Yazardan
Adam hastane penceresinden dışarı izliyordu yüzünde kara bulutlar gezerken çatık kaşlarında ise sis bulutu vardı. Gözler keskin bıçaktan daha can alıcıydı.
Gökyüzündeki bulutlar simsiyah olurken üstüne sis, duman gelmiş bulutların üstünü süslenmişti. Kapkara bulutlar yer yüzündeki Ömer İplikçinin simgesi gibiydi.
Pencereden dışarı bakan adam her dakika, her saniye çatık olan kaşlarını daha çok çatıyordu. Hemen sağ ayağının tarafında olan köpeği kuyruk sallarken arkasında kalan oğulları da yeni gelin misali ellerini bacak arasına sıkıştırıp boyunlarını sol omuzlarına doğru eğiyordu.
Hepsinin boyunları belli bir düzeyde giderken " Ö-m-er! " Diyen Defnenin sesiyle odanın içine bir soluk gelmişti. Ölüm sessizliği yaşayan odada kadının cılız güçsüz sesi Hakan'ın konuşması ile gölgelemişti.
Boynunu kırdığı omzundan sevinçle başını kaldırdı " Ah-anda uyandı uyandı lan! "Demesiyle diğerleri de sol omzuna kırdıkları boyunlarını kaldırdı.
Ömer sol omzundan Defneye baktığında elleri bel boşluğunda birbirine kilitliydi kaşları çatık yüz hatları mimiksizdi, ellerinde kadının kanları mevcutken sol elinin üstündeki sıcak kendi kanı ayak dibine damlıyordu.
" Ö-m-er (!) " Diyerek ağladığında inlemişti. " Bir kez daha sol omzunun üstünden Defneye baktığında arkasına kalan adamlar korkudan boyunlarını sol omuzlarına kırdılar aynı anda.
Defne gözlerini yavaşça araladığında başını döndürdü yastığın üstünde.
" Ömer?" diye fısıldamıştı can havliyle. Gözlerini kapatıp soludu yüzü pencereye dönüktü adamın.
" Abi?"
" Duyuyorum Hakan sağar değilim." Dediğinde Hakan .
" Yok abi ben onu demeyecektim bizim boynumuz tutuldu ellerde bacak arasında yufka oldu."
Çaktırmadan çarpık gülüşünü sergileyip pencereden dışarı izlerken " Senin için ne yapabilirim Hakan? " Güldü adam.
" Abi iki dürüm bir kadın budu köfte." Yüzüne arsızca bir ifade yerleştikten sonra Ömer ani refleks ile döndü şaşkınlıkla bakıyordu onlara daha doğru cümleyi kuran Hakana.
Sıra sıra boynu sola yatık sandalyelerde oturan adamlara, odanın içinde kahverengi püf pofuduk koltuk olsa da o bir taneydi.
Ama dördü birden bir pofuduk koltuğa oturamayacakları için hastane deposundan dört plastikten beyaz sandalyeyi kapıp Defnenin ayak ucuna oturmuşlardı.
"ÖMER! ÖMER! ÖMERRR!!!" Feryat cihan eden kadın yataktan fırlamıştı. Ama bir süre sonra karnındaki bıçak yarası kendinin de artık ömür boyu orada olacağını hatırlattı.
Defnenin aldığı her nefes artık canına batacak nitelikte olduğunun bir acı gerçeğiydi artık. Aldığı bıçak yarası karnın göbek üstündeydi.
Yaranın üzerine teramisin sürüp sargı beziyle kapatmışlardı doktorlar.
" Ah! C-a-n-ı-m can-ı-m yanı-yor." Dediğinde yüzünü buruşturup hemen elini yarasının üstüne bastırdı canı çok yanıyordu nefes aldıkça.
Ömer gözlerini belirte belirte Defneye doğru giderken elleri bel boşluğundaydı her adım sonrası ellerinden kan damlacıkları akıyordu.
" CANIN ACIYOR DEME CANIN?! "
" Ömer diye öyle bakıyorsun korkuyorum lan?(!) " Kafasını sallayıp gözlerini daha çok belertti kafasını öne eğerek yürüyordu.
" O CANIN DAHA ÇOK YANACAK SENİN DAHA ÇOK!"
" Bağırma be! Aşık oluyorum adamın ses tonuna bak be arkadaş?! " Defne de bilmiyordu iç sesinin dışa vurmuş halini.
Odanın içindeki adamlar şaşkın şaşkın Defneye bakarken aynı ah - anda tek kaşlarını kaldırıp " Ha? " Deseler bile Ömer sinirden kararmış kahverengi gözleri kıpkırmızı olmuş damarları ile Defnenin üstüne devam ediyordu gözleri git gide büyüyordu sinirden.
" CANINI DA YAKACAK EBENİ DE SİKECEK O YARA BEKLE!! HAYIR NE SİKİME ÖNÜME ATLIYORSUN SEN?! HERŞEYİ DEFNE HANIM BİLİR DİMİ? DİĞER İNSANLAR İSE YANLIŞ! BİR TEK O DOĞRU! HAYIR TEK AKIL SENDE Mİ VAR KIZIM?!"
Ne dediğini yeni yeni fark ettirse de dudak kenarını ısırdı kadın adamdan korkmaya başlamıştı özellikle de o normal de boncuk kahverengi gözlerinin büyüme oranı olmayan bu gözlerden.
Gözlerini yüzünden kaçırınca zemine şıp şıp damlayan kanları fark etti. Gözlerini belirte belirte konuşma sırası Defnedeydi.
"SENDEN KAN MI AKIYOR LAN YAVŞAK! O ZEMİNE AKAN KAN NE?! "
' Yavşak ' kelimesinden sonra Kemal Hüseyin'e , Metin Hakana bakıp birbirinin suratlarına ' yavşak? mı? ' Deyip ardından " oha! " Dediler.
Daha sonra ağızlarını açıp şaşkın şaşkın Defneye baktılar. Adam ise ellerini yüz hizasına getirip havaya kaldırdıktan sonra kıkırdayarak.
" Bak beğendin mı bunlar senin kanın senin?!" Kıkırdayıp güldüğünde ise, bağıran kükreyen haline geri dönmüştü.
Elleri yüz hizasındaydı havada ve Defnenin göz hizasında, yüzünü buruşturup elini tekrar yaranın üstüne koydu bal gözleri adamın üstündeydi.
" BAK BU ELLERE SENİN KANIN KARIŞTI! KANIN! BEN BUNU KANLI ELLERE NASIL YAŞİCAM? NASIL LAN?!"
Ellerinin üstünü görmesiyle çığlık attı gözleri büyümüştü en az Ömer'in' kiler kadar.
" ÖMER BU ELİNİN ÜSTÜ NE LAN NE!!!!! " Onların her hareketini ve davranışlarını izleyen adamlara döndü Müdür ise yüksek sesten dolayı duvar dibine sinmiş sağ ön partilerin üzerine yatmış sol ön patisiyle gözlerini kapatmış öylece yatıyordu.
"Siz böyle mi sahip çıkıyorsunuz baba dediğiniz insana?(!) " Sesi içine kaçmıştı ses tonu aciz ve can yakıcıydı. Canı yanıyordu.
Ömer'in bakışları da bir garipsemişti ve panik halindeydi.
" Bacım iyi misin?!" Diyerek yerinden kalktığında Metin diğerleri de panik ile kalkmıştı yerlerinden. Hepsi panikle yatağın etrafında dört dönerken Ömer arkasını dönüp gözlerini kapattı derin derin nefesler alıyordu.
" Bacım iyi misin? Gel söyle yaslan? " Sol omzundan yavaşça yatağa uzandırdı Metin.
Hüseyin pikeyi üstüne çekerken Hakan arkasına yastık koyuyordu " Yastığa gerek yok aslında? " Olur mu abla? Rahat etmesin öyle? " Peş peşe yastık koyarken Hakan Defne bunalmış görüş açısını kapatmışlardı Ömer'i görebilmek için boynunu uzatması gerekiyordu.
" Kız Defnağğğ? Nasılsın kız orada havalar nasıl? " Kadın tam cevap verecekti ki " Defne abla dur bu rahat olmadı ince bu pike ben sana bir tane daha getireyim? " Demişti Hüseyin.
" Yok la - ana gitti." Derken odadan çoktan çıkmıştı.
" Defne abla bir şey istiyor musun? " Sorar gözle sorarken Hakan " Dur ya ben ne soruyorsam şimdilik sana kantinden alsam evine her şeyden göndersem olur mu? Diyordu ama öylesine cebinden çıkardığı telefonu ile bir şeyler karıştırırken yüzü telefona dönüktü. Defne' ye hiç bakmıyordu.
