Mafyanın Bakıcısı

Mafyanın Bakıcısı- 7

Yazardan

Defne ve Ömer arabadan inmiş kadınının bir şey demesini bekliyordu en azından bir tepki vermesini " oha anasını satayım bu evse benimki kümes be!" Kat kat ev düşünün hayaliniz de. On birinci kat ise çatı katıydı evin. Ev beyaz renklere sahipken  sıfıra yakın boğaz manzaralı iskelesi varken denizden vapurlar geçiyordu ama Defne bu eve sadece kuş bakışı bakmış arka ve ön bahçesini görmemişti daha.

" Ben geçiyorum sen ne yaparsan yap doktor hanım yada yenge mi demeliydim?"

dedi gülmeye çalışır halde Ömer.

Şaşkınlığı üzerinden atıp adama dönerek elini gösterdi sallayarak.

" On kardeş ister misin Ömercim he?!" Sinirli gözükmeye çalışır halde.

" Yalnız benim gördüğüm sadece beş kardeş var ayıp ayıp bir de doktor olmuşsun daha sayıları bilmiyor musun kızım!"

" Bnim sadece gördüğüm bis kardeş vir ! " Ağız eğirerek Ömer'in taklidi yaparken  ayağını da zemine vurdu kadın.

" Sana gıcık oluyorum be adam gıcık!!!!!!" Çarpık çarpık güldü.

" Sana bu yolda başarılar diler saygılarımı sunarım sevgiler ile mektubu mu yollarım."

" Ha?" Keyifle gülerek arkasında şaşkın bir Defne bırakırken eve doğru giriş adımlarını atıyordu Ömer İplikçi.

Yüzünde eksik olmayan ifadenin yanında bir de çakmak çakmak bakan gözleri de eklenmişti.

" Koş Defne Topal koş evde kayınpederin seni bekliyor hadi tabanlara kuvvet.

Ömer'in sesi ile hareketlenen Defne koşmaya başladı adamın arkasından.

" Ah ah zamanında Ömer arkamdan koşuyordu şimdi ben karma sen nasıl bir şeysin amına(!)"

" Ömer bekle."

Ömer gülerek arkasını döndü şimdi yüzü tamamen kadına dönükken ellerini yana açtı ve geri geri itti eve doğru.

" Hüseyin Bolt musun mübarek!? Bak bak nasıl da koşuyor! " Defne Ömer'in yüzünde hiç eksilmeyen ifadeyle oldukça keyifliydi.

Defne bir anda durup koşusuna son verdi.

" Eee sen koş dedin?!"  Ömer de durup dudak kenarını kaşıyarak çarpık çarpık güldü.

" Ben koş dediysem öylesine dedim koşup koşmamak senin elindeydi."

" Ne?! Oğlum bak seni bıçaklarım ha!"

" Hım.." dedi elini çenesini altına koyarak düşünüyordu Ömer  kollarını birbirine dolaşmış çiçek olmuştu eliyle Defneyi göstererek.

" Eee doktor olduğunu düşünürsek bu çok normal hahaaaaaaha."

Aşık olası gülüşüyle keyfine diyecek yoktu adamın.

" Lan!!!!!! Çıldırıyorum bak sinirden deli etme beni!"

Ellerini yumruk yapmış sinirli boğa gibi kafasını öne çıkarmıştı Ömer'e doğru kaşlarını çatmıştı tabi.

Yarım ağız çarpık gülüşüyle.

"Hadi hadi içeri geçelim." dedi yarım bıraktığı yola devam ederken.

Ev ile bahçe arası o kadar uzundu ki daha evin kapısı gözükmemişti bile.

"Koş Defne Topal koş yoksa bitmez bu bok evin yolu!"