KARANLIK SIRLAR (KİTAP OLDU!)

~49~

"Sima benden hiçbir şey saklayamazsın sen ayrıca onlar şunun şurasında okul bittikten sona kendi bölgelerine gidecekler. Aranızda ne olduysa anlat çözelim kötü ayrılmayın."

Bunu tamamen aklımdan çıkarmıştım Aren yok olduktan sonra beni korumalarına gerek kalmamıştı ve gideceklerdi. Ellerime bulaşan kan kalıntılarını yıkayıp ağzımın kenarındakileri sildim aslında gitmeleri benim açımdan da iyi olacaktı fakat ona gerçeği anlatmalıydım. Bu şekilde gidemezlerdi.

"Bunu daha sonra konuşalım mı? Dersim başlamak üzere."

"Tamam istediğin gibi olsun."

Lavabodan çıkıp koşar adımlarla sınıfa ilerledim bugün Karan ile aynı dersimiz olmadığı için biraz daha mutluydum. En azından ikimiz de öfkeli olduğumuz sürece aynı ortamlarda bulunmuyorduk sınıfa girip hızlıca yerime oturdum. Çok geçmeden hoca ardımızdan girmiş ve derse başlamıştı. Uygar ve Burkan'ın bu sert tavrı da beni şaşırtmıştı Karan'ın sözlerimden sonra öfkelenip gittiğini öğrendiğimde aslında daha da sinirlenmiştim. Dün sevdiği kadının ben olduğuma inanmayıp o incitici sözleri söyledikten sonra bu tavırları sergilemeye hakkı yoktu.

Zamanla o da anlayacaktı benim Nila olduğumu ve belki de geç olacaktı. Uzay'ın söyledikleri belki doğruydu ama hislerim kötü bir şey çıkacağını söylüyordu. Ellerimi saçlarımın içerisinden geçirip derin bir nefes alarak derse odaklanmaya çalıştım.

Sırf düşüncelerimden ve hislerimden kaçmak için bütün dikkatimi derse vermiştim zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştım bile. Bitiş zili çaldığında etrafımdaki insanlar sohbet ederek sınıftan çıkarken önümdeki kitabı kaptığım gibi aralarından geçerek kendimi okulun koridoruna attım. Diğerlerine yakalanmadan küçük bir kaçamak yapmak istiyordum ikinci dersim birkaç saat sonra başlayacaktı. Bu süreçte ormana gidip hem güçlerimi kontrol etmeyi hem de düşüncelerimle yalnız kalmak istiyordum.

Hızlı adımlarla koridorda ilerlerken okulun kapısında Karan'ı gördüm. Yalnız değildi yanında bir alt sınıfın kızları vardı gülerek bir şeyler anlatıyorlar bunu da fırsat bilerek koluna dokunuyorlardı. Benden bu kadar kaçarken başka kızlarla samimi olması gerçekten çok kırıcıydı görmemezlikten gelmeye çalışıyordum fakat konuşmaları kulağıma doluyordu. Karan hala eni fark etmemişti ya da fark etmiş ve umursamamıştı.

Dolabıma ilerleyip kitabımı içine koyacakken bakışlarımı onlardan ayıramıyordum. Karan'ın gülümsemesini görmüştüm bana öfke kusarken başka kızlara gülümsüyordu. Dikkatimi tamamen onlara vererek gözlerimi kapattım.

"Bu akşam bize gelmeye ne dersin?"

Sarışın kız onun koluna girmiş eve gelmesini teklif etmişti hazırda patlayacak bomba gibi Karan'ın vereceği tepkiyi bekledim.

"Mühim bir işim çıkmazsa neden olmasın?"

Anında gözlerim dolmuştu sevdiği kadına ihanet etmemek için bana yaklaşmayan adam başka kızların evinde mi gecesini geçirecekti. Dolabımın kapağını sertçe kapattığımda sesi duyan insanlar bana bakmıştı. Karan'ın bakışları da sonunda bana çevrilmişti daha fazla burada durup bu çirkin konuşmayı dinlemek istemiyordum. Olduğum yerde durmayı bırakıp hızlı adımlarla onlara doğru ilerlemeye başladım.

"Sakın."

Lavin önüme çıkıp beni durdurduğunda anlamayarak ona baktım. Hiçbir şey yapmayacaktım neden durdurmuştu anlamamıştım.

"Bir şey yapmayacağım merak etme Lavin."

Cevap vermesini beklemeden yanından geçip aynı hızla yanlarından geçerken kız gülmeye başlamış ve geri geri giderken bana çarpmıştı.