Valizimin fermuarını çekip karşımda beni sessiz sessiz izleyen ikizlere baktım. Gideceğim için çok üzülüyorlardı. Dün sabah Yıldız abla ve onları aramayı bırakmış gitmeye karar vermiştim çünkü eğer burada böyle elim kolum boş şekilde durmaya devam edersem delirecektim. Buna kaçmak dense de ben acılarımdan bir süre uzaklaşmak diyordum. Hepsi benim için en iyisi olduğunu bilseler de üzülüyorlardı. Özellikle de ikiz kızlarım...
Bu süreçte ikizlerde kalmıştım bana ayırdıkları odanın yatağına valizimi indirip oturdum.
"Üzülmeyin artık."
"Nasıl üzülmeyelim Sima, gidiyorsun ve nereye gittiğini de söylemiyorsun."
Lavin haklıydı nereye gideceğimi söylememiştim eğer söylersem peşime takılırlardı.
"Benim için en iyisi bu olacak Lavin hem tamamen gitmiyorum geri döneceğim."
"Ne zaman döneceğini de bilmiyoruz."
Lina'nın cevabıyla başımı eğdim Karan da dünden beri yoktu. Hastanede olanlardan sonra benden uzak duruyordu fakat uzaktan da olsa içi içini yiyordu. Dün de gideceğimi öğrendiğinde çıkıp gitmiş bir daha da gelmemişti.
"Döneceğimi biliyorsunuz sonuçta."
Lina ağlamamak için dirense de başarılı olamıyordu. Çenesi titriyor gözleri doluyordu.
"Bizim tek ailemiz sensin Sima çok geç kalma olur mu?"
Lina'yı ilk defa böyle görüyordum aslında ne kadar sert de olsa içinde hassas bir kızdı. En çok onlarla vedalaşmakta zorlanıyordum. Derin bir nefes alarak ayağa kalkıp kollarımı açtım.
"Bu konuşma bizi çok ağlatacak en iyisi hemen vedalaşalım."
Sanki bunu dememi bekliyorlarmış gibi ikisi de yanıma gelip sıkıca sarılmıştı. Annem ve babamdan kalan tek anılarımdı. Aslında her ne kadar ailem yok desem de ikizlerim vardı. Annem ve babamdan sonra canlarını verebilecek kadar çok seviyorlardı beni.
"Seni çok seviyoruz." dedi Lavin.
"İkizim haklı."
Lina'nın sevgi sözlerinden hoşlanmadığını bildiğim için bu konuşmasına gülmüştüm. İkisine de sıkıca sarılıp gözlerimi kapattım.
"Bende sizi çok seviyorum."
"Sima!"
Erkam her zaman ki gibi odaya yine pat diye dalmıştı. Sarıldığımızı görünce gitmesini beklerken dudaklarını büzmüştü.
"Bensiz veda mı!"
İkizler benden ayrılıp göz yaşlarını silerken güldüler.
"Her şeye atlamasan ölürsün zaten." Dedi Lavin.
Omuz silkerek bana sarılıp çocuk gibi ağlamaya başlayınca şaşkınlıkla dudaklarım aralandı. Kaşlarımı kaldırarak kızlara bakarken ikisi de göz devirmiş ve odadan çıkmıştı.
"Erkam?"
"Sus lütfen yeterince duygusalım."
"İyi de neden?"
"Özel günümdeyim."
Omzuna vurup kendimden ayırdım erkek başıyla özel günden bahsediyordu.
"Saçmalama!"
"Gitmesen olmaz mı? Bak hepimiz çok üzülüyoruz."
"Gitmek zorundayım Erkam kendi iyiliğim için."
"Peki ama erkenden gel tamam mı?"
"Tamam." Diyerek güldüm.
Gerçekten çocuk gibiydi bağıra bağıra ağlayarak odadan çıktığında arkasından gülerek baktım. Bende üzülüyordum bir çok şey için, kaybettiklerim için.
Yatağa tekrar oturup yutkundum Uzay dün gece seçmeleri kazandığıma dair mesaj atmıştı. Belki de hayatımda yeni bir başlangıç yapabilirdim. En başından beri hayalim olan şeyi gerçekleştirerek yeni hayatıma ilk adımımı atardım.
