Defne' den
" Ömer kucak! " Nihayet hastaneden çıkıyorduk kokarcaya döndüm yeminle ya hepimiz öyleydik Ömer'im hariç o her şeye rağmen bebek gibi kokuyordu.
BEBEKTİ BEBEK! OYŞ!!"
Yataktan kalktığı gibi bana döndü çocuklarda şaşırmıştı benim bu söylediğime. "Ne bakıyorsunuz ya Ömer artık benim size kaç kere söyleyeceğim kucağından inmeyeceğim."
Dediğimde bana bakıp güldüler " Oha lan yine kafiye yaptım biliyorum bu işi baba." Gülümsedim çünkü kahkaha atacak halim yoktu.
" Ömer kucak gel de yanıma yat." Dediğimde hepsi kahkaha attı.
" Defneğğğ Defneğğğ burada tek komik olan benim kendine gel ama ya. Hı kızgın surat emoji!" Deyip kaşlarını çattı ellerini yumruk yapmıştı yüzünü de duvar kadar sert.
" Artık benim ağla." Dediğimde başını yanında duran Metinin omzuna omzuna koymuştu.
" Metin Metin çok zor durumdayım Çetin." Suratını ağlamaklı yüz ifadesini yaparken gülümsüyorduk Kemal'in bu haline.
Metin gülümseyerek, " Bir olayı da dram yapmasan olum? " Dediğinde " Sus lan sen döşü kıllı." Burnunu çekip dudaklarını büzüştürdü.
" İşim bu." Gülerken gözüm Ömer'e kaydı beni izliyordu amına koyayım.
Yüzüm kızarmıştı amına koyayım utanmıştım gülüşünü yedim ne tatlı tatlı gülüyor bana.
Daha fazla utanmamak için Kemal'e çevirdim başımı onunla uğraşacaktım eheeee!! Yeni uğraşım Kemaldi.
" Boş işler Müdürü! " Müdürden bir güçlü bir havlama yerimden zıpladım. Hakan'ın kucağındaydı o da suratsız.
Hakan sırtını seviyordu." Yok abicim sana demedi Defne abla Kemal abine dedi boş işler Müdürü" diye. Demesine karşın cümlesini bastıra bastıra söylüyordu Kemal'in kulağına yaklaşarak.
" Ya baba şunlara bir şey de bana boş işler müdürü diyorlar babaaaaaa! Dediğinde elini yumruk yapıp göz kapağını ovuşturdu dudağını büzüştürüp ağlama moduna geçtiğinde ise.
Ömer' im konuşmuştu.
" Eeee boşşunnn oğlum." Kahkaha tufanı odanın dört bir yanını sararken Kemal başını kaldırıp. " sen öyle diyorsan öyle olsun reis!! Öl de ölelim reis!! Reisssss!! Sisss! Sissss!"
Bir kahkaha tufanı daha. Bende gülecektim ki Ömer'in sesini duydum tekrardan uyarıcı ses tonuna sahipti kendisi.
" Yavaş gül kadın yaran." Ama sen öyle desen ben gülemem ki kaçtı gitti işte.
"Sen ne gülüyon lan süt bebesi he!" Diyen Kemal'in sesini ve ardından gelen tokat sesini duydum.
" Ya abi hep beni görüyor gözün!" Hüseyin sitem dolu acısının üzerine elini ensesini götürüp ovuşturdu.
" Çok konuşma la!" Derken gülümsüyordu Hüseyin elini ensesinden çeker çekmez bir tane daha şaplak attı ensesine.
" Ya baba!!!!" Can havliyle Ömer'e seslendi Hüseyin bende o anda Ömer'e baktım oyş bebek bebek güldüğünde gözlerinin içi gülüyor yav!
Kaşlarını çattı ama gülüyordu da " dokunma oğluma Kemal." Diyordu demesine ama göz kırptı bir yandan da.
Ömer'in göz kırpmasıyla bir tane daha attı şaplak ensesine Kemal. Hüseyin'e bakarak, " he baba he bu oğlunda biz neyiz sorması ayıp?"
Ensesini okşaya okşaya bir hal oldu çocuk. Acı içinde, " ayıpsa sorma abi sende." Dedi. Hâlâ başı öne eğik şekilde ensesini kaşıyordu.
Kemal bir kere daha elini kaldırmıştı ki Ömer'in sert ve tok sesi buna engel oldu.
" Kemal bokunu çıkarma sen bugünlük kotanı doldurdun aslanım! " Kolunu kaldırıp eliyle Hüseyin'i yanına çağırdı.
" Gel lan buraya kerata ." Ensesini tuta tuta Ömer'in yanına geldiğinde ensesini okşamaya devam ediyordu.
" Çok mu acıyor? " Diye soran yufka yüreğine mi düşeyim yoksa anında değişen bakışlarının yavru kedi bakışları olmasına mı? Awwwww!!!
" Çok acıyor babaaa! " Demez mi bide , bu Hüseyin aynı eski Ömer'di ya çocuk ruhlu ama ben inanıyorum Ömer yine eskisi gibi çocuk ruhluydu. Sadece kendini kasıyordu.
" Çek elini bakayım ben bir." Elini Hüseyin'in ensesindeki elinin üstüne attı.
Direndi Hüseyin ensesindeki elini kaldırmamak için " yok baba o kadar acımıyor ben biraz abartım boş ver." Kaşları çatıldı.
" Çek elini Hüseyin çek elini oğlum." Sesi yumuşak ama kaşları çatıktı Ömer'in. Sıkıntılı bir şekilde nefes verdiğinde Hüseyin elini çekti.
Ben o anda Kemal'e baktım dudak içini ısırıyordu " pişt korktun mu? Böcek!! " Dedim. Umursuzca bana bakıp göz devirdi " hıh" dedikten sonra dil çıkardı bana.
Ben aşağıda kalır mıyım kalmam gözlerimi kısıp kısıp ardından onun yaptığı gibi çıkardım.
" Kemal!"
" Efendim abi?" Derken Kemal yavaş yavaş adımlarını geri doğru çekiyor küçük küçük adımlıyordu. Gözlerimle bir ayaklarına bir kendine bakarken Ömer'in sesini kulaklarım işitti.
" Kemal kaç oğlum! Kaç lan! Kaç! "Bu adamın bağırmasından ciddi ciddi korkuyordum amına koyayım!
" Tamam baba. " Yavaş yavaş kapıya giderken yüzü bize dönük ama arka arka gidiyordu ve gözleri Ömer'deydi.
Kemal'in bakışları öyle ilgi çekiciydi ki Ömer'e bakmadan edemedim benim güzel adamım dudak kenarını ısırmakla birlikte kaşları olabileceğine daha çok çatılıyordu.
' Ama bu çok güzel bir manzara yiaaaağğ!'
' Hı eridim resmen ama ben!' ( Gözlerinden kalp çıkan emoji...'
" Babasının ağızına kan sıçtığımın çocuğu! Bu çocuğun hali ne lan?!!"
" ALLAH KAÇIN ÖMER İPLİKÇİ GELİYOR!! KAÇIN KAÇIN!!" deyip odanın içinden koridora fırladı.
Ömer bir sinirle çocuklara döndürdüğünde hepsi yarasını görmüş kedi gibi süzüldüler bakışları ve boyunlarını sağ ya yatırmaları bu sebeptendi.
' Ya şunlara bak? Kuzu kuzu!! Meeeee ben Erman Kuzu!'
İçimden geçen bu düşünceyi bastırmak isterken bile yaram beni zorluyordu amına koyayım iyi değilim doktorlar!!! Bir de kahkaha atsam kim bilir ? Ömer bu yüzden dikkat ediyordu bana canım ya canım.
" Hanginizin ayakkabı topuzu sivri ve kalın lan?! " Öyle demesine şaşırıp kalırken Metinin ayak baş parmağı ile işaret parmağını sağ arka ayak tabanına sürtmesini şaşkınlık dolu bakışlarımla izledim.
Tamamen ayakkabı ayağından çıktığında ise eğilip çıkardığı ayakkabısını elini alıp büyük keyif ve gülüş ile uzattığını gördüm.
" Buyur abi zevkle ve hizmetle." Gülüyordu zevkle mimikleri bile gülüyordu Metin bacımın.
' Hahaaaaaa bundan sonra Metin'e Metin bacım diyeceğim Metin bacı yok sana hacı.'
Ayakkabıyı eline kavradığı gibi bir sinirle Metin'e baktı." Eyvallah koç." dedi ve hışımla odadan çıktı Ömer.
" Ne oluyor ya? "
" Defne abla abim Kemal abimi evire çevire dövecek bu eğlence kaçmaz herkese nasip olmaz." Derken bile Müdürün beyaz - kahverengi tüylerini okşuyordu kaç saattir.
" Oha eğlence var desene koşun lan! " Dediğim anda Ömer'in ve Kemal'in sesi koridorda yankılandı.
" Kaçma lan gel buraya it evladı!"
" Düzgün konuşalım lütfen edep çerçevesinde aww bu ne şiddet bu celal? Ani sinir bünyeye zarar!"
" Ney ney edep çerçevesi mi? Paçası yırtık don lastiği seni, bak Kemal kaçtığın kadar iki kat daha döverim oğlum seni kaçma lan!"
" Dövüyon zaten abi elinin ayarı yok ki senin, aaa! Gelme gelme, git git yallah cinler yallah kış kış! "
Sesleri koridorda yankı yaparken Ömer'in sesini duydum. " Çarpılcan len!" Derken kahkaha dolu sesine gülüşleri de eklemişti.
Bir insanın sesi bile karizmatik olabilir mi ya? Bunu Ömer'e kapıldım yada kapılmaya devam ettim için söylemiyorum gerçekten ama gerçekten Ömer'in sesi tonu çok güzeldi, aşırı güzeldi insanı kendinden geçiren bir ses tonuna sahipti Ömer!
' Lan Ömer hakkında bir şey daha öğrendim ama söylemem eheeee yaşasın yaşasın!'
Sevinçlerimi yarıda bırakan aklıma gelen şeydi bir korkuyla Metin'e baktım.
" Lan ne eğlencesi Ömer'in kalbi var kalbi! Koşmaması lazım! Her bok biliyorsunuz da bunu mu bilmiyorsunuz lan?! " Hani kalkışımla yaram acıdı ama çaktırmadım en azından ben öyle sandım.
Hemen Metin yanımda biterken Hüseyin yatağın kenarına yaklaştı.
" Bacım iyi misin? "
" İyiyim iyi beni Ömer'e götürün ne olur kalbi, kalbi beni Ömer'e götürün! " Konuşamıyordum bile tek düşündüğüm Ömer'di.
Benim aklıma ilk gelen Ömer olması??? Peki ben anladım kendimi...
" Abla biz Ömer abinin bu durumuna alışamadık yani o bakımdan."
" Hüseyin ne anlatıyon oğlum sen? Bacım izin ver bakayım yarana Ömer abi kızar bana bi bakayım." Dediğinde elini uzattı buruşturdum yüzüm can havliyle kıstığım gözlerimle Metin'e baktım.
Bana doğru uzattığı eline bir tane vurdum boynunu eğilmiş yarama bakıyordu uzaktan. " O eli çek Metin o eli çek!"
Dizlerimin üzerinde üzerindeyken yatağın kenarına sağ ayağımı attım, Metin ile Hüseyin hemen bana yaklaşıp iki koluma girdiler.
" Aman yavaş." Hakan'ına dönüp kolumu tuttuğun hemen öncesi " Koş Hakan Kemal'e söyle dursun koş."
Kucağında Müdür ile bizden önce koridora çıkarken " Kemal abi dur! " Deyip susmuştu. Çaresiz bakışlarıyla kafasını döndürüp bize odanın içine bakarken.
