Το Κρυφτό 2: Ένα τελευταίο τραγούδι

Αλλαγή θέσεων

[Author]

[...]

Λι: Πως μπορείς να μιλάς έτσι;! Εσύ μου έλεγες πως με-

Λ: Έκανα λάθος! Δεν υπάρχει αγάπη. Και εσύ... δεν υπάρχεις για μένα.

Είπε κι απομακρύνθηκε από κοντά του αφήνοντας τους πάντες γύρω τους να έχουν μείνει σαστισμένοι, προσπαθώντας να συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς είχε ξεστομίσει. Ο Λιάκος είχε μείνει άφωνος, νιώθοντας την καρδιά του να σπάει σε χίλια κομμάτια. Δε μπορούσε με τίποτα να πιστέψει αυτά που μόλις είχε ακούσει. Είχε να νιώσει τόσο πληγωμένος από τότε που χωρίσανε στην Κρήτη, 3 χρόνια πριν.

Λι: Δε... Δε μπορεί να τα εννοείς αυτά που λες.

Είπε με το ζόρι καθώς βούρκωνε. Και να μην τον σημάδευε ο Πάνος με το όπλο του, εκείνη τι στιγμή δε μπορούσε να κουνηθεί. Το σώμα του είχε παγώσει κι η ανάσα του κόπηκε για μερικά κλάσματα δευτερολέπτων.

Ε: ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ;!

Φώναξε καθώς κοπανιώταν και βούρκωνε εγκλωβισμένη ακόμη στην αγκαλιά του Σίμου.

Μπ: Λίνα τι λες;!

Ο Μάκης το μόνο που έκανε ήταν να παραμείνει με κατεβασμένο το κεφάλι και να εύχεται να μην είχε ακούσει η κόρη του αυτά τα σκληρά λόγια που είχε μόλις ξεστομίσει η Λίνα. Όσο κι αν ήθελε να μιλήσει και να εξηγήσει στο Λιάκο τι ακριβώς συνέβαινε και πως δεν ήταν αυτό που νόμιζε, δεν το έκανε. Δεν τόλμισε. Απλά συνέχισε να έχει κατεβασμένο το κεφάλι και να κρατάει το χεράκι της μικρούλας όλο και πιο σφιχτά, η οποία ήταν κι εκείνη έτοιμη να βάλει τα κλάμματα.

Π: Μην τη διακόπτετε! Τώρα... αρχίζει το καλό.

Είπε σατανικά κι η Λίνα ξανά γύρισε προς το μέρος του.

Λ: Έχεις δίκιο... Τώρα αρχίζει το καλό. Όμως... Θα σου πρότεινα να το βούλωνες... Για το καλό σου.

Π: Δεν το-

Λ: Δε ξέρω αν το κατάλαβες αλλά αυτήν τη στιγμή δεν έχεις τίποτα που να μου αλλάξει γνώμη από το να σε σκοτώσω, οπότε... Καλύτερα να μη μιλάς.

Π: Λύκαινα... Σε παρακαλώ... Εχώ στα χέρια μου όλα τα άτομα που αγαπάς.

Λ: Και;

Είπε αδιάφορα παγώνοντας την ανάσα όλων.

Π: Και;

Είπε ξαφνιασμένος.

Π: Θα τους σκοτώσω.

Λ: Όκ...

Π: Μήπως δε με άκουσες; Είπα πως-