ကိုယ့္ပိုက္ဆံေတြ ယူသုံးလိုက္ဖို႔ မင္းအတြက္ အဲ့ေလာက္ထိ ခက္ခဲေနတာလား...မင္းရဲ႕ အရင္အလုပ္ကို ကိုယ့္ေၾကာင့္စြန့္လႊတ္လိုက္တာေလ...ကိုယ္က မင္းကို ျပန္ေလ်ာ္ေပးတယ္လို႔ သေဘာထားေပးလို႔မရဘူးလား.."
ေဝ့ရွီက အျပင္မွ ျပန္ေရာက္ခါစျဖစ္ကာ ေရေသာက္ရင္းေခါင္းရမ္းျပလာ၏။
"မရဘူး!...ငါ့ဘာသာငါ အလုပ္ထြက္လိုက္တာကို...ဘာလို႔ နင္နဲ႕ဆိုင္ရမွာလဲ..."
"ဒါဆိုလည္း ကိုယ့္ဆီကေန ပိုက္ဆံေခ်းတယ္လို႔ သေဘာထားလိုက္...ဒီအတိုင္း ေခ်းလိုက္တဲ့ပုံစံမဟုတ္ဘဲ ေက်ာင္းၿပီးသြားမွ အလုပ္ရွာၿပီး ဘဏ္အတိုးအတိုင္းတြက္ၿပီးေျဖးေျဖးခ်င္းျပန္ဆပ္ေပါ့.."
ေဝ့ရွီက မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ရင္းၿငိမ္သက္သြားကာ တဖန္ေခါင္းရမ္းျပၿပီး
"ဒါလည္း အဆင္မေျပေသးဘူး..က်ဴရွင္လခေတြအတြက္ေတာ့ နင့္ဆီက ေခ်းလို႔ရေပမယ့္ ေနထိုင္မႈစရိတ္အတြက္ကိုေတာ့ ယူသုံးလို႔မျဖစ္ဘူး...ငါ့ဘာသာငါ ရွာတာက ပိုအဆင္ေျပမွာပါ.."
႐ြမ္ေရွာက္နန္က ေျပာစရာစကားကုန္ဆုံးသြားသည့္အလား မ်က္ခုံးမ်ားကို ပင့္ျမႇောက္၍သာၾကည့္ေနလိုက္၏။အခ်ိန္တစ္ခု ၾကာသြားၿပီးမွ
"ဒီလို စိတ္ႀကီးတတ္တာေတြက ဘယ္သူနဲ႕တူေနလို႔လဲ.."
ေဝ့ရွီက ၿပဳံးလိုက္ရင္း
"နင္ မသိေသးဘူးလား..ကမၻာေပၚက အေကာင္းဆုံးပန္းခ်ီဆရာေတြအားလုံး ဆင္းရဲတဲ့သူေတြခ်ည္းပဲေလ...အရမ္းဆာေလာင္မြတ္ေနတဲ့အခိုက္အတန့္မ်ိဳးမွာမွ စိတ္ႏွလုံးဝိဥာဥ္ကို ထိေတြ႕မိၿပီး အႏုပညာအစစ္ဆိုတာ ျဖစ္လာတာ...Paul Gauguin ကို ၾကားဖူးလား...သူဆို ေရအငတ္ခံၿပီးမွကို ပန္းခ်ီဆြဲတာေလ..ၿပီးေတာ့ Van Gogh ..သူဆို ဗိုက္ဆာလြန္းလို႔ တာပင္တိုင္(turpentine)ဆီေတြကို စားၿပီး..."
႐ြမ္ေရွာက္နန္က နားေထာင္ေလ ပို၍မသက္မသာျဖစ္လာေလျဖစ္ရာ စကားကိုအျမန္ျဖတ္ေျပာလိုက္ၿပီး
"ရပါၿပီ...ကိုယ္ကလည္း မင္းကို အဲ့လိုဟာေတြ သြားမစားခိုင္းပါဘူးကြာ...ဒါမွမဟုတ္ ဒီလိုလုပ္မလား..ကိုယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ ပန္းခ်ီကားေတြကိုစုရတာ ဝါသနာပါတဲ့သူေတြရွိတယ္...သူတို႔ေတြကို ကူညီၿပီး ပန္းခ်ီဆြဲေပးမလား..Alluring မွာထက္ေတာ့ ဝင္ေငြေကာင္းမွာပါ...အလုပ္ခ်ိန္လည္း သိပ္မမ်ားေတာ့ အဆင္ေျပမယ္ထင္တယ္.."
ေဝ့ရွီက ေခါင္းၿငိမ့္ျပလာ၏။
"တကယ္ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ပဲ...ဒါေပမယ့္...အဲ့လိုပန္းခ်ီေတြကို ျပန္ျပင္ဖို႔ ျပန္ဆြဲဖို႔ဆိုရင္ မ်ားေသာအားျဖင့္ နာမည္ႀကီးပန္းခ်ီဆရာေတြကိုပဲေခၚၾကတာ..သူတို႔က ငါ့ကို ယုံၾကည္ပါ့မလား.."
႐ြမ္ေရွာက္နန္က အလုပ္ကိစၥမ်ားျဖင့္အလုပ္ရႈပ္ေနကာ ေခါင္းမေဖာ္နိုင္ေအာင္ အာ႐ုံစိုက္ထားရင္း
"အဲ့ဒါကေတာ့ မင္းအရည္အခ်င္းနဲ႕ဆိုင္သြားၿပီေလ..ကိုယ္က မိတ္ပဲမိတ္ဆက္ေပးမွာ..က်န္တာေတြက မင္းအေပၚပဲမူတည္တယ္...ေျပာေတာ့ ကိုယ့္အားကိုကိုးမွာဆို ဒီေလာက္ေလးေတာင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ယုံၾကည္မႈမရွိဘူးလား.."
