Karadeniz'de başlıyor bizim hikayemiz; çocukluk yıllarına dayanıyor sevdamızın miladı, her ne kadar çocuk da olsak, küçücük yüreğimizde sakladığımız onlarca şey, söylediğimiz onlarca söz, kurduğumuz hayaller çocukluktan uzaktı. Ben Fidan Girgin, Kar...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
*** *** *** *** *** *** *** *** *** ***
(Düğün sabahı)
Eylül
İsteme ve nișan faslının ardından resmen iki ayağımız bir pabuca girmiști; çeyiz bohçaları, ev düzme telaşı, davetiyelerin yetișmesi, kınası derken en nihayet düğün için hazırlıklara bașlayabilmiștik. Salon belliydi, bir tek hazırlıkları kalmıștı. Gün değil artık saat sayıyorduk. Nihayet o gün gelip çattığında; uyku tutmadığı için erkenden kalkmıștım, telefonuma gelen mesajdan, Fidan ablamın da yumadığını anlamıştım. Sahi, artık abla dememeliydim değil mi? Elti oluyorduk sonuçta. Gülümseyerek, aradım onu.
-Alo? Sevgili müstakbel eltimle mi görüşüyorum acaba?
-Farkındaysan bu günleri görebilmek için yaşamadığımız şey kalmadı, heyecandan sabahı bile zor ettim.
-Hiç sorma, evleniyoruz. Rüya gibi.
-Evet, ee kaçta çıkıyoruz?
-Saat... Șu an 6.30, baya erkenciyiz anlașılan. Önce fotoğraf çekimine gideceğiz, hatta herkes birazdan uyanır, tahminimce. Sekiz gibi hazırlansak, dokuz buçuk gibi çekim için gitsek, konvoy illaki olacak, akşama da salona gideceğiz işte.
Abim, annem ve babam çoktan uyanmıştı, ben ise o sırada kulağımda kulaklık, telefonda konuşurken, bir yandan da kahvaltı hazırlıyordum.
-Bizimkiler çoktan uyandı bile.
-Tam tahmin ettiğim gibi, eh, o zaman kuaförde görüşüyor muyuz?
Abim yanağımdan bir makas alıp hazırladığım sofraya oturdu, hep birlikte kahvaltımızı yapıp, hazırlandık, abim bizi kuaföre götürecek, sonra da beyler hazırlanmaya gidecekti ve salondaki hazırlıkları kontrol ettikten sonra bizi alacaklardı. Öyle de yaptık, üç araba saat tam yedi buçuk gibi çıktık yola. Beyler bizi kuaföre bırakıp, salona gitti. Biz de hazırlanmaya bașladık, bir yandan da sohbet ediyorduk.
-Paluri, sen giyeceğin kıyafeti seçmiş miydin?
-Seçmez miyim?
-Nasıl bir şey seçtin acaba? Merak ettim.
-Sabır, giyindiğimizde görürsünüz.
Paluri'nin huyu işte, bayılıyor sürpriz yapmaya.
-Bebekler Özgür ile mi gitti?
-Evet, Özgür zaten zorlanmıyor onlarla ilgilenirken. Çok keyif alıyor, görmeniz lazım.
