Alicia's POV
"Alicia, let's go to the hospital," aya ni mommy na nagpatigil sa akin.
"Why? I have practice, mom," sambit ko habang pinagpapatuloy ang pagbabasa ng magazine.
"Nasa ospital si Marcus," pagbibigay alam niya sa akin.
"And? Anong gagawin ko?" sarkastiko kong tanong.
"We have to go there! You're his fiancèe. Do not forget that," suway niya sa akin.
Napahinga na lang ako ng malalim bago umakyat sa kwarto ko para magpalit ng damit.
I don't have any choice...
Pagkatapos kong magpalit ng damit ay bumaba na ako ng kwarto at naabutan sila mommy na hinihintay ako.
Agad naman nila akong hinila papunta sa kotse at mabilis na umalis ng bahay.
Makalipas ang ilang minuyo ay nakarating kami sa ospital at sinalubong kami ng mga magulang ni Marcus.
"Mare, kamusta na si Marcus?" tanong ni mommy at nakipagbeso kay tita.
"Ayos lang siya, mare. Nadaplisan siya sa binti at sa balikat," sabi ni tita.
"Mabuti naman at hindi napuruhan ang batang iyan," singit ni daddy.
"Oo nga eh. Napakatigas kasi ng ulo. Ayaw umalis sa pwesto niya sa mafia." Iling-iling na sabi ni tita.
"Alicia, hija. Puntahan mo na siya dun," utos ni mommy sa akin.
"Bakit ako?" tanong ko at tinuro ang sarili.
"Sino ba ang fiancèe?" She asked.
"Ako. Sabi ko nga, pupunta na," sambit ko at dumeretso na sa kwarto niya.
Bakit ba kasi naging ganito ang buhay ko?!
Pagpasok ko sa loob ng kwarto niya ay nakita ko siyang nakaupo sa kama.
"What are you doing here?" masungit niyang tanong.
"My mom forced me to come here. Ano bang bago?" I asked and sat down at the chair.
"How are you feeling?" tanong ko sa kanya.
"Concerned lang?" pang-aasar niya.
"Ayaw mo? Sige, mamatay kanang letche ka!" Sigaw ko pero tinawanan niya lang ako.
"Masamang damo yata ito," pagmamayabang niya pero inirapan ko lang siya.
"Diyan ka na nga! May praktis pa ako eh! Since ayaw mo maging concerned ako edi, pakamatay kanang kupal ka! Condolence in advance!" mataray kong sabi at narinig ko pa siyang natawa bago ako makalabas ng kwarto.
Infernes, ang sexy ng tawa niya ha at marunong pala siyang tumawa at ngumiti.
...
"Lish, what's wrong with you? Kanina ka pa nadudulas sa yelo," tanong ni Macy.
"Sorry, Mace. Hindi ako makafocus eh," sabi ko sa kanya.
"Bakit? May masakit ba sayo?" tanong niya at lumapit sa akin.
"Wala. Nandito kasi sila mommy eh," sambit ko at pasimpleng tumingin sa direksyon kung saan sila nakaupo.
"Oh, ano naman? Sa performance mo ay hindi lang sila ang makakanood, Alicia."
"Mace, hindi 'yon. Hindi ako makafocus kasi nandito si din Marcus!" madiin kong bulong.
Kanina kasi habang nag-eensayo ako ay biglang dumating sila mommy at daddy kasama si Marcus at ang mga magulang niya.
Sabi ni mommy manonood daw sila hanggang sa matapos ang training ko kasi may pupuntahan pa daw kami.
Kanina pa ako hindi makafocus dahil titig na titig sa akin si Marcus na para bang may kasalanan ako sa kanya!
Huhu, anong ginawa ko?!
Kung nakakamatay nga lang ang titig ay malamang kanina pa ako isinugod sa ospital.
Narinig ko naman ang mahinang pagtawa ni Macy bago hinawakan ang kamay ko.
"Just breathe. Imagine that you are alone and no one is looking at you," kalmado niyang sabi.