ေဝ့ရွီက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားေပးလိုက္၏။ဒီေလာက္ေလးမွ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ယုံၾကည္မႈမရွိလွ်င္ ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ေလ့လာဆည္းပူးထားသည့္ ပန္းခ်ီပညာမ်ားက အလဟသဟုပင္ သမုတ္ပစ္ရလိမ့္မည္ျဖစ္၏။႐ြမ္ေရွာက္နန္ မိတ္ဆက္ေပးသည့္အလုပ္ျဖစ္ေသာ္လည္း သူမ၏အရည္အခ်င္းေပၚမူတည္၍သာ ရရွိလာမည့္ဝင္ေငြျဖစ္သျဖင့္ အနည္းငယ္ေလး စိတ္သက္သာရာရသြား၏။
႐ြမ္ေရွာက္နန္က တကယ္ကို မ်က္ႏွာသာေပးခံရသည့္လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္မွန္း ယခုအခ်ိန္မွာမွ ပိုေသခ်ာသိသြားခဲ့၏။သူ၏စာၾကည့္ခန္းအတြင္း၌ ထည့္ထားသည့္ပန္းခ်ီကားခ်ပ္မ်ားကိုၾကည့္ၿပီး ေဝ့ရွီအဖို႔ အိပ္မက္တစ္ခုလိုပင္ ခံစားမိသြား၏။ ႐ြမ္ေရွာက္နန္၏ မည္သို႔ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ိဳးက နာမည္ႀကီးလြန္းေသာပန္းခ်ီကားမ်ားကိုသာ ေ႐ြးၿပီးစုေဆာင္းထားနိုင္မွန္း တကယ္သိခ်င္လာမိသည္။ထိုပန္းခ်ီကားခ်ပ္မ်ားကို ကိုင္လိုက္သည့္အခ်ိန္၌ပင္ တစ္ခုခုလြဲေခ်ာ္သြားမည္ကို စိုးရိမ္ကာ လက္ေခ်ာင္းမ်ားတုန္ယင္လာရသည္အထိ။
႐ြမ္ေရွာက္နန္က သူမ၏ကိုင္ထားရန္လည္းမျဖစ္ ေအာက္ခ်လိဳက္ရန္လည္းမျဖစ္ ခ်ိတုံခ်တဳံျဖစ္ေနသည့္ပုံစံကိုၾကည့္ၿပီးေနာက္
"ပန္းခ်ီကား သုံးေလးခ်ပ္ပါပဲ...မင္းလုပ္လို႔ ပ်က္ဆီးသြားတယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ ကိုယ္ ေလ်ာ္နိုင္ပါေသးတယ္.."
ေဝ့ရွီက သက္ျပင္းခ်ခါရွိေသး ႐ြမ္ေရွာက္နန္က ထပ္ၿပီးဆိုလာျပန္၏။
"ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ရဲ႕ပိုက္ဆံေတြကိုေတာ့ အလကားေပးမွာမဟုတ္ဘူးေနာ္...ၿပီးေတာ့ မင္းကလည္း ပန္းခ်ီေကာင္းေကာင္းဆြဲတတ္တာကလြဲလို႔ ဘာမွလည္း မလုပ္တတ္ဘူးဆိုေတာ့...တကယ္လို႔မ်ား အေႂကြးတင္သြားရင္လည္း ကိုယ့္ကို ေျဖးေျဖးခ်င္းျပန္ဆပ္လို႔ရပါတယ္.."
ဤလူက အဘယ္ေၾကာင့္ စကားကို နားေထာင္ရခက္ေအာင္ေျပာေနရပါသနည္း။သူ၏အေထာက္အပံ့ကို လက္မခံ႐ုံျဖင့္ ယခုလို ျပႆနာရွာေနေတာ့မည္ေလာ။ဤရက္ပိုင္းမ်ားအတြင္း ထိုလူက သက္ျပင္းတစ္ခ်ခ်ျဖစ္ေနၿပီး ယခုလိုေပါက္ကြဲထြက္နိုင္မည့္အေျခအေနတစ္ခုကို ေစာင့္ေနမွန္း သတိထားမိပါ၏။ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းၿပီး ကပ္သီးကပ္သပ္ျဖင့္ စိတ္လက္တစ္ဆစ္သာရွိသည့္ ေယာက္်ား!..
