Ex
Napangiti ako sa tuwing naaalala ko na naman lahat ng yun. Pumikit ako para hilutin ang sentido ko. Sumasakit na ang mga mata ko. Kanina pa ako nakaharap sa laptop. Matatapos ko na pala at hindi ko na namamalayan ang oras.
"You're not yet done?" Naupo sa tabi ko ang lalaking pinakamamahal ko at kinabig ako palapit sa sa kaniya. Hinahaplos niya ang tiyan ko kaya nawala na yung mga idea na pumapasok sa utak ko. Shems. Dito siya magaling. Ang mang akit. Alam niya talaga kung paano kunin ang atensyon ko.
"Patapos na ako"
"Mamaya na niyan." Dahan dahan niyang hinalikan ang leeg ko habang ang haplos niya sa tiyan ko ay unti unti ng bumababa patungo sa mga hita ko. Nadadala na din ako kaya ni hindi ko naisip na nasa open space kami.
"Hilt—" he didn't let me speak when he covered my lips with his lips. He's so good at making me crazy to the point that I can't even think straight. I could feel his tongue inside my mouth. Roaming and owning it so ravishing. I'm holding tight into his arms and catching my breathe cause I'm getting weak. So fragile when it comes to him.
I saw in my peripheral vision that Ricci is watching us. Pakiramdam ko ay bumalik ako sa tamang pag iisip. Dahan dahan kong tinulak ang asawa ko. At mabilis na inayos ang damit ko pati ang buhok ko.
"We're in an open space" natatawa kong sabi sakaniya.
"Oh. I forgot" he chuckled as he runs his fingers through his hair. He bite his lips and smiles at me with his naughtiness. Damn those dimples. Doon ako unang na inlove sa kaniya.
Tsaka pa lang lumapit samin si Ricci. He cleared his throat before he sat down infront of us. He's avoiding my gaze. Siguro iniisip niyang sobrang wild ko ng babae. Pagdating lang naman kay Hilton. Sino bang hindi magiging wild sa lalaking ito.
"Ako na ng iba niyan, Rhein. Kanina ka pa siguro diyan" hindi makatingin samin si Ricci.
"Ito" inusog ko palapit sa kaniya ang laptop ni Madilyn. "Malapit naman na iyang matapos"
"Oo nga. Matatapos mo na ah."
"Can we go to our room?" Bulong sakin ni Hilton at mukhang narinig na naman ni Ricci. Nakatingin na siya saamin at masama ang tingin sa asawa ko. Gusto ko siyang sawayin kaso baka magalit, kanina pa siya ganyan makatingin.
Bago pa nga ako makasagot ay naunahan na ako ni Ricci.
"Darating na si sir Edu. Kakausapin nila tayong apat. Kasama niya pa ang ibang ka trabaho natin kaya hindi ka pa pwedeng umalis Rhein"
"Ah baka mamaya pa naman yun darating. Aakyat muna kami—" malumanay kong sagot pero kaagad niyang pinutol ang sasabihin ko.
"Malapit na daw sila. Mauupo ka lang diyan ng ilang minuto maya maya ay nandiyan na yun" Tiningnan ko si Ricci ngunit nasa laptop siya nakatingin. Bakas sa kaniyang mukha ang inis na hindi ko mahulaan kung saan nanggagaling.
"Ricci magpapahinga lang ako. Sumakit yung mga mata ko" malumanay pa rin ang boses ko. Bakit ba ayaw niyang intindihin yun?
"Pwede ka naman ditong magpahinga—"
"Which part of 'my wife wants to take a rest' you can't understand, Rivera?" Tumayo na si Hilton at ang galit at pagka pikon ay kitang kita sa kaniyang mukha. Napatayo na din ako para pumagitna sa sama nila ng tingin sa isa't isa.
Nang makita kong tumayo na din si Ricci ay sinubukan kong hilahin si Hilton palayo pero ni hindi ito nagpapatinag. Kung tutuusin sa laki ng katawan niya ay kayang kaya niya lang bitbitin si Ricci ngunit ayoko namang hintayin pang magkagulo sila dito.
"This is work, Saavedra and you know that you're out of it. Bakit mo pa ba kasi sinama yang mayabang mong asawa, Rheiniel?"
"What did you say?" Pinigilan ko ang mga braso ni Hilton nang akma niyang aabutin si Ricci.
"Tumigil na nga kayo. Bakit ba laging mainit ang ulo niyo sa isa't isa?"
