Avuç içlerimle şakaklarımı ovalarken herkesin etrafımda bağırışları beynimde dahada çok yankılanıyordu.
Başımın ağrısından gözlerimi bile açamıyorken hepsinin gözü benim üzerimde ve benden cevap bekliyorlardı.
"Serce!" Ozan'ın bağırmasıyla pes ederek ellerimi başımdan indirip kısık bakışlarımla hepsine birden göz gezdirdim.
"Ne istiyorsunuz? Anlamıyorum." konuştukları süre boyunca hiç birini dinleyemedim sarhoş gibiydim.
Egemen elindeki kumandaya basarak televizyona ses verdi bakışlarım oraya döndüğünde ilk önce boş boş baktım ama daha sonra okuduğum alt yazıyla kaşlarım çatıldı.
"Saatler süren otopsinin ardından cesedin ### Okulu öğrencilerinden Esen Yiğit'e ait olduğu anlaşıldı. Feci şekilde öldürülen maktülün parçaları ormandaki bir poşette bulundu."
Elimi alnıma vurdum "Siktir!" ben böyle bir şey yaptığımı hatırlamıyorum... Kii zaten yapmadım.
Ben bunu yapsam hatırlardım kesinlikle hatırlardım ama bunu benim yapmadığıma inanmayacaklarına adım kadar eminim.
Elimi yüzümden hafifçe çekip çaktırmadan onlara baksamda onlar çoktan gözlerini üstüme dikmişlerdi.
Barış'ın ani hareketiyle ona baktım "Ben polisi arayacağım." ona gülerek göz devirdim beklemeyip giderken Förb onu tutmaya çalışıyordu elinden kurtulup gideceği sırada ayağa kalktım.
"Hop ağır ol bakalım. Sende benim gibi değilmisin? Anıl'ı aşağıya itende kimdi acaba?" şaşkın ve korku dolu bakışları beni buldu "Yanlışlıkla oldu bilerek yapmadım."
Dilim ağzımın içinde dolandı bu kurduğu cümleye histerik bir kıkırtı çıktı dudaklarımdan "Yanlışlıkla mı? Kimi kandırıyorsun onu bilerek ittin isteseydin geri çekilebilirdin." kafasını eğip gözlerini kaçırdı.
"Ben sadece korktum bana saldırdığı gibi Förb'e de saldırırsa diye. O an en mantıklı seçenek o geldi." elimi öne doğru salladım "Sorun değil..." sonra kaşlarımı çattım "Benim arkamdan iş çevirmediğin sürece unutma sana yardım eden bizdik."
Barış usul usul geri geldi bu sefer diğerlerine baktım "Hadi ama çocuklar ben yapmadım eminim." inanıyormuş gibi bakmıyorlardı.
"Sena." dedim ümitsizce ama oda onlar gibiydi "Ciddi misin?" bu seferki gülüşüm daha çok acınası bir halde olduğumu hissettirdi.
Egemen'e bakmama bile gerek yok o büyük ihtimalle çoktan inandı bir ümit Ozan'ın ifadesine baktım o farklıydı sanki üzgün gibiydi ama suçlar bakışları yoktu.
Onu ikna etmemi mi bekliyordu? O zaman ederim "Dün geceyi hatırlamıyorum yani bir kısmını hatırlamıyorum." dedim Ozan'a bakarken.
"Serce onun peşinden gittin ve şimdi bu haber." televizyonu gösterirken ümitsiz bakışlarını yok saydım "Lan anlamıyor musunuz yapmadım. Hay amına koyayım bana cesedi bulun ben yaptıysam zaten anlarım."
Tepkisiz halleri daha çok sinirlenmeme sebep olduğu için daha fazla durmadan evden çıktım "Seni keşke ben parçalasaydım o zaman değerdi Esen."
Eve geçip üstümü değiştirdim masaya kısa bir bakış attığımda fotoğraf makinamı gördüm geçen bıraktığım yerde değildi.
"Anne eve biri mi geldi?" annem odanın kapısından bana bakıp gülümseyerek kafasını salladı "Baban geldi." sabır dilerce bir nefes alıp göz devirdim.
İşimi bitirince evden çıktım hâlâ nasıl dün geceyi hatırlamadığımı düşünüyorum çünkü normal değil içince bile kolay kolay sarhoş olmuyorum durduk yere yaşadığım bir anı unutamam.
Karakola doğru ilerlerken nasıl içeri gireceğimi düşündüm kolayca giremem ama girip cesedi görmem gerekiyordu.
Kestiğim her bir kesik verdiğim her hasar aklımda kayıtlıdır görürsem zaten anlarım.
Bunları düşürken yüzümde küçük bir gülümseme belirdi sonuçta ölüsünü tanırdı her katil.
Karakola ulaştığımda bir kaç saniye bakındım çevredekilere ve içeriye girip çıkan kişilere ardından parkedilmiş arabaların arasından yürüyerek içeri girecektim ama biri tarafından çekilmemle sırtım arabaya yaslandı.