သို႔ေသာ္လည္း သူ၏စကားလုံးမ်ားေၾကာင့္ ပို၍ပင္ ရဲရဲဝံ့ဝံ့လုပ္ကိုင္လိုစိတ္မ်ား ျဖစ္လာခဲ့၏။
အမွန္တကယ္လုပ္ၾကည့္သည့္အခ်ိန္တြင္ ေဝ့ရွီအဖို႔ ထင္ထားသလို မခက္ခဲမွန္း နားလည္သြား၏။အခ်ိန္ အေတာ္ယူၿပီး လုပ္ေပးရသည့္ျပႆနာေလးသာရွိသည္။ ဆီေဆးပန္းခ်ီကားမ်ားက ေရရွည္ခံသည့္ေဆးမ်ားျဖစ္ကာ ပန္းခ်ီကားေပၚတြင္ မသိသာလွေသာ အက္ေၾကာင္းေလးမ်ားသာရွိၿပီး ထိုအက္ေၾကာင္းေလးမ်ားကို မူလအရည္အေသြးလည္းမေပ်ာက္ပ်က္သြားရန္ႏွင့္ ျပင္ဆင္ထားျခင္းမွန္းလည္း မသိသာေစရန္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ျပဳျပင္ေပးရျခင္းမ်ိဳးျဖစ္၏။
႐ြမ္ေရွာက္နန္က 'ရိထ်န္း'လုပ္ငန္းစု၏ အေပၚဆုံးလႊာရွိ စာၾကည့္ခန္း၏ေနရာတစ္ဝက္တိတိအား ေဝ့ရွီ ပန္းခ်ီဆြဲရန္အတြက္ ေပးထား၏။သူမက တစ္ဖက္ျခမ္းတြင္ ေနတိုင္းနီးပါး ပန္းခ်ီဆြဲၿပီး ထိုလူက အျခားတစ္ဖက္တြင္ အလုပ္လုပ္ေနခဲ့၏။ယခုလိုစီစဥ္ထားရျခင္း၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္သည္ကား : ေခါင္းေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္ႏွင့္ သတိရေနေသာသူတစ္ေယာက္ကို ခ်က္ခ်င္း ျမင္ေတြ႕ရလိုျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ဘယ္သူက သူ႕ကို ဒီေလာက္ထိ အလုပ္လုပ္ခိုင္းေနလို႔လဲ?..ခ်စ္သူရည္းစားအတြက္ ေပးစရာအခ်ိန္က သနားစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ နည္းေနျခင္း မဟုတ္လား။
'ရိထ်န္း' ႏွင့္ 'ထိုက္ဟြမ္' လုပ္ငန္းစုၾကားရွိ ရွယ္ယာတိုက္ပြဲက စကၠန့္ႏွင့္အမွ်ေျပာင္းလဲေနျခင္းျဖစ္ကာ အခ်ိန္ျပည့္ဂ႐ုစိုက္ေနရသျဖင့္ အပန္းေျဖခရီးထြက္မည့္အစီအစဥ္ကိုလည္း ေနာက္သို႔ေ႐ြ႕ထားလိုက္ရ၏။
႐ြမ္ေရွာက္နန္က အားနာ၍ေတာင္းပန္ေသာ္လည္း ေဝ့ရွီအေနျဖင့္ ထိုအရာမ်ားကို ဂ႐ုမစိုက္။ခ်စ္ရေသာသူႏွင့္ အတူရွိေနရပါလွ်င္ မည္သည့္ကိစၥ မည္သည့္ေနရာ မည့္သည္အလုပ္မ်ိဳးကို လုပ္ေနခဲ့ပါေစ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္း၏အရသာကို ခံစားရေနၿပီးျဖစ္၏။သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ လက္ရွိအေျခအေနေလးကိုပဲ ၾကည့္...သူကလည္း အခ်ိန္တိုင္းနီးပါး အလုပ္မ်ားေနခဲ့သလို သူမကလည္း အႏွောက္မယွက္မျပဳ...သို႔ေသာ္ မ်က္ဝန္းေလး တစ္ခ်က္ပင့္လိုက္႐ုံေလးျဖင့္ တစ္ဖက္လူ၏လႈပ္ရွားမႈအားလုံးကို ခံစားမိနိုင္ေနျခင္းပင္ မဟုတ္လား။
ေဝ့ရွီက ဒီရက္ပိုင္းမ်ားအတြင္း အေလးအနက္ကို စဥ္းစားၾကည့္မိခဲ့ဖူးပါ၏။ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္း ဆိုသည္မွာ အဘယ္နည္း။ တခ်ိဳ႕က ေျပာၾကပါ၏ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းဆိုသည္မွာ အသက္ရွည္က်န္းမာေနျခင္းလည္းမဟုတ္ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝေနျခင္းလည္းမဟုတ္ စားခ်င္သည့္အခ်ိန္တြင္ စားခ်င္သည့္အရာကို စားနိုင္ၿပီး ခ်စ္ရေသာသူႏွင့္ ခ်စ္ေနခြင့္ရျခင္းသာျဖစ္၏။
အကယ္၍ ဤရႈေထာင့္မွ ၾကည့္ၿပီးဆုံးျဖတ္ရမည္ဆိုလွ်င္ ေဝ့ရွီက လက္ရွိတြင္ တကယ္ကို အရမ္းေပ်ာ္႐ႊင္ေနသည့္သူေလး ျဖစ္၏။
႐ြမ္ေရွာက္နန္က အမွန္တြင္ေတာ့ ခံစားခ်က္ႏွင့္ပတ္သတ္သည့္ကိစၥမ်ားတြင္စိတ္ဝင္တစားရွိလွသည့္သူမ်ိဳးမဟုတ္။အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ခပ္တည္တည္အေနအထားျဖင့္သာ ေနတတ္ၿပီး မရယ္မၿပဳံးျဖစ္ေနသည့္အခါမ်ိဳးတြင္ အနားမကပ္ရဲေတာ့သည္အထိ ေၾကာက္လန့္ေစနိုင္ပါေသးသည္။သူ၏ လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ားအားလုံး သူ႕အား အရမ္းေၾကာက္ေနၾကသည့္ပုံစံမ်ိဳးကို ျမင္ဖူးပါ၏။ေဝ့ရွီကိုယ္တိုင္လည္း သူေဒါသထြက္ေနသည့္အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ေၾကာက္လန့္မိ၏။သို႔ေသာ္လည္း ႐ြမ္ေရွာက္နန္က သူမအေပၚ အေတာ္ေလးကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ဆက္ဆံေပးပါ၏။သူမ ထြက္ေျပးသြားမည္ကို စိုးရိမ္ေနပုံလည္းရကာ ေဒါသထြက္ခ်င္ေနလွ်င္ေတာင္မွ မ်ားေသာအားျဖင့္ သူ႕စိတ္ကိုသူ ျပန္ထိန္းသြားခဲ့သည္ပင္။
အက်င့္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ဟုလည္း ထင္ရကာ ႐ြမ္ေရွာက္နန္က သူမအား ေခ်ာ့ေမာ့ရာ၌ျဖစ္ေစ ဆူေငါက္ရာ၌ျဖစ္ေစ ကေလးတစ္ေယာက္ကို စကားေျပာေနရသလိုသာ ဆက္ဆံျပန္၏။
ဥပမာဆိုရလွ်င္ : ဆံပင္ကို ေရေျပာင္ေအာင္မသုတ္ဘဲ မအိပ္နဲ႕.. ေျခဗလာနဲ႕ ေလွ်ာက္မသြားနဲ႕..မနက္စာ မစားဘဲ အျပင္မသြားနဲ႕...ခဲတံေတြကို မကိုက္နဲ႕.. ေၾကာင္ေပါက္စေလးလိုမ်ိဳး ပန္းခ်ီေဆးေတြကို မ်က္ႏွာေပၚမွာ ေပပြေအာင္ မလုပ္ထားနဲ႕..