Elim istemsizce kalbime gitmişti nasıl acı içinde atıyordu. Ağlamamak için dudaklarımı ısırarak tavana baktım. Söz vermiştim, anneme babama söz vermiştim. Ağlamayacaktım onla beni güçlü büyütmüştü. Kapı tıklanınca dolan gözlerimi hemen sildim.
"Girebilir miyim?"
"T-Tabi.."
Dünden sonra sonunda ortaya çıkan Karan'a baktım sakince kapıyı kapatıp tekrar bana döndü. Fakat kapının önünde dikiliyordu yanıma yaklaşmıyordu.
"Gelsene." Dedim usulca.
Başını olumsuz anlamda salladı.
"Gelirsem sarılırım, sarılırsam bırakmam."
Yataktan kalkıp kalkıp ona döndüm gözlerimin içine yalvararak bakıyordu. Ellerimi önümde birleştirip derin bir nefes aldım.
"Dünden beri yoktun."
"Evet gitmeni kabullenmeye çalıştım."
"Böyle devam edemezdi Karan. Yeni bir başlangıç yapabilmem için kendimi toparlanmam gerekiyor."
"Sima..."
Çaresiz ses tonu kalbini paramparça ediyordu. Sonunda kapıdan ayrılıp bana doğru bir adım attığında bakışlarımı gözlerine çevirdim.
"Haklısın gitmek istiyorsun burada yaşadığın hiçbir anın iyi değil-"
"Karan yapma lütfen, bunu yapma çünkü ikimiz de iyi biliyrouz ki sen beni sevmiyorsun."
Adımlarını hızlandırıp ellerini belime doladığında olduğum yerde kalakalmıştım.
"Hayır ben Sima'yı seviyorum sadece bunu nasıl ifade edeceğimi bilmiyorum. Sana yaklaştığım zamanları hatırlıyor musun? Sonra aniden uzaklaşıyordum, işte o zamanlar kendimle ne kadar savaştım bilemezsin. Senin Nila olduğunu öğrenmeden önce ona benzediğin için sana karşı büyük bir ilgim oldu ama kendime yediremiyordum. Bir başkasını sevmek istemiyordum fakat yavaş yavaş üzerime bıraktığın o dalgalara kapılmaya başladım. Sonra anlattıkların ve gördüğüm o şeyden sonra senin Nila olduğunu anladım. Ben öğrenmeden önce de senden hoşlanıyordum anlıyor musun? Benim için Nila göğsündeki o lekeyi gördükten sonra bitti. Yeniden haberim olmadan aynı kadına aşık oldum ben. Sima..."
Cevap vermeden onu dinlemeye devam ettim çünkü elimden hiçbir şey gelmiyordu. Bana beni sevdiğini hissettiremiyordu ve bu da elimi kolumu bağlıyordu. Hiçbir şey hissedemiyordum, o gece Nila'yı ikinci kez kaybettin dediğim zamandan beri kalbim sadece kırıntılar arasında zorla atmaya çalışıyordu.
"Sima ben sana-"
Omzundan tutarak kendimden uzaklaştırdım eğer konuşmasına daha fazla izin verirsem ikimiz de kırılacaktık. Ve bunu asla istemiyordum.
"Lütfen Karan devamını getirme."
Onu kendimden ayırdığım için biraz sarsılmıştı yüzüne dağılan saçlarını titreyen eliyle geriye atıp zar zor yutkundu.
"Peki bir kez.... Son bir kez sarılsam?"
"Bırakmazsan?"
"Benden güçlüsün."
Haklıydı eğer istesem onu anında kendimden ayırırdım. Her ne kadar kırgın olsam da bir nevi haklıydı çünkü herkesin farklılık payı vardı. Beni yani Nila'yı asırlardır beklemişti bu bekleme süresinde çok acı çekmiş ölmeyeceğini bile bile intihar etmeye kalkmıştı. Çaresizliğin en kötüsünü yaşamıştı. O benim vereceğim cevabı beklerken hiçbir şey söylemeyip aramızdaki mesafeyi kapattım. Ellerimi yavaşça boynuna dolayıp başımı omzuna koydum. İçi titriyordu nefes almakta zorlanıyordu. O da aynı şekilde ellerini korkarak belime yerleştirirken gözlerimi sıkıca kapattım.
