Banyonun raflarında her gün yaktığı tütsüler yine banyoyu ele geçirmişti. Annemin mumlara olan aşkını da anlayamıyordum. Evin her köşesinde kokulu mumlar,tütsüler gerçekten can sıkacak kadar fazlalardı.
Banyodan çıkıp anneme baktım oturduğu koltuktan beni izliyordu ne anlatacağımı kafamda kurarken karşısına oturup ellerimi önümde birleştirdim. Hep ilk önce benim konuşmamı beklerdi her ne kadar inanmasa da önce dinlemeyi tercih ederdi. Sakin kalmaya çalışarak önce derin bir nefes aldım ve ardından naltmaya başladım.
Dans için aldığım elbiselerimi çantaya yerleştirirken dün annemin söyledşklerini düşünüyordum. Resmen tüm gece beynimi tırmalamıştı sözleri sanki hayatım Uzay'dan ibaretmiş gib konuşmuştu. Üsetlik onun beni aldattığını bile bile...
Aşağıya koşar adımlarla inerek kahvaltı yapan minik aileme baktım. Babam anneme bir şeyler anlatarak kahvaltısını yaparken annem onu hiç dinlemiyor dışarıyı izlerken tabağını kurcalıyordu. Dünkü konuşma bir hayli canını sıkmışa benziyordu.
"Ben çıkıyorum."diyerek babamın sözünü kestim.
Annem hemen bakışlarını bana çevirip önce boydan süzdü. Daha sonra tekrar dışarıya döndü bir başkası için kendini bu kadar üzmesi beni de etkiliyordu. Babam öpücük atarak tekrar önüne döndüğünde kapıya doğru adımlamaya başladım.
"Nereye gidiyorsun? Kahvaltını yap önce."
Her ne kadar bana sinirli olsa da asla aç göndermiyordu. Fakat ses tonundaki kesinlik ve öfkesi beni germişti bakışlarımı tekrar babama çevirdim.
"Hayatım Sima'nın bugün seçmeleri var. Okulda kahvaltısını yapar."
Annem göz ucuyla tekrardan beni süzüp huysuz bir tavırla gitmemi işaret ettiğinde sporlarımı giyinip evden çıktım. Bir süre bana böyle davranmaya devam edecekti ama ilerleyen zamanlarda anlattıklarımı anlayacak ve ne kadar iyi bir karar verdiğimi düşünecekti. Çantamı yan koltuğa atıp arabama bindim kemerimi bağlayıp bir şarkı açarak evden uzaklaştım. Müzeikle birlikte ritim tutarken aklıma gelen şeyle arabayı kenara çektim.
Arabadan inip arabanın önüne geçtim dün geçirdiğim küçük kazayı annem hemen fark etmiş olmalıydı. Aracımın önünde küçük beyaz çizikler vardı şimdi hepsi gitmişti. Yüzümdeki tebessümü engelleyemeden ellerimi belime yerleştirdim.
"Bana ne kadar kızsan da her zaman iyi olmam için çabalıyorsun annecim."
Mutlu eden bu görüntüyle birlikte arabama tekrardan binip müziğin sesini açtım. Bugün ki enerjimi kimse bozamazdı benim gibi bir sürü genç kız seçmelere katılmıştı. Kazanmam için kendime şans dilerken arabayı okulun garajına çekip çantamı sırtladım. Arabadan güle oynaya inmiştim fakat aniden içimi kaplayan o tuhaf his beni tuhaf etklemişti.
Umursamamaya çalışarak okulun bahçesine doğru ilerlemeye devam ettim. Fakat bu his kalbimin ritmini de artırıyordu. Seçmelerden dolayı aniden içimi heyecan kaplamıştır diye kendimi teselli ederek yürümeye devam ederken okulun bütün bakışlarının üstümde olduğunu fark ettim. O bakışların inadına gülümsemeye devam ettim Uzay'ın attığı aptal bir ifitra beni ne kadar düşürebilirdi ki...
"Sima!"
Sonunda tanıdık bir ses ve gülümseyen iki yüz ifadesi içimi az da olsa rahatlatmıştı.
"Nasıl hissediyorsun?"