အပင္ရိုင္းတစ္ပင္လိုသာ ႏွစ္မ်ားစြာႀကီးျပင္းလာခဲ့သည့္ ေဝ့ရွီအဖို႔ သူမကိုယ္သူမ အဆင္ေျပေျပေနထိုင္တတ္ၿပီဟုသာ ယူဆထားခဲ့သည္။သူခ်မွတ္ထားသည့္စည္းကမ္းခ်က္မ်ားက သိပ္ကိုျမင့္လြန္းကာ ႐ုတ္တရက္ေျပာင္းလဲပစ္ရန္အတြက္ မလြယ္ကူလြန္းလွ။သူ၏အေရွ႕တြင္ ေနေနရသည္က နံရံကို ခဏခဏဝင္တိုက္မိသလိုသာျဖစ္ေနၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယုံၾကည္သည့္စိတ္မ်ားကိုပင္ လုံးလုံးလ်ားလ်ား ေပ်ာက္သြားေစနိုင္၏။သို႔ေသာ္လည္း ႐ြမ္ေရွာက္နန္က သူမအား ျပန္ၿပီးဖ်က္ဆီးအလိုလိုက္ျပန္ပါ၏။သူမ ႀကိဳက္တတ္သည့္ ႀကိဳက္တတ္သည့္အရာမ်ားကို တိတ္တိတ္ေလးမွတ္ထားတတ္ၿပီး ဂ႐ုတစိုက္ရွိေနျခင္းမ်ိဳး။
ႏွစ္သစ္ကူးရက္သို႔ နီးလာၿပီျဖစ္၍ ႐ြမ္ေရွာက္နန္တြင္လည္း ရွားရွားပါးပါး အားလပ္ရက္မ်ားရွိလာေလရာ ေတာ္ေတာ္ေလးေနျမင့္ၿပီးမွ အိပ္ရာထလာ၏။ေဝ့ရွီက သူမ၏အိမ္ႏွင့္ဤေနရာ ႏွစ္ခုစလုံးကို ေခါက္တုန့္ေခါက္ျပန္လုပ္ေနဆဲျဖစ္ၿပီး မေန႕ညက အလြန္ညနက္သည္အထိ အလုပ္လုပ္မိသြား၍သာ ဤေနရာတြင္ တစ္ညကုန္ဆုံးသြားခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။
အၿမဲတမ္း ေစာေစာထတတ္သည့္အက်င့္ရွိေနၿပီျဖစ္ကာ ႐ြမ္ေရွာက္နန္ နိုးလာသည့္အခ်ိန္တြင္ ေဝ့ရွီက ပန္းခ်ီဆြဲခန္းထဲသို႔ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။႐ြမ္ေရွာက္နန္က သူမအား အေနာက္ဘက္မွ ေပြ႕ဖက္လိုက္ရင္း ခပ္ဖြဖြေလး နမ္းရွိုက္လိုက္၏။
ေဝ့ရွီက တစ္ဖက္သို႔လွည့္ၾကည့္လိုက္သည့္အခိုက္ ျမင္လိုက္ရသည့္အေနအထားေၾကာင့္ ရယ္ခ်င္သလိုလို ျဖစ္သြားခဲ့၏။အိပ္ရာထခါစသူက ဆံပင္မ်ားရႈတ္ပြခတ္ေနၿပီး မ်က္လုံးမ်ားလည္း ရီေဝကာ ၾကည့္ရသည္က တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေန၏။ပုံမွန္အားျဖင့္ အခ်ိန္တိုင္း ၿပီးျပည့္စုံၿပီးအေသးစိတ္လြန္းလွသည့္သူတစ္ေယာက္အတြက္ ယခုလို အေနအထားေလးက အဆန္းတၾကယ္ျဖစ္ေန၏။သို႔ေသာ္ ေဖာ္ျပ၍မရနိုင္သည့္ ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္အမူအရာေလးေတြကို ေတြ႕လိုက္သည္မဟုတ္လား။
"ကိုယ္ ဒီေန႕ အားတယ္...အျပင္ထြက္ၿပီး ေလွ်ာက္လည္မလား.."
