Karan üstünü giyinirken gözlerimin yanmaya başladığını hissetmiştim. Burnuma deli gibi kan kokusu geliyordu.
"Karan..."
"Efendim güzelim?"
Damağımı keserek çıkan dişlerim susamamı daha da artırıyordu.
"Yardım edin!"
Benimle aynı sesi duymuş olmalı ki tşortunu giyinirken kaşlarını çatarak bana bakmıştı. Kan kokusunu içime çektikçe gözlerim daha da yanıyordu.
"B-biri yaralanmış."
"Duyuyorum Sima fakat sen..."
Yumruklarımı sıkarak gözlerimi kapattım kendime engel olmak her saniye daha da zorlaşıyordu.
"Çabuk! Onu bul ve benden uzaklaştır!"
"Sima gözlerin?"
"Farkındayım! Benden uzaklaştır onu!"
Sözümü umursamadan bana doğru gelirken kendimi daha fazla tutamamış ve tüm hızımla kan kokusuna doğru koşmaya başlamıştım. Gözüm dönmüş deli gibi susamıştım Karan'ın hemen arkamdan koştuğunu duyabiliyordum. Ama umrumda değildi biraz ileride olan o kokuya tü gücümle zıpladım. Yere indiğim anda Karan üstüme atlayıp beni kendi ile birlikte yuvalamaya başladı.
"Sima!"
Ağzımdan hırıltılar çıkarken Karan'ın elinden kurtulmaya çalışıyordum. Susuzluk gittikçe artıyor göğsüme bir şeyle batıyordu. Beni altına alıp durdurduğunda onu parçalamak istedim uzayan tırnaklarımı kollarına batırıp bağırdım.
"Bırak beni!"
"Hayır! Bana bak! Bak!"
Çenemi sıkıca kavrayıp yüzümü kendine çevirdi.
"Beni iyi dinle! Biz vampirler canlı olan hiçbir varlığın kanını içmeyiz! Tekrarla!"
"Ben sadece vampir değilim!"
Üstümden atmak için çabaladım fakat ağırlığını daha da üstüme veriyordu.
"Bir yanın vampir ise bu kuralı asla çiğneyemezsin!"
"Kimse yok mu! Yardım edin!"
Adamın sesi kulaklarıma doldukça kendime engel olamıyordum.
"Biz vampirler! Karan acıyor bırak!"
"Devam et başaracaksın!"
"Biz vampirler! Bunu asla yapmayacağım!"
Tüm gücümle onu üstümden atıp adamın olduğu yere doğru koştum ağacın dalı bacağını derinden kesmişti. Yerde acı içerisinde kıvranırken beni gördü.
"Hey! Yardım-"
Gözlerimi görünce sürünerek geriye doğru gitmeye başladı.
"S-Sen benden uzak dur! İmdat!"
Tepki vermeden üstüne atlayıp dişlerimi boynuna geçirmek için hazırlanırken biri nefesimi kesmişti. Altımdaki adam korkudan tir tir titriyor ve ağlıyordu elimi kalbime koyup nefes almaya çalıştım.
"Kalk üstünden!"
Tabi ya... Sırıtarak arkamdaki Yıldız'a baktım.
"Bana aşık olduğunu biliyordum da peşimden geleceğini tahmin etmemiştim."
"Sana kalk dedim üstünden!"
Başımı iki yana sallayarak altımdaki adama tekrar döndüm. Göz yaşları içerisinde yapmamam için yalvarıyordu. Sivri dişlerimi boynuna geçirmek için başımı eğdiğimde bütün damarlarım gerilmiş ve acı vermeye başlamıştı.
"Sima!"
"Yaklaşma Karan! O Sima değil!"
Acı içerisinde adamın üstünden kalkıp kendimi yana attım.
"Kes şunu!"
Bana doğru her adım attığında daha çok acı çekiyordum.
"Sana kes şunu dedim!"
"Nasıl başardın?"
"Cadı canı yanıyor!"
"Karan uzakta kal ve sakın yaklaşma."
"Canını yakıyorsun!"
Acı içinde inlememin arasından derin ve uzun bir kahkaha atarak kaşımdaki aptala baktım.
"Sen kendini güçlü mü sanıyorsun küçük cadı! Senden daha yaşlıyım bilmediğin her şeyi biliyorum!"
