SHAIRA's POV
"Best okay ka lang ba? Parang wala ka sa sarili eh!" puna sakin ni Melissa.
"Ha? Hindi ah! Okay lang ako." sagot ko.
"Sigurado ka? Eh bakit panlalaking damit yang' hawak mo? Duuh." bigla akong napatingin sa hawak kong Damit, Gosh! Wala nga yata ako sa sarili ko.
"Ah eh-- Wala ano, Ibibigay ko kay Jared. Tama ka Jared. Haha." nauutal kong sabi. Nung nakaraang araw pa ako ganito simula nung nakita ko nang gabing yon si Ethan.
"Hay nako sis, ewan ko sayo. Palusot ka pa eh! Sya punta na ko dun sa counter babayaran ko na to." saad niya at iniwan ako. Sumunod din ako sa kanya at kinuha ko na din yung Long Sleeve Polo na hawak ko, buti na lang sakto kay Jared to.
Pagkatapos naming bayaran yung mga damit ay pumunta naman kami sa Spa at nagpa-body massage. Parang sandalian ay nakalimutan ko si Ethan. After nun ay nagpasya na kaming umuwi. Pero may nadaanan kaming Korean Restaurant at napasilip ako sa loob nun. Nanlaki ang mata ko ng makita ko na nakapwesto si Drake malapit sa Glass Window at may kasamang babae. Hawak niya yung kamay nung babae at parang umiiyak pa ito. Hindi ko alam kung anong iisipin ko pero parang may ibig sabihin ang nakikita ko. No, nahihibang na ata ako.
"BEST!! Let's go na! baka abutan tayo ng ulan. Madulas ang kalsada nakakatakot mag-drive!" bulyaw ni Melissa na malayo na pala sa pwesto ko, pinilit kong ngumiti at sumunod sa kanya pasakay sa Elevator pababa ng Parking Lot.
Nandito na ako sa bahay at halo-halo ang iniisip ko, yung kay Drake at yung kay Ethan. Ewan ko!! Naguguluhan na ako. Napabalikwas ako ng maramdaman ko ang pag-vibrate ng phone ko. Kinuha ko yon at nakita kong unknown number.
"Hello?"
walang sumasagot sa kabilang linya at tanging paghinga lang nun ang naririnig ko.
"Hello?!" ulit ko.
[S-shaira..] biglang bumilis ang tibok ng puso ko ng marinig ko ang boses niya.
"E-ethan? Ikaw ba yan??" tanong ko.
[Yes. Pupunta ka ba mamaya? Sa usual spot natin? Please Shaira, gusto lang kitang makausap. Just.... Just give me a chance..] tuloy tuloy niyang sabi.
"I-im not sure, may date kasi kami ni Drake mamaya. Basta itetext kita." kahit na sa totoo wala talaga. Hindi ko alam wala lang akong lakas ng loob na pumayag sa gusto niya. Parang natatakot lang ako.
[O-okay. Pero mag-aantay pa rin ako dun.]
at binaba niya na ang tawag.
"Shaira, Anak!! nandito si Drake." ani Mama. Tumayo ako at bumaba. Sasalubungin sana ako ng yakap ni Drake pero lumayo ako sa kanya na ikinagulat niya.
"Tapos na ba yung Business Meeting na pinuntahan mo?" i folded my arms over my chest.
"Oo, by this month gagawin na yung another branch ng Le Breu Cafe sa Manila." saad niya habang nakangiti.
"Ohh i see. Kaya pala nakita kita sa Korean Restaurant na may kasamang babae. Siya ba ang business partner mo?" nakita ko ang gulat sa mga mata niya. Nakakaramdam na ako ng galit at pagkainis sa kanya.
"Ha? anong sinasabi mo? Pano mo ako makikita doon kung nasa Business Meeting ako?" pagtatanggi pa nya.
"Hindi ako bulag Drake, okay lang naman sabihin mo sakin yung totoo di yung magsisinungaling ka pa! akala ko ba ay di ka gagawa ng bagay na ikasasakit ko? eh ano tong' ginagawa mo!" nilagpasan ko siya at isinarado ko ang pinto ng kwarto ko.
Narinig kong pinauwi na muna ni Mama si Drake at hayaan na palamigin ang ulo ko. Ayoko sa lahat ay yung huli na pero nagagawa pang magsinungaling.