ေဝ့ရွီက ရယ္ေနရင္းျဖင့္ သူ႕အားေရွာင္ဖယ္လိုက္ကာ
"ခဏေလးေစာင့္..ဒီပန္းခ်ီကားျပင္ဖို႔ နည္းနည္းက်န္ေသးတယ္.."
လက္ထဲမွ ပန္းခ်ီစုတ္တံကိုဆြဲလုယူၿပီး
"အလုပ္ေတြက တစ္သက္လုံးလုပ္ေနလည္း ကုန္သြားမွာမဟုတ္ဘူး...မလုပ္နဲ႕ေတာ့.."
ႏွစ္သစ္ကူးခါနီးလည္းျဖစ္သျဖင့္ လမ္းမႀကီးေပၚတြင္ က်ိတ္က်ိတ္တိုးစည္ကားေနလ်က္ရွိကာ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးက ယခင္ကထက္ကိုပို၍ အသက္ဝင္ေန၏။႐ြမ္ေရွာက္နန္က အဝတ္အစားဆိုင္တစ္ခုေရွ႕တြင္ ကားထိုးရပ္လိုက္ကာ ေဝ့ရွီက ရင္းႏွီးသလိုၾကည့္ေနမိၿပီးမွ ႐ုတ္တရက္အမွတ္ရသြားခဲ့၏။ အရင္တစ္ေခါက္က ေခၚလာသည့္ အက်ီဆိုင္ မဟုတ္လား?
"ႏွစ္သစ္ကူးေတာ့မွာဆိုေတာ့..အက်ီအသစ္ေတြလိုေတာ့မွာေလ..ဒီဆိုင္ရဲ႕ဒီဇိုင္းေတြက ေကာင္မေလးငယ္ငယ္ေလးေတြအတြက္ အဆင္ေျပတယ္...ကိုယ္တို႔ ဝင္ၿပီး ၾကည့္ၾကည့္ရေအာင္"
႐ြမ္ေရွာက္နန္က သူမ၏ခါးကို ဖက္ရင္း ဆိုလာခဲ့၏။
အေရာင္းစာေရးမေလး၏ ႏြေးေထြးစြာႀကိဳဆိုမႈႏွင့္အတူ ႐ြမ္ေရွာက္နန္က ဆိုဖာေပၚတြင္ထိုင္လိုက္ရင္း အလ်င္းသင့္သည့္မဂၢဇင္းတစ္အုပ္ကို ေကာက္ယူဖတ္ေနေလ၏။ေဝ့ရွီက အဝတ္လဲခန္းထဲ ေရာက္သြားသည္ႏွင့္ ရင္းႏွီးႏွင့္ၿပီးေသာမွတ္ဥာဏ္မ်ားက တဖန္ျပန္လည္ေပၚထြက္လာခဲ့၏။ဤမီးေရာင္မ်ားေတာက္ပေနသည့္ ေနရာတြင္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ရပ္ေနရန္ အေၾကာင္းဖန္လာသည့္အခိုက္ ထိုေန႕က ဤတစ္ေနရာထဲ၌ပင္ မည္သို႔မည္ပုံစိတ္ရႈပ္ေထြးစြာရပ္ေနခဲ့ရေၾကာင္းကို ျပန္သတိရလာ၏။ဟုတ္ပါ၏..သိမ္ငယ္ေနရတဲ့ခံစားခ်က္ေတြကိုေရာေပါ့..
"အရမ္းလွတယ္.."
႐ြမ္ေရွာက္နန္က အေနာက္ဘက္မွ သိုင္းဖက္လာၿပီး နား႐ြက္ဖ်ားဆီသို႔တစ္ခ်က္နမ္းရွိုက္ကာ စိတ္လိုလက္ရကိုခ်ီးမႊန္းလာ၏။
အေရာင္းစာေရးမေလးကပါ ၿပဳံးလာၿပီး
"လူႀကီးမင္း႐ြမ္က တကယ္ၾကည့္တတ္တာပဲေနာ္...ဒီသိုးေမႊးအက်ီက Valentino ရဲ႕ေနာက္ဆုံးထုတ္ ဒီဇိုင္းထဲကေလ..ဝတ္စုံေလးက မိန္းကေလးနဲ႕ အရမ္းလိုက္တာပဲ.."
႐ြမ္ေရွာက္နန္က ေဝ့ရွီကိုမွီထားရာမွ ခႏၶာကိုယ္ကို မတ္လိုက္ၿပီး
"မိန္းကေလးလုရဲ႕ ကိုယ္တိုင္းေတြကိုမွတ္ထား...သူက အခုလိုေတြသြားလာေနရတာကို သေဘာမက်တတ္ဘူး...ေနာက္ဆို ဒီဇိုင္းအသစ္ထြက္တိုင္း ပုံေတြကိုတိုက္ရိုက္ပို႔လာေပး..သူႀကိဳက္တာေ႐ြးလိမ့္မယ္.."
"ကြၽန္မတို႔ အက်ီေတြကိုပါ စမ္းဝတ္ၾကည့္လို႔ရေအာင္ ပို႔ေပးပါ့မယ္...မိန္းကေလးလုဘက္က စိတ္တိုင္းမက်ေသးရင္ ဥေရာပက တာဝန္ရွိတဲ့သူဆီ အေၾကာင္းၾကားၿပီး မိန္းကေလးလု ကိုယ္တိုင္း အတိုင္း ခ်ဳပ္ေပးလို႔ရပါတယ္.."
