Rules & Roses (COMPLETED)

Chapter 27

8 years earlier...

RAINE Ayann Medrano, came from a very wealthy family. 'Yan ang sabi nila, kasi simula pagkabata ko hindi ko nakita na mayaman ako maging mga magulang ko nga hindi ko nakita e. Lumaki ako sa bahay-ampunan and there's nothing wrong with that, masaya nga ako dahil marami akong kasama e. Pero paulit-ulit akong nilalamon ng lungkot kapag nakikita ko ang mga kasama kong aalis na dahil may aampon na sa kanila samantalang sa'kin ni isa wala.

Yung isa naman kasing mag-asawa na aampon sa'kin ayun nadisgrasya nung papunta palang sila ng orphanage, siguro hindi talaga meant to be. Kaya nga lagi kong sinasabi sa sarili ko na kapag tumanda ako, mag-aaral ako sa ibang bansa at babawi ako sa mga sister's na tumulong sa'kin. Pero ngayon na matanda na ako, hindi ko na nagawa.

You can say, nakalimot ako. Sana nga nakalimutan ko nalang pero hindi, my life is a big rollercoaster, why? Dahil nung aampunin ako, namatay yung mag-asawa na aampon sa'kin, at kung kailan ko naman natupad ang pangarap ko saka nasunog ang orphanage. Walang nakaligtas, sana pala hindi nalang ako umalis, edi sana magkakasama pa kami ngayon.

Puro sana, and that's the reason why I became immortal. There is this lady na lumapit sa'kin nung pumunta ako ng orphanage, kung anong itsura niya? Matandang babae, kukuba-kuba, may tungkod at balot na katawan. Medyo natakot ako sa kanya nung una pero nawala rin bigla.

Nanlimos siya sa'kin, I didn't gave her money but I bought her a ton of food instead. I asked her kung saan siya nakatira, ang sabi niya naman she doesn't have any shelter, kung saan lang daw siya maabutan ng pagod doon na siya tumitigil. Hindi ko siya iniwan after ko siya bigyan ng pagkain at tulong na kailangan niya sa halip ay dinala ko siya sa condo ko, nahihiya siya nung una pero hindi niya ako mapigilan sa ginawa ko.

I cleaned her up and dressed her, pero isang araw ito ang nangyari.

"Masyado ka ng naging mabait sa'kin sa loob ng dalawang linggo nating pagsasama, kaya dapat na rin na ipaalam ko kung ano talaga ako, pero bago 'yan kailangan mo akong dalhin sa bahay ko", she said. What? May bahay siya?

Nagpunta naman kami sa bahay niya and no it's not just a house it is a mansion, mas mayaman pa siya sa'kin. I mean hindi naman kasi ako mayaman, pumasok kami sa bahay and it is full of gold. Grand staircase, chandelier, carpets, lampshades, and furnitures. Sa sobrang pagka-aliw ko sa mansyon niya ay nawala na siya sa isip ko, I looked for her around pero hindi ko siya nakita. Naupo ako sa couch na super lambot habang naghihintay sa kanya, after maybe a minute dumating na rin siya at ibang-iba ang itsura niya sa itsura niya nung una kaming nagkita.

She's wearing a black-glittery dress and her makeup is on fleek, her neck was wrapped in gold necklace as well as her fingers with a diamond ring, and a flickering earrings. Iba na rin ang itsura niya, she doesn't look like an old woman anymore, she just look like my mother if I have a mother but she is look like a full of attitude woman who scolds and shout at you with no reason, gano'n ang itsura niya.

"I maybe shocked you, but yes this is the real me. I'm Rania Ayann Versosa, my mom is the owner of this house, before. Let's just say that I'm going to be your fairy godmother, close your mouth, fly might enter", aniya saka isinara ang bibig ako. I can't blame her, I was really so shooked about what I saw. She then grabbed my hand and slightly smiled at me.

"I will tour you around your new house", dagdag pa niya saka ako pinasunod sa kanya. My new house?

"What do you mean, Ayann?", I asked her that made her stop and looked at me.

"This is going to be your house, kapalit ng pagtulong mo sa'kin nung magpanggap akong matandang babae", she smirked making me squint.

Nakarating kami sa lobby at nasa tapat nito ang sobrang laking painting ng isang magandang babae, kamukha siya ni Rania na masasabi kong medyo may hawig din sa'kin, tumingin lang kami sa painting ng ilang minuto bago pa magsalita ang babae sa tabi ko.