CHAPTER 1

328 26 2
                                    

Engineer

"Good morning, wife" his husky voice filled the room. Nakapamewang ako sa harap niya. Samantalang siya ay nakahiga pa rin sa kama naming dalawa.

"Morning. Bakit wala kang muta? Lagi mo talagang pinapa mukha sakin kung gaano ka unfair si lord" nakanguso kong sabi habang pinagmamasdan ang kaguwapuhan niya sa umaga.

"What are you talking about? You look beautiful in the morning"

"Malamang. Naghilamos na ako, nag toothbrush, lahat lahat bago ka pa magising. Kasi ikaw kahit makita kitang bagong gising, fresh na fresh pa din. Ako naman parang sinapian"

"You always look beautiful in my eyes. Come here"

Bago pa man ako maka takbo ay hinila na niya ako pabalik sa kama. Tawa ako ng tawa habang hinahalikan niya ang leeg ko.

"You smells good, babe"

"Bumangon ka na diyan. May pupuntahan pa ako"

"Where?" Natigil siya sa panghaharot sakin. At tumingin sakin kaya nakatakas ako at tumayo ulit. Ako naman ang nanghila sakaniya. Binalewala ang tanong niya.

"Halika na. Mag almusal na tayo"

"You said you're not gonna work today" nakakunot noo niyang sabi. Nasa magkabilang gilid niya ang braso and I could see his biceps flexing while he's doing that.

"Nagyaya si Madilyn at Lexy na pumunta ng  Batangas kaming buong team. Pa-vacation daw ng boss namin tsaka doon na din namin pag uusapan yung presentation"

"Can I go?" Tiningnan ko siya at nagpapa awa ang mukha. Gagamitan niya na naman ako ng magic charm niya.

"Eh akala ko ba may meeting kayo ngayon"

"Pwede ko yun ipagpa bukas. It's not that important. Please"

"Si Rupert sakin nagsabi na importante yung pag uusapan sa meeting tungkol sa panibagong proyekto ng kompanya ninyo."

"Rupert can handle that."

"Tsaka mabo-boring ka lang dun sa Batangas"

"Kailan ba ako naboring na kasama ka?" Tumayo siya para yakapin ako. At kailan din ba ako hindi naging marupok pagdating sa lalaking ito? Simula ata ng makilala ko siya, wala na. Taling tali na ako sa kaniya. Pakiramdam ko naangkin niya ako ng walang kahirap hirap. Nakuha niya ako effortlessly kahit na lumaki ako sa old-fashioned na pamilya. Pero pagdating sakaniya bigla akong naging malandi. Wala eh, ang guwapo niyang foreman.

I remember my fourth year in college. The moment I met him. Who's gonna tell that 20 year old Rheiniel Cordova, that in the future she's gonna change her last name that she's ever dreamt of. Well I was fantasizing him every day and dreaming about him every night but I never thought that I would be so blessed like this. I really do believe that love will truly start in the eye and end with the heart, with a deeply sensation.

Five years ago. I was just a girl with a dream. Just an innocent bicolana girl dreaming to finish college, to wander outside Bicol and explore the environment of Manila. Not until he came and enter my life. Suddenly he was added to the line up of my dreams.

I remember how he slowly got me through the texts we exchanged before. It all started in the bar where we were sitting in the dark area and talking like we knew our lives for a long time. How I was so impressed by his cute dimples that he doesn't wanna show often.

He kept on telling me before that I was weird or unique whenever he saw something that's new to his eyes. Little did he know that I also find him weird. He hates it when I was staring at him especially at his dimples. Also that moment that I figured out from our prof in research that he wasn't a foreman.

His PromisesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon