Karadeniz'de başlıyor bizim hikayemiz; çocukluk yıllarına dayanıyor sevdamızın miladı, her ne kadar çocuk da olsak, küçücük yüreğimizde sakladığımız onlarca şey, söylediğimiz onlarca söz, kurduğumuz hayaller çocukluktan uzaktı. Ben Fidan Girgin, Kar...
Ah be abla! Yaktın abimi! Ben dedim yıkılır diye. Ama sakalımız yok ki sözümüz dinlensin. Laf aramızda ama kendisi keçinin teki! Txa bildiğiniz txa.(Keçi=Txa) Hayır yani ne bu inat arkadaş? Tamam ettim bir halt da bırakın ceremesini ben çekeyim ya! Olacaksa bana olur diyeceğim o zaman da üçü birden kafamı kıracak! Of be Eylül! Çık bakalım bu işin içinden çıkabilirsen! Ay yok! Bu böyle gitmez. Ben de Xaciismailoğliş Eylül isem bunları barıştırmadan uyumak haram olsun bana! Pentiş Fidan abla bu ailenin gelini olacak NOKTA. Abim gittikçe daha da kötüleşiyor. Uyumuyor, neredeyse hiç inmiyor salona. Yemeklere de nadir iner. Yani abim bu ayrılık denen illetten git gide eriyor. Annemden çok ben üzülüyorum ya. Abimin odasına gittim yine. Tahmin ettiğim gibi, odasında öylece oturup türkü mırıldanıyor. Bu seferki çok sevdiğim bir türküydü.
Abim içi yana yana söylüyordu bunu. Bittiğinde ise öyle bir baktı ki, sanki:"Ben cayır cayıryanıyorumEylül! Ölüm fermanım imzalandı kardeşim!" der gibi.. Evet, abimin onu ne denli deli sevdiğini bilmeyen yoktu ailede. Annem de bilirdi, babam da, ben de... Aklıma gelen bir anıyla gülümsedim. Abim de aynı şeyi hatırlamış olmalı ki bana bakıp gülüyor. Buruk bir şekilde...
Flashback
Abim, Serkan, Fidan ablam ve ben bizim evin arka bahçesinde, o incir ağacının dibinde oturuyorduk. Bir ara abim Fidan abla ile gözden ırak bir yere gitti. Gizlice izledim onları, abimle konuşmalarını dinledim, abim küçük yüreğiyle kocaman bir sevda biriktirmiş meğer. Elinde babamın aldığın kamerayla bir kaç fotoğrafını çekti. Konuşmalarını duyabiliyordum.
-Neden çekiyorsun bu fotoğrafları?
Abim gülümseyerek omuz silkti. Bilmiş bilmiş cevap verdi.
-Bilmem, hatıra olarak kalır. Olmaz mı?
Fidan abla sadece gülüyordu, o gün anlamıştım abimin içinde gün be gün büyüyen sevdayı. Böyle güzel sevdayı abimden öğrendim. Birden aklıma abimin sakladığı kutu geldi. Kutuyu açıp içinden ikili çerçeve içinde yer alan fotoğraflarımıza baktım. Abim aniden elimden aldı. Bir dakika! Abimin gözleri dolu dolu olmuştu.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Multide üstte Serkan ve Eylül, altta da Fidan ve Kerem)
Abim gün boyunca öyle dalgın dalgın durdu odasında. İçim parçalanıyordu onu böyle görünce. Canım yanıyordu.
