#12

16 0 0
                                    

#WhatWouldItBe

"How's Caspen Atlantis?"

I already found my comfortable pace so I need to ask him. Yes, the view up here is good. The wind is getting cooler, the skyscrapers are slowly looking like small lanters floating in the sky. We need to talk, at least.

It's been a week. And another week.

"Maganda... Kagaya ng sabi nila, maganda and maganda nga talaga.."

"Really?"

"Oo nga.." he brushed his fingers through my hair.

"How's shoot? Mabuti natapos niyo?"

If I was there, I will not ever get my job done. It's been my dream to be in Catlan, hindi nga lang matuloy-tuloy.

"'Yun naman talaga ang goal so kailangan matapos.."

"Did you enjoy it?"

"Sobra... Pero mas maganda kung nandoon ka.."

I wrinkled my nose to stop myself from giggling. "Ikaw? Wala pa rin?"

Mahinang hininga ang pinakawalan ko. Sinabi ko sa kaniya na if we still have no school to enroll at the end of the month, either UW or RST na lang kami.

"Ayaw mo na ba sa school niyo?"

"Gusto... but you know naman siguro how does it feel to be in a new environment. Nakakasawa rin makita buildings ng UW,"

Tumawa siya. "Ganiyan din ako noong nag-graduate ako. But the difference is, nag-artista ako. Nakakagulat na sobrang exhausting maging artista.."

"Ginusto mo 'yun?"

"Konti. Past time lang. Mas gusto ko maglaro minsan. Pero minsan gusto ko umakto na ibang tao. Paiba-iba.."

Ngayon pa lang kami nagkausap na walang gumugulo. Yes, we're going out before but may mga instances na nagugulo ko because of mine o him, ngayon, kami lang.

"Tell me about yourself.." pinikit ko ang mga mata. "Unfair na kilala mo ako pero ako hindi.."

"You don't know yourself?"

"Sira! Ikaw kako!" humalakhak ako. "Please? Makikinig ako, promise. I'll talk once your done."

Narinig ko ang malalim niyang buntong hininga. "Wala namang interesante sa buhay ko, 'by... School-bahay-court lang naman ako dati.."

"I don't believe you... I enjoyed my youth so much and imposible na ikaw wala.." I opened my eyes. "Tell me even your embarrassing moments. I can't promise you na hindi ako tatawa.."

"E 'di hindi ko ikwekwento.."

"'To naman! Sige na, I'll listen." I put his hand on my chest, trying to let him feel how calm my heart is.

"Wala na akong masyadong maalala, e.." pauna niya. "Basta ang alam ko, kailangan kong kumayod para makapag-aral."

"Why?"

"Lumaki ako sa pamilya na hindi.. mayaman. Katulad mo.."

"Hey, hindi kami mayaman, okay?!" pinisil ko ang hawak. "What did you say that?"

"Ibang yaman naman tinutukoy ko... You're rich with... family love.. Isang kayamanan na sana naranasan ko rin.."

"Parehang hindi okay ang magulang ko noon. I can't recall every bit of it but... nagising na lang ako isang umaga na nasa peligro ang pag-aaral ko."

"And alam mo naman kung gaano ko gusto mag-aral, hindi ba?"

Yeah. He graduated Summa Cum Laude last year at RST.

What Would It Be? (COMPLETED)Where stories live. Discover now