៚វីឡា ចន
«ថេយ៍ចង់ទៅណា?មកវិញ ឯងកំពុងតែមិនស្រួលផងណា៎!!»ថេស៊ូ ដេីរចេញពីផ្ទះបាយ ស្រែកឃាត់ប្អូន ខណៈឃេីញគេក្រោកពីសាឡុងយោលខ្លួនដេីរទៅខាងមុខទ្វារ
«ទៅរកជុងហ្គុក…ខិខិ»ថេយ៉ុងត្រូវថេស៊ូទាញទៅវិញ មាឌតូចអស់ជំហរដួលទៅលេីឥដ្ឋ
«ថេយ៍…ស្លាប់ហេីយ !! ក្រោកមក ឯងកំពុងតែមិនស្រួល»ថេស៊ូ ចូលទៅជួយគ្រាប្អូនអោយក្រោកឡេីង
ស្របពេលរាងតូចក៏ខ្ទប់មាត់ក្អកខេះៗ
«ខិខិ…ជុងហ្គុក..គេទៅណាបងស្រី?»ថេយ៉ុងសួរដោយសំឡេងខ្សាវៗ សម្លឹងទៅមេីលបងស្រីខ្លួនទាំង
ពេបមាត់រកយំ
«បន្តិចទៀតគេមកវិញហេីយ ម៉ោះក្រោកសិនមក»
ថេស៊ូចាប់ដៃរាងតូចឲ្យក្រោក
«ជុង…ខិខិ..ហ្អសសស…»ថេយ៉ុង ក្អកខ្លាំងៗ
ក្អួតឈាមចេញពីមាត់ទៅលេីឥដ្ឋយ៉ាងច្រេីន ថេស៊ូ
ឃេីញហេីយក៏ភ្ញាក់ផ្អេីលនឹងភ័យជាខ្លាំង នាងភ័យស្លន់ស្លោរធ្វេីអីមិនត្រូវពេលឃេីញប្អូនបែបនេះ
«ថេយ៍…..ឯងយ៉ាងមិចហេីយ?»ថេស៊ូបន្ទន់ជង្គង់ហេីយទប់ស្មាគេខណៈរាងតូចក៏ទន់ខ្លួនល្អូក បិទភ្នែកទៅលេីស្មារបស់នាង ថេស៊ូភ័យឡេីងចង់យំ នាង
លេីកដៃទះមុខរាងតូចតិចៗហៅគេឲ្យដឹងសតិ
«ធ្វេីយ៉ាងមិចទៅ??ទូរស័ព្ទ…ទូរស័ព្ទនៅ
ឯណា?»ថេស៊ូ ឆ្លេឆ្លារកមេីលទូរស័ព្ទឆ្លាស់មុខនឹងរាងតូច
«ខិខិ….បងស្រី..ថេយ៍ល្វេីយ…ចង់គេង»ថេយ៉ុង និយាយស្រាលៗជិតត្រចៀកថេស៊ូស្របពេលនាងកំពុងយកទូរស័ព្ទតេទៅជុងហ្គុកអោយឆាប់មកវិញ
«ហុឹកៗ..ថេយ៍ កុំបិទភ្នែកណា៎…បង បងតេទៅរក
ជុងហ្គុកអោយមកវិញហេីយ»
«ហុឹក…..ឈឺណាស់ ហុឺៗ..ហ្អសសស»ថេយ៉ុង
ក្អកហេីយខ្ជាក់ឈាមចេញពីមាត់ម្តងទៀត ទ្រូងចាប់ផ្តេីមចុក ដក់ដង្ហេីមដង្ហេីយដង្ហក់ ភ្នែកចេះតែទន់ៗទៅ
«ហុឹកៗ…ថេយ៍ទ្រាំបន្តិចណា៎»
