Sevdalık Geliyorum Demez(Sevdalık Serisi-1) TAMAMLANDI

Anılar Geçidi

Kerem

Sabah erkenden kalktım sevdiğimin yanından, usulca. Gitmeden önce son bir kez baktım onun yüzüne. Sonra masamın üzerinde duran bir yığın kağıt ve kaleme takıldı gözlerim. Masama yöneldim, ve önümdeki kağıda küçük bir not yazıp kağıdı sevdiğimin baş ucuna koydum. Sonra da evden çıkıp havaalanına doğru yola çıktım, İstanbul'a gidecektim. Sevdiğimi arkamda bırakıp gitmek bana çok zor geliyordu. Tek ümidim başucuna bıraktığım notu okuyup en kısa zamanda peşimden İstanbul'a gelmesiydi. Aradan geçen onca yıldan sonra daha fazla onsuz kalmaya dayanamam ki ben...

Fidan

Uyandığımda, yanımda yoktu Kerem. Sadece  bıraktığı not vardı, kalktım ve kağıdı elime alıp okumaya başladım:

"Fidan'ım, sevdiğim... Gitmek zorundayım gülüm. Bilmiyorum nasıl dayanırım yokluğuna. Bilmiyorum nasıl uyurum hasretinle. Dayanamam ki... Ne yaparsan yap, bir yol bul ve gel yanıma. "  Gitmişti sevdiğim, beni bırakmayı hiç istemeyerek gitmişti. Nemlenmişti gözlerim, titriyordu ellerim, pencereye yönelip dışarı baktım. Dışarıda amansız bir yağmur yağıyordu. En sevdiğim şarkılardan birini mırıldandım usulca, hıçkıra hıçkıra ağlayarak...

Ha bu akan dereler denizlere dolacak

Söylesene sevduğum sonumuz ne olacak?

Ha bu akan dereler denizlere dolacak

Söylesene sevduğum sonumuz ne olacak?

Ah duman kara duman sardı dört yanımızı

Ander kalsın sevdaluk alacak canumuzi

Ah duman kara duman sardı dört yanımızı

Ander kalsın sevdaluk alacak canumuzi

Dere akar taş ile, gözüm dolu yaş ile

Nerelere gideyim bu sevdalı baş ile?

Dere akar taş ile, gözüm dolu yaş ile

Nerelere gideyim bu sevdalı baş ile?

Ah duman kara duman sardı dört yanımızı

Ander kalsın sevdaluk alacak canumuzi

Ah duman kara duman sardı dört yanımızı

Ander kalsın sevdaluk alacak canumuzi

Peki gidecek miyim onun peşinden İstanbul'a? Yoksa bir süre daha tıkılacak mıydım bu dört duvar arasında? İşte bunu bilemiyordum.

(Üç hafta sonra)

Onun gidişinin üzerinden üç hafta geçti, ben buradan hiç ayrılmadım. Ne uyuyabildim onun yokluğunda, ne de daha fazla kalabildim burada. Şimdi valizimi topluyorum. Biletimi almışım evvelden. Eve son bir çeki düzen verip çıktım. Ben artık İstanbul yolcusuyum...

Kerem

Üç  koca hafta boyunca uyku uyumadım ben. Nedense hiç de uykusuz gibi durmuyorum. Şirketteyim bugün de. Girmem gereken toplantılar, bakmam gereken dosyalar derken bu rutin üç haftadır devam ediyor. Sevdiğim, deniz gözlüm yok yanımda. Onu öyle özledim ki. Şimdi şu kapıdan içeri girse, o masmavi gözleriyle baksa bana, muzipçe gülse hep yaptığı gibi...  Ben bunları düşünürken çalan telefonum tüm dikkatimi dağıtıyor. Arayan da Serkan...

-Alo? Serkan abi?

-Bana abi deme diye kaç defa söyleyeceğim Kerem?

-Affedersin. Nasılsın?