"Your husband is annoying. This is work. He should not be here. Talaga bang sa lahat ng lakad mo ay dapat nandiyan yan?"
"Shut your fucking mouth. She's my wife and you have no right to question my decisions"
"Hilton, Ricci. Tama na" nilakasan ko na ang boses ko para matinag naman sila.
"Let's go babe. Don't listen to him"
He held my hand as we walked inside the hotel. Bahagya akong tumingala para silipin ang mukha niya habang nasa elevator kami, nakakunot pa rin ang noo niya at umiigting ang panga niya na mukhang inis pa kay Ricci.
Hindi ko talaga maintindihan ang kaibigan ko kung bakit siya nagkakaganun. Paulit ulit ko ng pinaliwanag sa kaniya na mabait ang asawa ko pero lagi niya pa ring pinapakita kung gaano niya kaayaw si Hilton.
Kung hindi niya kayang tanggapin ang asawa ko ay handa ko naman siyang kalimutan bilang kaibigan. Hilton doesn't deserve the treatment, he received from Ricci.
Maybe this is really what love is, you get hurt too when you see someone's hating the person that you love the most. I almost cursed myself before whenever I hurted Hilton through my actions when he didn't do anything but what's the best for me.
"I'm sorry about that, wife. I know... Ricci is still your friend and you were torn between us" I locked the door of our room before turn my gaze at him.
"I wasn't torn. Ofcourse I'm on my husband's side. Ayoko lang talaga na mag away kayo kasi kaibigan ko yun at asawa kita. Dapat maging mag kaibigan din kayo"
"Come on. You're talking some impossible things. That'll never happen"
"See? Kaya ka nasasabihan ng mayabang" naupo ako sa kama at tinanggal ang tsinelas para mahiga.
"So you agreed with that?" Tinawanan ko siya habang pinagtataasan niya naman ako ng kilay.
Ilang oras ang ginugol namin sa pagchi chismisan. That's one of the most charming thing about him, he maybe sometimes look like a stoic but when you get close to him he's really such a good conversationalist.
I, sometimes prefer not to talk and just listen to him with his rich american accent. Until I fell asleep with my head on his chest and his arms around me. His hand's stroking my hair gently that made me so sleepy.
Natagpuan ko ang sarili kong nakaupo sa may malaking bato sa likuran ng bahay namin. Nakapatong ang baba ko sa may tuhod ko at malalim ang iniisip. Masaya naman na kami. Sinagot ko na siya at nakita ko sa mga mata niya nung araw na yun na totoong masaya siya.
Pero hindi ko mapigilang hindi malungkot sa nalaman ko. Alam kong hindi ko ito dapat na maramdaman pero nai-insecure ako. Bakit parang hindi sapat na si Hilton lang yung may gusto saakin?
Gusto ko na gusto din ako ng pamilya niya at matuwa din sila kapag nalaman nilang ako ang bagong girlfriend ng anak nila. Matutuwa kaya sila? Or is that too much to ask?
Hindi pa nga ako sigurado na si Hilton na ang makakatuluyan ko tapos nag a-assumera na ako dito. Napabuntong hininga ako habang nag fa-flashback na naman saakin yung nangyari kanina.
"Alex is not here, Rupert. He left an hour ago with his foreman and construction workers" isang babaeng sopistikada at mukhang sosyalin ang sumalubong saamin sa may quarters nina Hilton. May sadya daw si sir Malate kay Hilton at bibisitahin niya din ang asawa niya tapos isinama kami nina Rebecca at Tricia. Nakamasid lamang kami sa nangyayari.
Lumapit si sir Malate sa babae para humalik. At doon ko lang narealize na siya siguro yung ate ni Hilton na asawa ni sir Malate.
"We'd just wait for him"
"Pasok kayo. Makalat dito kasi ano pa naman aasahan niyo sa kapatid ko. Busy yun" kay Hilton na Alex ang tawag niya. Second name niya yun na ayaw niyang ipatawag sa kaniya.
"Hello" may sumalubong pa saaming magandang babae. Akala ko nga kapatid pa nila ito pero malayo na ang mukha sa kanila. Nakasunod dito ang isang medyo maedad ng babae na mukhang nasa late 40 na or early 50. Mukha siyang istrikto at isa isa niya kaming tiningnan.
"Mano po ma" si sir Malate dun sa ginang.
"Julia iha, kumain ka na ba? Nagluto ako" kami yung bisita pero yung babae mukhang model ang tinanong niya.
