Ama ilginç bir şey vardı ki; buraya ilk defa gelmemiştim.Ama Baha'yla geldiğimizde yine de aydınlıktı.Bu sefer karanlık.Ama bir kapının üzerindeki camdan az da olsa ışık sızıyordu.
Yavaş,tepkinli adımlarla oraya çıktım.
Tabi başıma gelicek belalardan da etrafı kolluyordum.
Kapının önüne geldim.Tam kapının kolunu tuttum.Açıcaktım ki.
Duyduklarımla orada kaldım.''Bu odayı boş buldum...Kes sesini ,o benim hayatımı kurtardı...Evet,tehlikeli birisi,ama iyi birisi...Evet,evet O'nun için...Umrumda değilsin!! '' Ardından başka bir ses gelmedi.Ya kapıya doğru... düşünmeme kalmadı.Kapı açıldı.Ama hızlı davranıp.Kendimi kapının arkasına attım.
Amacı neydi bunun ?
Kapıyı kapatmaması için dua ettim.Kapatmamıştı.
Demek ki kafası o kadar dolu ya da karışıktı.Merdivenlerden tamamen gidesiye kadar izledim.Ardından çıktığı odaya girdim.
Gördüğüm şeylerle büyülendim.Resim atöylesi.Baha'yla girdiğimiz iddaa da aslında yeteneğimi biliyordum.Ama kendimden emin değildim.Çünkü uzun zamandır beri resim yapmıyordum,çizmiyordum.Hem Baha'dan intikam almak istemiştim.Beni sınıfın ortasında 'hırsız' diye bana bağırmıştı.İntikam için yaklaşmıştım.Aslında yeteneksiz falan değildim.Yeteneğim vardı.
Nasıl insanlar müzik dinlerse rahatlarsa,bende resim çizerek rahatlıyordum.
Baya eski,kullanılmayan bir yer olduğu belliydi.Up-uzun masaya yaklaştım.Yağlı boya,pastel boya,fırçalar her şey yeniydi.Demek ki amacı burayı yenilemekti .
Ama neden ?
Umurumda olduğunu sanmıyordum.Neden de buraya geldiğimi bilmiyordum.Tam çıkıyordum ki.
Koridordan Baha,Tuğçe,Kumsal ve birkaç kişinin daha sesi duyuldu.
Panik olmuştum.Ama hemen kendime gelip.Nereye saklanıcağımı düşündüm.360 derece dönerken,sonunda bir yer buldum.Hızlıca oraya girdim.
Düşündüğüm gibi buraya gelmişlerdi.Herkes kendi kafasına göre konuştuğu için konuşmalar pek anlaşılmıyordu.Birde burdan adam akıllı çıkıp,kaçarsam.
Baha'da benim için bugünden itibaren bitmiştir.
Kendi elleriyle mezarını kazdı.Ardından kendini o mezara soktu.Sıra bendeydi.Toprağı üzerine dökme sırası bendeydi...
****
Yarım saat daha orada kalmıştım.Ardından kaçmıştım.Hatta kimse beni farketmemişti.
Annemden de izin almıştım.Ama şartıyla tabi.Geç kalmama şartıyla.
Kıyamet'i izliyordum.Bana ilk önce kuaföre gidiceğimizi,ondan sonra sinema izliyeceğimizi,söyledi.Bende eve geç kalmamak şartıyla kabul ettim.
Ayaklarımda halsizlik vardı.
Kıyamet'te bunu farketmiş olucak ki koluma girdi.''Neyin var çekirge ?!''diye sordu.Omuzlarımı silktim.''Bilmiyorum.Üzerimde bir yorgunluk var.İçimde de kocaman ,hiçbir zaman doldurulmamış boşluk.''
Bana gülerek baktı.''Adımın neden Kıyamet olduğunu duymak ister misin ?''
Şaşkınca ona baktım.Neden şimdi böyle bir şey demeğe gerek duymuştu ki? Aslında adının gerçekten neden Kıyamet olduğunu merak ediyordum.Elimle bir miktar gösterdim.''Birazcık ''dedim.
''Babam doğduğum birkaç gün sonra Nüfus Müdürlüğüne gitmiş.Bana kimlik çıkarmak için.Annemle ,babamı tanıştıran kişinin adı da Kıymet'miş.Bu kadın annemle ,babamı tanıştırdıktan sonra.Bizim evde hizmetçi olmuş falan.Annemle ,babam bunu çok sevdiği için.Bana Kıymet adını koymak istemiş.''
Ardından yola baktı.''Herneyse,işte babam oradaymış.Benim bilgilerimi söylüyormuş.Bilgilerimi yazan kadın.Nasıl olduysa,Kıymet yazarken,Y ve M'nin arasına A harfini sokmuş.'' birden gülmeye başladı.Aslında ilginç ve komikti.
Bende meraklı bir şekilde ''Eee'' dedim.Kahkahlarının arasından devam etti.''Ne eesi ,ilkokula başladım.Adım sınıf listesinde 'Kıyamet' gözükünce,her şey anlaşıldı.''
Hayretle kaşlarımı kaldırdım.''Yani onca sene sana 'Kıymet'mi dediler.''
Kafasını 'evet'anlamında salladı.''Peki ,neden değiştirmediniz ?''
''Daha cool '' dedi göz kırptı.
Baya yürümüştük.Ama bol-bol konuştuğumuz için pek bir etkisi olmamıştı.En son kuaföre geldiğimizde,Kıyamet'in sırasını bekledim.Ardından Kıyamet'i.
Yanıma geldiğinde şoka uğradım.Saçı maviydi!
Kırmızının tonları gitmişti.Mavi renk gelmişti.Ama baya yakışmıştı.Açık tenine baya uymuştu.Şuan Kıyamet'i yani Kıymet'i o kadar beğenmiştim ki.Ayağa kalktım ''Ç-çok güzel olmuşsun Kıyamet.''dedim.
Bir dakika !
Şimdi bana en sevdiğim rengi sorduğunu anlamıştım.''O-o gün.''dedim.Elimle Kıyamet'i işaret ederek.Kafasını 'evet'diye salladı.Ardından çantasını koluna geçirip.''Gel paramı ödeyim.Her şeyi sinemaya giderken anlatıcam.''dedi.
Sinemaya gidesiye kadar her şeyi anlattı.Ben kaza geçirdiğim 1 hafta 3 gün boyunca uyuya kaldığım zaman.Tonguç'a ,''Ezgi iyileşirse,onun sevdiği renk saçımı boyatıcam .''demiş.
O yüzdende o gün ,hasta olduğum gün.Sevdiğim rengi sormuştu.Şimdi anlıyordum.
Sinema salonuna girdiğimizde,Kutlu ve Tonguç'la karşılaştım.İkisinide beklemiyordum.Tonguç,Kıyamet'e sarıldı.Kıyamet'te ,Tonguç'a .Sonra yanaklardan öpüştüler.Gülüştüler.Sonra tekrar öpüştüler.Sonra el tutuşup.Bize döndüler.
O sırada Kutlu'yla birbirimize bakıp.Yüzümü buruşturduk.İkiside bizim halimizi görünce,gülmeye başladılar.Onların gülmesi kesilesiye kadar da Kutlu'yla biz selamlaştık.Sonra elindeki poşetlerden bir tanesini bana uzattı.''Bu senin ''dedi.Yüzündeki gülümseme bulaşacı olduğu için,ister-istemez bende güldüm.
Poşeti elime aldım.''Bu ne şimdi ?''dedim sırıtarak.''Hediyem.''dedi.Kafamı çevirip Kutlu'ya baktım.''Ne hediyesi ?'' .Gözlerini devirdi.Ve poşeti gösterdi.''Aç ve bak.''dedi.Ardından işaret parmağını dudağıma götürürüp.''Ve sus.''dedi.Tabi yaptığı hareketle gerçekten ciddileşmiştim.Çünkü her hangi bir erkekle yakınlaşmaktan hoşlanmıyordum.Ama yaptığı hareketle ,kendimi tutmaya çalışsam bile olmadı.Çünkü kaşları indirip,kaldırıyordu.Çapkın çocukların yaptığı hareketlerin,Kutlu versiyonuydu.Ve de bunu Kutlu yaptığı için komik olmaması elde değildi.
