Mafyanın Bakıcısı

Mafyanın Bakıcısı- 8

Ömer'den

" Düzgün konuş lan kim var senin karşında it herif?!"

diye bağırıyordu bana sanki karşımda bir varlık varmışçasına! 'İtmiş' her varlık olduk da bir senin oğlun olamadık Berat İplikçi!

Gülerek.

" Vallahi karşımda sen varsın sende her boka benziyorsun!!" Kemal kıs kıs güdü  benim bu söylediğime ama  bakışımla göz göze gelince başını öne eğdi.

" Ömer!!!! Kendine gel!!! Berat İplikçi ile konuşuyorsun!!!!"

' Sikerim bütün İplikçilerin amını!' iç sesim de haklıydı benim gibi!

" Sikerim bütün İplikçilerin amını!" Dedim sinirle o adam da benden cevap bekliyordu ama bunu değil.

" Ne diyorsun lan sen orospu çocuğu!!!" Dediği gibi bir tokat attı ki Defnenin kucağına düştüm.

' Bu kız niye hala yerdeydi lan!?'

Ağırlığımı vermemek için götümü kaldırdım iki elimi yana koyarak kalçamı havaya kaldırdım İstanbul Köprüsü olmuştum amına koyayım.

" Defne altımdan çık şimdi hadi güzelim (!)" dedim Berat İplikçinin duyamayacağı sesle.

Yan gözle baktım kafasını sallıyordu.

" Defne hadi!"

Yine aynı şekilde kafa salıyordu. ' hayır ' anlamında.

" KEMAL DEFNEYİ AL ÇABUK ÇIKIN EVDEN!"

" Hayır Ömer bırakmam seni burada!"

Bir kahkaha sesi geldi kulağıma gözlerimi çevirip ona baktım kahkaha atıyordu götünü , ağızını ayrı siktim piç! Adını koymadım bir keyif vardı yüzünde.

" Vay Ömer neden geç kaldın belli oldu şimdi.

Kaşlarımı çattım.

" Ne diyorsun sen?" Pişkin pişkin gülü2yordu karşımda sanki ayı yogi oynuyordu lan karşısında!! Neye gülüyordu bu niye?!!!

" Demek yol boyunca bu doktoru siktin!!! O senin yengen yengen!" dedi.

' Ben bu bakışı biliyorum hayır hayır! Ve bu gülüşü de!'

Kemal  ve Metine dönüp.

" Alın şu kızılı bir odaya kitleyin Ömer'le işim bittikten sonra onun tadına ben bakacağım!" Kemal ve Metin bana baktıktan sonra gözlerimi açıp kapattım.

Korumalar gelip Defneyi alırken.

" Ömer yapma kendine gel! Ömer bu sen olamazsın bırakın be beni bırakın Ömer! " bağırıp çırpınıyordu.

Kafasını arkaya çevirip gözleri ile bana yalvarırken dizlerimi karnıma çekerek kollarımı dizlerime sardım böylece köprü sıfatından oturur pozisyona geçmiş oldum.

Hala bana bakıp çırpınırken.

" Kusura bakma her koyun kendi bacağından Defne kendi canım varken seni düşünecek değilim."

Giden Defneye çarpık gülüşümle el salladım.

" Hayvan geri zekalı herif!"  Gülüyordum ama gözlerim pantolonun kemerini çıkaran adama babama kaydı. Konuşmasıyla anladım kadarıyla onunda gözleri babama kaymıştı.

" Bir tane de benim için vur acıma!"

' Gördün mü Ömer? Bir insan yedisi de neyse yetmişi  de o! Defne bu yapacak bir şey yok!'