--
Bigla akong nagising ng magvibrate ang cellphone ko at may natanggap akong text mula kay Ethan.
[Maghihintay pa din ako. Aantayin kita.]
Nang mabasa ko yung text ay tumayo ako agad sa kama at mabilis na nagbihis.
"Ma, aalis lang po ako. Babalik din ako agad, or baka hindi na muna." di ko na inantay yung sagot ni Mama at dali daling pumara ng taxi papunta sa Paradise. Ano bang trip niya at nagawa niya pa akong intayin? Halos anim na oras na siyang nag aantay don! Alas-diyes na ng gabi at inaantay pa din niya ako?
Tumakbo ako papunta sa puno at nakita kong umiiyak siya.
"Mukhang di na siya dadating, p-pero hindi d-dadating siya alam k-ko." narinig kong sabi niya sa sarili niya. Nasa likod ako ng puno, di ko alam kung lalapit ako or what, kinakabahan ako at the same time naguiguilty ako dahil di ko siya sinipot sa tamang oras.
"S-sabi ko na nga ba dadating ka." nagulat ako ng nasa tabi ko na siya at di na ako nakapagsalita ng yakapin niya ako ng sobrang higit, yakap na ayaw niya na akong pakawalan. Ito ang pangalawang yakap na natanggap ko mula sa kanya simula nung magkita kami sa Bar. Di ko alam sobrang namiss ko to, namiss ko ng sobra na maikulong akong muli ng mga bisig niya. Bigla kong naalala si Drake, itutulak ko na sana siya dahil sa kaisipang nagtataksil ako pero ng maalala kong nagtaksil siya sakin ay di ko na ginawa. Inenjoy ko lang yung yakap niya sakin, at oo nagustuhan ko ng sobra.
"T-thank you sa pagpunta. You did'nt know how much happy i am that you're here, infront of me and the one that im hugging right now." naramdaman kong may tumulong tubig sa damit ko, alam ko luha niya yon.
Lumayo siya sa yakap at tinitigang maigi ang mukha ko, at parang di siya makapaniwala na nandito ako ngayon sa harap niya."Im real Ethan, nandito ako." pilosopo kong sabi para naman mawala yung awkward feeling na nararamdaman ko."Im sorry, i just can't believe that your here." malambing niyang sabi na nagpabilis ng tibok ng puso ko.
Umupo kami sa ilalim ng puno, di naman madilim ang paligid dahil na din may mga poste ng ilaw sa paligid.
"It's been a year now pero walang pinagbago ang place, ang ganda at ang linis pa din." mahina kong sabi. Naramdaman ko kasing nakatitig lang siya sakin habang ako ay sinusuri at tinitignan ang paligid.
"Di'ba?" humarap ako sa kanya na ikinagulat niya kaya napayuko siya.
"Y-yes." tipid niyang sagot.
"Anyway, ano nga pala ang sasabihin mo? At bakit nag-antay ka pa ng ganoong katagal? You even waste your time! Pano kung hindi ako nagising sa text mo? Edi inabot ka ng maaga dito?!! Baliw ka talaga!!" naiinis kong sabi, until now naguiguilty pa din ako dahil he waste time para lang antayin ako.
He cupped my face at iniharap sa kanya. Yung mga tingin niya na sobrang lalim na pakiramdam ko ay tinutunaw ako, ay naging dahilan ng pagkarera nanaman ng puso ko. I thought i finally moved on over him? pero bakit ang wild parin ng tibok ng puso ko pagdating sa kanya?
"I can wait until forever, and don't ever say that again na nagsayang lang ako ng oras, dahil shaira-- Pagdating sayo walang naaaksayang oras, araw, buwan at taon. Handa akong mag-intay hanggang sa dumating ka, hanggang sa- bumalik ka. And yes, im crazy. Because until now, i still loved you, only you. Mahal na mahal pa din kita." Napatahimik ako sa sinabi niya at naawang pa ang bibig ko habang damang-dama ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko na parang anytime ay kakawala na to' mula sa dibdib ko, hindi ko maexplain pero ang sarap sa pakiramdam ng sabihin niya sakin yun.
How i really wanted to hear that magic words from him.
---
UPDATE NA KAHIT WALANG BUMOBOTO! :) boto na kasi haha. para sipagan na ko mag-update. Maglabasan na sana ang mga silent reader dyan wala namang masama sa pagboto :) LOVE'YA ALL!
-EIGHTFINITY☺