SETTE

23 7 0
                                    

CHAPTER 7✓



▼▼•

▼▼•

▼▼•

















"Are you sure we will go there?"Chiara asked. We are now preparing our things because we are going to the Parco delle Cascine. It is also two weeks since  Chiara was relieved and back to her normal strength. I can say that this past two weeks was  happy. Those two weeks, there was no fight, no one was hurt and the whole Mansion was peaceful.

"Ofcourse. We haven't been there for a long time." I said and continue to packed my things.

"Yeah, I think 3 months, to be exact?" SHe said that was the reason why I stopped what I was doing and looked at her.

3 months? It's been years since we last went there --- " I stopped when something  entered my mind. We weren't in normal time. I was the only one who knew that thing.

"Ah, yeah. It's been 3 months that's why I asked you to go there with me."

"Ito na ba lahat ng dadalhin ninyo mga anak?"

"Yes, Nay Eleo." I answered her.

"Kay sarap sa pandinig sa tuwing tinatawag mo akong ganyan, Haze." She said and approached me. Inayos niya rin ang aking bangs na naka harang sa mata.

Isa rin 'yon sa mga nangyari sa dalawang linggo. She told me that I called her Nay Eleo from now on. I am happy with that. Mayroon na akong Nanay kahit hindi tunay.

"Ingatan ninyo ang inyong mga sarili, naunawaan? Bumalik kayo rito ng walang labis, walang kulang. Maliwanag?" Chiara and I are both nodded to her. We also kissed her after leaving the Mansion.

"You're marvelous,aren't you?" Chiara asked while we are walking. I also didn't notice that I am smiling.

"Yeah, very." I answered her. Masaya lang ako dahil nararanasan ko na ang inaasahan ko noong mangyayari once na makarating ako rito sa Italy.

We continued to walk until we reach the statio and get up on the taxi, bound on Parco delle Cascine.

Habang nag bibyahe ay hindi ko maiwasang mamangha sa aming mga nadaraanan. Masasabi kong ang sarap tignan ng mga lugar dito sa Florence, Italy.



---





"Walang nabago. Ganito parin mula nang huling punta ko." Sabi ni Chiara ng makatapak kami sa damuhan ng park. Idinipa niya pa ang kanyang kamay at umikot ikot habang nakapikit.

I was happy 'cause after so many years,we went there again together. Nakapag bonding na ulit kami at nakapunta sa paborito naming lugar dito sa Italy.

"Hazel! Halika rito!" Natigil ako sa pag-iisip ng ako'y tawagin niya. Lumapit naman ako upang tignan kung ano ang kanyang itinuturo.

"Alin ba 'yon?"

She smiled at me and hold my hand.

"Look,nandiyan parin sila." My eyebrows raise on what she said. I don't understand what she is trying to say, not until she pointed the bench in front of us.

My smile trippingly glimpsed on my lips when I saw that.

Inilagay niya ang kamay kong hawak niya at ang kanyang kamay sa nakabakat sa bench.

Ang aming kamay noong kami ay mga bata pa at unang punta namin rito sa park.

Kasalukuyang nirerenovate ang park noon ng pumunta kami. At sakto ay mayroong kagagawang bench na basa pa ang semento. Dahil mga bata't inosente,inilagay namin ang kamay namin doon dahilan upang bumakat at mag iwan ng marka. Naalala ko rin ang lalaking nakakita sa ginawa namin. Napa hampas nalang siya sa noo at kami naman ay tumakbo.

Ultima Pagina [COMPLETED✓]Where stories live. Discover now