Ik zag dat er mensen langs liepen maar het liet me koud. Tot dat ik handen op mijn schouders voelde.
'YASMINEE' ik schrok en keek naar achter. Ik kon het niet geloven ik kon het echt niet geloven. Deze dag is te gek voor woorden. 'Nee ik droom dit kan niet' De persoon lachte en spreidde zijn/haar armen als teken dat ik de persoon een knuffel moest geven.
Ik viel in de persoons armen en huilde het uit. Ik vertelde alles en huilde bij elke woord harder. De persoon was nu een en al oor. De persoon was goddelijk erg veranderd, ik gaf de persoon nog een knuffel. Mijn tranen waren op en daarop volgde mijn glimlach dat niet weg te halen was vandaag.
'Waar woon je ik zie alleen je vader nog bij je thuis ik kwam elke keer nog stiekem naar je raam kijken ik had altijd nog gehoopt je te kunnen zien' zei de persoon gebroken. 'Wij zijn nu bij elkaar vergeet het, en trouwens ik woon in een opvanghuis voor meiden' De persoon keek mij geschrokken aan en zei; 'NIKS daar van morgen woon je bij mij thuis op een halale manier jij krijgt je kamertje en verder gebeurt er niets'
'Je bent 19 heb je nu al een huis?' zei ik. 'Ja een villa ik heb sinds kleins af aan gespaard je weet wat onze ouders ons aan hadden gedaan toch?' 'Ja' zei ik duidelijk geïnteresseerd. 'Sinds kleins af aan spaarde ik om op mijn 18e een huisje te kopen dat nu een villa is geworden en ik heb nog genoeg over' 'TbarkAllah wat slim' Er was een stilte aangebroken de persoon pakte mijn hand vast en zei;'Ik heb je zo gemist Yasmine' ik zag Babette aankomen.'NU terug! Ik was zo bezorgd' Daar achter zag ik weer iemand aankomen.
(In deel 2 gaan jullie te zien krijgen wie Het persoontje is, het zou fijn zijn dat jullie wat comments zouden geven of stemmen Wie denken jullie wie het is?)