What Would It Be? (COMPLETED)

#25

#WhatWouldItBe

"Hey, anong nararamdaman mo? Tatawag na ba ako ng doktor?"

Dumaing lang ako saglit because my hand went numb for not moving tapos kung ano-ano nang sasabi ng katabi ko.

"I'm fine.." pinikit ko muli ang mata.

I have no idea why I'm still here. Umaga na. Tapos na ang gabi, ang kagabi. At up until now, I still don't know what happened to Von.

All I know was... he's chasing me and after that, nasa sahig na siya habang pinagsususuntok siya ni Trent.

Wala rin akong ideya kung paano nalaman ni Trent na nakina Trent ako at bakit bigla niyang sinapak ang mukha ni Von.

And after that... wala na. Bumagsak na ako sa sahig at nawalan ng malay.

The doctor already visited me and said na wala namang masamang nangyari sa akin. Just stressed lang daw. Nabanggit niya rin na dahil sa natamo ko sa first year ko sa Law.

Nagulat nga ako dahil paanong alam niya 'yon? Then I remember Trent is with me, he surely stated some possible reasons why I passed out.

Great.

Before he left, he'll get back to me if pwede na akong lumabas. And I badly wanted to. Gusto ko nang makita si Von, kahit huwag na mag-usap, basta makita ko lang siya.

Just the mere memory of Trent punching his face so hard, alam ko basag na basag ang mukha niya ngayon.

"Nagugutom ka na ba?" mahina niyang tanong.

Umiling ako kahit totoo naman. Bakit ba siya nandito? At.. bakit siya nasa labas kagabi? Paano niya nalaman?

Kung wala siya kagabi, hindi sana mangyayari 'to. I'm probably in my room, staring at nowhere while thinking about the talk I had with Von.

"Tubig?"

Umiling na naman ako. "Sabihan mo lang ako kung may masakit sa'yo.."

I didn't answer anything. Akala ko mananatili lang siya sa tabi ko pero laking gulat ko na bigla na lang siyang lumabas.

Gustuhin ko mang malaman kung saan siya nagtungo.

I lost track of time when I closed my lids again, nagising uli ako nang makarinig ng pamilyar na boses.

It's Nale. "Okay ka lang?" kahit kalmado, halata sa boses niya ang pag-aalala.

"Getting better.."

"Kumain ka na ba?"

Umiling ako. "Subuan mo ko, please?"

Tumawa siya at umirap. Mabilis siyang humarap sa likuran at nagtanong kay Trent kung may pagkain ba na para sa akin.

I can see the betrayal on his face when he gave Nale the food that I rejected a while ago. I never said we're okay again.

He didn't, too.

Pinakain ako ni Nale habang nagtatanong kung anong nangyari. Dahil hindi ako makasagot sa kalagitnaan ng pagkain, Trent immediately said na he better leave me eating first.

Kita ko ang pag-irap niya sa sinabi ng isa. Hanggang ngayon naman ay walang nakakaalam na nagka-usap kaming dalawa ni Trent.

Nale still knows what I thought was true before. Paano niya napapayag na pumunta 'to rito?

"Kailangan ko na rin umalis, Stefan. Nagrelease na sila ng subjects at assignments, dumaan lang talaga ako." tumayo siya sa tabing kama ko.

"Really?"