"Ben seni sevdim Sima yemin ederim sevdim. Biliyorum bana çok kırgınsın söylediğim her söz seni incitti ama inan bana bilinçli yaptığım bir şey değil. Kabullenemiyordum sadece, fakat içimi bir görsen yangın yeri. Beni de anla yalvarırım ne kadar bekledim bilemezsin. Seni bulduktan sonra bir kez daha nefes aldığımı hissettim bu mutluluğu tarif edemem."
Boynuma minik bir öpücük bırakıp beni kendinden ayırdı. Göz yaşlarım akmak için can atarken yüzümü avuçlarının arasına alıp anlını anlıma dayadı.
"Tekrar kavuşacağız Sima ben yine seni yine bekleyeceğim söz veriyorum."
Dudağıma yaklaşıp minik minik öperken gözlerimi kapattım. Göz yaşlarım artık isyan eder gibi yanaklarımı yakıp geçmişti.
"Seni seviyorum, seni çok seviyorum."
Ben bu cümleyi söyleyemiyordum çünkü bu zamana gelene kadar fazlasıyla yıpranmıştım. Belki de doğru söylüyordu benim Nila olduğumu öğrenmeden önce yakınlaştığımız zamanlarda kendisiyle savaşıyordu. Şu an kafam almıyordu her şey o kadar karmaşıktı ki bunu düşünemiyordum bile. Yüreğimin yangını hala ilk günkü gibiydi bedenimi sarmış beni acı içinde kıvrandırıyordu.
Benim de tek dileğim ona olan kırgınlığım silindiğinde geri dönmekti. Yoksa söylediği onca sözlerden sonra birlikte olamazdık...
1 Sene Sonra...
"Sima hadi ama! Sana iki kişi kaldı hala prova yapıyorsun."
Sinirle ellerimi saçlarımdan geçirdim. Barın yine başımda konuşup duruyordu kötü olanı da koridorda bana söylenirken de duyuyordum. Bilmiyordu ki üst kattaki salonda konuşulanları duyabiliyordum. Dans etmeyi bırakıp öfkeyle soluyarak müziği kapattım önce susuzluğumu gidermem gerekiyordu.
"Tamam git geliyorum."
"Yine içeyim falan deme vallahi bu sefer saçlarını yolarım!"
Yakışıklı sandığı saçlarını geriye tarayıp göz kırparak çıktığında kenara attığım çantamı elime aldım. Çok değişmiştim en çok değişen özelliğimde vampir yanımdı kana doyamıyordum sürekli içiyordum. Barın şişenin içindekini içki sanıyordu hatta bazen sarhoş olmadığım için çok şaşırıyordu. Şişeyi dibine kadar içip masadaki peçeteyle dudağımın kenarındaki kanı sildim.
Karşımdaki boy aynasına geçip kendime baktım. Mavi kalçamın hafif aşağısında olan pileli eteğimi düzeltip mavi sütyenime gülümseyerek baktım. Dans ederken en çok rahat ettiğim şey sütyen tarzında croplarımdı. Kırmızı parlak rujumu tazeleyip kendimi bir kez daha süzdüm gerçekten çok güzel görünüyordum. Masaya bıraktığım şişeyi çantama yerleştirip sırtıma geçirdim. Odadan çıkmak için adım attığımda yine o kızlar gelmişti. Bıkkın şekilde omuzlarımı indirerek attığım adımımı geri çektim.
"Yine mi ya?"
İsimlerini bile bilmiyordum o kadar da umursamıyordum. Şu seçmelere girdiğimden beri benimle uğraşıyorlardı.
"Ne o korktun mu?"
"Anlatamam." diyerek alayla güldüm.
BÖLÜM SONU
İnstagram adresi; nisaxyr
Karanlık Sırlar'ı ayrıca kitap olarak da satın alabilirsiniz, tüm internet sitelerinde mevcuttur. Daha fazla bilgi için instagram adresine göz atabilirsiniz.
Keyifli Okumalar...