Final Chapter (Part Two)

15 0 0
                                    

#WhatWouldItBeFinalChapter

"Pare, labas tayo mamaya?"

Saglit akong natigilan sa ginagawa. Nang makita ang katrabaho ang nag-aya, mariin akong umiling. As usual, they groaned to what I said.

Ilang taon na ba simula nang humihindi ako sa mga alok nila na lumabas? Isa? Dalawa? Tatlo? Lima? Hindi ko na rin alam. Basta ang nagiging basehan ko lang ay kung magtatapos na ba si Stefan sa pag-aaral niya.

"Tangina, pare, kailan ka ba papayag na sumama? Hula ko matagal nang walang alak iyang atay mo!"

Nagtawanan ang iilan sa paligid habang ako ay iiling-iling. Although he was right to what he said, I just didn't feel like going out. Almost one day kaming bugbog sa shooting, may lakas pa silang lumabas?

They even held me in both of my arms but because of Jasper, my new manager, they let go of me and told them that I'm tired.

Mas madali nang kasama si Jasper kaysa kay Hera. Oo, I sometimes miss her because she withdrew from the company when she gets pregnant and decided to continue her life on the States.

Kaya wala akong nagawa kundi maghanap ng bagong manager. Thank God for my company, they provided me a new manager. New and not easy to be dissuade. But, may times na kailangan ko pa rin si Hera, o kailangan ni Jasper si Hera kaya parang nandito pa rin siya.

Pagdating ko sa bahay, agad na rin akong naligo at nagpalit ng damit. It's not a joke that we almost spent the whole day filming. Five o'clock ang call time at halos two o'clock na ng umaga ngayon.

My back is hurting, also my head. I didn't feel like eating kahit na inalok ako ni Jasper ng pagkain kanina pauwi rito sa bahay.

I grab the only thing I have of Stefan. Ito 'yung naiwan niya noon sa condo ko, but since I relocate my condo, kinuha ko na lang kaysa iwan dahil ito na lang ang paraan para kahit papaano ay nandito siya sa tabi ko.

Since I promised him that I'd wait, I never meddle with his life again. Isa lang naman rason kung bakit ko pinili na lumayo habang siya ay nagpapatuloy sa pag-aaral. Just for he could focus.

Like what he planned before telling me to waitnif I can.

I get it, alam ko na hindi naman niya ako pinilit noong araw na iyon. He told me that the decision is all mine, that don't push myself to wait for him for how many years. Again.

But here I am. Kaunting buwan na lang, kaunting buwan na lang bago ang announcement ng BAR passers at puwede na akong bumalik.

It's my own choice to wait.

It's something that I didn't know that I can do but it's almost five years and this waiting is bound to cease now.

One more month, baby, one more month and I can't wait to wrap my life around you again.

***

"What's with the flowers?"

Binalingan ko ng tingin ang nagsalita. It's Jasper with the morning rays behind him. I don't know who pushed him to go here early this morning pero sa tingin ko naman ay may sasabihin siya sa akin.

"Surprise for someone," ngiti ko at inayos ang mga gamit.

Unlike Hera, hindi niya alam kung sino ang pinopormahan ko. May mga times na nagtatanong siya kung bakit wala akong girlfriend o kaya hindi ko ligawan mga co-stars ko sa ginagawang movie e iyong iba raw nililigawan.

All I can give him was shrugs. Hindi ko pa kasi siya masyadong kilala o kaya... hindi ko alam kung anong magiging reaksyon niya kapag nalaman niya na I'm not into girls anymore.

What Would It Be? (COMPLETED)Where stories live. Discover now