#16

16 0 0
                                    

#WhatWouldItBe

"What do you want?"

Mabilis kong sinara ang pintuan ng tent. Trent and him said we can use this vacant so we can talk. And now we're here, what does he want from me.

I'm right there, standing, looking at the grass I'm stepping, avoiding his eyes. The eyes that he gave to me.

"Anak..."

"Oh, don't call me that. You lose the right on calling me you're kid when you decided to walk away."

That made him jumped from where he is. Kung swineswerte nga lang talaga, he's playing as Trent's father in the movie they're working with.

And he doesn't know what's with him and I. Or does he? Did he told Trent about me? Or talagang nakalimutan na niya ako.

"Stefan... ilang taon... ilang taon ko sinubukan na.. makita ko o makausap ka pero..." mabilis niyang pinunasan ang mga luha. "hindi kita hagilap.."

"Because I'm busy building a foundation for my future. And to mama's future." deretso kong hinaing sa kaniya.

I don't even know why I agreed to this! Bakit pa ako pumayag kung pwede na lang ako magstay with Trent and Tito Gessy!

With that, I can feel home without even trying. But to him? All I can feel was sadness and anger.

Matagal na nabalot ng katahimikan. "You're wasting both of our times. Alam mong may last shoot pa kayo pero tinatagalan mo pa..

"Anak..." he called out again. "Sabi ko na nga ba... ikaw 'yung nakita ko noong araw na iyon."

"Ako nga. But you managed to be arrogant just because I was frozen in my spot!"

"Hindi ko sinasadya... Hindi kita nakilal—"

"Come on, parating sinasabi sa akin ni mama na sa'yo ako nagmana and she's telling na it was you!" tinuro ko siya. "it was you who said na I'm like a mini you tapos... ilang taon lang.. hindi mo nakilala ang anak na iniwan mo?!"

My voice started to broke. "Matagal ko nang pinaghahandaan ang pagkikita natin. Kasi alam ko na... habang nabubuhay ako, there's a chance na makikita pa rin kita.."

"Pero akala ko 'yung tapang ko? 'Yung kakayanan ko na hindi na makaramdam ng kung ano kapag nakita kita? Biglang nawala, pa... I don't know why but I feel fucking empty when I saw you there, having a good life!"

Sinubukan niyang lumapit sa akin but I keep pushing him away. "Magpapaliwanag ako... Anak... magpapaliwanag ako.. Please... Pakinggan mo lang ako.."

"I would... I would, pa. Pero tama na. Kahit naman mag-explain ka, hindi mawawala na iniwan mo kami. Ako. Iniwan mo kami noong panahon na kailangan ka namin."

"Para saan pa? To cope up with everything? Or to share with me how you're having a good life habang kami ay naghahanap ng paraan para mabuhay sa pang araw-araw.."

"Anak.. hindi.. parang awa mo na.. kung kailangan kong lumuhod para pakinggan mo ako.. gagawin ko basta... basta pakinggan mo ako.." pagmamaka-awa niya sa akin.

Hindi ko alam ang gagawin. Para akong nabobo sa biglang nangyayari. Parang nawala lahat ng lakas sa sistema ko sa nangyayari.

"Stefan.. pakinggan mo lang si papa... magpapaliwanag ako..."

"Five minutes, pa.. Five minutes and I'll go. And you'll go. I can't stand being with you in one place. Ang sakit kasi sa puso. Bumabalik lahat."

Mabilis siyang tumango. "Pangako. Pangako!"

What Would It Be? (COMPLETED)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora