His Promises

CHAPTER 32

Hospital

"How are you, Rheiniel?" Hindi ko alam kung paano pakikitunguhan o kakausapin si tita Rosanna. Buong akala ko, aalis ako dito ng bahay nila ng hindi niya ako kinakausap o di kaya'y hindi ako nabubulyawan. It's different from what I was expecting.

"I'm fine po" I still chose to be polite, ofcourse. Bilin saakin ito nina mama bago ako umalis.

"You know, I read your book. Is that called the shattered promises?"

"Opo" bahagya akong ngumiti

"That's a very beautiful story. The villain was a little bit annoying. Is that me?" Nakangiti niyang tanong pero ikinagulat ko.

"Po?"

"I know, that's me. But I'm fine with that. Atleast I was part of the famous story"

"That's just a fictional story" nahihiya kong sabi. Kahit na totoo naman talaga yung sinabi niya.

"Rheiniel, I'm so sorry for—"

"Matagal na po yun, tita. Nakalimutan ko na nga yung mga nangyari noon" putol ko sa sasabihin niya. Ayokong magdramahan kami ngayon. Lalo pa at natatanaw ko ang cute na bata na naglalakad palapit saamin.

Kanina pa tapos ang party ng mga bata. Nagsiuwian na din yung iba. Madilim na sa labas at mukhang uulan pa.

"Tita leynn" napangiti ako nang magtaas ng dalawang kamay so Raine at mukhang magpaoakarga. Nabihisan na siya ng kaniyang mommy. Yumuko ako para kargahin siya. Yumakap naman siya kaagad sa leeg ko at ngumiti sa Lola niya na kausap ko lang.

"Cutie Raine. Nagpapabuhat ka pa sa tita mo, you're so mabigat" pabirong kinurot ito sa legs ni tita Rosanna at natawa lang ang bata. "Alam mo ba na sayo kinuha ang Raine sa pangalan niya?" Gulat kong tiningnan si tita at umiling lang. "It was Hilton's idea actually. Kasama siya nung manganak si Hailee."

Napatulala ako saglit at pina-process muna sa utak ang narinig. All along I thought it was a coincidence na magkatunog ang palayaw namin.

"So you don't know. Ganun kapatay na patay sayo ang anak ko" ngumiti siya at tinapik ako sa balikat bago nagpaalam saamin. I felt my heart became lighter, somehow. Ang sarap sa feeling kapag nababawasan ang galit sayo.

"I opened you' gift, tita leyn. It was unico'n and a pletty photo. That's the most beautiful gift I've eve' leceived" napanguso ako sa sinabi niya. Hiyang hiya ako sa dala kong regalo kanina tapos ganito pala ang magiging reaksyon niya doon. Bulol siya ng konti at English pa ang sinasabi pero naiintindihan ko naman kahit papano.

"It is? I thought you won't like it"

"I love it po. I love unico'n." Ngumiti siya ng matamis habang pinaglalaruan ang buhok ko. "You know tita, the unico'n stuff you gave to me befol, tito alex bollowed it when I told him that it was fom you. He didn't give it back" ngumuso niyang pagsusumbong saakin. Kumunot ang noo ko sa una hanggang sa hindi ko napigilang hindi tumawa.

"I bought you a bigger one"

"And he's asking if he can keep that again and the fleym pictu'e"

"What? That's yours"

ngumuso pa siya lalo.

"Raine, baby. Come here na. Matulog ka na" ibinaba ko siya nang marinig ko si Hailee na palapit na saamin.

"Hinahanap ka na nina, Rebecca." Wika niya nang makita ako. "Patulugin ko muna ito. Sasali ako sainyo" tumango ako sa kaniya at kinawayan ko ang bata na ngiting ngiti saakin.

Inaantok na din ako. Bumibigat na ang talukap ng mga mata. Wala naman akong masiyadong ginawa kanina pero grabe ang nararamdaman kong antok ngayon. Pakiramdam ko, pagod na pagod ako. Since hindi ko din naman bet ang lasa ng alak dito ay pinili ko na lang na umakyat na din at hinanap ang guest room kung saan ako tinuro ng kasambahay kanina.