Ultima Pagina [COMPLETED✓]

SEI

CHAPTER 6✓

▼▼•

▼▼•

▼▼•

"Manchi!" Kasabay niyon ay naramdaman ko na lamang ang malamig na bagay na dahan-dahang bumabaon sa aking puson. My eyes widen when I saw a flow of blood on the floor.  ("Die!")

"Non Faccia!" I shout and expeditious get up on the bed where I am laying. Panaginip lamang iyon pero iyon ang huling nangyari bago ako mapunta kung nasaan ako ngayon. I wiped my sweat and hold my breast that beating so fast. Sa sobrang bilis ng tibok ay halos lumabas na ito. ("Don't!")

"H-hazel..anong nangyari?" Chiara asked and tried to get up but she failed again. She doesn't have enough strength.

"Nothing...I'm just dreaming..." I said. I want to ask her if she remember something. Kung may naalala ba siya bago ang araw na ito pero alam kong hindi niya ako maiintindihan.

"May napaginipan rin ako,Hazel. Someone stab you on your..." She stopped and look at my hypogastrium. "I'ts just a dream. Hindi iyon totoo." Dag dag nya at nag-iwas ng tingin.

"What else? May napaginipan ka pa?" I asked. Gusto ko lang malaman kung tama ba ang hinala ko. Totoo ang pangyayaring iyon pero ako lang ang nakaka-alam. Sa tingin ko ay sinadya iyon. Na makita niya ang totoong nangyari sa pamamagitan ng panaginip.

"Wala na...tulog na tayo ulit?"

Kahit na gusto ko pang mag tanong ng marami sa kanya ay itinikom ko ang aking bibig at bumalik sa pag kakahiga.

"As I said earlier, once you start writting, you to continue and continue until you reach the last page. And make sure, that you are ready for the consequences. Be ready for the challenges that might arise."

"What I am trying to say is, you have your limit. Once you arrived the last page, your fate will be ended whether you like it or not. In short, it's just an temporary."

"Ang penikula natatapos. Ang mag-asawa nag hihiwalay. Ang kanta nayayari. Ang libro nag wawakas. At mag wawakas ito,kapag narating mo na ang huling pahina."

"Uulitin ko lamang sayo, lahat ng iyong isusulat ay temporarya lamang ngunit mananatili sa libro."

No matter what position and blink of an eye I do, I always hear what the old woman said when we last met. It is just like a  broken plaque that I hear over and over again.

It seems like music that reminds me that what is happening now is only temporary. What is happening is based on my wishes. I am in control of it all.

If I control it, I can still change something!

It suddenly entered my mind and I got up and left the room where I was there.

My foot took me to the library where the Russo Family's various book collections are located. There are books about law, medicine, mythology, war, and other books that contain important information about the past. I rolled my eyes and noticed the only trunk at the top of the cabinet. Out of curiosity I looked for a possible base and took it.

Nang makuha ay inilapag ko ito sa mesa at pinagpagan. Hindi ko pa naman nabubuksan ay nag liliwanag na ito ng unti-unti.

Kahit nasisilaw na sa liwanag na nag mumula rito ay pinilit ko parin itong abutin at buksan habang naka takip ang mata.

Nang maramdaman ko nang kumalma at wala na ang liwanag, I removed the cover of my eyes and look  at the trunk.

Sa unang tingin ay mapapansin mong tila  wala itong laman at tanging baul lamang. Pero kung ipapasok mo ang iyong kamay at salatin ang nasa loob non, may laman itong bagay na sa tingin ko ay libro.

"Che cosa è questo?" I asked to myself and get the book inside the trunk. ("What is that?")

Ito ang libro na pag mamay-ari ng matandang bata!

Huh?

I mean, ito 'yong libro na ibinigay sa akin ng batang nagiging matanda!

Huh?

Argh! The indefinable book to be exact.

As I opened that, narito parin ang pangalan ng bata sa unang pahina. At sa ilalim noon ay ang magulo pero naiintindihan na sulat. Bakit ko naiintindihan kahit na ito ay magulo? Just because ito ang nasa isip ko na isinulat sa libro.

Malaking katanungan sa aking isipan kung ano ba ang nangyari matapos akong saksakin ni Madame Eleonora at mapunta ako dito.

Pero sa tingin ko ay hindi ito ang tamang oras para malaman ang kasagutan roon. Sana lang ay muli kong makita ang dahilan at tunay na nag mamay-ari ng librong ito. Kailangan kong mas ituon ang aking atensyon sa libro dahil ako ang kumocontrol dito. Iisipin ko nalang na ako ay isang makata, isang manunulat na sumali sa patimpalak upang gumawa ng storyang may kinalaman sa lokalidad.

I hold the pen and took a deep breath. Isa lang ang gusto kong mangyari ngayon.

Nagsimula akong mag sulat kasunod kung saan huminto ang nakasulat dito. Aking isinulat kung ano ang nasa aking isip at kung ano ang gusto kong mangyari. Kahit na ako nag susulat ng sarili kong kapalaran ay hindi naman ako makasarili para isulat sa librong ito ang mga bagay na may katungkulan sa akin. Hindi ko masisikmura na ako ay nag papakasaya habang ang nakapaligid sa akin ay naghihirap.

Susulitin ko na ang mga panahong hawak ko pa ang aking sariling tadhana at kapalaran. Dahil alam ko sa sarili ko na temporarya lamang ito. Lahat ng nangyayari dito ay mananatili lamang sa librong aking sinusulatan.

Matapos isulat lahat ng laman ng aking isip ay akin nang isinara ang libro at ibinalik kung saan ko ito nakuha at nakita.

I hope it works.

Pabalik pa lamang ako ng kwarto kung nasaan ako kanina nang may marinig akong hikbi. Dali-dali akong pumasok kung nasaan sila Chiara at naabutan ko silang nakapa-ikot at nag iiyakan.

"Che cosa ha succeduto?" I asked and approached them. They look at me all with a tears on their eyes. ("What happened?")

Imbis ba sagutin ang aking tanong ay tumingin sila kay Chiara na ngayon ay prenteng naka-upo ng diretso.

it works....

"M-magaling na ako, Hazel!" She stood up and hug me directly. I hugged her back and smile was appear on my lips. I'm so happy for her.

Ito ang isinulat ko sa libro. Ang guminhawa ang kanyang pakiramdam at bumalik ang kanyang dating lakas.

Grazie per leggere questo capitolo!

-Il vosto autore, eja_libra ❥

•I just want to thanks and give credits to Zoey WP for the LOGO below. •