«ថេយ៍?»ជុងហ្គុក រត់ចូលមកក្នុងផ្ទះយ៉ាងត្រហេបត្រហបកាន់ទូរស័ព្ទដែលរោទ្ធ៍ឡេីងនៅក្នុងដៃ
មុននឹងដេីរទៅជិតរាងតូចចាប់គេត្រកងនៅក្នុងដៃចេញពីថេស៊ូ
«ជុង…..»រាងតូចញញឹមតិចៗសម្លឹងមេីលមុខបកតីមុននឹងលេីកដៃអង្អែលមុខរាងក្រាស់ថ្នមៗ
«ឈប់និយាយទៅ!!»រាងក្រាស់ប្រេីមេដៃជូតឈាមចេញពីមាត់រាងតូចរួចរហ័សទាញថ្នាំពីអាវ បេីកគម្រប
បញ្រ្ចកមាឌតូចឲ្យផឹក
«ហុឹមម …….»ថេយ៉ុង ធ្មិចភ្នែក ខ្ជិបមាត់ណែនសម្រក់ទឹកភ្នែកចេញមក គេមិនព្រមផឹកថ្នាំនោះទេ
«អូនធ្វេីស្អី? ឆាប់ផឹកថ្នាំទៅ!!»រាងក្រាស់ជ្រួល
ចិញ្ចេីមចូលគ្នា ខំបញ្ច្រកថ្នាំប៉ុន្តែរាងតូចមិនបេីកមាត់ទាល់តែសោះ
«ថេយ៍ផឹកថ្នាំទៅ»ថេស៊ូ
«………………»ជុងហ្គុក លេីកថ្នាំមកផឹកទាំងអស់
រួចក្រសោបមុខរាងតូចឡេីងបឺតមាត់បញ្ចូលទឹកថ្នាំទាំងនោះទៅឲ្យរាងតូចទាំងអស់។
«ហុឹមម»ថេយ៉ុង បេីកភ្នែកព្រឹចៗដកដង្ហេីមមិនដល់គ្នាពេលរាងក្រាស់ដកមាត់ចេញ ជុងហ្គុក
ញញឹមបន្តិចពេលរាងតូចលេបថ្នាំចូលក្នុងពោះអស់
«ហុឺ.……»រាងតូច សម្លឹងមេីលមុខរាងក្រាស់បន្តិច មុននឹងទន់ភ្នែកសន្លប់បាត់ទៅ។
«ថេយ៉ុង!»ជុងហ្គុក ហៅឈ្មោះរាងតូចហេីតអោនមេីលមុខគេបន្តិចមុននឹងលេីកបីត្រកងកាយតូច
ឡេីងនៅក្នុងរង្វង់ដៃ
«មិច…..មិចក៏សន្លប់?»ថេស៊ូ
«ស៊ូ !! ថេយ៍គេប្រាកដជាខ្សោយហេីយអម្បិញគេក្អួតឈាមមែនទេ??»ហ៊ូសុក ដេីរទៅជិតរួចកាន់ស្មានាង
«មែន!! បង…បងមិនអីទេហេស៎? មានត្រូវត្រង់ណាទេ?»ថេស៊ូ ឮហេីយក៏រហ័សបែរមករកអ្នកកម្លោះរួចចាប់ថ្ពាល់បង្វិលគេមេីលចុះឡេីងៗដោយក្តីបារម្ភ
«បងមិនអីទេ»ហ៊ូសុក
«ខ្ញុំយកគេទៅសម្រាកសិន!!»រាងក្រាស់បោះសម្តីរួចបីប្រពន្ធចូលទៅក្នុងបន្ទប់វិញ
«ពួកយេីងទៅវិញសិនទៅ»ហ៊ូសុក
«អុឹមម…..»
@ROOM~~~~~
ជុងហ្គុក ដាក់កាយតូចយឺតៗនៅលេីគ្រែមុននឹង
ប្រេីមេដៃគ្រវាសឈាមចេញពីមាត់ខ្លួន វាជាឈាមរបស់រាងតូច សំណាងហេីយដែលយកថ្នាំបន្សាបបានទាន់ពេលបេីមិនអញ្ចឹងទេមិនអាចប៉ានស្មានថាថេយ៍មានរឿងអីកេីតឡេីងនោះទេ។
តុក~តុក
«ចូលមក»ជុងហ្គុក
«ចៅហ្វាយ!!»ភីល
«និយាយមក!!»ជុងហ្គុក ក្រោកចេញពីពូករួចដេីរទៅតុធ្វេីការចំណែកមនុស្សជំនិតក្រលេកមេីលចៅហ្វាយតូចបន្តិចទេីបដេីរទៅតាមរាងក្រាស់។
«ខ្ញុំបានចាត់ឲ្យមនុស្សតាមរកដុងហ្យុនហេីយ ចំណែកមនុស្សរបស់វាខ្ញុំបានចាប់អស់ហេីយរងចាំតែចៅហ្វាយទៅមេីលតែប៉ុណ្ណោះ»
«ល្អ!! សួរចម្លេីយវាទៅ ពួកវាប្រាកដជាដឹងពីទីកន្លែងងងឹតរបស់គ្រួសារលោកពូដាងហូ»
«បាទ!!»
«ឯងចេញទៅ!!»ភីលអោនដាក់ម្ចាស់របស់ខ្លួនបន្តិចទេីបបង្វែរខ្នងដេីរចេញទៅបាត់។
យប់៚
ពេលយប់ថេយ៉ុងក៏ដឹងខ្លួនឡេីងវិញ មាឌតូច
ព្យាយាមក្រោកអង្គុយទាំងលំបាកមុននលេីកដៃស្ទាបក្បាលខ្លួនឯងព្រោះនេះវាឈឺខ្ទោកៗ។
«អូនដឹងខ្លួនហេីយហេស?»ថេយ៉ុង ងាកមេីលតាមប្រភពសំឡេងគេបេីកព្រឹចៗសម្លឹងមេីលលោកប្តីដេីរ
មករកទាំងញញឹម មានទាំងកាន់អាហារមកទៀត
«ចង់ងូតទឹកសិន រឺ មួយក៏ញុាំបាយឥឡូវ?»ជុងហ្គុកដាក់ថាសអាហារនៅលេីតុកកបែរនោះ មាឌតូចគ្រវីក្បាលតិចៗរួចខំសម្លឹងមេីលសកម្មភាពរាងក្រាស់
«ជុងហ្គុក»
«អូនឈឺក្បាលហេស៎? មានឈឺត្រង់ណាទៀតទេ ឈឺបំពង់.ក.ទៀតទេ?»មនុស្សមាឌធំសួរឡេីងទាំងបារម្ភមុននឹងលេីកដៃក្រសោបមុខរាងតូចឡេីង ចង់ដឹងពីអាការៈរបស់គេព្រោះចង់ដឹងថាជាតិថ្នាំបានជ្រាបហេីយឬនៅ?
«ឈឺក្បាល!!»
«អូនលែងឈឺបំពង់.ក.ទៀតហេីយត្រូទេ?»
«នៅតិចៗ……»
«ឃ្លានទេ?»ជុងហ្គុក សួរទាំងញញឹមពេលបានឮចម្លេីយរាងតូច ល្អហេីយ!!ពេលនេះថេយ៉ុងលែងសូវឈឺទៀតហេីយ
«ចង់ងូតទឹក…..»
«បងបីអូន»រាងក្រាស់ថាហេីយក៏លេីកបីប្រពន្ធឡេីង ប្រអប់ដៃស្រឡូនវែងៗក៏លេីកតោងប្រលោះ.ក.អ្នកខាងនោះវិញ ជយងហ្គុកដោះខោអាវរាងតូចចេញរួចលេីកបីគេថ្នមៗទៅក្នុងអាងងូតទឹកដែលមានទឹករួចជាស្រេច។
«អូនងូតខ្លួនឯងបាន បងទៅចុះ»ថេយ៉ុង ងាកទៅប្រាប់រាងក្រាស់តិចៗ គេមិនចង់ឲ្យរាងក្រាស់មេីលថែគេតទៅទៀតទេ ប៉ុន្មានថ្ងៃនេះជុងហ្គុកមេីលថែគេច្រេីនពេកហេីយ គេប្រាកដជាហត់ខ្លាំង!!
«មិនបាន បេីអូនជ្រុលខ្លួនសន្លប់នៅក្នុងបន្ទប់ទឹក
ទៀតតេីគិតយ៉ាងមេច? បងមិនទុលចិត្តទេ»ជុងហ្គុក
«អូនខ្លាចបងហត់»ថេយ៉ុង ថាហេីយក៏អោនមុខចុះ
ទាំងមិនស្រណុកចិតុត
«បងមិនហត់ទេ អូនទេីបតែគ្រាន់ពីជំងឺបងទុកអូនចោលមិនបានទេ»ជុងហ្គុក និយាយរួចមូលដៃអាវខ្លួនឡេីងទេីបចាក់សាប៊ូកក់សក់នៅលេីដៃដាក់ទឹកបន្តិច ចាប់កក់សក់ឲ្យរាងតូចថ្នមៗ
«បងដូចជាម៉ាក់អូនអញ្ជឹង»ថេយ៍ និយាយហេីយ
សេីចបន្តិច
«ស្រួលខ្លួនទេ?»ជុងហ្គុក
«អុឹមម…..»
«អូនបែបនេះល្អហេីយ បងមិនចង់ឲ្យអូនឈឺទេ»
«អូនលែងឈឺទេ អូនសន្យា»
«បងនឹងការពារអូន លេីកក្រោយគ្មានអ្នកណាធ្វេីបាបអូនបានទៀតហេីយ»
«ជុង..»សម្លេងតូចឆ្មេលបម្លឺឡេីងស្រាលៗចេញពី
បបូរមាត់តូចស្តេីង ជុងហ្គុកឮហេីយញញឹមហេីយ
ឆ្លេីយវិញ
«បាទ?»
«អូនស្រឡាញ់បងណា៎»ថេយ៉ុង
«បងក៏ស្រឡាញ់អូនដែល ម្ចាស់បេះដូង»ជុងហ្គុក
បន្ទាប់ពីងូតទឹកផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់រួលរាល់ហេីយរាងក្រាស់ក៏ដាក់រាងតូចឲ្យអង្គុយនៅលេីពូករួចចាប់ទាញកូនកន្សែងជូតសក់ឲ្យគេថ្នមៗ ។
«តិចៗអូនឈឺ!!»ថេយ៉ុង
«ដឹងហេីយ»រាងក្រាស់តប ប៉ុន្តែភ្នែកនៅតែបន្តមេីលទៅលេីបបូរមាត់ស្តេីងពណ៍ផ្កាឈូកឥតឈប់
«បងមេីលអី?»ថេយ៉ុង
«ផ្អែមទេ?»ជុងហ្គុក
«ហាស? ស្អីគេ…..»រាងតូចតបទាំងមិនយល់ សុខៗក៏សួរថាផ្អែមទេ ព្រះអេីយ!!ស្អីគេផ្អែមទៅ?
«ហុឹមមម…»រាងតូចបិទភ្នែកពេលមាត់ត្រូវគ្រប់
គ្រងដោយអ្នកជាប្តី ជុងហ្គុកថេីបមាត់គេស្រាលៗយ៉ាងទន់ភ្លន់មិនដូចពីមុនឡេីយ អណ្តាតសេីមក៏លូនចូលក្រអូបមាត់រាងតូចយ៉ាងលឿនពេលម្ចាស់វាបេីក
អនុញ្ញាតឲ្យចូល
«ជុង…បានហេីយ ហុឹមម….»ហេីបមាត់និយាយមិនទាន់បានប៉ុន្មានផងក៏ត្រូវគេត្របាក់បឺតជញ្ជក់ម្តងទៀត រាងក្រាស់ថេីបច្បូតបបូរមាត់ក្រោមរាងតូចបន្តិច
ទេីបប្រលែងមាត់ចេញ
«ក៏….ផ្អែមតេី បងខានសាកយូរហេីយ»ជុងហ្គុកសេីច រួចអង្អែលបបូរមាត់រាងតូចថ្នមៗទាំងមិន
អស់ចិត្ត គេដាច់របបយូរហេីយ បេីមិនរាងតូចទេីបតែក្រោកពីឈឺទេ គេនឹងចាត់ការបាត់ទៅហេីយ
«ឈប់និយាយលេងទៅជុងហ្គុក!!»ថេយ៍ យកដៃរុញមនុស្សមាឌធំចេញរួចក្រោកដេីរទៅកាន់ថាសអាហារនៅលេីដេីរសម្តៅទៅវេរ៉ង់ដានៅមុខបន្ទប់ ដាក់គូទអង្គុយចុះរួចចាប់អាហារញុាំ
«មួយៗទៅ ប្រយ័ត្នអួល»ជុងហ្គុក រហ័សដេីរទៅជិតរាងតូចរួចអង្អែលក្បាលគេថ្នមៗ
«អូនឃ្លាន!!»ថេយ៉ុង តបទាំងរង៉ូវៗព្រោះអាហារពេញមាត់ពេលនេះគេកំពុងឃ្លាន ព្រោះខានញុាំអាហារបានស្រួលនឹងឆ្អែតចង់4ថ្ងៃទៅហេីយព្រោះតែឈឺកាលមុនញុាំតែបបរក៏ឈឺ លេបទឹកមាត់ក៏ឈឺ ពេលនេះលែងអីហេីយគេនឹងញុាំ ញុាំ ញុាំឲ្យឆ្អែត><
៚ភូមិគ្រឹះMin
«ញុាំបាយ!!»សម្លេងធំបន្លឺឡេីងនៅក្នុងតុអាហារដែលមានរាងតូចម្នាក់អង្គុយនៅ ដែលគេបានស្គាល់ថាជាក្មេងដែលរាងសង្ហារបានទិញមកធ្វេីជាអ្នកបម្រេី ប៉ុន្តែក៏មិនមែនអ្នកបម្រេីធម្មតាៗក៏អាចអង្គុយរួមតុបាយជាមួយម្ចាស់ភូមិគ្រឹះនេះដែល
«………………»ជីមីនស្ងាត់ គេអោនមុខចុះមុខក្រញ៉ូវជាប់តាំងពីថ្ងៃមិញដែលមានរឿងកេីតហេតុ គេចង់ជួបថេយ៉ុងប៉ុន្តែយ៉ុនគីមិនអនុញ្ញាត
«កុំមកធ្វេីបែបនេះ ងរងក់ធ្វេីដូចសិស្សវិទ្យាល័យត្រូវសង្សារសុំបែក យេីងមិនចេះលួង»យ៉ុនគីតបទៅវិញ
គេដឹងថាជីមីនងរនឹងគេដែលមិនជូនទៅមេីលថេយ៍
គេរឹតតែមិនចេះលួងមនុស្ស ដូចជុងហ្គុកលួងថេយ៉ុង
ដែល
«មិនឃ្លាន!!»
«តាមចិត្ត!!»យ៉ុនគី តបរួចទេីហទម្លាក់ស្លាបព្រាចុះយកអាវធំមកពាក់រួចដេីរហួសចេញទៅ រាងតូចគ្រាន់តែឃេីញបែបនេះក៏រហ័សក្រោកចេញទៅតាមរាងក្រាស់
«ទៅ...ទៅណា៎??»ជីមីនតោងដេីមដៃអ្នកម្លោះ
«មិនមែនជារឿងរបស់ឯងទេ»យ៉ុនគី តបទាំងមិនមេីលរាងតូចរួចបន្តជំហានដេីរចេញទៅ ឯរាងតូចក៏តោងដៃស្អិត
«លោកម្ចាស់…ខ្ញុំទៅដែល»ជីមីន
៚ថ្ងៃថ្មី
ជុងហ្គក ភ្ញាក់មុនរាងតូចនាយញញឹមឡេីង
តិចៗពេលឃេីញប្រពន្ធកំពុងតែលង់លក់ក្នុងរង្វង់ដៃ
លែងដឹងព្រឹកទៅហេីយ ប្រអប់ដៃក្រាស់ខ្មឹកក៏លេីកអង្អែលថ្ពាល់រាងតូចថ្នមៗបង្អូសចុះមកបបូរមាត់
ស្តេីងពណ៍ផ្កាឈូកនោះ រាងតូចប្រែមកធម្មតាវិញហេីយទេីបមុខរាងស្រស់ថ្លាមិនស្លេកស្លាំងដូចមុន គេងមេីលទម្រង់មុខមួយនោះយូរៗក៏លង់លក់ម្តងទៀតជាមួយប្រពន្ធម្តងទៀត។
Time 8:00
«ហុឹមម.…..»ថេយ៍ គ្រហឹម លេីកដៃញីភ្នែកតិចៗក៏ឃេីញអ្នកជាប្តីគេងលក់នៅឡីយទេីបលេីកដៃប៉ះមុខគេថ្នមៗ ជុងហ្គុកហត់ហេីយប៉ុន្មានថ្ងៃនេះទេីបគេងលក់បានស្រូលយ៉ាងនេះ គិតហេីយក៏មិនចង់ដាស់រាងក្រាស់ឲ្យក្រោកនោះទេ
«បងប្រាកដជាហត់ហេីយ!!»ថេយ៍ ងេីយថេីបមាត់រាងក្រាស់បន្តិចទេីបទាញដៃរាងក្រាស់ដែលអោបគេ
ចេញយឺតៗ ទម្លាក់ជេីងស្រឡូនពីលេីពូកសម្តៅទៅបន្ទប់ដេីម្បីសម្អាតខ្លួន។
បន្ទាប់ពីសម្អាតខ្លួនរួលរាល់រាងតូចក៏ចេញមកពីបន្ទប់ទឹកយ៉ាងប្រញាប់ដៃញាប់ដូចម៉ាសុីនដេរកំពុងតែដាក់ឡេងអាវយ៉ាងរហ័នជាទីបំផុត។
«ចង់ញុាំស្រ្តប់ប៊ឺរី ចង់ញុាំនំខេក ចង់ញុាំបាយឆាបង្គាចង់ញុាំKimbap ចង់ញុាំJAJANGMYEON ចង់ញុាំទឹកដោះស្រ្តប់ប៊ឺរី ចង់ញុាំទាំងអស់!»ថេយ៉ុង រអ៊ូហៅមុខម្ហូបដែលខ្លួនចង់ញុាំចេញមកមុននឹងងាកទៅមេីលជុងហ្គុកដែលភ្ញាក់ក្រោកអង្គុយមេីលមកខ្លួន
«អូនសម្លាញ់!!តេីអូនកេីតអី?»ជុងហ្គុក សួរហេីយទាញភួយចេញពីខ្លួនទម្លាក់ជេីងដេីរទៅរករាងតូច
«អរុណសួស្តីប្តី!!»រាងតូចលោទៅថេីបថ្ពាល់មួយខ្សឺតទេីបរហ័សរត់ទៅបេីកទ្វារចេញពីបន្ទប់យ៉ាងលឿន អារម្មណ៍ប្រាប់កំពុងឃ្លាន ពេលនេះគ្មានពេលនិយាយ
ជាមួយប្តីនោះទេ ដឹងមួយមុខគត់គឺញុាំៗៗ…><
«តេីគេកេីតអីចេះ??»ជុងហ្គុក អង្អែលថ្ពាល់ខ្លួនឯងតិចៗត្រង់កន្លែងដែលប្រពន្ធថេីប មុននឹងរហ័សចូលបន្ទប់ទឹកនឹងបានឆាប់ចុះទៅមេីលរាងតូចថាគេប្រញាប់ប្រញាលទៅណាទាំងព្រឹក ដូចមានកម្លាំងដល់ហេីយ។
*ឥទ្ធិពលនៃការឃ្លាន😑👌
To be continued………………………………