#38

8 0 0
                                    

#WhatWouldItBe

My only intent was to use the bathroom but now, the one thing that I should be doing were gone now. Umurong ang ihi ko kasabay ng pag-upo ko sa harapan ni Tito Gessy.

Probably I have that look in my eyes and also... the fear that I just skipped my work to talk to him whose not my client. They are Von's, not mine. But here I am, can't say no to him because he's been nothing but good to me so I can't see the reason to resist what he wants to do.

"Huwag kang mag-alala, sinabihan ko na si Atty. Arcilla. Siya na raw bahala sa'yo kung sakaling pumayag ka na kausapin kita.." mahina niyang tugon na parang nabasa nga niya ako.

Of course I wanted to know how he made him agreed to this idea? Kasi umiiwas na nga ako, at hindi na nga niya ako dinadamay yet... this happened?

This are all fucked up.

"A-ano pong gusto niyong sabihin?"

The plan was to put my hands on top of the clean table but I didn't do it. I'm afraid that I might get weak if he tries to touch me with his hand. The same hand that made Trent's.

Kahit anong pilit ko sa sarili na wala siyang maling nagawa, may pait talaga na naiiwan sa puso ko.

"Kumusta ka na?"

I flinched from my seat, "I would very much like to apologize Tito but... if askinf how am I is the only intent of yours here, this is just a waste of time."

Posible pala na makita mong bumagsak ang mundo ng isang tao gamit lang ang pagtitig sa mata niya?

Kasi iyon ang nakita ko noong tumayo ako at sinagot ang tanong niya. "But I'm okay naman na po. You can just ask Atty. Arcilla since we're friends.."

"Hindi, Stefan, anak," damn! Nasa ibabaw na ang palad ko kaya nakuha niya iyon! "Marami talaga akong gustong itanong sa'yo... Ayaw ako sagutin ng anak ko.. Basta alam ko lang e.. wala na kayo... Bakit? Bakit kayo naghiwalay?"

Something inside me felt like it was shot directly in every nerves in my body. Para akong biglang binaril kahit na alam ko na pwede akong matamaan sa bala.

"Upo ka please?"

I hate myself. I hate myself for doing what he asked for. "Bakit?"

Malalim akong humigit ng hininga. "Trent's right, Tito. We're over. Ilang taon na nga po, e," mahina kong sabi.

God. I thought that wouldn't leave any bitter taste in my mouth but it still did.

Dumaan ang sakit ang poot sa mukha niya. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o hindi.. kasi sa kaniya.. okay lang na minahal ako ng anak niya kahit na alam naming lahat na hindi niya ako minahal.

But he still did. He still accepted us two because according to him, all he wanted from his son was to be happy. And if being happy means to be in me, who is he to object and ask Trent to destroy it down.

It was a futile thing to do, well, from him.

"Anong nangyari?"

I shrugs. "Hindi ko rin alam, tito.." bumiyak na parang nahulog na paso ang boses ko. "Basta pagkauwi ko, binalik niya na lahat ng pagmamahal ko sa kaniya..."

"Pero sinabi niya na tinulak mo raw siya palayo noong sinagot niya ang nanay niya?"

"Did that because it's bad thing for him to do. Yet he still did it," ngumiti ako. "Nirerespeto ko po kayo bilang magulang niya. Kasi kung wala kayo, wala rin po siya. Pero hindi ko naman po hahayaan na dahil lang sa akin ay masisira ang relasyon nilang dalawa.."

What Would It Be? (COMPLETED)Where stories live. Discover now