Yüzümü buruşturdum, her adımımda o an şokun etkisiyle hissetmedim bıçak darbesini tekrar tekrar yaşıyordum canımdan can gidiyordu canım çok acıyordu.
Koridora çıktım nihayetinde sol tarafında Metin, sağ tarafımda Hüseyin Metinin hemen yanında Müdürün sırtını okşayan Hakan.
" Lan ağızına ekmek doldurdum lan atarken tutmadım oğlum, lan yatağın demiri götüne soktum! Hüseyin'in ensesi ne lan?!!"
" Eheeee! Sanat eseri dimi abim? Ben yaptım." Kemal konuşuyor Ömer' de sol elindeki ayakkabıyı sallayarak.
" Bak bir de cevap veriyor gel lan buraya seveceğim seni Kemal!"
" Yok abim." Deyip ellerini birbirine birleştirdi parmaklarının uçları makas ağızı gibi yapıp Çinliler gibi boynunu eğildi.
" Koniçiva koniçiva merhaba!" iki defa aynı şeyi tekrardı' boynunu kaldırıp öne eğerken gülüyordu.
Normalde gülmem gerekiyordu çünkü çok komikti ama aklım Ömer' de gözlerim Ömer ve Kemaldeydi. Ömer sol elini kaldırdı havaya. Ayakkabı kaldırıp Kemal'e atmadan önce.
" Bak gelirim oraya sıçarım ağızına! " Deyip Kemal'e doğru fırlattı ayakkabıyı.
" Lan o Metin abinin ayakkabısı değil mi lenğğğ kim verdi onu?!!! Oğlum çok acıtıyor!! Deyip ani hızla ayakkabıdan kaçarken.
Ayakkabı duvarın kirişini parçalarken zemine duvardan parçalar düştü.
" Vuramadı ki vuramadı kiii!" Deyip gülerken Ömer koşarak ayakkabıyı attığı yerden aldı.
Kemal kaçıyor Ömer peşinden koşuyordu. " Görün görün Ömer İplikçi peşimden koşuyor." Ömer dilini ısırıp konuşuyorken. " Len konuşma konuşma boş!"
" Boş boş!! Koş koş! Zaaaaaa!!" Kemal koşarken Ömer ' de koşuyordu ayakkabıyı attığı gibi Kemal'in götünün ortasına attığı gibi.
"Amanım! Metin abi ben seni yakarım! Allah cezanı vermesin!"
Deyip koşarken en sonunda bağırdım Ömer zor nefesler alıyordu.
" Ömer!! Koşma." Dedim içimi içimi yerken olduğu yerde kalakaldı. Şapşik şapşik bana bakarken ağızını da açmıştı.
" Olduğun yerde kal bu bir soygundur." Deyip güldüm. Koştuğum gibi yanağına tokat attım başı sol tarafa düştü morarmış sol elini yanağını götürüp sıvazlayarak " Defne! " Diye tısladı.
" Geri zekalı senin kalbin var kalbin!!" Başını bana çevirip ağız içinde dilini gezdirdi yanağı dili yüzünden şişerken histerik bir gülüş attı.
Bana biraz yaklaşıp elini belime atıp kulağıma fısıldadı. " Benim her zaman kalbim vardı aşık olunca mı kıymete bindi? Nankörsünüz kızım nankör kediden bile daha nankörsünüz siz! Kendi istediniz bir şey olunca nasıl da çirkin ördek yavruları göze güzel gözüküyor." Deyip çekildi elini yanağıma atıp yanağımı severken yavru kedi bakışlarıyla bana baktı. Benim ise başım öne eğikti Ömer'in lafları altında eziliyordum.
" Seni kucağıma alim mi? " Şimdinin aksine sesi öyle yumuşak geliyordu ki ses tonunun güzelliğinden uykum gelmişti. Yanağımı eliyle sevmeye devam ediyordu.
