Hoofdstuk 1

5.1K 179 6
                                    

'Yasmine jou 10 Minuten zijn om Lisanne is aan de beurt' zei Babette het hoofd van Weeshuis de pluim. De meeste moesten alleen zich zelf wassen maar ik moest mij altijd nog reinigen voor het gebed, de wassing Al woedoe.

'Er uit nu' Zei Lisanne nu zelf. Ik liep naar mijn kamer om het gebed te verrichtten na het gebed deed ik mijn hoofddoek af en kamde mijn haar. Daarop volgde mij kleren enz. Ik was klaar en keek even uit het raam.

Ik kwam op eens op het gedachte waarom mijn vader mij ooit hier in stopte. Mijn vader was immers anders zijn wereldje was gemakkelijk. Zoals de meeste zeggen de weg van de duivel is het makkelijkst. Hij dronk, dealde en nog veel meer. Dat is wat hij mij heeft laten zien de rest verbergde hij meren deels voor mij.

Op een dag zei hij uit het niets:'Yasmine pak je kleren je gaat morgen weg' Ik keek op en keek hem vreemd aan. Waarop hij mijn blik beantwoordde met:'Als je niet snel bent ga je zonder iets'

En dat was dan ook meteen de dag dat hij mij jeugdvriend afpakte die ik nu nog hoop te zien. We begrepen elkaar als geen ander. Hij zelf was net als ik ook van Marokkaanse afkomst hij was 16 toen ik nog 15 was. Ik ben nu 18 en hij 19? Hij bevond zich in hetzelfde situatie als ik.

Ik zat mijlenver met mijn gedachtes tot dat iemand mijn gedachtes verbrak. Het was één van de vrouwelijke medewerkers. 'Er is bezoek voor je Yasmine ' Bezoek? Ik had nooit bezoek als ik ooit bezoek kreeg was het mijn oma die ik sinds mijn 16e niet meer heb gezien. Ik liep met haar mee tot we voor de kamer stonden waar de bezoekers hun kinderen of familie leden ontvangden.

Mijn hart stokte in mijn keel ik was erg zenuwachtig. De mevrouw trok aan de handvat en draaide hem zodat de deur open ging. 'Salaam mualaikum Yasmine ' Ik schrok wat doet die hufter hier? Hij heeft 3 jaar niets van zicht laten horen en nu komt hij mij opzoeken. Ik wilde eigenlijk niet reageren maar dat kon ik niet maken.

'Wa alaikum salam ' ik vertikte het om papa te zeggen. Ik hield mijn mond ik zou hem open trekken als het nodig was eerder niet. 'Uhmm, ik weet niet hoe ik dit moet zeggen' Hij keek de mevrouw aan als teken dat ze weg kon gaan.

Hij bleef stil en ik zei; 'Zeg het nou maar zodat je weg kan gaan waar je zo goed in bent' Hij keek mij verlegen aan Sub7anAllah voor het eerst

. 'Je Oma is dood' Dit kwam als een harde klap in mijn gezicht aan ik rende naar mijn kamer en ik begon te huilen ik was niet meer te stoppen. Ik pakte mijn telefoon en oordopjes en rende naar een parkje toe en ik pakte het dichtstbijzijnde parkje en ik ging zitten. En ik liet mijn tranen hun gang gaan. Er liepen mensen rond maar dat liet mij koud. Het boeide mij niet.

Expect  The Unexpected (Yasmine&Yassir)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu