Alicia's POV
Isang buwan na ang lumipas at hindi pa rin nagigising si Lucas. Sa isang buwan na 'yon ay lagi na lang akong naaaksidente. Mapaliit man na bagay o malaki. Hindi ko alam pero halos lagi akong nasusugatan o 'di kaya inaatake ako ng allergy. Minsan nga, muntik na akong mabangga ng kotse.
"Miss Alicia, napadpad ka dito?" tanong ni Liam.
"Kilala niyo ba kung sino ang may pakana ng aksidente ni Lucas?" direkto kong tanong.
Nagkatinginan muna silang tatlo bago binalik ang tingin sa'kin.
"Oo, miss. Bakit?" tanong ni Dustin.
"Kasama ba dun si Arabella?" Tanong ko na ikinabigla nila.
"Arabella?!" sabay-sabay nilang tanong.
"Arabella Natalia?!" so that's her full name?
"Why do you know her?" Elias asked.
"So you three know her?"
"Yes," sagot nilang tatlo.
"She had been torturing me for one month," sabi ko na mas lalong ikinabigla nila.
"What?!" may isang boses ang nanggaling sa likod namin.
"She tortured you?!" Sigaw ni Monica.
"Yeah. Why? Actually, I came here to ask if you know her," sambit ko.
"Yeah. I know her. I should have ended her fvcking life! Ang ama niya ang leader ng grupong bumaril kay kuya diba?" tanong niya sa tatlo at agad naman silang tumango.
"Hold on, are you sure that it is Natalia?" pag-awat sa amin ni Dustin.
Nilabas ko ang phone ko at pinakita sa kanila ang litrato ni Arabella habang nag-eensayo siya.
"Oh, it is her," sagot ni Elias.
Damn it, I'm right. She's the one who had been torturing me!
"Alicia, gusto mong makabawi kay Natalia para kay kuya?" Nakangisi niyang tanong. I kinda like where this is going.
"Yeah," sabi ko sabay ngiti.
"Good. Boys, ilabas niyo ang mga iba't ibang baril ni kuya. Tuturuan ko si Alicia na bumaril," utos niya sa tatlo.
"Woah! Hang on there, hindi pwedeng humawak ng baril si Alicia. Bilin 'yon ni boss! Baka patayin kami ni boss!" sambit ni Liam.
"Baka gusto mong ikaw ang patayin ko ngayon?" banta ni Monica.
"Sabi ko mga, kukunin na namin 'yung mga baril," giit niya at agad tumakbo kaya sumunod naman ang dalawa sa kanya.
...
"Wow! I must say, mabilis kang maturuan!" proud na sabi ni Monica.
"Thank you," sabi ko habang pinaglalaruan ang baril.
"Woah, miss! Wag mong ganyanin 'yung baril! Baka makalabit mo yung gatilyo!" alalang sabi ni Liam.
Kanina pa sila ganyan.
"Oo nga! Naku, malalagot talaga kami kay boss!" sabi naman ni Dustin.
"Tumigil nga kayo! Magaling ang hipag ko 'no! Kayang-kaya niya 'yan!" pagmamayabang ni Monica.
"Alam namin, Ma'am Monica. Ang kaso, kapag ito nalaman ni boss, patay kaming tatlo," sabi ni Elias at sumang-ayon naman ang dalawa.
"Malalaman niya kung may magsasabi. So you better zip your mouths or else, no words will ever come out from your mouths again. Got it?" tanong ni Monica at agad namang tumango ang tatlo.
Pinagpatuloy namin ang pag-eensayo at habang patagal ng patagal ay mas lalo kong nagagalingan ang pag baril sa mga target.
...
"Saan ka galing?" tanong ni mommy.
"Bakit ginabi kana?" tanong naman ni daddy.
"Practice," simpleng sagot ko.
"Really? I didn't saw you at the stadium earlier," singit ni kuya.
"It's because I'm not practicing ice skating."
"Then what?" mom asked.
"Secret," sabi ko sabay ngisi.
Umakyat na ako papunta sa kwarto ko para magpahinga. Hihiga pa lang sana ako sa kama nang biglang may kumatok. Ano ba 'yan!
"What?" tanong ko nang buksan ko ang pinto.
Agad niyang hinawakan ang braso ko at hinila papasok ng kwarto.
"Ano ba, kuya?! Nasasaktan ako!" Sigaw ko dahil ang higpit ng hawak niya sa braso ko.
"Papatayin mo ba ang sarili mo?!" Sigaw niya habang dinuduro ako.
"What the hell are you talking about?!" Sigaw ko pabalik at inayos ang buhok ko.
"Alam ko kung saan ka nagpunta. Sa bahay ni Marcus diba? Nag-aral ka kung paano humawak ng baril! Damn it! Do you know how risky it is?!" iritado niyang tanong.
How the hell did he know about it?!
"Ano bang pakialam mo?!"
"I am your brother, Alicia! Wala kang maitatago sa'kin! Ano, ginagawa mo ito para kay Marcus?! Sa tingin mo ba, papayag siya sa mga pinaggagagawa mo?!" tanong niya at umiling ako.
"Alam mo naman pala ang sagot eh! Bakit mo pinagpapatuloy?!"
"Kasi gusto ko!" sagot ko.
"Gusto mong mamatay?!" sarcastic niyang tanong.
"Gusto kong bumawi sa babaeng 'yon!" Sigaw ko kaya natigilan siya.
"Isa buwan, kuya. Sa isang buwan na 'yon, alam mo ba ang mga nangyayari sa'kin? Kaya ako nag-aral gumamit ng baril hindi lang para kay Lucas. Para rin sa'kin! Naalala mo 'yung sinundo mo ako sa stadium dahil dumugo ang paa ko? Kasalanan 'yon ni Natalia!" paliwanag ko.
"Who is she?"
"'Yung babaeng nakasuot ng kulay dilaw na damit. Katabi siya ni Amber. Nalaman ko rin na ang ama niya ang nag-utos para barilin ang sasakyan ni Lucas! So don't get me wrong, kuya. I'm not only doing this for Lucas. I'm doing this for myself too. I hope you can understand that and don't tell this to mommy or daddy. Please," pagmamakaawa ko.
Hindi siya sumagot at tinignan lang ako. Ilang minuto kaming nagtitigan bago siya bumuntong hininga.
"They won't know. Just please! Please, take care of yourself. I won't let it happen again," sabi niya at hinawakan ako sa magkabilang balikat.
"Kuya, it's in the past. Forget it already."
"How can I forgot you almost die because of me, Haley?" he asked.
"Because it's not your fault."
Hindi naman talaga eh.
"Bumalik kana sa kwarto niyo, kuya. Pagod na ako at gusto ko nang magpahinga," sambit ko.
Nagbakasyon kasi sila nila ate dito sa mansion.
"Fine. If you need me, I'm here. Mag-iingat ka lagi," bilin niya at tumango ako.
Niyakap ko muna siya bago niya nilisan ang kwarto ko.
I was 7 that time and he was 8. We were at the park playing.
Nagpaalam si kuya na mag c-cr lang siya. Hindi na siya nagpasama sa bantay na kasama namin dahil kaya niya naman. 'Yung nanny namin, nakaupo lang siya sa isang bench malapit lang kung saan kami naglalaro nun. Nung umalis si kuya, may isang lalaki ang tumawag sa'kin. Tinignan ko 'yung nanny namin at hindi naman siya nakatingin sakin kaya pinuntahan ko 'yung lalaki.
I was a kid that time and I don't even know what am I doing.
Binigyan niya ako ng candies at laruan. Sabi niya, kapag sumama ako sa kanya ay bibigyan niya pa ulit ako ng mga candies at laruan. At syempre, sumama ako sa kanya at hindi ko namamalayan na malalagay pala sa peligro ang aking buhay.
Nakidnap ako at nung nabawi na ako nila mommy. Sobrang nagsisi si kuya, sinisi niya ang sarili niya dahil kung hindi niya ako iniwan edi sana ay hindi ako nakidnap at natrauma.
Pinatherapy kami ng mga magulang namin para makamove-on sa nangyari.
It wasn't easy. It took almost 2 years for us to recover. Since then, kuya had been more protective to me.
Nakalimutan ko na 'yon pero si kuya ay hindi pa rin. Lagi siyang binabangungot nito kaya nagpatherapy ulit siya ng halos isang taon. Pagkatapos nun, okay na siya pero hinding-hindi niya kayang kalimutan ang nangyari kahit okay at ligtas na ako.
Nung nag-asawa siya, ganun din siya ka-protective kay ate at kay Alexa. Hindi nasasakal si ate sa ginagawa niya dahil gets ni ate ang nangyari sa pamilya namin noon.
Simula nun, natuto na akong wag na wag kukuha ng kung ano mang bagay mula sa taong hindi ko kilala dahil baka sila ang daan papunta sa binggit ng kamatayan.
To be continued