𝓜𝓮𝓷𝓽𝓪𝓵 𝓛𝓸𝓿𝓮 | 𝓚𝓲𝓶 𝓗𝓸𝓷𝓰𝓙𝓸𝓸𝓷𝓰

Prolog.

×♡×

11 lat temu:
-Tak mi przykro- pani doktor spojrzała na mnie i zaczęła płakać.

Spojrzałem na swoją ciocie która opadła na kolana i przyciągnęła mnie do siebie.
-Kochanie ja tak bardzo przepraszam...- zaczęła mocniej szlochać.

Nie opanowałem łez gdy do mnie to dotarło.

Od tamtego dnia nie czułem już tych samych emocji.

Więź pomiędzy rodzicami, a dzieckiem została zerwana.

Nie potrafiłem nadążyć za smutkiem i łzami. Poświęciłem się każdej pasji żeby nie pamiętać. Nie pamiętać tego bólu.

Miłość- uczucie nie pamiętne. Szczęście- już chyba najbardziej udawana emocja przeze mnie. Ból, gorycz i smutek. Jedyne prawdziwe emocje w moim życiu.

Ale czy to może trwać długo?.

Tego pamiętnego dnia w nowej szkole. Gdy podeszła do mnie z uśmiechem. Zauważyłem że jest w stanie mi pomóc.

Otworzyłem się przed nią.

Pokazałem prawdziwego siebie.

Cała nadzieja jest w niej.

Poczułem ponownie te emocje, ale są mocniejsze...

To cudowna rzecz wiecie? Hahaha.

Ona jest moja i nikogo innego. Już na zawsze...