Çatık kaşlarımla Ezgi'ye baktım oda aynı şekilde bana bakıyordu kafamı ne diyecekse söylemesi için salladım.
"Nereye gidiyorsun Serce delirdin mi?" kasılan yüzüm gevşediğinde ona boş boş baktım "Birine bakacağım." ağzı şaşkınlıkla açıldı "Karakolda mı?" dediğinde sıkıldığım için onu biraz ittim.
Geçeceğim sırada yeniden kolumu tuttu ve bu sefer kararlı hali ilgimi çekti "Sen şu ölen kız yüzünden geldin değil mi? Merak etme onu sen parçalamadın." dediğinde dün geceden kareler aklımda canlanmaya başladı.
Elimi dudaklarıma götürdüğümde gülümsedim "Şştt." ona doğru eğildim birinin arkama geçip beni başka bir ağaca yaslamasıyla bu kişinin Ezgi olduğunu gördüm.
Ne olduğunu anlayamadan ağzıma attığı hapı çenemi kapatıp yukarı kaldırarak yutmamı sağladı saniyeler geçtikçe başımın ağrıdığını ve döndüğünü hissediyordum.
Sarhoş gibiydim ama nasıl tarif edilir bilmiyorum midemin bulantısı artarken beni götürdüğü ormanlık yolda artık dayanamayarak eğilip kusmaya başladım.
Gözlerim büyürken kolumu elinden çekip kurtardım "Sen... Bana neden o boktan şeyi verdin?" sakin olmamı ister gibi ellerini öne doğru uzattı "Orada o kıza ne yapacaksan onu önlemek için verdim delirmiş gibiydin."
Sabır dilerce gözlerimi kapattım açtığımda ise Ezgi arabaya yaslanmış otuz iki diş sırıtıyordu.
Elimi omzuna atıp ittirdim "Hadi yürü gidelim buradan." gülümseyerek önümden yürümeye başladı.
Ozan'ların eve geldiğimizde herkes bıraktığım gibi duruyordu "Umarım kanıtla gelmişsindir." Egemen'e ifadesizce baktım.
"Ezgi!" uyarıcı tonda adını seslendiğimde boğazını temizleyip olanları anlattı genel olarak inanmışlardı tamam kimi kandırıyorum hiç biri yapmadığıma inanmadı.
Hap almış olsam bile yaptığımı düşünüyorlardı Sena bile. Kendime hakim olamadığımı düşünüyordu ve bu durum gerçekten canımı sıkmaya başlamıştı.
Salonun ortasında ayakta dikilirken hepsi koltuklarda oturuyordu kollarımı iki yana açarak sitem ettim "Ne düşündüğünüz umurumda değil! Sadece şu siktiğim plan tamamlansın o zaman kimi nasıl parçalıyorum zaten göreceksiniz."
Sena'nın anında gözleri açılırken ona 'Ne var?' anlamında kafamı salladım biraz sonra mutfağa su içmeye geçtim arkamdanda Sena geldi.
"Serce dediklerimi önemseme dedim bunu yapmanı istemiyorum." onu kaale almadan suyumdan bir yudum içtim "Ben istiyorum." bıkkınca karşıma geçti.
"Neden yapıyorsun bunu? Önüne geçemeyeceğin şeyler olsun istemiyorum. Çok kötü bir istekti sağlıklı düşünemiyordum." bardağımı su istermisin gibisinden hafifçe havaya kaldırdım göz devirdiğinde gülümsedim.
"Bunu yapacağım çünkü işin ucunda sen varsın ve ben istemediğim birşeyi yapmam." kırgın bakışları kafasını kaldırdığında beni buldu.
"Bunu benden isteyecek kadar çok seviyorsun Soner'i?" ben bu cümleyi kurduğumda elleriyle oynamasından zaten cevabımı aldım.
Gülümseyerek ona baktım içimdeki şevkati gösterebildiğim sayılı insanlardan biriydi o.
Elimi yavaşça uzatıp önüne gelen tutamı kulağının arkasına atıp çenesini tutarak kafasını hafifçe kaldırdım.
"Kendini suçlama tamam mı? Bu benim tercihim. Şunuda asla unutma ben senin her zaman yanında olacağım." kafasını salladığı anda hızlıca kollarını bana sardı boşta kalan kollarımı beklemeden bende ona doladım.
Saçlarını severken bir kaç minik busede kondurmayı ihmal etmedim arka cebimin titrediğini hissettiğimde tek kolumu çözüp telefonu cevapladım.
"Kimsiniz?" dedim bilinmeyen numaraya "Benim kızım. Sana bıraktığım güzel hediyeyi beğendin mi?"
***
az kaldi sena serceyi delirtecek gibi
gordunuz mu siz babali kzli katil ciktilar shitt😱😱