KARANLIK SIRLAR (KİTAP OLDU!)

~22~

"Evet."

"Bu çok saçma Uzay olmasa nasıl kurta dönüşecek?" dedi Lina.

"Hangimiz o canavarın ne olduğunu biliyoruz Lina?"

"Kaybolmadan önce yanlış kişiye engel oluyorsun demişti."

Karan'ın sözüyle bütün bakışlar ona çevrildi ellerini sıkıntıyla cebinden çıkartıp yutkundu.

"Sanırım Sima haklı başından beri savaştığımız kişi o canavarın kendi yarattığı bir şeydi bir nevi köpeği."

"Hey ayıp oluyor Karan!"

Erkam Karan'a çıkışınca Lina kafasına bir tane geçirip kenara çekmişti. Kollarımı birbirine bağlayıp anneme doğru yaklaştım.

"Anne... Ben insanken duşta bir halüsülasyon görmüştüm bana başını göstermişti. Aynı şekilde parti de Uzay da o hareketi yapmıştı. Bu canavar hepinizden önce ilk darbesini yapmış aslında Asu ile yatan da bana o kelimeleri kullanan da Uzay değildi."

"Nasıl yani? Sen duştayken bir halisülasyon mu gördün?"

"Evet Lina ve Uzay ile aynı hareketi yapmıştı."

Asu... Uzay'ın onu yaralıyken götürdüğünü görmüştüm gözlerimi açabildiğim kadar açarak Karan'a baktım.

"Asu' Uzay yani canavar onu yaralıyken alıp götürmüştü!"

Evin dört bir yanından uluma sesleri gelince hepimiz etrafımıza dönerek ormandan çıkan kurtlara baktık. Her uluduklarında öfkeyle bağırdıklarını duyabiliyordum bunu duyabildiğine şaşıramayacak kadar kötü bir durumdaydık. Ne yapacağız diye düşünürken ikizlere döndüm Erkam önümüzden ilerleyerek kapının önündeki tozda durdu.

"Biliyorum hepiniz öfkelisiniz ama sakin kalmanız gerekiyor."

Tekrar kulaklarımızı çınlatacak kadar uluyarak beyaz tozun önünde toplandılar. Erkam ellerini saçlarından geçirip sıkıntıyla nefes vererek kızlara döndü.

"Çok fazla öfkeliler Uzay'ın kurt olmadığını söylüyorlar."

"Ne!?"

Herkes aynı tepkiyi vermişti ama ben şaşırmamıştım Erkam'a geri çekilmesini işaret ederek beyaz tozun önünde durdum. Hepsinin gözlerinden öfke fışkırıyordu.

"O canavar hepimizi hipnotize etti sadece sizinle değil bizimle de oynadı. Bu yüzden birbirimize destek çıkmamız gerekiyor."

Tekrar uluduklarında Lina yanıma gelip elimi tuttu. Çok fazla öfkelilerdi ve bize karşı savaş açmak istiyorlardı. Konuşmak için dudaklarını araladığında Karan öne atlayıp ondan önce konuştu.

"O yavru köpeklere söyle bizimle birlikte olmayacaklarsa geri çekilsinler çünkü karşılarına almak istedikleri kişiler vampir ailesi ve melez ailesi."

"Karan!" dedim dişlerimi sıkarak .

Şu durumda hiç kimsenin birbirine düşman olmaması gerekiyordu. Annem ve babama dönüp başımı salladım annem sanki dediğimi anlamış gibi kapının önündeki beyaz tozu kaldırmıştı. İkizler yanıma gelmek istediklerinde onlara durmasını işaret edip Erkam'dan geri çekilmesini istedim. Bunca şey haberim bile yokken benim yüzümden olmuştu ve sebepsizce hiçbir açıklaması olmadığı halde düzeltmek zorunda olan da bendim. Kurtlar geri geri giderken gözlerime bakarak hırlıyorlardı evin bahçesinden çıkıp anneme tekrar baktım herkes ne yaptığımı anlamaya çalışırken annem beyaz tozu tekrar görünür hale getirmişti.

"Biliyorum hepiniz çok öfkelisiniz ama beni dinlemeniz gerekiyor. Ne zamandan beri içimizde geziyor bilmiyorum ama hepimizin kafasına girmiş Uzay'ın kurt olduğunu ben yeni öğrenmişken siz sanki hep kurtmuş gibi düşündünüz. Karşımızdaki canavar zihinlerimizi yönetiyor ve bizi birbirimize düşürmeye çalışıyor Uzay onun elindeyken biz burada birbirimize düşman olamayız. Onun elinde benim yüzümden rehine tutuluyor ve ne zamandan beri böyle devam ediyor hiçbir fikrim yok ama size söz veriyorum her şeyi düzelteceğim."