Mafyanın Bakıcısı

Mafyanın Bakıcısı-37

Yazardan

Kadın  aynı pozisyonda ağlamakla meşgulken içi içini çekiyordu hıçkırıklar birbirinin ardını kovalarken göz yaşlıları burun akıntısı birbirinden bağımsız hareket ediyordu başı ise dizlerinin üstüne koymuş iki büklümdü.

" Yeni kız Ömer'e bir şey mi oldu?! Kardeşime bir şey mi oldu?! "

Koridora giriş yaparken amacı adamın odasına girmekti ama duvar dibine çökmüş ağlayan kadını görünce;

Bakışları boş anlam kazanırken sesi telaşlıydı gelen kişinin.

Dizlerinin üzerine çömelip kurbağa oturuşu yaptı.

" Yeni kız?! Ömer diyorum Ömer'e bir şey mi oldu? " Diyerek koluna dokundu.

Ardından etrafa bakarak " çocuklar nerede? Kemal, Hasan nerede?! " Dediğinde ağlamanın şiddeti arttıkça korkusu artıyordu Kağanın.

Evet gelen kişi Kağandı.

Ve telaşla Defne' den cevap beklerken onun sesiyle daha çok ağlaması artıyordu. Kağan korkarak ayağa kalktı. Hızla yürüşlerinin ardından kapıyı açıp manzara karşısında derin bir ' oh' çekti.

Çünkü Ömer İplikçi akıp giden zamanın aksine yatağında mışıl mışıl uyuyordu, başını sola yaslamış   karnın üzerinde eli  avucunda ise ona hayat veren pompa , alt dudağı uzamış derin derin nefes soluklayarak yaşamının derdindeydi.

Kağan gözlerini kapattı derin bir iç çektikten sonra, geri açtı. Gözlerinin odağı Ömer'in baş ucunda olan makineye kayarken uzun hemen ardından karının üzerinde olan ele kaydı. Avuç içi ters dönerken pompa da avuç içindeydi.

"İyi uykular bebem rüyanda beni gör." Gülümsedi gözleri kapalı halde.

" Sen kimsin de ben seni görecem la?" Gülerek şen şakrak sesiyle. " Ben Arık Böke Erdenet geri geldim." Dediğinde Ömer sırıtarak. " Şakacı seni. "

" Öyleyim ne yalan söyleyeyim?" Derken gülümsemesi genişledi.

" Karşim hadi bir-" Adamın cümlesini " tamam be siktir olup gidiyorum bu dünyadan." Diyerek tamamlamıştı Kağan.

Hala gözleri kapalı ona sırıtan adama karşı gülerek kafa salladı. " Defne." dediği anda Ömer'in gözleri fal taşı gibi açıldı.

" Eheeeeeeeeehe ne oldu Ömer İplikçi he?(!) Ne oldu?(!)"

Kaskatı bir ifadeyle üst dudağını kıvrıldı parmaklarını silah şekline sokarak işaret parmağı ile Kağanı nişan aldı.

İşaret parmağını havaya kalarak;

" Ah sol yanımdan vuruldum bir şerefsiz uğuruna (!) Aşk bu olsa gerek yavuuuu! Ah vur beni Ömerğğğ! Vur vur vur!! Vur!!" Demesiyle suratının tam ortasına yastığı fırlattı.

Yastığın etkisiyle kapı kolunu daha sıkı tutarken başı geriye doğru gitti.

" Ama şimdi bu oldu mu Ömer? He oldu mu? Çocuk çocuk hareketler kardeşim! Sana hiç yakışıyor mu he?" Böyle hareketler bana yakışıyor lütfen kendimiz olalım plase! Taklit olma efsane ol!"

İki adamda birbirine gülerken " Ver hadi yastığı ne boş yaptın abicim ya uyuyacağım!"  Gözleri ile yastığı gösterirken çarpık çarpık gülüyordu Ömer.

Başını yukarı kaldırarak gülümsedi " hayatta vermem."

Gülerek " La versene."

Eğilip zemine düşen yastığı alırken " şimdi bu yastığı çok istiyorsun öyle mi anladım bro?" Yüzü yastığa dönüktü Kağanın.