Sevdalık Geliyorum Demez(Sevdalık Serisi-1) TAMAMLANDI

Özel Bölüm:Yangın (Part 2)

(6 Ay sonra)

Özgür

Paluri'ye olan aşkım gittikçe artıyordu. Onunla geçirdiğim her saniye benim için en değerli hazineden kıymetliydi. Hastanede yine yoğun bir tempodaydık, hayat kurtarmaya çalışıyorduk. Odama giderken duyduğum gürültüyle durdum.

-ONU YAŞATMAK ZORUNDASIN DOKTOR!

Sesin geldiği yöne doğru yürürken, tartışmanın devamını duydum ve korktum.

-Bakın beyefendi biz elimizden geleni yaptık...

-EĞER ELİNDEN GELENİ YAPSAYDIN ŞU AN YAŞIYORDU!

Kahretsin! Paluri'nin başı fena halde dertteydi. O sırada hastanede bulunan polisler ona şiddet uygulayan şahsı alıp hastaneden uzaklaştırdığında, Paluri'nin yara bere içinde baygın olduğunu gördüm... Meslektaşlarım ona gerekli müdahaleyi yapmak için götürdüler... Canım acıyordu, sanki bütün gücüm çekilmiş gibiydim. Hemşirelerden biri yanıma geldi ve onun desteğiyle Paluri'nin yattığı müşaade odasına gittim. Saatlerce süren bir bekleyiş başladı benim için... Ben daha sesimi bile yükseltmeye kıyamazken, bir başkası ona zarar vermişti. Kıymışlardı Şahrud'uma... Saatlerce geçti... Telefonum çaldı, annem arıyordu.

-Nanaçkimi? (Anneciğim?)

-Allaise si sore? (Allasen nerdesin sen?)

-Hastanedeyim anne, Paluri'yi bekliyorum.

-Variçoduyi dulya?(Bitmedi mi işiniz?)

-Paluri dobaxes nana. (Paluri'yi dövdüler anne.)

-Nevzati do Şiriniş bozo? (Nevzat ile Şirin'in kızı?)

-Evet anne, şu an müşaade odasında, gerekli müdahaleler yapıldı. Ciddi bir durum yok ama yine de yaraları çok kötü anne...

-O iyi olacak oğlum, asma suratını.

-Umarım anne... Canım acıyor anne, ben onun saçının teline zarar gelmesin diye kendimden bile sakınırken...

-Çok seviyorsun değil mi onu?

-Seviyorum anne... Çok seviyorum, o benim her şeyim... Anne, o benim dinmek bilmeyen yangınım... O yangın sönerse ölürüm ben anne...

-Sabret oğlum, eninde sonunda mutlu bir sonunuz olacak... Sadece sabır...

Annemle bir süre daha konuştuktan sonra beklemeye devam ettim. Ondan gelecek iyi bir habere ihtiyacım vardı. Nihayet o iyi haber gelmişti.

-Özgür bey, Paluri hanım uyandı. Durumu iyi, görmek isterseniz...

-Bu da soru mu? Tabii ki de onu görmek istiyorum.

Yanına gidip baş ucundaki sandalyeye oturdum, yüzündeki yara izlerini gördükçe kalbime binlerce bıçak saplanıyordu. Uyan be gökyüzüm... Ne olursun uyan...

Paluri

Off! Başım... Beynim çalkalanmış gibi hissediyorum... En son öküzün birine laf anlatmaya uğraşıyordum, hurdalığa çıkmışım gibi hissediyorum... Özgür? Özgür'ün olanlardan haberi yoktur, korkmuş olmalı, ahh bir uyanabilsem... Uzun çabalar sonucu uyandığımda Özgür'ün başucumda beklediğini gördüm. Yorgun ve uykusuzdu, bu saate kadar gram uyku uyumayıp beni beklediğine inanamıyordum.

-Özgür?.. Uyumadın mı sen?..

Sesimi duyduğunda yüzünde yorgun bir gülüş belirdi.

-Sen bu haldeyken nasıl uyuyabilirim gökyüzüm? Senin iyi olduğunu görmeden uyuyamazdım ki...