"Asıl bedenini parçalara ayırdığımda kim küçükmüş görelim mi İlkay?"
Kahkahamı daha da artırmıştım beni o yaşlı vampir mi sanıyordu?
"İlkay mı? Hadi canım! Ona benze bir halim mi var?"
Önüme çöküp elini hafif koluma dokundurdu. Bütün bedenime elektrik veriyordu çığlık çığlığa gözlerimi kapattım. Acı bir anda kesilince nefes nefese başımı yere indirdim.
"Ne yaptığını sanıyorsun lan sen! Amacın Sima'yı öldürmek mi!"
"Sana o Sima değil dedim Karan! İçindeki kişi Aren!"
"Sonunda!" diyerek gözlerimi açtım.
"Sonunda kim olduğumu bildin. Bir an beni o aptal kan emici olarak görmeye devam edeceksin sandım."
"Nasıl girdin o bedene?"
Ellerimle yerden destek alarak ayağa kalktım bu cadı da amma güçlüymüş. Resmen acı içinde bir kez daha ölecektim. Üstümü çırpıp saçlarımı geriye attım.
"Basit, Sima beni yok etmedi güçlerini benden alırken Mira ruhumu da ona verdi."
"Mira mı?"
"Evet cadı. Sen Mira'yı fazla hafife alıyorsun hatta bir gerçeği daha söylememi ister misin?"
Asırlardır değişmeyen o yüz ifadesi bana bakıyordu.
"O bebek yaşlı kurt amca değil. Mira İlkay'ı kurtarmak için rastgele bir bebek öne attı sizde aptal gibi yediniz."
Ellerimi çırparken karşımdaki cadıya biraz daha yaklaştım.
"Sahi.. Seni daha zeki sanıyordum abin olup olmadığını nasıl kontrol etmedin?"
Karan uzaktan bizi izlerken Yıldız boğazımdan tutup sıkarak cevap verdi.
"Ne zamandan beri bu bedendesin?"
"B-Ben ölürsem Sima da ölür cadı bir kez daha düşün istersen."
"Cadı bırak onu!"
Benim değil de Karan'ın sözüne uyması minik kalbimi kırsa da şu anlık umrumda değildi.
"Cevap ver Aren."
"Fazla olmadı hatta tam hatırlamıyorum Sima'ya ne zamandan beri çok susadığını sorun. Verdiği cevap onun bedenine ulaştığım zaman olacaktır."
Boğazımı ovuştururken sinirle konuşmama devam ettim.
"Bu kızın de ne narin bedeni varmış her hamlede canı acıyor. Her neyse... Beni bu bedenden asla çıkartamayacaksın Yıldız ve geçen her saat boyunca bedenine daha da hükmedeceğim."
İçinde bulunduğum bu bedeni boydan boya gösterirken ikisine de güldüm.
"Bu beden tamamen benim olduğunda hepinizin sonunu getireceğim ve hepinizi yok edeceğim."
"Neden?"
"Basit, ben yenilmezim Yıldız. Hiçbir güç beni öldüremez en başından beri amacım buydu. Kendi bedenimde başaramadım fakat bu güzelin bedeninde hepinizi yok edeceğim."
"Lan-"
"Sessiz ol Karan şu an cadı ile konuşuyorum araya girme lütfen."
"Seni kendi ellerimle geberteceğim!"
"Beni öldürürsen asırlardır aşkından ölüp bittiğin kız da ölür. Ama yine de sen bilirsin."
Karşımda hırsından gözü dönmüş Karan'a bakmayı bırakıp cadıya döndüm.
"Uzun zaman oldu. Hoş geldin deme şekliniz güzeldi bir daha olmasın. Sima ile geçirebildiğiniz kadar vakit geçirin sonra pişmanlıklarınızı görmek istemiyorum. Mide bulandırıcı oluyor şimdi gidiyorum. Daha çok görüşeceğiz zaten hoşçakalın...."
BÖLÜM SONU
İnstagram adresi; nisaxyr
Karanlık Sırlar'ı ayrıca kitap olarak da satın alabilirsiniz, tüm internet sitelerinde mevcuttur. Daha fazla bilgi için instagram adresine göz atabilirsiniz.
Keyifli Okumalar...