႐ြမ္ေရွာက္နန္က စိတ္ေက်နပ္သြားသလို ၿပဳံးလိုက္ရင္း
"ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးပဲ..."
ထို႔ေနာက္ ရင္ခြင္ထဲကသူကို ငုံ႕ၾကည့္ၿပီး
"မင္းကို အျပင္ေလး တစ္ခါထြက္ဖို႔ ေခၚရတာက မိုးနတ္မင္းကို ပင့္ရတာထက္ေတာင္ ခက္ေသးတယ္...ကိုယ္ကလည္း မင္းကို အခ်ိန္တိုင္း အေဖာ္မလုပ္ေပးနိုင္မွာကို စိုးရိမ္လို႔ေလ..ဒီနည္းလမ္းက ပိုအဆင္ေျပမလားလို႔.."
ေဝ့ရွီက အကူအညီမဲ့ေနသည့္အလား ေမာ့ၾကည့္လာၿပီး
"လူႀကီးမင္း႐ြမ္..ကြၽန္မက ေက်ာင္းသူေလးပဲရွိေသးတာေနာ္...ေန႕တိုင္း ေန႕တိုင္း ေက်ာင္းကို နာမည္ႀကီးတံဆိပ္ေတြ ဝတ္ဝတ္သြားမယ္ဆိုရင္ အရမ္းႂကြားဝါေနသလိုျဖစ္ေနမယ္လို႔ မထင္မိဘူးလား.."
႐ြမ္ေရွာက္နန္က သူက အျဖဴေရာင္သိုးေမႊးကုတ္အက်ီကို လွမ္းယူလိုက္ၿပီး သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္ေပၚသို႔ ကပ္လာ၍
"အင္တာနက္ေပၚက အတုေတြ ဝယ္ဝတ္တာလို႔ ေျဖလိုက္ရင္ရၿပီေလ.."
ေဝ့ရွီ တကယ္ကိုရယ္ခ်င္လာမိ၏။ဤအေၾကာင္းျပခ်က္ကို သူ ဘယ္လိုမ်ား စဥ္းစားလိုက္ပါလိမ့္။
႐ြမ္ေရွာက္နန္၏ပုံစံက အရမ္းကိုစိတ္ဝင္စားေနသည့္ဟန္ေပါက္သျဖင့္ အေရာင္းဝန္ထမ္းေလးကပါ ျပာျပာသလဲရွင္းျပေန၏။ေဝ့ရွီ၏ပုံစံက ပလပ္စတစ္အ႐ုပ္မတစ္ခုလိုျဖစ္ေနၿပီး ဟိုလွည့္ဒီလွည့္ ဟိုတိုင္း ဒီတိုင္းျဖင့္ ပတ္ခ်ာလည္ေနရ၏။႐ြမ္ေရွာက္နန္က အကဲျဖတ္ၾကည့္ေနရသည္ကို မေမာေသာ္လည္း တစ္ထည္ၿပီးတစ္ထည္ ကိုယ္တိုင္းေနရသူအဖို႔ ေမာပန္းလာၿပီျဖစ္သည္။မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕မိထားေသာ္လည္း ႏႈတ္ခမ္းကထုတ္မေျပာရဲ။ေျပာလိုက္လွ်င္ ႐ြမ္ေရွာက္နန္က သူမကို စိတ္ဝင္တစားျဖစ္မေနျခင္းေၾကာင့္ ဆူေငါက္ဦးမည္ မဟုတ္လား။
အေရာင္းဝန္ထမ္းေလး၏ ပါးနပ္လွေသာ အရိပ္အကဲသိမႈကိုသာ ေက်းဇူးတင္ရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
"မိန္းကေလးလု ပင္ပန္းေနေလာက္ေရာေပါ့...မိန္းကေလးနဲ႕လူႀကီးမင္း႐ြမ္တို႔ ဆိုဖာမွာ ထိုင္ၿပီး လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္း နားပါဦးလား..ကြၽန္မ အေရွ႕ဘက္ကေန မိန္းကေလးလုနဲ႕ လိုက္ေလာက္မယ့္ လည္စည္းပုဝါေလးေတြ သြားယူလာၿပီး ျပေပးမယ္ေလ.."
ေဝ့ရွီက ဆိုဖာေပၚထိုင္ရင္း ေရာက္တတ္ရာရာေဝ့ဝဲၾကည့္လိုက္၏။႐ုတ္တရက္ ဒီဇိုင္းတစ္မ်ိဳးျဖင့္လွေနသည့္ အနက္ေရာင္လည္သာစကတ္တစ္ထည္ကို ေတြ႕သြားကာ ႐ူေဖးႏွင့္တြဲၿပီး မ်က္လုံးထဲ ထင္းခနဲေပၚလာ၏။႐ူေဖး၏ ပုံစံႏွင့္ဆိုလွ်င္ ဤစကတ္မ်ိဳးက အေတာ္ေလး လိုက္ဖက္မည္မွာေသခ်ာ၏။
ထိုလည္သာစကတ္မ်ားကို စိုက္ၾကည့္ေနသည့္ ေဝ့ရွီအား သတိထားမိသြားသည့္ ႐ြမ္ေရွာက္နန္က ခ်က္ခ်င္းဆိုလာ၏။
"ဒါနဲ႕...႐ူေဖးအတြက္ေရာ ေ႐ြးသြားပါလား..သူနဲ႕ အတူတူဝတ္ေတာ့..မင္းလည္း နည္းနည္းပါးပါးစိတ္သက္သာရာရတာေပါ့.."