I did what she said and continued practicing with the other ice skaters.
Nang tuluyan na akong kumalma ay nawala na sa isip ko na may nakatingin sa akin at inenjoy na lang ang ginagawa ko.
...
Eight o'clock na ng gabi nang makarating kami sa isang casual party. Anniversary kasi ng kaibigan nila mommy at tita at inimbitahan kami na dumalo.
I am wearing a simple white dress, black belt and white doll shoes.
Si Marcus naman ay naka black tuxedo, black pants and shoes. At syempre, pinilit ako ni mommy na ikawit ko daw ang kamay ko sa braso niya.
And we have to act like we are a sweet couple...
"Kumare! Happy anniversary sa inyo ng asawa mo!" bati ni mommy sa isang babae na kaedad niya lang at nakipagbeso sa kanya.
"Salamat, kumare!" sabi niya naman.
"Nga pala, nabalitaan ko na engaged na daw ang mga anak niyo sa isa't isa?" tanong niya.
"Oo, kumare. Ayan sila oh!" sabi ni tita sabay turo sa amin.
"Hello po. Happy anniversary sa inyo," bati ko sa kanya.
"Salamat, hija." Nakangiti niyang tugon.
"Siya si Alicia, ang anak ko at si Marcus ang fiancè niya," pakilala ni mommy sa amin.
"I must say, ang ganda at gwapo ng mga anak niyo. Bagay na bagay sila!" papuri niya sa amin.
"Kailan ang kasal?" she asked.
"Next year pa, kumare. Pumunta kayo ng asawa mo ha," pag-imbita ni tita sa kanila.
"Syempre naman. Halika kayo, dun tayo sa table namin," aya niya kaya sumunod kami sa kanya papunta sa table kung nasaan ang asawa niya.
Ilang minuto pa ang lumipas at panay kwentuhan lang ang mga magulang namin habang kami ni Marcus ay nakikinig lang sa kanila.
Minsan naman ay itinutuon namin ang mga sarili namin sa ibang bagay.
"Alicia, Marcus. Itago niyo muna ang mga phones niyo," suway sa amin nila tita at mommy.
Ano ba 'yan! Para kaming mga bata na under sa mga magulang namin!
Napaka-family oriented naman kasi namin eh...
Wala kaming nagawa kundi itago ang mga phones namin at makisali na lang sa usapan nila.
"Matanong ko lang, hija. What do you do?" tanong ni Tita Elizabeth sa akin.
"I am a professional ice skater po," magalang kong sabi.
"That's great. Ikaw, hijo?" tanong niya kay Marcus.
"Mafia," simpleng sabi niya kaya agad siyang siniko ng mommy niya.
"Kumare, ano kasi siya, isa siyang CEO. Tagapagmana ng Villareal. Alam mo na," sabi naman ni tita at sinamaan ng tingin si Marcus.
Buti nga sayo. Mafia-mafia ka pa diyan! Tsk!
"Oh okay. Teka, dalawa ang anak mo diba? Nasaan ang bunso mo?" tanong niya.
"Ah. Nasa New York. Kasama ang pamilya niya," simpleng sabi ni tita.
"Ikaw rin, kumare. Dalawa ang anak mo diba?" tanong niya sa mommy ko.
"Ah, oo. 'Yung panganay ko may pamilya na rin," sagot ni mommy.
"Alicia and Marcus, right?" tanong niya at tumango kami.
"Bakit next year pa ang kasal niyo? Ayaw niyo bang magkaroon ng pamilya agad?"
Luh?
"Tita, ano po kasi..."
Ano nga ba?
"Hindi pa po ako ready iwanan ang career ko," palusot ko.
"Yes. And we're still enjoying our lives before we move on to the next chapter and that is, married life," sabi naman ni Marcus.
Ang seryoso ng sagot ha!
Tumango lang si tita Elizabeth at pinagpatuloy ang pakikipag kwentuhan sa mga magulang namin.
Mabuti na lamang ay wala na siyang ibang tinanong sa aming dalawa buong gabi.
To be continued