Somewhere Down The Road (Published under Pop Fiction/Summit Media)

SDTR: Kabanata 30

SDTR: Kabanata 30

Claire,

I'm scared to fall in love with you, baby. Pero ano pa nga bang magagawa ko kung sa simula pa lang ay hulog na hulog na ako sayo. Natatakot akong mas mahulog pa lalo sayo dahil alam kong ngayon pa nga lang ay hindi ko na maiahon ang sarili ko. Natatakot din akong mahulog ka sa mga bitag na ginawa ko para sayo lamang.

I am so damn happy nang sabihin mong h'wag kong pigilan ang nararamdaman ko para sayo. But what the fuck should I do? Ayokong maging pangalawa ka, dahil noon pa man para sa akin ay ikaw ang una at huli.

Huminga ako ng malalim, why do I have this feeling na parang ang bigat bigat ng puso ko? Yung literal na mabigat sa puso na parang familiar. Dapat ko na bang tigilan ang notebook na 'to? Nagiging emotional lang ako.

"Oh, come on! Hindi ka pa rin ba nagsasawa diyan?!" Bulyaw ni Jamille sa akin na ngayon ay panay ang nguya ng strawberry. Inirapan ko siya at isinara ang notebook na hawak hawak ko.

"At bakit ikaw? Hindi ka ba nagsasawa diyan sa strawberry, eh kung titignan natin mas matagal ka na sa akin dito sa Baguio." Sambit ko sa pinsan ko.

Si Jamille ay nag aaral sa Baguio kasama ang boyfriend niya, pero pinili na rin yata ng magulang niya na doon tumira para makasama siya. At saka isa pa, business partners ang parents namin.

"Hoy, nasa La Trinidad tayo, naliligaw ka nanaman." Panunuya niya sa akin.

"Alam ko naman yon noh. Fifteen minutes lang naman ang layo ng Baguio City dito sa La Trinidad Benguet kaya ang lakas ng loob mong dalawin ako dito araw araw." Natatawang sabi ko sa kanya, ngumiti na lamang ang pinsan ko at muling kumain ng strawberry. Pinag masdan ko ulit ang notebook na hawak ko at hindi ko alam pero kahit na natapos ko na itong basahin ay pinaulit ulit ko pa rin ito. Ang sabi ni Mama sa akin, four months ago ay dala dala ko daw ito nung papunta kami dito sa La Trinidad, pangalan ko nga ang nakasulat doon pero sa tingin ko ay kapareho ko lamang iyon ng pangalan. Nakalagay iyon sa isang plastik kasama ang isang gold na bracelet na dreamcatcher na suot ko ngayon at sa tingin ko ay bigay sa akin ni Dad, dahil madalas niya akong bilihan noon ng mga dreamcatchers things.

"Bukas na ang dating nila Jenica at Kuya Justine, pumunta tayong Baguio." Anyaya niya sa akin, noon pa niya kasi akong niyayaya na pumunta sa kanila doon sa Baguio pero madalas akong walang ganang mamasyal.

Mas gusto kong magtigil na lang dito sa La Trinidad at makasama sila Mama.

"Ano namang gagawin natin sa Baguio?" Taas kilay kong tanong sa kanya.

"Mamasyal! Ano ka ba? Mag aapat na buwan ka na nga dito sa La Trinidad pero ni hindi ka manlang mag layas layas. Palagi ka nalang nasa farm ninyo, mabuti at hindi ka nangingitim." Pang aasar sa akin ni Jamille kaya kaagad ko siyang sinabunutan ng pabiro.

Oo, naging abala ako sa pagtulong sa mga farmer namin. Nakikita ko kasi si Mama at Dad na tumutulong din kaya naman parang gusto ko na rin na makatulong sa kanila.

"Sige na! Pumayag ka na!" Inalog alog na ako ni Jamille, niyakap ko ang notebook na hawak ko at ngumuso.

"Oo na! Sige na!" Natatawang sigaw ko sa kanya at halos sambahin na niya ako dahil sa himalang pag payag ko sa kagustuhan niya. Umiling iling na lamang ako.

"Uminom ka na ba ng gamot mo?" Utas ni Mama nang matapos na kaming kumain, tumango ako bilang sagot sa kanya.

"Wala ka naman bang nararamdamang masakit? Yung ulo mo? Hindi ka ba nahihilo?" Sunod sunod na tanong ni Mama, ngumisi ako at umiling.

"Ma, I'm fine." Natatawang sagot ko, ganyan silang dalawa ni Dad magmula nang makalabas ako ng hospital. Anila ay naaksidente daw kami noong patungo kaming La Trinidad Benguet, isang truck ang bumangga sa amin at himala na nga daw na walang nasawi sa aming tatlo nila Dad. Nagpapasalamat pa rin ako dahil hindi kami pinabayaan ng Diyos.