Sevdalık Geliyorum Demez(Sevdalık Serisi-1) TAMAMLANDI

Korkuttun Beni!

(Bir gün sonra, gece saat 12:00)

Kerem

Fidan'ı düşünmekten uyku girmiyor ki gözlerime. Uyuyamıyorum. Ama yerimden de kalkamıyorum. Sanırım hastalandım. Ve bir de ateşim çıktı. Gerçi çıksa ne yazar. Kaç gündür, kaç haftadır yanıyor yüreğim  onun bana bıraktığı kara sevdayla. Ateşim çıktıysa ne olmuş ki? Başımdaki bu ağrı, yüreğimdeki  ağrının yanında hiç. Gözlerimi aralayacak gücüm yok ama uyku da tutmuyor kaç saattir. Aklıma çocukluk anılarımız geliyor birden. Dışarıda da sabahtan beri bir fırtına koptu ki sormayın. Aklıma gelen anıyla gülümsüyorum birden; Yine yağmurlu bir gün, ben kalın giyinmişim, o ise üzerindeki ince hırkasıyla, üşümekten bile korkmuyor, doya doya yağmurun tadını çıkarıyordu, gülüyor, su birikintilerinde zıplıyor, yağmurun altında dönüp duruyordu. Hatta fotoğrafı bile var sakladığım. Sonra dün sahilde olanlar geliyor aklıma, o fotoğrafı görünce neden o kadar şaşırdı ki? Yoksa, çocukluğumun ta kendisi dediğim, çocuk aklımla gelecek hayalleri kurduğum  o  kız Fidan mıydı? Bu mümkün olabilir miydi? Ben bunları düşünürken, kapı çalıyor. Düzelteyim, biri kapıyı kırarcasına yumrukluyor. Ve benim de uykum kaçıyor. Kim gelmiş olabilir ki acaba? 

Fidan

Doğru. Kapıyı yumruklayan bendim; haberi aldıktan sonra evden nasıl fırladığımı bile hatırlamıyordum. Yağan yağmur bile umurumda olmadı. Eve vardığımda sırılsıklam olmuştum, ve buna bile aldırmadım. Kapı açılır açılmaz  içeri girdim. Odasına vardığımda, uyumadığını, şaşkın bakışlarla bana baktığını fark ettim. Uykusuz olduğu belliydi, ve belli ki hastaydı da. Şaşkın şaşkın mırıldandı

-Fidan? Sen misin? 

-Evet, benim. Uyandırdım mı seni?

-Uyku tutmamıştı ki uyandırasın. 

-Çok korkuttun beni biliyor musun? Evden nasıl çıktığımı bile hatırlamıyorum.

-Öyle belli oluyor ki. Güzel gözlerin kıpkırmızı olmuş, Ve ıslanmışsın, şu haline bak! 

Kerem

Onu  sırılsıklam  görünce kabul etmem gerekir ki çok endişelenmiştim, yerimden kalkmak istesem de Fidan buna izin vermedi zaten. Ancak tahmin edeceğiniz üzerine  ben yine ona aldırmayıp, kalktım ve dolabıma yönelip ona havlu çıkarttım. Fidan, bana gözlerini devirip havluyu elimden aldı ve banyoya yöneldi. Üzerini değiştirdikten sonra  yanıma gelip oturdu. Hiç bir şey söylemedi. Ve anlayacağınız üzere bu sessizlik canımı sıktı:

-Fidan, üşüdün mü canım? 

-Yok, üşümedim, ancak uykum var, çok yorgunuuum.

Bunu söyledikten sonra, eliyle ağzını kapatıp uzun uzun esnedi. Ve o bu uykulu haliyle fazla tatlı olduğunun farkında bile değil. 

-Madem, buraya kadar geldin, yanımda kal o zaman. Bu gece benimle uyu.

-Hiç de fena fikir değil, tam da bunu yapacaktım zaten.

Bunu söyler söylemez yanıma kıvrılıp uyuyakaldı. Ben de onu seyretmeye başladım, öyle tatlı oluyor ki uyurken, öyle masum, öyle sevimli uyuyor ki... Ben de  daha fazla dayanamayıp onun yanında uyuyakaldım.  Sabah olduğunda tüm bunların gerçek olduğuna inanamayacaktım galiba..

Fidan

Uyuyakalmışım. Onun yanında uyumak öyle güzel ki... Bıraksalar koca bir ömrü böyle geçirebilirim, bu adamın kollarında... Onun yanındayken tüm korkularım, endişelerim, hepsi uçup gidiyor. Bu deli yürekli adam, benim sevdam, benim çocukluğum, benim huzurum, kısacası her şeyimdi. Sabah olmasın istedim, ancak tahmin edersiniz ki her güzel an son buluyordu, er ya da geç.  Sabah, güneş doğar doğmaz usulca kalktım yerimden. Ancak benim uyanmam ile onun sesini duymam bir oluyor:

-Günaydın deniz gözlüm.

-Günaydın, uyumuyor muydun?

-Hayır, senden önce uyanmıştım ben. 

-Dün gece ne yağmur yağdı ya. Gerçi hava hâlâ  yağışlı.  

-Belki bugün dışarı çıkarız, ne dersin?

-Olur.

Kalkıp lavaboya yöneldim, elimi yüzümü yıkadıktan sonra mutfağa gidip kahvaltıyı hazırlamaya koyuldum. O ise çoktan uyanmış, elini yüzünü yıkayıp üzerini değiştirdikten sonra salona indi. Birlikte kahvaltı ettik, sonra da yukarı çıkıp üzerimi değiştirdim. Dışarıda hâlâ yağmur yağıyordu.  Dışarı çıktık, ve ben tıpkı çocukluğumda yaptığım gibi yağan yağmurun tadını çıkardım, ıslanmış olmam umurumda bile değildi. Kerem ise bu halime kahkahalarla gülüyordu.Hiç değişmemişti  deli yüreklim...