DONGHYUCK'S.
"Donghyuck?" Lumingon ako sa pinto nang may kumatok at tumawag sa 'kin. Si Doyoung hyung. "Busy ka ba?"
"Hindi naman. Bakit?"
"Pwede akong pumasok? Gusto ko lang ng kausap."
"Sige, hyung, pasok ka."
Pumasok siya sa loob ng office ko at umupo sa upuang nasa tapat ko. "Donghyuck."
"Bakit, hyung? May problema ba?"
Bumuntong-hininga siya nang malalim. "Si Yuta." Tinitigan ko lang siya at hinayaang magsalita. "Kasi kagabi hinatid niya ako sa bahay. Noong nasa tapat na kami, I took the opportunity to confess. I told him I like him..."
"And then, anong sabi niya?"
"He only likes me as a friend. Syempre nalungkot ako. Ang sakit sa dibdib. Hindi na ako nagsalita pagkatapos niyang sabihin 'yon at pumasok na agad sa bahay."
"Hyung. Sorry."
"No, no, why are you apologizing?" Bumuntong-hininga siya ulit. "Alam mo, dapat hindi ako papasok ngayong araw. Ang sama ng pakiramdam ko."
"Gusto mo nang umuwi?" Tumango siya. Ngumiti ako at tumango, "Sige na, pahinga ka na muna, hyung."
"Talaga? Okay lang?"
"Ayaw mo ba?"
"Gusto! Akala ko sarcastic, e." Ngumiti siya nang bahagya. "Thank you, Hyuck. Papasok na ako sa Wednesday."
"Oo, sige na, pahinga ka. See you on Wednesday!"
"See you! Thank you ulit."
Tumawa ako nang bahagya nang lumabas na siya ng office ko. But I feel bad for Doyoung hyung. Ilang taon na niyang crush si Yuta, hanggang ngayon wala pa rin siyang chance sa kaniya.
Nag-vibrate ang phone ko kaya agad ko itong tinignan. Nag-chat si Renjun sa twitter. Ngumiti ako nang malapad bago ito pindutin.
renjun.
@yellow_jun
lunch na namin! ano gawa mo?
wala, nakatunganga lang. super boring here. wanna come over?
malayooo :(( uwi na if bored ka na
hahaha later. hinihintay ko lang yung mga papeles
u eating rn?
yes! kain ka na rin :D
sige, kunsabagay gutom na ako. eatwell, baby <3
yey! eatwell din, hyung <3
Lumabas ako ng office ko at ni-lock ito, nasa bulsa ko ang susi. Bumaba ako sa ground floor at nakita sa reception desk si Doyoung hyung.
"Mr. Kim Dongyoung!"
Lumingon siya sa 'kin at nag-bow, "Mr. Lee, bakit po? Paalis na ako."
"Kain muna tayo ng lunch, hyung. Libre ko." nakangiting sabi ko.
Nanlaki ang mga mata niya at nagliwanag ang mukha niya. "Hala, talaga? Sige, tara! Nagugutom na ako." Nagpaalam siya roon sa receptionist bago kami lumabas ng building.
"Uy, Donghyuck! Salamat." sabi niya habang naglalakad kami.
Tumango ako, "No problem."
"By the way, do you think I should talk to Yuta? I mean, nasaktan ako, pero expected ko naman 'yon na sabihin niyang gusto niya lang ako as a friend."
"It's totally up to you, hyung. You really can't expect someone to like you back just because you've known each other for many years."
"Yeah... I know. Sinabi rin 'yan sa 'kin ni Taeyong at Johnny. Nasaktan lang talaga ako."
"Basta hyung, magpahinga ka muna. Puro ka kasi Yuta, e." Tumawa kami pareho. "Pero seryoso, pahinga ka muna. Tapos saka mo siya kausapin ulit."
Tumango siya at ngumiti nang bahagya, "Thanks a lot, maknae."
"You're welcome."
-