"Yes po tita. Tsaka diet po ako"
"Anyway since may mga kasama kang bago, Rupert. Pakilala mo naman ako"
"Oh yeah. Sorry girls. This is your ate Hailee, she's my wife and Hilton's sister. This is mama, you can call her tita Rosanna, Hilton's mother. And—"
"I'm Julia" matamis siyang ngumiti samin at sakin siya huling tumingin ng matagal. Ang ganda niya
"Alex's ex. Pero madalas pa rin yan nasa amin. May hope pa rin ata"
"Atee" awkward na ngumiti samin yung Julia.
Habang ako naman ay hindi makakibo. Nagbubulong bulungan sina Rebecca na nasa gilid ko. Nakatitig lang ako dun sa babaeng sobrang perfect sa isang kagaya ni Hilton. At halatang sobrang gustong gusto siya ng kapatid at mama niya at kitang kita ang closeness sa kanilang lahat.
"She's pretty, what's her name?"
"What's your name?" Nagulat ako dahil tinatanong pala ako ni ate Hailee.
"Rheiniel po"
"Oh"
"Ang ganda mo. You have beautiful-fair skin. Sumasali ka sa pageant sa school niyo?" This time si Julia na ang kumakausap sakin.
"Ah hindi. Acads lang ako"
"You should try to join pageant."
Ngumiti lang ako sa kaniya at hindi na sumagot pa. Ni hindi ko nga pinangarap na sumali ng pageant tapos isu suggest mo pa sakin yan. Bago ko pa sya mairapan ay nagpaalam na akong aalis na. Nagpalusot na lang ako na hinahanap na ako saamin. Naiinis ako. Ex na pala tapos nandun pa siya sa pinag tatrabahuhan ng ex niya.
Hindi ko yun sinabi kay Hilton. Hindi ako nag rant sa kaniya ng saloobin ko. Kinimkim ko ang lahat. Hindi ko siya kinuwestiyon kung bakit naroon sa quarter nila yung ex niya. Natatakot akong baka magalit siya. Baka magsawa siya sa ugali ko. Baka piliin niyang bumalik dun sa maganda niyang ex na may gusto pa rin sa kaniya. Natatakot akong iwan niya ako. Kasi pakiramdam ko hindi ko kakayanin. Siguro kung noon niya ako iniwan makakaya ko pa kasi hindi ko pa siya ganito kamahal. Pero ngayon mahirap at mabigat na sa loob. Kaya kahit nakakaramdam ako ng ganitong insecurity at gusto ko siyang tanungin tungkol sa ex niya ay pinili kong manahimik na lang. Lilipas din ito.
Ganito pala kasakit magmahal. Kapag mas pinili mo ng saktan ang sarili mo ng palihim, huwag ka lang niyang iwan.
"Babe? Babe."
I sniffed
"Hey baby, wake up. You're damn crying"
Humikbi ako at nararamdaman ko kung gaano kasakit yung tiniis ng bata kong puso noon. I can't believe that i went through of that kind of pain. Hindi ko alam kung paano ko yun nagawa. I hurted myself and it's just my fault. There's no one to blame though.
"Baby" I felt someone's stroking my hair and wiping my face. I opened my eyes and there I saw him. Lalo pa akong naiyak. Parang naging fresh saakin yung sakit na naramdaman ko noon. That pain was worth it, he's here with me.
"Hil-ton"
"Yes. I'm here. Why are you crying?"
"Hin-di ko alam"
"Stay here. I'll get you some water and foods. I'll be right back"
Tumango ako at nagpunas ng mukha. Damn those memories. Sa tuwing naaalala ko kung gaano ako nanliliit sa sarili ko noon ay awa lang ang nararamdaman ko para saakin. Bumangon na ako para ayusin ang sarili ko. Tiningnan ko rin ang oras at ala ona na pala ng hapon. Hindi ko na namalayan ang oras baka kanina pa ako hinihintay sa baba.
Binuksan ko ang bintana para sumilip sa labas. Nakatayo nga doon sa baba kina Ricci at hindi naman si sir Edu ang kasama nila kundi ang kapatid ng boss namin na si Edward. Kumaway sakin si Ricci ng matanaw akong nakasilip sa baba kaya napatingin din saakin si Edward at kita ko ang ngisi niya saakin, bigla akong nakaramdam ng takot. Na ce creepy-han lang talaga ako sa kaniya sa mga tingin niya saakin na nakakadiri.