Umudum AŞK# YENİDEN YAYINDA#

4.BÖLÜM

Umut gözlerini şaşkınlıkla açmış, hayretle kızın yüzüne bakıyordu. Bu kız onu nasıl bir yere getirmişti.

"Nasıl beğendin mi?" diyerek arkasında kalmış olan Umut'a döndü.

"Burası nasıl bir yer böyle?" diyerek şaşkınlıkla Beren'e bakıyordu.

"Burası bizim bir tanıdığımızın pansiyonu. Sahibi çok tatlı bir teyzedir. Masalsı bir manzaraya sahiptir. İnsana güven ve huzur veren bir atmosferi vardır. Senin de şu an buna ihtiyacın var." Diyerek ona tatlı tatlı gülümsedi.

Umut şaşkındı, bu kız nasıl biriydi böyle, daha onu tanıyalı ne kadar olmuştu. Onun ruhunu nasıl böyle anlayıp istediğini ona veriyordu.

"Daha önce hiç böyle bir yerde kalmamıştım." dedi, çevresini incelerken.

"Tahmin ettim, o yüzden seni böyle bir yere getirdim. Sen şu yıldızları bol olan sıkıcı otellerin adamısın." diyerek, içten bir şekilde düşüncesini dile getirdi.

"Sana daha önceden hiç şaşırtıcı olduğunu söyleyen oldu mu?" diyerek ellerini göğsünde birleştirerek onu göz ucuyla süzüyordu.

"Bilmem, söyledilerse bile dikkat etmemişim demek ki," diyerek umursamaz bir şekilde omuzlarını silkti.

"Hadi seni yerleştirelim de sonra neler yapabileceğine bakalım"

"Peki sen?"

"Ben ne?"

"Sen yanımda olacak mısın?"

"Hımm, sanmıyorum. En iyi doktor bile hastasına tedavi yöntemini söyleyip hastasının yanından ayrılır. Bende sana burada neler yapman gerektiği hakkında bilgi vereceğim sonra doktorun yanından ayrılacak" diyerek göz kırptı.

Umut bu durumdan pek hoşlanmamıştı.

"Aslında benim iyi bir rehbere ihtiyacım var."derken ona gülümsüyordu.

Beren anlamaz bir şekilde gözlerini kısarak bakıyordu."Nasıl yani?"

"Bak, açık konuşuyorum yardıma ihtiyacım var. Kötü şeyler yapmaktan korkuyorum. Sen iyi bir insansın, yardım isteyen bir insandan kendini esirgemezsin değil mi?" diyerek pişkin pişkin gülüyordu. Umut'un bu hali Beren'in çok hoşuna gitmişti. Nasıl olduğunu bile anlayamamıştı ki ağzından " Tamam" çıktı.

"Anlaştık o zaman, ne yapıyoruz şimdi ahu bakışlı kız,"

"Ahu bakışlı mı?"

"Evet, isminden daha çok yakıştı bak bu sana"

"Bence senin bana ihtiyacın yok gayet iyisin,"

"Tamam , tamam istemezsen söylemem ama, çok farklı bir bakışın var"

"Neyse bu konuyu sonra konuşuruz benim şimdi restauranta geri dönüp işlerimi halletmem lazım. Sende yerleş, yol yorgunusun biraz dinlen. Sonra haberleşiriz."

"Peki, anlaştık ama.."

"Yine ne oldu"

"Sana nasıl ulaşacağım?"

"Hımmm, şöyle yaparız. Kendini iyi hissettiğinde restaurana gelirsin."

"Telefon numaranı versen daha kolay olurdu aslında"

"Maalesef , Türkiye'ye daha yeni döndüm. Burada kullandığım bir numara yok. Şansına küs artık." Diyerek gülümsedi.

"Nasıl yani ?"

"Bence sen bugün için yeterince soru sordun, benim çıkmam lazım görüşürüz" diyerek cevap bile beklemeden kendini odadan dışarıya koşar adım attı. Umut ise şaşkın bir şekilde bakakaldı.