İki yanıma geçip benimle birlikte yürürlerken etrafa bakınıp sırıttım.
"Güzel... Güzel hissediyorum."
Diyordum ama içimde anlamlandıramadığım hisse engel olamıyordum.
"Seçmelerin var heyecanlı mısın?"
"Hayır tam aksine gayet sakinim."
Lina koluma girip göz devirerek beni soyunöa odasına yönlendirdi. Lavin ardımızdan gelip kapıyı arkamızdan kapatmıştı. Çantamı koltuklardan birine atıp gömleğimin düğmelerini açarken ikisine de dökülün dercesine bir bakış attım.
"Uzay bugün okula erken geldi. Seçmelere keyifle katılacağını söyledi."
Çantamdan dans kıyafetlerimi çıkartırken gömleğimi koltuğa indirdim.
"Yani?"
"Yani Lina'nın demek istediği onun karşısında dans edebilecek misin?"
"Dokuz yaşından beri hayalim olan bu sanatı dışarıya dökmek için bir şansım varken onun gibi bir pislik yüzünden bu şansı mahfetmeyeceğim."
Bana destek vererek kendi aralarında şakalaşırlarken lacivert uçlarında beyaz şeritlerden oluşan dan elbisemi giyinip aynadan kendime baktım. Kızıl saçalarımı dalgalandırdığım için elbisemle çok daha uyumlu görünüyordu.
"Okula yeni birileri gelmiş duydun mu?"
Çantamdan kırmızı rujumu çıkartıp dikkatlice sürerken umursamazca kaşlarımı kaldırdım.
"Lavin söyledi okula her ay yeni birileri geliyor. Hangi birini takip edeyim? Ayrıca artık alışmalısınız."
Lavin arkama geçip aynadan ruj sürmemi izlerken Lina diğer yanıma geçip zlerini kısarak bana baktı.
"Sen bizim ne zaman yeni birilerinden bahsettiğimizi gördün?"
Aslında haklıydı daha önce hiç yeni gelenlerden bahsetmezlerdi. Dudaklarımı birbirine basıtırıp taşan yerlerini parmağımın ucuyla sildim.
"Lavin de dün bir şeyler söylüyordu bu kadar dikkatinizi çeken 'yeni birileri' kimmiş anlatın bakalım."
İkisinin de yüzü aniden ciddileşmişti. Merakım git gide artarken ellerimi belime yerleştirip soru sorarcasına baktım.
"Küçük çete gibiler görünüşleri de hareketleri de değişik hiç iyi bir tipe benzemiyorlar. Bak Sima..."
Lavin'in sözünü kesen Lina kolumdan tutup bütün kesinliğiyle gözlerime baktı.
"Onlardan uzak duracaksın anlaştık mı?"
İkisinin de yüzü aniden ciddiliği bütün odayı gerginleştirmişti. İçimdeki tuhaf his bu konuşmadan sonra gittikçe arttı. Belli etmemeye çalışarak kolumu Lina'Nın elinden kurtarıp alayla cevap verdim.
"Koruyucu meleklerim misiniz? Nedir bu koruma çabaları? Her neyse Uzay'dan sonra bir daha kimseye yaklaşmam merak etmeyin." Diyerek ikisine de göz kırptım.
Yüzlerindeki ciddiyet birden bozulmuş ve gülmüşlerdi. He rne kadar alaya alsam da onları merak etmiştim. Elbet karşılaşacaktık o zaman nasıl olduklarını görürdüm zaten şu an okulun tüm derdi bendim onlardan sıra gelirse merak ettiğim kişilere de bakardım. Çantamı dolabıma yerleştirip odadan çıktım diğerleri arkamdan gelirken korşdordaki kişiler kendi aralarında konuşarak bana bakıyorlardı. Hiç birini umursamadan lacivert stilettolarla başım dik bir şekilde okulun salonuna doğru ilerlemeye devam ettim. Çünkü eğer durup onların ne konuştuğunu anşlamaya çalışsaydım bütün moralim bozulurdu.
Salonun kapısında seçmelere giren kızlar beni görünce göz ucuyla ezmek istercesine bakışlar atıp konuşurlarken bir köşeye geçip Lavin ile Lina'ya baktım.