Kutlu parmağını,dudağımdan çektiğinde.Poşeti açıp.İçine baktım.Pijama almıştı.Kediliydi.Üzeri siyah ortasında kocaman gözlük takmış bir kedi vardı.Altı ise o kedinin aynısından bir sürü olan şekliydi.Poşeti kapatım.Kutlu'ya baktım.''Teşekkürler.''dedim.
Bir anda Kutlu ellerini iki yana açtı.''Gel ve bana saldır...Ayy !-burda gülmeye başladı-Sarıl yani Kedicik.''dedi.Ayaklarımı yere sürte-sürte gidip.Kutlu'ya sarıldım.
Tabi iki dakika saydım.İki dakika sonra ondan ayrıldım.
Aaa! Kıyamet ve Tonguç'u unutmuştuk.Hızlıca onlara döndüm.Bizi izliyordu.Daha çok gözler üzerimde olmaması için.''Hangi film ?''diye sordum.O sırada gözlerimle bütün film afişlerine baktım.Hiçbiri o kadar ilgimi çekmemişti.
Etrafımda dönerken,Tonguç'un elinde salladığı biletlerle durdum.''Ne filmi?''
Tekrar biletleri salladı.''Korkuuu"dedi.O sırada Kutlu elini omzuma attı.''Korkmassın değil mi ?''diye sordu.Omzumda ki elinden kurtulmak için.Öne doğru bir adım attım.Ardından kafamı 'hayır'anlamında salladım.
Filme girmiştik.Tonguç'a bir alkış.Çünkü farklı-farklı yerlerden koltuk almıştı.Benle Kutlu yan-yana oturuyorduk.Kıyamet ve Tonguç'ta iki sıra arkamızdalardı.Şuan Kutlu'yla durmak falan istemiyordum.Çünkü ilginç hareketler sergiliyordu.Bundan da hoşlanmamıştım.Ve de şuan yanımda oturmuş.Selfie çekilmek için ısrar ediyordu.Eve gitmek istiyordum.Ya da uykumu getirip.Film bitesiye kadar uyuyabilirdim.Ama kafam Kutlu'nun omzuna düşerse,yanlış anlayabilirdi...Aman!!Neyi yanlış anlicaktı.Geldiğimizden beri bana ilginç bir şekilde yavşıyordu.
O yüzden bu hareketlerinden,hareketleri- şuanlık- ondan soğumaya başlamıştım.Ben bir insana zor alışırım,severim,güvenirim.Ama kolay soğurum.
Yavaşça ayağa kalktım.O sırada Kutlu ''Nereye ''dedi.Sinemanın çıkış kapısını gösterip.''Tuvalette.''dedim.Tabi tuvallete gitmicektim.Tuvallet diye ,çıkıp.Eve gidicektim.Yarın da hastalandığımı söylerdim.Bu kadar basitti.
Sinemanın çıkış kapısından çıkmamla,Miraç'a çarpmamla baya bir şok geçirdim.Tabi karanlıktan ,ışıklı ortamada geçmemle gözlerim kısıldı.
Omuzlarımdan tutup,beni olduğum yere sabitledi.''Sana bir şey söylemem gerekiyor.''dedi.''Beni mi takip ediyorsun ?''dedim.Çünkü artık böyle ya Miraç yada Baha ile karşılaşmak beni korkutmaya başlamıştı.
''Hayır...'' ellerini cebine sokup.Kafasınıda yere eğdi.Bu erkeklerin dilinde ''Çok cool bir şekilde utanıyorum.Affedersin inşallah'' anlamına geliyordu.Birkaç dakika yere baktıktan sonra bana baktı ''Aslında şuanlık öyleydi.Sana artık bir şey itiraf etmek istiyorum.''
Şaşırmıştım.Ama yüz ifademi bozmadım.''Tamam.'' açık ve net bir cevaptı.Ne söylicekse söylesin.
''Şey aslında bunu sana ... benle olduğun zaman ,barda söylicektim.Ama gene bölündü.Ve ardından tekrar ve tekrar... '' ne sölemek istediğini kestiremiyordum.Lafı çevirip çevirip duruyordu.
Ellerimi göğsümün altında birleştirdim.O sırada sözleriyle şoka uğradım.
''Galiba...Aslında galiba değil.Duygularımdan kesinlikle eminim.Geleceğimi hayal ettiğimde ,yanımda seni görüyorum.Seni seviyorum.''