"ဟင္..."
ေဝ့ရွီက ေတြေဝသြားသလို လွမ္းၾကည့္လာၿပီး
"မေကာင္းေလာက္ဘူးထင္တယ္..."
"အ႐ူးမေလး..ကိုယ့္ကို ဘာေတြမ်ား အားနာေနတာလဲ...ကိုယ္ မတတ္နိုင္တာေတြ ေပးေနတာမွ မဟုတ္တာ.."
နား႐ြက္ဖ်ားဆီသို႔ တိုးကပ္လာကာ ႏွစ္ဦးတည္းသာ ၾကားနိုင္ေလာက္သည့္အထိ အသံကိုတိုးလိုက္၏။
"မင္းဘက္က ကိုယ့္ကို ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးေပးထားတာေလ...ကိုယ့္ဘက္က အဝတ္အစားေလးဝယ္ေပးတာကို ထည့္ေျပာေနစရာလိုေသးလို႔လား..တကယ္ပဲယူလိုက္ရလို႔ အားနာေနတယ္ဆိုရင္ ညက်မွ ကိုယ့္ကို တစ္ခုခုျပန္လုပ္ေပးေပါ့.."
ေဝ့ရွီမ်က္ႏွာက ခ်က္ခ်င္းကို နီျမန္းသြားေလ၏။ေဝးကြာေနရာမွ ျပန္လည္နီးစပ္သြားၿပီးသည့္တိုင္ ႐ြမ္ေရွာက္နန္က ယခုလို စကားမ်ိဳး ဘယ္တုန္းကမွမဆိုခဲ့ဘူးကာ ေျပာလာသည့္အခ်ိန္ကလည္း ယခုလို လူျမင္ကြင္းမ်ိဳးတြင္ ျဖစ္ေနေလ၏။
နီရဲတက္လာၿပီး ရွက္ေနသည့္ေဝ့ရွီကိုၾကည့္ၿပီး ႐ြမ္ေရွာက္နန္က သေဘာတက်ရယ္လိုက္ကာ
"ကိုယ္ေျပာခ်င္တာက ထမင္းခ်က္ေကြၽးဖို႔ပါ..ဘာေတြ ေတြးေနတာလဲ.."
ေဝ့ရွီက ေဒါသတႀကီးျဖင့္ မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္၏။
"မ်က္ေစာင္းထိုးမေနနဲ႕...ေခြးေပါက္ေလးလိုပဲ..ေၾကာက္စရာနည္းနည္းေလးမွ မေကာင္းဘူး.."
ေဝ့ရွီ၏ မ်က္လုံးကိုဖြဖြေလးနမ္းရွိုက္လိုက္၏။
ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ေစ်းဝယ္ျခင္းကိစၥဆီသို႔ ခရီးဆက္ရျပန္၏။႐ြမ္ေရွာက္နန္က အေရာင္းဝန္ထမ္းေလးအား ေဝ့ရွီႏွင့္လိုက္မည့္ ဖိနပ္ႏွင့္အိတ္မ်ားကို ထည့္ေပးရန္ ေျပာေန၏။ တကယ္ကို လြန္လြန္ၾကဴးၾကဴး ျဖဳန္းတီးေနျခင္း!။ ေဝ့ရွီက ထိုပစၥည္းမ်ားေပၚတြင္ကပ္ထားသည့္ သုညမ်ားကိုေရတြက္ရင္း ေခါင္းပင္ မူးလာရသည္။႐ြမ္ေရွာက္နန္၏ အက်ီလက္အနားစကို ဆြဲျပန္လွ်င္လည္း အသုံးမဝင္ေတာ့ေပ။
အျပန္လမ္းတြင္ ေဝ့ရွီက အေနာက္ခန္းအတြင္းအျပည့္ပါလာသည့္ အထုတ္ႀကီး အထုတ္ငယ္ကို ၾကည့္ၿပီး
"ဒါႀကီးက ျဖဳန္းတီးလြန္းရာ မေရာက္ဘူးလား...ငါသာ ဒီအက်ီေတြအားလုံးကို ဝတ္ၿပီးသြားရင္ အိမ္ျပင္ေတာင္ ထြက္ရဲေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး.."
"ဘာ မလုပ္ရဲစရာရွိလို႔လဲ..ကိုယ္ ႐ြမ္ေရွာက္နန္ရဲ႕ အမ်ိဳးသမီးေလးက ေသခ်ာေပါက္ အေကာင္းဆုံးေတြကိုပဲ သုံးရမွာ.."
တခါတေလတြင္လည္း ထိုလူက ဤသို႔ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားေတြကို သေဘာက်သည့္သူျဖစ္သြားျပန္ပါ၏။
ေဝ့ရွီက ဆက္ၿပီး
"ဒီလိုစကားေတြကို မိန္းကေလးဘယ္ႏွေယာက္ေလာက္မ်ား ေျပာၿပီးသြားၿပီလဲ"
႐ြမ္ေရွာက္နန္က ခပ္ေရးေရးၿပဳံးလိုက္ၿပီး
"သဝန္တိုေနတာလား...မင္းကလြဲရင္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ဒီလိုမ်ိဳးဆက္ဆံေပးခဲ့တာမဟုတ္ဘူး.."
ေဝ့ရွီက 'ဟြန့္' ဆိုသည့္အသံတစ္ခ်က္ျပဳလိုက္ၿပီး
"နင္ လိမ္ေျပာေနလည္း ငါမွ မသိနိုင္တာ.."
