Sunset Memories: Our Eternal Love (MemoriesSeries#1) [COMPLETED]

CHAPTER SIXTEEN

It’s been three days since that incident happened, hindi ko parin pinapansin si Rhys at lalo lang dumagdag ang inis ko dahil kahit sya nawawalan ng time sakin. Minsan dumadating na lang sya sa meeting ng tapos na, naiinis na ako promise! Madalas na din akong solo flight dahil madalas maaga syang umuwi o kaya naman eh hindi na kami nagkikita kahit pa magkasama kami sa iisang room. Nakakinis na talaga sya! Hindi ba sya marunong magpaalam?!

Andito ako ngayon sa favorite kong tambayan sa paaralan, at dito ako nag-aaral pupunta na naman kami sa hospital, mamayang gabi kaya sigurado akong puyat na naman ako. I called my mom dahil April na ngayon at malapit na ang bakasyon, ilang buwan na lang din eh fourth year college na ako, mas stressful pero worth it. Naghahanda na ang school para sa nalalapit na graduation kaya naman nabusy ang lahat pero kami, medyo lang.

Haysss… Isang taon na lang Miaryne , Isang taon na lang at ga-graduate na din ako. Parang ang bilis ng mga pangyayari, parang kelan lang noong napadpad ako dito sa Manila, all of my parents sacrifices will be worth it, I don’t want to failed them kaya I’m trying my best, it’s my dream kaya dapat gawin ko talaga ang lahat.

“What are you thinking?” halos mapatalon ako ng bigla na lang may tumabi sakin, at ganun na lang ang gulat ko ng makita si Lavsole na sobra ang ngiti, naka suot lang sya ng plain black v-neck shirt saka cargo pants

“What are you doing here?” taka kong tanong, nakapasok sya?

“Visiting my friend, I guess? How about you? Anong iniisip mo?” I sighed, buti pa sya naisipang bisitahin ako, kahit naman minsan lang kami mag-usap nitong mga nakaraang araw eh namiss ko din sya, yung smiles nya, no malisya ha! Ang saya nya kasing tingnan

“Nothing, bakasyon na din kasi ilang linggo na lang din so…” paliwanag ko, hindi naman na nya concern ang problema ko kay Rhys no! “Eh ikaw? Paano ka nakapunta dito?” ganun na ba kalakas ang charm nya para makapunta dito

“By visitation card, I asked the guard if I can visit you, and I asked your name to the student then tinuro ka nila dito, they said that this is your usually spot so.” Tumango tango ako sa paliwanag nya “Wala ka bang pasok? Malapit lang ba school mo dito?” taka ko paring tanong, kasi naman diba?

“Nope, walang pasko kami ngayon, and yes, my school is kinda near here” nakagat ko ang labi ko sa sinabi nya “Pasok kasi yun Lavsole” at dun na ako bumulalas ng tawa, I saw him frowned

“Don’t laughed at me! I’m not really good in tagalog! So spare me!” sabi nito kaya napangisi ako

“Okay oka, so gusto mo bang turuan kita?”  umiling iling ito saka ngumiti “It’s fine, you can understand me naman when I’m speaking in English so no need” sabi nito, napatawa na lang ako

“By the way I bring some ointment” dagdag nito at may kinuha sa bulsa nya, nangunot ang noo ko “For what?” I asked him, para saan naman kaya ang ointment nya?

“I know that your wound left a mark, you need to put some ointment to remove it” napatango tango naman ako, pero natigilan ako ng sya na mismo ang maglagay nito, he’s really gentle while he’s putting the cream on  my arm, seryosong seryoso sya

“I think If you become a Doctor, your patients will hyperventilate” biro ko, natatawa naman syang tumingin sakin

“I’m afraid in syringe so probably I can’t be a doctor” napangisi ako, kahit sino naman ay takot sa syringe lalo na sa needle nun, sino bang hindi diba? Kahit naman ako eh takot talaga noon, pero nawawala naman yun.