Başımı kaldırıp yüzüne baktım sol omzumu silkerek. " hayır istemiyorum vazgeçtim." Dedim bir değişik bakıyordu bana sanki bir annenin çocuğuna bakması gibi şefkatli, sevgi dolu, gözlerinin içinin gülmesinin yanı sıra gözlerindeki sevgi dolu bakışları daha çok yoğunlaşmıştı yoğunluktan gözlerinin içi parlıyordu.
Vazgeçtim deyip gidecekken beni kolumdan tutup kendine çevirdi.
" Ya gelirsin kucağıma yada bir daha zor bulursun kucak Defne, şimdi bir daha soruyorum kucağıma alayım mı seni? "
Hızlıca kafamı salladım zaten canıma milleti birde araya ben soğukluk yapmak istemedim yeterince duvar, soğukluk vardı.
Gülümsedi.
" Atla küçük kız çocuğu, atla bebeğim." Yiaaaa ama ben düştüm."
Başını çocuklara çevirip. " Siz ne gülüyorsunuz la dönün arkanızı Defne kucağıma atlatacak komik bir şey var sanki şu tiplere bak hele mor evler çatısı. " Gülmemek için kendimi zor tuttum.
Mor evler çatısı ne ya?
Kolunu kaldırıp işaret parmağını havada salladı onlara doğru sağ kaşı havaya kakmıştı. " Çok karizmatiiiik şuan. " Kemal hemen Hüseyin'in, hem Müdürün hesabını soracağım unutmadım , Hüseyin seninle de ayrı konuşacağız senin içinde de gizli Kemal fark etmedim sanma." Deyince gülerek çevirdim başımı onlara doğru.
" Aslanım benim be!" Diyerek kolunu Hüseyin'in boynuna attı kafasını kendine doğru çekti." Aferin lan küçük Kemal reis!" Hüseyin'in boynu kırılacaktı boynunu eğdikçe eğiyor saçlarını karışıyordu.
" Abi boynumu kıracaksın abiii."
" Sus lan işte seviyoruz seni." Diyerek simsiyah saçlarını karıştırmaya devam ediyordu. Kıkırdayıp gülerken.
" Püh Allah sizi bildiği gibi yapsın! Şu hareketlere bak? " Demesiyle Ömer'e baktım bu adam komik mi bana öyle geliyor? " Elini kaldırıp sallarken gülüyordu.
" Yaaa Ömer."
" Ne var kız? "
" Güldürme be." Kıkırdarken elim otomatikman yarama gitti.
Bir bana bakıp bir çocuklara baktı işaret parmağını havada da döndürüp. " Lan benim çocuklar." Der demez arkalarını döndüler.
" Zıpla yavaşça, hakkeden sıkıldım Defne gidelim artık korktum kızım."
Kucağına zıpladım kollarımı boynuna dolarken derin bir nefes aldım. " Yarana dikkat et." Mis gibi kokuyordu benim mis kokulu adamım. Açık olan gözlerimi kapattım.
" Hı hı... Sende yavaş yürü olur mu?"
" Çocuklar gidiyoruz yeter bu kadar tantana sıkıldım."
Ömer hareketlenmişti. İçimi bir huzur kaplıyordu Ömer'e daha yakın olunca kucağında olunca sanki korunaklı bir eve güvenli bir yerdeymişim gibi gibi geliyordu kolları beni herkesten saklıyordu sanki. Bunu bir kaç gün önce fark ettim. O günün sonunda da bıçaklanmıştım zaten."
Başımı kaldırıp sol omzuna öpücük kondurdum gerisi geriye başımı koyarken huzurun adını Ömer koydum.
' Zaaaaaaa!'
Tek koluyla sarıyordu beni.
"Abi Kişilik Maymunun adamları etrafı sarmış!" Diyen Hakan'ın sesiyle gözümü açtım.
Yine mi ya?!
" Ya Ömer'e bir şey olursa tekrardan?"
" Ya ben yine Defneyi kaybetmekle burun buruna gelirsem? "