"Ne kadar süremiz var?"
Lina bana bakan kişilere öfkeyle bakarken Lavin tam aksine gülümseyerek cevap verdi.
"On dakikamız var. Senin yerine ben heyecanlandım!"
"İşte geliyorlar!"
Bütün kızlar el çırparak onlara hayranlıkla bakarken Lavin huysuzca yanımda mırıldandı.
"Neyini abartıyorlarsa."
Hepsinin aksine ben bakmayı reddetmiştim çünkü içimdek o his gittikçe nefes alamamı engelliyordu. Nedense onların geldiğini duyduğum an artmıştı içim içimi yese de şu an bakamazdım.
"Sima rujun taşmış."
"Hani? Ciddi miisn sen?"
"Evet bir saniye hemen düzeltiyorum."
Lavin bir şeyler anlatarak taşan yeri siliyordu. Ensemde hissettiğim bir rüzgarla hızlıca başımı arkaya çevirdim. Burnuma gelen metal koku yüzümü buruşturmama neden oldu bu kadar kötü kokan neydi öyle? Kimse de yoktu herkes kendi halinde sohbet ediyordu.
"Sima ne oldu?"
Lina'nın sorusuyla dğşğncelerimden ayrılıp etrafa bakınmayı bırakıp onlara döndüm.
"H-Hiç... Sadece biraz ürperdim ayrıca sizde kötü bir koku alıyor musunuz?"
"Ne gibi? Lavin sen alıyor musun?"
"Hayır."
"Metalimsi bir koku ama çok kötü anlatamıyorum."
İkisi de omuz silkmişti bu kokuy sadece benim almam imkansızdı resmen tüm koridora işlemişti. Ayrıca sadec ürpermemiştim de o rüzgar kalbimin ritmini yükseltmişti elimi yavaşça kalbime koyduğumda Lina ve Lavin kollarımdan tutup beni yavaşça duvara yasladılar.
"Sen heyecanlanmadığına emin misin?"
Başımı sallayıp yutkundum .
"Sanırım şimdi heyecanlanmaya başladım."
"Başka bir şey yok değil mi? Kahvaltı yaptın mı?"
Lavin'in tavırları karşısında Lina'ya bakıp güldüm. Fakat onun bakışları her zaman ki gib başka taraftaydı. Odaklandığı yere merakla bakmıştım Uzay yanında serseri arkadaşlarıyla sohbet ederek gelirken istemsizce yutkunmuştum. Önümüzden geçerken bana bir bakış atıp sırıtarak salona girdiğinda arkasından mırıldanarak hakaretler savurdum. Koridordakileirn bakışları yine bana dönmüştü sanki başbakanı aldatmışım gibi bakmaları yok muydu?
"Bu yüz ifadesi az önceki serseri yüzündense içeirye girer onu herkese rezil ederim Sima!"
Bütün kelimelerini öfke kusarcasına söylerken kolundan tutup tebessüm ederek başımı salladım.
"Eğer üzülsem böyle mi olurum Lina?"
"Bence de Lina üzülse burdan küçük çocuklar gibi ağlayarak gider bir hafta yatağından kalkmazdı bilmiyor musun?"
Lina biraz düşününce bize hak vererek duvara tekrar yaslanmıştı. Her daim bana destek çıkmaları aslında beni güçlendiriyordu. Eğer onlar olmasaydı belki de ben bunları yapamazdım. Lina ve Lavin'in son bir aydır Uzay'a olan bakışları farklıydı. Sanki bir yanlışını yakalayıp ona patlamak istiyorlarmış gibiydi. Bunca zaman umursamasam da artık dikkatimi tamamen çekmişti.
"Lina-"
Sözümü kesen alkış sesiyle bakışlarımı beden hocasına çevirdim. Hepimize tek tek bakarak başını usulca salladı.
"Evet herkes hazırsa seçmeler başlıyor. Hazırladığımız sıraya göre isimlerinizi anons edeceğiz hepinize tek tek başarılar diliyorum."
Kitap ile ilgili bilgiler ve kesitler için: 'nisaxyr' takip etmeyi unutmayın❤