႐ြမ္ေရွာက္နန္က အေရွ႕ရွိ လမ္းကိုသာ အာ႐ုံစိုက္ထားၿပီး
"စကားခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြကေတာ့ ေျပာဖူးတာေပါ့ကြာ...ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒါေတြက အိပ္ရာေပၚမွာမလို႔..လိုအပ္လို႔ေျပာရတဲ့သေဘာမ်ိဳးေလ..ကိုယ္က ကိုယ့္ကိုလိမ္ေျပာတာမ်ိဳးကို အမုန္းဆုံးပဲ..ဒါကို အဲ့မိန္းမေတြလည္း သေဘာေပါက္တာမလို႔ ကိုယ္နဲ႕ရွိေနတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးဆို အပိုေတြလုပ္မေနဘဲ ဒီအတိုင္းရိုးရိုးရွင္းရွင္းၿပီးသြားၾကတာ..ကိုယ့္နားကပ္တဲ့ မိန္းမလွေလးေတြတိုင္းက သူတို႔ရဲ႕အလွအပပစၥည္းေတြ ေစ်းႀကီးတဲ့ပစၥည္းေတြကို မက္တဲ့သူေတြခ်ည္းမလို႔ ပိုက္ဆံရဖို႔အတြက္ဆိုရင္ ဘာပဲလုပ္ေပးရ လုပ္ေပးရေလ...ကိုယ္လိုခ်င္တာကလည္း သာယာတဲ့ခံစားခ်က္ပဲ မဟုတ္လား...ၿပီးၿပီေလ...ဒီလိုစက္ဝန္းထဲက ေယာက္်ားမိန္းမေတြအားလုံး အေပၚယံပဲလုပ္ျပေနၾကတာ...အေရခြံခြာလိုက္ရင္ ေအာက္မွာ အနီေရာင္ေငြစကၠဴေတြနဲ႕ အရာအားလုံးကိုေျဖရွင္းၾကတာခ်ည္းပဲ.."
"မိန္းကေလးအားလုံးက အဲ့လိုမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး..နင္ ေခၚလာတဲ့မိန္းကေလးေတြထဲမွာ နင့္ကို တကယ္ခ်စ္ေနတဲ့သူမ်ိဳးလည္း ရွိနိုင္တာပဲေလ...နင္ရဲ႕ တည္ေနတဲ့မ်က္ႏွာႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး မေျပာရဲၾကတာေနမွာေပါ့..ကိုယ့္အသဲကိုခြဲသလို ျဖစ္မွာဆိုးလို႔ေလ.."
႐ြမ္ေရွာက္နန္က သေဘာတက်ရယ္လိုက္ၿပီး
"မင္းက သူတို႔ဘက္ကေန ျငင္းေပးေနတာလား...အ႐ူးမေလး..သူတို႔ကိုယ္တိုင္ေတာင္မွ ဒါေတြဂ႐ုစိုက္ေနမယ္ ထင္လို႔လား?...အဲ့ထဲက တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ကပဲ တကယ္ခံစားခ်က္ေတြရွိတယ္ပဲထား တစ္ဖက္လွည့္လိုက္တာနဲ႕ ခ်က္ခ်င္းေမ့သြားမွာ..ဒီလိုခံစားခ်က္ေတြက တကယ္အေပါစားဆန္လြန္းတယ္...လမ္းေပၚက သူေတာင္းစားကို ေပးလိုက္ဖို႔ေတာင္ မတန္ဘူး.."
တစ္ခါတစ္ေလတြင္ ထိုလူက ယခုလို တယူသန္လြန္းျပန္၏။လူတစ္ေယာက္၏အားနည္းခ်က္ဆိုသည့္အရာက တိုက္ခိုက္လို႔ မေကာင္းသည့္အရာတစ္ခု မဟုတ္လား။ သူ႕အား ေနရာတိုင္းတြင္ မွားေနသည္ဟု အျပစ္မဆိုလိုေသာ္လည္း ထိုလူက အရမ္းလက္ေတြ႕ဆန္ဆန္ ေတြးလြန္းေနသည္ဟုသာ သတ္မွတ္လိုက္၏။
ေဝ့ရွီက စကားမဆိုေတာ့ဘဲ ကားျပတင္းမွန္၏ အျပင္ဘက္သို႔သာ ေငးၾကည့္လိုက္၏။
မီးပြိုင့္တြင္ ကားရပ္ရသည့္အခိုက္ ႐ြမ္ေရွာက္နန္၏ဖုန္းက ျမည္လာခဲ့ကာ ဖုန္းေျဖဆိုၿပီးေနာက္ သူ၏အမူအရာေျပာင္းလဲသြားသည္ကို ခ်က္ခ်င္းရိပ္မိလိုက္၏။
"ေဝ့ရွီ...ကိုယ္ အေရးေပၚကိစၥတစ္ခုေၾကာင့္ ကုမၸဏီကိုခ်က္ခ်င္းျပန္သြားရမွာ..ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ အိမ္ျပန္လိုက္လို႔ ရတယ္မလား"
သူ၏အရိပ္အေျခကိုၾကည့္ေန႐ုံျဖင့္ အေျခအေနက အေတာ္ေလးအေရးႀကီးေနမွန္း သတိထားမိကာ ေဝ့ရွီက ေခါင္းအျမန္ၿငိမ့္ျပၿပီး
"အေရွ႕နားမွာ ခ်ေပးခဲ့လိုက္...ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ကားငွားၿပီး ျပန္လိုက္လို႔ရတယ္.."
********************