Ultima Pagina [COMPLETED✓]

CINQUE

CHAPTER 5✓

▼▼•

▼▼•

▼▼•

"Haru! Jusmeyo!" Sounds familliar. I think I heard that voice... Naramdaman ko na ang aking pagbagsak sa isang matinik na halamanan. I also remember the garden on Russo's Mansion. Matapos maalala 'yon ay hinawakan ko ang aking puson pero wala akong maramdamang kahit anong sakit roon. What's happening?

Dahan-dahan akong tumayo sa aking pinagbagsakang halamanan. Pero hindi ko inaakala na ganito ang aking makikita.

I am at the front on Russo's Mansion.

"La Signora Hazel! Juskupu ano po'ng ginagawa ninyo riyan?" The youngest daughter? Kung nagulat ako dahil nasa harap ako ng Russo's Mansion, mas kinagulat ko na makitang naka suot ng damit pang kasambahay si the youngest daughter at nag sasalita pa ito ng Tagalog!

what the hell is going on?

Lumapit siya sa akin at inayos ang aking kasuotan. Pinagpagan ang dumi at isinukbit ang mga nakaharang na buhok sa aking mukha.

"Signora Hazel? Saan ka nang galing? Kami'y noong nakaraan pa nag hahanap sa iyo." Second to the youngest? Gaya ni the youngest ay nakasuot rin siya ng pang kasambahay at kung dati ay puno ng kolorete ang kanyang mukha, ngayon ay hindi na. Mas simple ang kanyang itsura kumpara noong huli kaming mag kita. Noong sinaksak ako ng kanilang ina---

"Mga anak, inyo na bang nakita si Signora Hazel--- jusmerude! Signora! Ika'y saan nang galing?" Patakbong lumapit sa akin si Madame Eleonora at niyakap na lamang ako bigla.

anong drama ito?

Walang salitang lumalabas sa aking bibig. Hindi parin ako makapaniwala sa mga nangyayari. Hindi ko rin alam kung sila'y nag papanggap lamang ba o kasama ito sa mga nag bago.

Ito ang iniisip ko na isinulat sa libro bago pa ako mapunta dito. Iniisip ko na mag kapalit ang aming buhay nang sa gayon ay makapag higanti ako sa kanilang mga pang-aabuso.

"Ika'y ayos lamang ba, La signora?" Humiwalay siya sa akin sa pag kakayakap at ako'y hinarap.

"Dove ha Chiara?" I asked. And finally nakapag salita na rin ako.("Where's Chiara?")

They looking at each other and look curious. Why? Because of what I said?

"La Signora Hazel? Hindi po namin nauunawaan ang inyong sinasabi." Madame Eleonora answered. I'm more than confious because of what she said. How come that she didn't understand me?

"N-nasaan si Chiara?" Kahit nag aalanganin ay pinilit ko paring mag salita. This is the first time that we talked like this one.

"Siya'y may karamdaman,Signora Hazel. Nasa aming silid." Answered of the youngest. I immediately went inside and go at their room. I felt their presence following me but I ignored that.

Nang makarating sa kanilang kwarto ay wala akong nadatnang kahit anong bakas ni Chiara.

"Where is she?" I faced them and asked.

"Nasa aming silid, Signora---"

"Yeah, but where is she? Bakit wala siya rito?" I pointed the open room beside me.

"La Signora, hindi po iyan ang aming silid."

"What?"

"Nasa baba po ang aming silid,Manchi."