#21

46 0 0
                                    

#WhatWouldItBe | 18+

First year is fucking done!

Nakaalis na ang class beadle namin peeo hindi pa rin ako makapaniwala. Von was out beside me kasi kausap niya ang iba naming kaklase and yet... hindi pa rin ako makapaniwala na natapos ko ang isang taon!

It was never an easy way to take! And alam ko na mas marami pang mahihirap na daan kaming tatahakin but gah! I do want to jump like a kid who just won a big candy but I can't.

First, nakakahiya. I'm in a star section and it's a shame if a student from it was so childish to think about it. Second, pakiramdam ko walang pakialam ang iba kong kaklase na natapos nila ang first year namin!

As in nang sabihin sa amin na we're heading in second year, halos walang nagsalita! I did but mentally only! Everyone looks the same when it was announce!

Na para bang expected na nila na magmomove forward sila sa second year! I couldn't blame them though, mas studious naman talaga sila kaysa sa akin na iniiyak ang isang assignment kasi dagdag na naman.

I'm happy while I'm on my way home. Wala si Von dahil may sumundo sa kaniya. Sabi lang niya na kita na lang kami bukas, because I'm too happy to answer, I just let him be.

Pagkatapos kong maligo ay agad akong nagchat sa group chat namin. I barely reply or get engaged with them kasi busy na talaga ako noon. I even hide it under the stove para hindi ko mapansin at hindi mawili na magphone kaysa magbasa.

Raval Ste Fan
Hey? Any updates from u guys? Just wanna say I passed the first year! Kayo? Chat back when you feel like it! Vacation is here!

Von fulfilled what he said last night. Kinabukasan, namataan ko siya sa tapat namin at nag-aaya na manood daw kami ng sine.

Agad naman akong um-oo tutal nakalimutan ko na ang pakiramdam na nasa sinehan. Literal na bahay-school-coffee shop-library lang ang route naming dalawa.

We can't even take a weekend getaway or what kasi kahit weekends ay may pasok kami. Ganoon kalala, hindi ko rin alam kung paano namin nakayanan.

Hinayaan ko si Von na pumili ng papanoorin. Although I suggested we should watch a new drama I'm seeing in Facebook, sabi niya ay huwag daw.

"Bakit naman?" tumitig ako sa poster.

Even the artists was unrecognizable from me. Ganoon na ba tinake-away ng Law school ang youth ko? Agad-agad?

Madilim niya akong tiningnan, "Ang saya mo tingnan ngayon, ayokong lumabas tayo na nakabusangot ka na naman."

"Grabe ka!" sinipa ko ang sapatos niya. "Drama nga, e! What do you want people to do while watching drama? Tumawa?"

"Pwede rin.."

Inirapa ko na lang siya at pinili ang bagong comedy na movie. Right after buying, hindi muna kami pumasok since the movie is free seating.

We settled to one restaurant and said what I want to eat. Binigyan ko siya ng pera uli at tinanggap niya iyon.

"Ako na maghahanap ng table.." tumango siya at nagsimula na ako maglakad paalis sa linya.

Hindi ganoon ka-occupied ang buong resto kaya nakahanap din ako kaagad. A sudden unfamiliar feeling crept in my heart.

Agad ko namang nakilala iyon.

Sometimes, we go here to buy some materials we need. And lagi, as in kapag aalis kami ay hindi puwedeng hindi ko dala ang mga babasahin ko.

Von was pissed about it kasi mukha raw akong tanga na ang daming hawak-hawak. Sorry naman kung ganoon, no? Hindi naman kasi ako kagaya niya na okay lang kahit iwan!

What Would It Be? (COMPLETED)Where stories live. Discover now