" Ben o kadar şeyi yiyemem aw nasıl yiyeceğim?" Hakan elini havaya parmağıyla " Bir dakika Defne abla? " Karşı tarafı dinledikten sonra.
" Alo alo sesin gelmiyor?! " Konuşa konuşa odadan çıktı.
Adam arkası dönük halde elleri bel kemiğinde öylece dışarı bakıyordu.
Gözlerini bastırıp biraz bekledikten sonra başı da dönmeye başlayınca Ömer'in, sessizce Kemal'e seslendi duymasını ümit ediyordu çünkü daha gücü kalmamıştı.
" Kemal oğlum (!) " Anında yanında biten adam Ömer'in yerinde sallandığını elbette görmüştü sadece tetikte beklemekteydi.
" Baba? " Sesi panik halindeyken adam zor bela sesini dışarı vurabildi.
" Kemal beni tuvalete götür." İki parmağını anlının ortasına bastırırken göz kapaklarını sıkı sıkı kapadı başı dönüyordu.
" Abim yüzün bembeyaz oldu iyi misin adım atabilme şansın var mı?" Başını salladı parmakların iki ucunu anlının ortasını bastırıp bekletirken kanlı parmakları anlının tam ortasına nokta yapmıştı kurbanlık koyun gibi.
" Ömer?! " Demesiyle Kemal bakıp başını iki yana salladı 'şimdi sırası değil' anlamında.
Yavaş temkinli adımlarla yürürken Kemal uyarılar veriyordu " Yavaş küçük küçük adımlar abim."
" Yüzün bembeyaz olmuş Ömer! İyi misin bak söyle Ömer...! " Yatağın ayak kısmına geldiğinde Defne bir kez daha konuşma ihtiyacı duydu.
Gözleri dolu dolu sesi panik halde kalbi göğüs kafesini parçalıyor canını acıtıyordu Ömer'i böyle gördükçe canı yanıyordu Defnenin.
" Ömer..." Olduğu yerde durdu Kemal güç vermek için sol elini kavradığında adam burnundan soludu. Ömer'in eline buluşan kan Kemal'in eline de bulaşmıştı.
" Yeterrr hakikaten yeter Ömer deyip deyip durma canımı yakıyorsun dayanamıyorum (!) Sus artık sesini bile duymak istemiyorum sus yeter ki sus (!) " Dediği anda kadın sertçe yutkundu boğazı düğümlemiş gözlerinden yaşlar hazır bir şekilde yanaklarından süzülüyordu.
" Gel abim az kaldı on adım daha." Diyerek odanın sol tarafta kapı ağızında bulunan lavabo' ya adım atıklarında Kemal sessiz sedasız ağlayan Defneye baktı.
Gülümsedi.
Defne ise sol tarafta uzanıp pikeyi kafasına çekti. Ağlaması her geldiğinde pike , battaniye, ne bulursa ortamda başını yatağın içinde gömüp ağlıyordu.
----------
" Abi biliyorsun Defneeğğğ korkudan atladı önüne senin? " Hem adamın ellerini yıkarken hem de bembeyaz olan yüzüne bakıyordu esmer teni bembeyaz olmuştu Ömer'in.
" Bilmek önemli değil Kemal. " Dediği anda adam musluktan avucuna su alıp yüzüne su çarptı Ömer'in.
Gözünü açıp " Bak şuan ellerimden akan kan kimin kanı? Ömür boyu vücudunda o piçin yaptığı bıçak darbesiyle yaşayacak."
Musluk taşına tutundu gözlerini aynaya dikmiş sert sert bakarken " Doktorun dediğini duymadın galiba Kemal? Metin olmasa Sen olmasan?!" Sustu bir saniye kadar.
" O Kazımı öyle bir hale sokacağım ki leş kargaları bile yemeye tenezzül etmeyecek! Gittiği her yol, konuştuğu her bir insan, hayvan , baktığı zaman mekanla, itibar hâlinde olun oğlum her yolu bana çıksın istiyorum!" Başını sağ ya çevirip Kemal'e baktı. Biraz olsun gücünü toplayabilmişti Ömer.
" Başlıyoruz oğlum bizi kim görmezlikten geliyorsa hepsinin amına kibrit dikmeye başlıyoruz gerekirse Defneye de öğretin benim size öğrettim şeyleri çünkü ona da ihtiyacım var bu yolda."
" Oha bitiyor yani her şey intikam saati çalmaya başladı yani? Tik tok tik tok.
Göz ucuyla baktığında " Oha amını- " kelimesini kesen Ömer'in kol dirseğin havaya kaldırıp ona göstermesiydi.
" Yersin dirseği ağızının ortasına uzatma oğlum tamam."
-----------
Ömer Kemal'in yardımıyla püf kahverengi koltuğa oturduğunda gözleri ile kapıyı göstermişti Ömer. Başını sallayıp kapıya doğru giderken adam.
Gözleri duvar dibine sinmiş Müdür 'e kaydı Ömer'in " Oğlum müdür baba gel lan yanıma." Odanın içini Defnenin ağlama sesleri dolduruyordu.
Müdür bütün suratsızlığına rağmen Ömer'in ayak dibine gelmişti.
Gülümseyerek eğildiğinde başını sevmeye başladı oturduğu yerden. " Oğlum çok özledim ben seni lan suratsız velet! " Dediğinde havlamış cevap vermişti Ömer'e.
" Biliyorum oyunu fazla uzattım ama oğlum uyuya kalmışım yoksa iyiyim bak." Gülümsemesi genişlerken Defnenin ağlayan sesi ile konuştuğunu duydu.
" Yalancı pislik." Kaşlarını havaya kaldırırken alt dudağını diliyle ıslatıp geri çektiğinde gözlerinin içi gülüyordu Ömer'in.
Kemal ise kıs kıs gülüyordu.
Sol dizine iki defa vurdu " Gel oğlum kucağıma seveyim seni özledim." Demesiyle Defne hızlıca pikeyi kafasından çekti.
" HAYIR KUCAK BENİM! BENİM... BENİM KUCAK!" Demesiyle ağlamaya devam etti hem canı yanıyor hem de Ömer'in biz önce dediklerini unutamıyordu.
Gülüşü çarpık gülüş olma yolunda giderken Müdür'e baktı.
" Oğlum hadi sen abi ile git." Kemal'e baktı oğlum hadi müdürü al sen." Başını sallayıp Müdüre baktığında " Abicim gel kemik alalım sana? Bana pamık şeker canım pamık şeker! " Dese bile müdür onlara bakmadan kapıya doğru gitti.
" Hayda!!!" Kemal ve Ömer kapı ağızında bekleyen köpeğe bakarken " Müdür baba? " Diye seslendi. Ama götünü dönüp kuyruk sallandığında.
Kemal;
" Kral küstü baba." Derin bir nefes alıp koltuğa doğru yaslandı.
" Hep Ömer'e küssün zaten anasını satayım hep Ömer'e (!) "
" Neyse abi biz gidiyoruz." Kafa sallayıp kafasını sağa ya çevirdiğinde kollarını koltuk kenarlarına koydu.
Defne de ağlamaya devam ediyordu.
--------------
Gözlerini kısıp derin nefes aldıktan sonra koltuktan kalkıp yatağın kenarına oturdu.
" Defne ağlama artık bak ateşin çıkacak! " Başını yastığa gömüp pikeyi kafasına kadar çektiğinde sırtı Ömer'e dönüktü.
" Git istemiyorum seni pislik! Sen benim değilsin! Sen benim Ömer'imm değilsin! "
Uzanıp pikeyi kafasından çekmeye çalıştığında Defne daha sıkı tutup indirmesine izin vermedi.
" Defne bir tanem..."
" Git! Hem sen kimsin de seni seveceğim ben yaşadığın ne varsa hak ediyorsun sen! Kalbine tükürdüm geber öl inşallah! Annen bile bırakmış seni ' Sevgisiz' yarım insan! Az bile yapmışım ben sana orta okulda yine olsa yine yaparım! Kalbine sıçtığım! Bok!" Demesiyle pikeyi kafasından indirdi bir anda söylemiş yönünü Ömer'e çevirmişti.
Adam donmuşuş öylece Defneye bakarken kafasını öne eğildi.
" Seni sevdiğim güne lanet olsun Defne.... Lanet! Değmesin sen hiçbir şeye (!)"